بازی دستمزد: نبرد با مستضعفان در یک بازی مرکب!

✨سند تاریخی سازمان برنامه درباره علت تورم، و چند سوال! برادر محسن زنگنه نماینده مردم شریف تربت حیدریه پیشنهاد کرده است که ارز کالاهای اساسی از ۲۸۵۰۰ به ۳۸۰۰۰ تومان افزایش یابد. سازمان برنامه پاسخ داده است که اگر این اقدام صورت گیرد، "قیمت اقلام خوراکی ۳۰ درصد و نرخ تورم ۱۳.۵ درصد افزایش می‌یابد". و فِيه ءَايَٰت لِّلسَّآئِلِينَ! از جمله نشانه‌هایی که در این سند تاریخی منتشر شده از سوی سازمان برنامه برای سوال‌کنندگان وجود دارد، این است که؛ ۱- برخلاف ادعاهایی که مطرح می‌شد، افزایش نرخ ارز در افزایش قیمت کالا نه‌تنها بی‌تاثیر نیست، بلکه تاثیر جدی دارد. با افزایش ۳۳ درصدی نرخ ارز (از ۲۸۵۰۰ به ۳۸۰۰۰) قیمت اقلام خوراکی ۳۰ درصد افزایش می‌یابد. ۲- بر اساس همین منطق و محاسبات کاملا دقیق سازمان برنامه، وقتی افزایش ۳۳ درصدی نرخ ارز کالاهای اساسی، موجب افزایش ۳۰ درصدی قیمت اقلام خوراکی می‌شود، در قضیه حذف ارز ۴۲۰۰ و افزایش نرخ ارز اقلام خوراکی به ۲۸۵۰۰، که نرخ ارز ۵۷۸ درصد افزایش یافت، شما محاسبه کنید که قیمت اقلام خوراکی قاعدتا چقدر افزایش می‌یابد! ۳- افزایش ۳۰ درصدی نرخ ارز برای کالاهای اساسی، فقط قیمت ۴ قلم کالا را افزایش نمی‌دهد. بلکه تورم کل را ۱۳.۵ درصد افزایش می‌دهد. باز، محاسبه کنید افزایش ۵۷۸ درصدی نرخ ارز کالاهای اساسی، تورم کل را چقدر افزایش می‌دهد! ۴- برخلاف ادعای وزیر کار، رفاه و امور اجتماعی، این افزایش دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۱ نبود که موجب تورم شد. افزایش نرخ ارز برای کالاهای اساسی بود که موجب تورم شد. ۵- دقت بفرمائید که این ۳۰ درصد افزایش قیمت اقلام خوراکی که سازمان برنامه محاسبه کرده است، صرفا برای ۵ قلم کالای وارداتی است. شما تصور کنید افزایش نرخ ارز، قیمت دیگر کالاهای وارداتی مانند قطعات خودرو، دارو، لوازم الکترونیکی و... را چقدر افزایش می‌دهد و چقدر تورم ایجاد می‌کند. ۶- از آنجائیکه تمام مواد اولیه ایرانی بر اساس نرخ دلار به داخل فروخته می‌شود، تصور بفرمائید که با افزایش نرخ ارز، قیمت فولاد و پتروشیمی و.. برای تولیدکنندگان خودرو گرفته تا لوازم خانگی تا مصالح ساختمانی تا فرش و موکت چقدر افزایش می‌یابد و چقدر تورم ایجاد می‌شود. ۷- ذینفعان پرهیاهوی افزایش نرخ ارز (که صاحبان دلار و دلاری‌فروشان هستند) بام تا شام آدرس غلط نقدینگی را برای تورم می‌دهند و دولت را دنبال نخودسیاه می‌فرستند. دولت نرخ رشد نقدینگی را تقریبا نصف کرده، اما کشور همچنان گرفتار تورم ۴۵ درصدی است. با افزایش قیمت‌ها و کمبود شدید نقدینگی، مردم از خرید ناتوان شده‌اند، تولید دچار بحران سرمایه در گردش است و نتیجه، رکود است. البته این رکود، ذینفع دارد. با نابودی توان مصرف‌کننده ایرانی برای خرید و نابودی تولید ایرانی، خام‌فروشان دیگر با خیال راحت می‌توانند محصولاتشان را صادر کرده و دلار درو کنند. ۸- دلار را گران می‌کنند، تورم ایجاد می‌کنند. بعد می‌گویند نرخ دلار با تورم بالا رفته است! شما به جای کنترل نرخ ارز، تورم را کنترل کنید. بروید نقدینگی را کنترل کنید. همین‌قدر شیاد! ✍️دکتر سید یاسر جبرائیلی #نه_به_نئولیبرالیسم

