لَعنَ اللهُ قَاتلِیکِ وَ ضَارِبیِکِ و ظَالِمِیکِ وَ غَاصِبی حقِّکِ یا مُولاتِی یا فاطمَةُ الزهراء

⭕️دکتر سعید جلیلی رو از مواضع روشن و عملکرد خودش باید شناخت. نَه از تخریب‌ها و تحریف‌های انتخاب و اصلاحات‌نیوز و مهاجری و...؛ «حضرت زهرا(س)، عدم وجود سرقت [در اشکال مختلف آن] در جامعه را عامل عفت آن جامعه عنوان می‌کنند. یعنی جامعه‌ای عفیف می‌شود که مناسبات اقتصادی صحیحی داشته باشد...»

🌍۵ماه بعداز انتخاب شدن آقای پزشکیان به ریاست جمهوری ، چکیده آخرین مصاحبه تلویزیونی ایشان را مرور کنیم: ۱-هیچ قولی در انتخابات ندادم (الان هم نمی‌دهم؛ قول و برنامه مال جلیلی بود که مردم نخواستند)! ۲-باید بنشینیم، صحبت کنیم (تا همگی به وفاق برسیم)! ۳-کارشناسان باید تلاش کنند (من کارشناس نیستم و برنامه‌ای هم ندارم)! ۴- اگر کسی می‌تواند، خودش بیاید و درست کند (من که نمی‌توانم)! ۵-پول نداریم (حوصله کاروتولید در داخل نداریم؛ با چین هم معامله نمی‌کنیم؛ ظریف گفته: اگر با آمریکااروپا مذاکره کنیم، مشکلات حل می‌شوند)! ۶-در آب و برق و گاز و بودجه ناترازی داریم! ۷-بنزین باید گران بشود،همین! ۸-هیچ چیز از قانون حجاب نمی‌فهمم (چون، نجابت و سعادت فردای خانواده، زن و دختر ایرانی، امروز مسئله ما نیست)! ۹-مشکل ساختار درکشور داریم (اگر همه‌چیز در اختیارمن باشد، می‌نشینم با کارشناسانم مشورت می‌کنم، با پیروان غرب به وفاق‌ملی می‌رسم، بعد با آمریکا مذاکره می‌کنیم تا ببینیم، چه می‌گوید)! ۱۰-ما مجبور به انجام وعده_صادق۲ شدیم (بخاطر وعده‌های آمریکا، ما تعلل کردیم و فرماندهان ارشدورهبران حزب‌الله قلع‌وقمع شدند،بناچار اقدام کردیم) ۱۱-ما اهل جنگ نیستیم! ✍ دکتر محمدعلی رامین #دولت_دروغگویان #اصلاح_طالبان

خدا نکند که در زبان ولایی ولی در عمل کوفی باشیم!!!!!

‌ «اگه دیدید مذاکره با داعشی ها جواب نداد به دکتر #ظریف بگید بره روی خاکریز دوتا توئیت دور بردِ قاره پیما بزنه تا کار رو دربیاره» #اصلاح_طالبان #ظریف_الممالک #نفوذی

⚡سوریه،‌ معامله‌کردنی نیست. 🔸این روزها که باز هم سوریه، درگیر آشوب است، به یاد خاطره شهید سیدحسن نصرالله می‌افتم که نقل می‌کرد: در جلسه‌ای که در اوایل بحران سوریه در تهران داشتیم، تقریبا همه مسئولان ایرانی، به این نتیجه رسیده بودند که بشار، رفتنی است، در حالیکه مقام معظم رهبری، معتقد بودند بشار باید بماند. سید حسن می‌گفت در آن جلسه، فقط من و حاج‌قاسم، به حرف آقا ایمان داشتیم و خود را برای ماندن بشار اسد، مهیا کردیم. 🔸افسوس که این روزها نه حاج‌قاسم هست و نه سیدحسن نصرالله. امیدواریم مسئولان سیاسی و نظامی، بتوانند آبرومندانه راه گذشتگان را در تبعیت از منویات رهبر‌ معظم انقلاب، ادامه دهند. به نظر من مسئله، این است که‌ آیا مسئولان، می‌توانند منویات ایشان را عملیاتی کنند یا نه. و گرنه باید خیلی جاهل باشیم که گمان کنیم جمهوری اسلامی، به رفتن اسد، راضی است. این لطیفه همین‌قدر مضحک است که روزی گمان‌ کنیم، آمریکا به نابودی اسرائیل راضی شده است! 🔸آخر‌، جمهوری اسلامی چگونه می‌تواند قید یکی از مهم‌ترین و‌ مطمئن‌ترین شرکای خود را بزند، آن‌هم در زمانی که گزینه جایگزین، تروریستهای سلفی-تکفیری‌اند. حاشا و کلا.