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری فارس، از زمان آغاز جنگ اوکراین، رسانه‌های غربی، اذعان کرده‌اند که پوتین در آستانه پیروزی در جنگ اوکراین است و لحظه‌ای که ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه منتظر آن بوده فرا رسیده است؛ «زمانی که او واقعاً نیازی به انجام کارهای زیادی در جنگ با اوکراین ندارد و می‌تواند آن را یک پیروزی بنامد». سی‌ان‌ان، شورای آتلانتیک و اکونومیست، در گزارش‌هایی ضمن اذعان به پیروزی قریب‌الوقوع پوتین در جنگ اوکراین، نبودِ دید استراتژیک در میان کشورهای اروپایی، رویگردانی غرب از حمایت از اوکراین، توان نظامی روسیه و فرسودگی کی‌یف از جنگ را دلایل پیروزی روسیه عنوان کرده‌اند.   برای اولین بار از زمان حمله روسیه ه اوکراین در ۲۴ فوریه ۲۰۲۲، گمانه‌زنی‌های غربی‌ها درباره احتمال پیروزی پوتین در این جنگ افزایش پیدا کرده است.   شکی نیست که جنگ اوکراین برای روسیه بسیار پرهزینه بوده است، چه از نظر هزینه‌های نظامی و چه از نظر آسیب‌هایی که به جایگاه بین‌المللی این کشور وارد شد. در عین حال، اما پوتین اقدامات زیادی برای آماده کردن روسیه برای خروج از انزوای بین‌المللی انجام داده است. او اقتصاد روسیه را به طرز شگفت‌انگیزی در برابر تحریم‌ها مقاوم کرده و به درجه‌ مطلوبی از خودکفایی در بخش نظامی-صنعتی دست یافته است. ارتش روسیه توانسته دوباره روی پاهای خود بایستد و تاکنون در بیشتر موارد، ضد حمله اوکراین را به همراه میلیاردها دلار آموزش و تسلیحات ناتو که برای آن هزینه شده است، مهار کرده است. اکونومیست در جدیدترین شماره نوشته که پوتین با همراهی کشورهای جنوب و هدایت ‌آنها به مسیر ضد آمریکایی، نه تنها تواسته مواضع خود را تقویت، بلکه هژمونی آمریکا را نیز تهدید کند؛ افزایش حمایت‌های خارجی از روسیه و همراهی کشورها دلیلی بر این ادعاست. روسیه توانسته متحدانش را متقاعد کند که در جنگ اوکراین منافع زیادی ندارد. همین امر، همراهی سایر کشورها با روسیه را به همراه داشت و بسیاری از کشورها مانند ترکیه و قزاقستان، مسیرهای حمل و نقل و راه‌های ارتباطی را در اختیار کرملین قرار دادند. از سوی دیگر، تحریم‌های روسیه و محدود کردن درآمد نفتی این کشور از طریق تعیین سقف قیمت ۶۰ دلاری برای نفت روسیه نتوانست به مسکو ضربه وارد کند.  طرح غربی برای محدود کردن درآمد نفتی روسیه از طریق تعیین سقف قیمت ۶۰ دلاری برای نفت این کشور، با شکست مواجه شده، زیرا یک ساختار تجارت موازی فراتر از دسترس غرب پدید آمده است. قیمت نفت خام روسیه موسوم به «اورال» به ۶۴ دلار به ازای هر بشکه رسیده که ۱۰ درصد بالاتر از قیمت آن در آغاز سال ۲۰۲۳ است. از نظر داخلی نیز مقاومت روس‌ها رمز دیگری برای پیروزی‌های کرملین است. به خصوص درک این نکته که روسیه در برابر غرب قرار گرفته و توانسته افکار داخلی را مجاب کند که روسیه در حال حاضر برای بقا در برابر غرب مبارزه و مقاومت می‌کند. همین امر، موقعیت پوتین در روسیه را نیز تقویت کرده است. همچنین کرملین نگرانی خاصی در مورد احتمال ناآرامی‌های داخلی ندارد. در حالی که شورش کوتاه مدت واگنر حکایت از شکنندگی تسلط پوتین بر روسیه داشت، در حال حاضر به سختی می‌توان گمانه‌زنی کرد که تهدیدات آینده علیه رهبری کنونی وجود خواهد داشت.