‌شهداء؛ نه خون شان هدر رفت،نه جایشان پُر می شود! ✍🏻 حجت‌الاسلام‌محسن قنبریان دو باور هست👇🏻 1⃣ خون شهید هدر نمی رود! خداوند باید همواره بشارتی در پشت سر آنان داشته باشد تا "يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ" (به سبب مؤمنانی که هنوز به آنها نپیوسته‌اند، همواره بشارت داده می شوند) صادق باشد. ⬅️ کسی نگوید خون حاج قاسم و مدافعان حرم چه شد؟!! بفرض که حکومت اسد سقوط هم بکند، آن خون ها هدر نرفته؛ از قضا ثابت می شود برای اسد نبود برای حرم و مقاومت بود. تفاوت داعش دیروز با مسلحین امروز، ای بسا تفاوت داعش با طالبان شود! اینبار اغلب سوری اند، ناگزیر به رعایت حق شهروندان سوری از جمله شیعیان و حرم های مطهرند! (نگرانی از مقاومت مفروغ) آن خون ها، پیروان بسیار ساخت؛ که شاهدیم. 2⃣ جای آنان پُر نمی شود! آنچه در روایات برای "عالم" آمده را امام کاظم(ع) برای "مومن" هم فرمود: "اذا ماتَ الْمُؤْمِنُ... ثُلِمَ فی الْاسلامِ‏‎ ‎‏ثُلْمَةً لایَسُدّها شَیْءٌ..." (وقتی مومنی بمیرد در [دژ] اسلام شکافی پدیدار خواهد شد که‏‎ ‎‏هیچ چیز آن را ترمیم نمی کند). ⬅️ کسی نگوید شهید فرق می کند! چون آن عالمی هم که روایات چنین تعبیری درباره اش داشت، کسی است که فرمود: باقون مابقی الدهر (در تمام روزگار باقی اند)! عجیب که معصوم بفرماید: رخنه نبود مثل حاج قاسم و سید حسن، پُر نمی شود؛ اما ما بخواهیم با عرفان بازی، ثلمه فقدانشان را هیچ کنیم! عرفان، واقع بینی است. ⬅️ از ایندو تقاطع بگیریم و درتعادل بایستیم! بدون آنها هم می شود پیروز شد؛ اگر "من خلفهم" باشیم!

😳 در بعضی از کانال های شناخته شده از چند ساعت پیش یکمرتبه مواضع به طور عجیبی تغییر کرده. اول اینکه تروریست ها رو با نام مردم سوریه یاد میکنند. دوم اینکه، تکفیری ها رو مخالفین بشاراسد میدونن و اینکه تکفیری ها قول دادن با شیعیان و حرمین مطهر کاری نداشته باشن!!! هیچ اثری از صهیونیست و آمریکا و ترکیه نمیبرن!!! چی شده ؟ در این چند ساعت چه اتفاقی افتاد؟؟ خوش خیالی و گاهی حماقت بعضی کانال دارهای بظاهر انقلابی ، انسان رو به وحشت میندازه... مراقب منابع خبری_تحلیلی خودمون باشیم

پیامی از دل تاریخ از #کوفه به #مقتدی_صدر در #کوفه : على الجميع أخذ العبرة من هذه القصة، فالتاريخ يعيد نفسه همه از این داستان درس می گیرند، اما تاریخ باز تکرار می شود با صدای ملکوتی شهید راه #قدس سید حسن نصر الله : لأنهم سلموا سلاحهم.... وما خرجوا للقتال.... ووثقوا بمن لا يمكن الوثوق بأمانه ولا بوعده... اسلحه هایشان را تسلیم کردند...و برای #نبرد_آخر بیرون نرفتند...به کسی #اعتماد کردند که نمی شد به صداقت و قولش اعتماد کرد... 🚩 اماج 🔰@Amaj24

❌ رمز مقاومت در لحظات پایانی دوران غیبت! ( فتنه‌های سنگینی در پیش داریم! ) #کلیپ | #استاد_شجاعی @ostad_shojae | montazer.ir

🔻مقاومت و تاریخ لرزان [یکم]. دولت بشار اسد، از درون خویش، پوسیده بود و اگر حمایت‌های ایران در یک دهۀ پیش در میان نبود، در همان برهه، برچیده شده بود. ایران به سبب این‌که زوال دولت اسد، موجب آسیب‌دیدن جبهۀ مقاومت می‌شد، به حمایت از تداوم قدرت وی برخاست و در این باره، موفق نیز شد. البته بیش از هر چیز، حس تکلیفِ شیعیِ ایران نسبت به پاسداری از حرم حضرت زینب - سلام‌الله‌علیها - در این معادلۀ سیاسی، مؤثّر بود. به‌هرحال، دولت اسد، ناتوان و درمانده بود و نمی‌توانست به‌تنهایی، بماند و دوام بیاورد. این دولت، نه بدنۀ اجتماعی و مردمیِ چندانی داشت و نه وجه ایدئولوژیک و اعتقادی. تنها امری که می‌توانست مولّد قدرت برای وی باشد، همراهی‌اش با جبهۀ مقاومت بود؛ وگرنه از لحاظ درونی، عناصر اقتدار خویش را باخته بود. هرگز نمی‌توان باور کرد که جریان‌های سلفی و تکفیری، این‌‌چنین آسان به قدرت دست یابند؛ مگر این‌‎که پیش از کنش آنها، دولت حاکم، تهی و تُنک شده باشد و نتواند بماند. کشش قدرت دولت اسد از لحاظ روانی و انگیزشی، به پایان رسیده بود و تاکنون نیز به واسطۀ قدرت‌‍‌های بیرونی، پابرجا مانده بود. «سکولاریسم سیاسی» - که حاصلش مقاومتِ غیرایدئولوژیکِ نیم‌بند و خوش‌باوری نامؤمنانه نسبت به وعده‌های سیاسی‌کارانه بود - و «تکثّر هویّتی» - که ریشه در فقدان نقطۀ مرکزی داشت - سوریه را این‌چنین خاکسترنشین کرد. [دوم]. خوانش غیرایمانی و ملّی‌اندیشانه و سیاسی از مقاومت، دوام و پایداری ندارد و چه‌بسا حتی در شرایط ساختگی و گلخانه‌ای نیز از دست برود؛ چنان‌که سقوط بشار، ناشی از تزلزل درونی قدرت او بود، نه قدرت مخالفانش. مخالفان، بدون جنگ و درگیری، وی را ساقط کردند و این یعنی در میدان مواجهه، پیروز نشدند، بلکه از ضعف‌های درونی و داخلی او، بهره بردند. مقاومت، «دلیل» می‌طلبد و آن دلیل، باید ریشه در «ایمان دینی» داشته باشد تا شهادت، معنا یابد. دولت و ارتش سوریه، با چنین معانی و معارفی، بیگانه بودند و از این جهت، قدرت مقاومت نداشتند. دلیل مقاومت، یعنی درحالی‌که ارتش سوریه، ناتوان و عاجز است، سپاه قدسِ ایران، وارد میدان می‌شود و در جغرافیایی دیگر، حماسۀ تاریخی می‌آفریند. این کنش تاریخی، برآمده از همان دلیل قدسی و معنایی و هویّتی است که در ایران و یمن و عراق و حزب‌الله لبنان و فلسطین به چشم می‌خورد، اما در دولت و ارتش سوریه، اثری از آن نبود. این فقدان، امروز در یک «صحنۀ بی‌نبرد»، خویش را نمایان کرد. وقتی پای دلیل هویّت‌بخش و معناآفرین در میان نباشد، کاری از دولت و ارتش ساخته نخواهد بود و ساختارهای ظاهری، به تکانه‌ای زوال خواهند یافت. [سوم]. ایران یکی از اقمار سیاسی خویش را در جبهۀ مقاومت از دست داد، اما این وضع، حاصل شرایطی بود که در ارادۀ ایران نبود. ما همۀ شرایط را نمی‌سازیم و تعیین نمی‌کنیم و نمی‌توانیم به یک دولت- ملّت دیگر، ارادۀ خویش را تحمیل نماییم. این امکان‌ها و بضاعت‌های طرف مقابل است که مسیر را بر هم‌افزایی ما می‌گشاید. زنجیره‌ای از ضربه‌های سخت و کاری در ماه‌های اخیر شکل گرفته‌ است که می‌خواهد ریشه‌های مقاومت را از خاک بیرون افکند. این یعنی نزاع تاریخی، به نقطۀ اوج خویش رسیده و جبهۀ مقابل، می‌‎خواهد داستان زوال خویش را به افسانه تبدیل کند. ما امکان‌ تعیین‌کننده‌ای را از دست دادیم، اما همچنان امکان‌های مهم دیگری را نیز در اختیار داریم و بازی، تمام نشده است. اینجا، نقطۀ پایان نیست و این داستان، صحنه‌های دیگری نیز خواهد داشت. بیش از همه، آنچه که اهمّیّت دارد این است که ایران، همچنان یک هستۀ سختِ الهام‌بخش و مولّد برای ایدئولوژی مقاومت است. ممکن است مقاومت در سراشیبی قرار گرفته باشد، اما پایان نیافته است. در این نزاع، هر دو طرف، گزند دیده‌اند و نمی‌توان گفت جبهۀ تجدّد، کامیاب شده است. [چهارم]. شهدای مدافع حرم، هرگز ضرر نکردند؛ تکلیف دیروز، ایستادن بود و اما امروز، معادله تغییر کرده است. و مگر در دفاع مقدس نیز، شاهد چنین وضعی نبودیم و نحوۀ پایان جنگ، بسیاری را دچار تردید نکرد. آنان که از جنگ نهراسیدند و به میدان شتافتند، به سعادت ابدی دست یافتند. هیچ صلح و معاهده و عقب‌نشینی‌ای در این جهان، اجر و فلاح آنها را در آن جهان، تضییع نخواهد کرد. مسألۀ خمینیِ کبیر و جنودِ عاشورایی‌اش، همواره تکلیف بوده و نه نتیجه. ما آموخته‌ایم که مأمور به تکلیف هستیم و نه نتیجه. آنانی مبتلا به خسران و تباهی هستند که در ذهنیّت جمعی، بذر تردید می‌پاشند و گمان می‌کنند که باید دربارۀ شهادت و شهدا، بر اساس محاسبات مادّی و معادلات دنیایی قضاوت کرد. سلسلۀ جنگ‌های میان جبهه‌های حق و باطل، تا ظهور ادامه خواهد یافت. 🖊مهدی جمشیدی https://eitaa.com/tasrih