شرایط نامساعد غرب به نفع پوتین علاوه بر شرایط مساعد داخلی برای پوتین، بزرگترین مزیت او این است که غرب بدون ایده و استراتژی است، اتحادی که به نظر می‌رسد شکست خورده و اکنون فکر می‌کند با شکست قطعی اوکراین، کمک‌های بیشتر به این کشور بیهوده است. به گزارش سی ان ان، روسیه دیگر در جنگ اوکراین بازنده نیست، و مسلما در مقابل، اوکراین نمی‌تواند برنده این جنگ باشد. شورای آتلانتیک نیز نوشته که دولت‌های غربی اصرار دارند که مثل همیشه به اوکراین متعهد هستند، اما نظرسنجی‌ها در سراسر جهان نشان می‌دهد که بسیاری در آن تردید دارند. این درحالیست که در سراسر پایتخت‌های اروپایی، انتخابات در حال رخ دادن است و ظهور دولت‌های راست افراطی با رویکرد‌های مهاجرستیز و سیاست پایان دادن به کمک‌های مالی به سایر کشورها – از جمله اوکراین کار را برای کی‌یف سخت‌تر خواهد کرد. دولت‌هایی که به مسائل داخلی کشور خود، بیش از مسال کلان اتحادیه اروپا توجه دارند و از این رو ممکن است به مخالفت با آمریکا نیز بپردازند و به سیاست‌های تحمیلی واشنگتن پشت کنند. در ایالات متحده نیز، جمهوری خواهان سنا از پیشبرد بسته قانونی شامل ۶۰ میلیارد دلار کمک به اوکراین، در بحبوحه بن بست با دموکرات‌ها بر سر سیاست مرزی و مهاجرتی ایالات متحده جلوگیری کردند. هرچند که در تلاش برای شکستن بن‌بست، جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات متحده، از کنگره درخواست کرد که اجازه ندهد «سیاست‌های حزبی کوچک» مانع کمک به کی‌یف شود. رئیس جمهور گفت: «تاریخ در مورد کسانی که به آرمان آزادی پشت کرده‌اند به شدت قضاوت خواهد کرد. ما نمی توانیم اجازه دهیم پوتین پیروز شود». سخن پایانی در حال حاضر، استراتژی نظامی اوکراین بر تلاش برای از بین بردن ارتش روسیه از طریق تاکتیک‌های فرسایشی متمرکز است. این می‌تواند در تضعیف توانایی‌های تهاجمی روسیه موفق باشد، اما آن نوع پیروزی نظامی را که اکثر اوکراینی‌ها معتقدند کشورشان به آن نیاز دارد، حتی در صورت حذف تهدیدات روسیه در سال‌های آینده، نیز ایجاد نخواهد نکرد. برای شکست قاطع روسیه در میدان نبرد، اوکراین به حجم بسیار بیشتری از کمک‌های مالی و نظامی همراه با دسترسی بدون مانع به آخرین فناوری های نظامی نیاز دارد؛ نیازی که به نظر می‌رسد روزهای اخیر کمرنگ‌تر شده و ممکن است در آینده‌ای نزدیک پاسخی به آن داده نشود. غرب مطمئناً منابع لازم برای پاسخگویی به نیازهای کی‌یف را دارد. مجموع تولید ناخالص داخلی همه کشورهای عضو ناتو بیش از بیست برابر تولید ناخالص داخلی روسیه است. با این حال، تردید و عدم اعتماد رهبران غربی به زلنسکی نشان داد که اتحادیه اروپا فاقد اراده سیاسی است و در نهایت برای به چالش کشیدن پوتین بسیار ضعیف‌تر از آن است که نشان می‌دهد.