🌕 آیا اینک، آخرالزمان است؟ 🔺 با تحولات اخیر سوریه، که مهمترین سرزمین جغرافیای آخرالزمانی است، بازار تطبیق نشانه‌ها داغ شده؛ تمایل رویکردهای واقع‌گرایانه به این است که همگان را از تطبیق نهی کنند، ‌با این استدلال که حجتی برای این تطبیق نداریم و پیش از این هم عموم تطبیق‌ها غلط از آب در آمده و این به بنیاد عقیده مهدویت آسیب می‌زند. این دغدغه درستی است. اما اگر درباره «نشانه» صحبت می‌کنیم، این نشانه نباید آنچنان مبهم باشد که بر هر واقعه‌ای امکان تطبیق پیدا کند. در این حالت از «نشانه» بودن می‌افتد و علامت هدایت به هیچ سمتی نخواهد بود و اعتقاد شیعه بر این است که اهل بیت علیهم‌السلام هم سخن لغو و بی‌فایده نگفته‌اند. طبعاً انبوه روایات آخرالزمانی با هدف ایجاد آمادگی و طلب ظهور و کمک به تشخیص صحنه غبارآلود آخرالزمان است. یا باید انبوه روایات را کنار بگذاریم و مدام بر طبل شک و تردید نسبت به تطبیق‌ها بکوبیم که نتیجه‌اش دور انگاشتن ظهور است. و یا آنچنان که منطبق بر هدف صدور آنهاست با مواجهه‌ای علمی، مدلول آنها را به میدان بیاوریم، تا طلب ظهور منجی موعود به سردی و یأس بدل نشود. چه اینکه طبعاً یکی از غرض‌های صدور این روایات زنده و گرم نگه داشتن اصل انتظار بوده و هر حرفی که ظهور را «بعید» نشان دهد، خلاف غرض اهل بیت است: انهم یرونه بعیداً و نراه قریباً مواجهه با روایات هیجان انگیز ظهور، «مراقبه»ای علمی و عقیدتی می‌طلبد. مراقبه‌ای که هم «نشانه» را هزل و بی فایده نکند و هم عقیده نزدیک بودن ظهور را گرم نگه دارد. فقه حدیث هم همین جا به کار می‌آید. اکنون همان لحظه‌ای است که علما باید به میدان بیایند و درباره این احادیث سخن بگویند. شاید قرن‌ها نوشتن و مباحثه در این باره بیش از همیشه برای این روزها به‌کار آید. ✍️دکتر وحید یامین پور https://eitaa.com/tasrih