جهانشاهلو افشار معاون پیشه وری در فرقه دمکرات از آخرین روز حکومت فرقه (21آذر ۱۳۲۵) روایت میکنه که جعفر باقراف سر کنسول شوروی در باکو رو به پیشه وری گفت: اونی که تو رو اورد بهت میگه برو! وابستگی و دست نشاندگی خصیصه تجزیه طلبهاست #فرقه_استالین

یک عمر صرفِ مدرسه و درس شد ولی؛ بی گریه بر حسین به جایی نمی‌رسیم صلّی الله علیک یا اباعبدالله الحسین #شب_جمعه #شب_زیارتی

به گزارش جهان نيوز، وب‌سایت الف در نقد این فرافکنی مقصران برجام نوشت: وزیر خارجه سابق، پیش از این هم برجام را قابل احیا در اوایل سال 1400 می‌دانست که به‌ گفته او سنگ‌اندازی‌ها در این مسیر خلل ایجاد کرد. حتی در ماه‌های قبل، حسن روحانی هم گریزی به ماجرای برجام زده و صریحاً مجلس یازدهم را مقصر عدم احیای برجام دانسته بود؛ ادعاهایی که جملگی بر مقصر قلمدادکردن دیگران و سرپوش‌گذاشتن بر راهبرد شکست‌خورده روحانی، ظریف و همقطاران‌شان دلالت می‌کند و به همین جهت است که مجلس یازدهم و طرح مصوب آن به نام «قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها» آماج حملات برجامیون قرار می‌گیرد. مدافعان این توافق شکست‌خورده، می‌خواهند به سرانجام نرسیدن برجام را پای افراد و جریان‌های سیاسی مخالف خود بنویسند و بدین‌جهت، یک‌روز صحبت از کاسبان تحریم و دلواپسان می‌شود و روز دیگر، مجلس و قانون مصوب آن زیر ضرب می‌رود؛ قانونی که برجامیون، روایت وارونه‌ای از فحوای آن دارند و سعی می‌کنند تصویبش را در جهت سنگ‌اندازی برای احیای توافق هسته‌ای 2015 قلمداد کنند، در صورتی که واقعیت‌، تفاوت بسیاری با روایت مذکور دارد. قانون مصوب مجلس در سال 99 به ‌نام «قانون اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها»، خط‌پایانی بود بر دیپلماسی انفعالی و التماسی دولت قبل و همچنین بازی رذیلانه اروپایی‌ها با ایران. پس از خروج آمریکا از برجام در اردیبهشت‌ماه 97، اروپایی‌ها از پایبندی به تعهدات خود سخن گفته و با دادن وعده‌های سرخرمنی چون «اس‌پی‌وی» و «اینستکس» و انجام مبادلات تجاری با کشورمان در این کانال‌های مالی، دولتی‌ها را ترغیب به ماندن در برجام و انجام کامل تعهدات خود کردند. هرچند که دولت قبل بدون دریافت این وعده‌ها از سوی اروپا هم تحت هیچ شرایطی حاضر به خروج از برجام نبود، چون شاکله دولت اعتدال بر مبنای توافق با غرب شکل گرفته و پشت‌پا زدن به کلان‌ایده خود می‌توانست به قیمت نابودی دولت وقت تمام شود. اما به هر شکل اروپا توانست بدین‌شکل ایران را منفعل سازد و همچنین به‌راحتی از انجام تعهدات خود سر باز زده و مو‌به‌مو از تحریم‌های ایالات‌متحده علیه کشورمان پیروی کند.  حتی گام‌های برداشته‌شده ایران از اردیبهشت 98 به بعد هم نتوانست ذره‌ای غرب را برای احیای این توافق ترغیب کند اما این قانون «اقدام راهبردی» بود که توانست تا حد قابل‌توجهی، ابتکار عمل را از دست غرب گرفته و ایران را از حالت انفعالی خارج کند. طبق این قانون، غنی‌سازی اورانیوم به سطوح 20 و سپس 60درصدی رسید و همچنین موجب کاهش بازرسی‌های آژانس انرژی اتمی و توقف اجرای تعهدات فراپادمانی ایران شد و همین اقدامات مؤثر بود که موجب شد غرب در مذاکرات حالت جدی‌تری به‌ خود بگیرد. مجلس توانست دست دیپلمات‌های ایرانی را در مذاکرات پُر، و برای کشور تولید قدرت کند اما ظریف و روحانی و مجموعه طیف برجامیون، روایت وارونه‌ای از اقدام مجلس داشته و سعی دارند که آن را به ‌ستیزه‌جویی سیاسی تعبیر کنند. برای مدافعان برجام، پذیرش و هضم این مسئله سخت است که نه مجلس، نه دلواپسان و نه موشک‌ها عامل نابودی برجام نبودند بلکه این توافق، ذاتاً نوزاد نارسی بود که مدت بسیار کوتاهی بعد از آغاز حیاتش رو به موت رفت و ذات این توافق بود که آن را به مرگ زودرس سوق داد. غرب به‌واسطه برجام توانست با امتیازات بسیار محدود- که پس از مدت کوتاهی این امتیازات را هم از ایران سلب کرد- برنامه و صنعت هسته‌ای کشور را به عقب رانده و متعاقباً به اهداف خود برسد و علاوه‌بر این، تحریم‌های هوشمند‌انه و جامع‌تری برای امتیازگیری از ایران در حوزه‌های دیگر وضع کند.