eitaa logo
تذکره الاولیاء
11.5هزار دنبال‌کننده
2.4هزار عکس
536 ویدیو
98 فایل
احوالات و کلمات بزرگان اهل معرفت
مشاهده در ایتا
دانلود
آیت الله کشمیری معمولا ایشان در امور معنوی بیشتر به امیرالمومنین (ع) و حضرت اباعبدالله الحسین (ع) سفارش می کرد. می گفت قرآن بخوانید یا فلان ذکر را بگویید و به آنها هدیه کنید. در امور مادی هم به امام جواد (ع) ارجاع می دادند. شیدا ص 163 @tezkar
هدایت شده از شعله ی طور
4_5780762050380696637.mp3
1.74M
اولین قدم مدیریت نفس این است که بفهمیم نفس چیست؟ ✨شما این بدن نیستید اصل هویت انسانی، نفس است ✨شما به حاق وجود خود و به "منِ خود" بدون هیچ قیدی توجه کنید، اولین چیزی که از خود درک میکنید این است که "هستید" ✨انسان هستِ هستِ هستِ هست است ✨صفت واحد بین من و بقیه، "هستی و بودن" است ✨مقام ولایت اهل بیت علیهم السلام، پیوند دهنده ی هستی ها با هم است. 💠جلسه دوم مدیریت و معرفت النفس @sholeye_toor
هدایت شده از استاد فیاض بخش
8.32M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🔉 ببینید| محرم امسال؛ فرصتی برای خرق عادت‌ها 🔹آنچه که انسان را نابود می‌کند جهل دینی است. جهل از یک منظر به این معناست که انسان عباداتش را از روی عادت‌های قومی و خانوادگی انجام‌ دهد؛ عمری نماز بخواند ولی نماز برایش عادت شده باشد؛ عمری عزاداری کند -جسارت به نماز و عزاداری نباشد- اما از روی عادت. 🔹در این روزگار خداوند ابتلایی برای ما مؤمنان قرار داده است که به دلیل شیوع بیماری کرونا نمی‌توانیم مانند همیشه سوگواری کنیم. 🔹کرونا از این جهت برای ما نعمت است که حجاب عادت‌هایمان را پاره کنیم. اگر بناست عزاداری کنیم، عزاداری تنها و غریبانه را هم سیدالشهدا(ع) می‌پذیرد؛ مگر نبود که اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) در زمان خلفای ظلم در زیرزمین‌هایشان عزاداری می‌کردند. 🔹 مؤمن و به‌خصوص سوگوار حسینی(ع) سربازی است که اگر در یک جبهه نتواند بجنگد به زمین نمی‌نشیند؛ بلکه در جبهه‌ای دیگر به جنگ شیطان می‌رود و برای محبوب خود ابراز عاشقی می‌کند. محبوب در هر صورتی جلوه کند برای عاشق محبوب است. 🏴 صلی الله علیک یا اباعبدالله... ☑️ کانال جلوه نور علوی 🆔‌‌‌‌‌@jelvehnooralavi
‍ آیت الله قاضی : در مستحبات تعزیه داری و زیارت حضرت سید الشهدا علیه السلام مسامحه ننمایید ؛ و روضه ی هفتگی ولو دو سه نفر باشد ، اسباب گشایش امور است ، و اگر از اول عمر تا آخرش در خدمت آن بزرگوار بجا بیاورید ، هرگز حق آن بزرگوار ادا نمی شود. و اگر هفتگی ممکن نشد ، دهه ی اول محرم ترک نشود . وعن تقریر الاحقر علی بن الحسین الطباطبایی @tezkar
‍ چاره بلا شهید دستغیب می نویسد: از مرحوم آیت الله حاج شیخ عبدالکریم حائری، نقل شده است اوقاتی که در سامرا مشغول تحصیل علوم دینی بودم، اهالی سامراء به بیماری وبا و طاعون مبتلا شدند و همه روزه عده ای می مردند . روزی در منزل استادم مرحوم سید محمد فشارکی، عده ای از اهل علم جمع بودند ناگاه مرحوم آقا میرزا محمد تقی شیرازی تشریف آوردند و صحبت از بیماری وبا شد که همه در معرض خطر مرگ هستند . مرحوم میرزا فرمود: اگر من حکمی بکنم آیا لازم است انجام شود یا نه؟ همه اهل مجلس پاسخ دادند: بلی . فرمود: من حکم می کنم که شیعیان سامرا از امروز تا ده روز همه مشغول خواندن زیارت عاشورا شوند و ثواب آن را به روح نرجس خاتون، والده ماجده حضرت حجة بن الحسن (ع) هدیه نمایند تا این بلا از آنان دور شود . اهل مجلس این حکم را به تمام شیعیان رساندند و همه مشغول خواندن زیارت عاشورا شدند . از فردای آن روز تلف شدن شیعه موقوف شد و همه روزه تنها عده ای از سنی ها می مردند به طوری که بر همه آشکار گردید . برخی از سنی ها از آشنایان شیعه خود پرسیدند: سبب این که دیگر از شما کسی تلف نمی شود چیست؟ آنان گفتند: زیارت عاشورا . آنها هم مشغول شدند و بلا از آنها بر طرف گردید . داستانهای شگفت، ص 399 و 401 @tezkar
وصیتی تأمل برأنگیز مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی ماه های محرم و صفر هر سال را لباس سیاه می پوشیدند و در وصیت نامه خود نوشته اند: لباس سیاهی که در ماه های محرم و صفر می پوشیدم جهت حزن و اندوه در مصیبت های آل رسول اکرم با من دفن شود تا وسیله شفاعت ایشان در روز قیامت باشد سفارش میکنم دستمالی را که اشک های زیادی در رثای جدم حسین مظلوم و اهل بیت مکرم علیهم السلام او ریخته و صورت خود را با آن پاک می کردم بر روی سینه ام در کفنم بگذارند بر ستیغ نور، ص128و 112 @tezkar
مستحبی بالاتر از گریه بر سیدالشهداء نیست آیت الله بهجت بکاء بر مصائب اهل بیت علیهم السلام و به خصوص حضرت سیدالشهداء علیه السلام شاید از آن قبیل مستحباتی باشد که افضل از آن نیست. بنده خیال می¬کنم، فضیلت بکاء بر سیدالشهداء علیه السلام بالاتر از نماز شب است. آیینه حقیقت، ص63 @tezkar
‍ بحث معیّت با حضرت سیدالشهدا و یارانشان است. می‌گوییم؛  يَا لَيْتَنا كُنا مَعَکم فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا، ما خیلی دلمان می‌خواست با شما باشیم تا به این فوز عظیم برسیم. این معیتی که از اباعبدالله علیه السلام درخواست می‌کنیم، در حد یک کاش و خواهش گزاف است یا در ساختار کلمات اهل بیت علیهم السلام نظامی طراحی شده که نشان می‌دهد این معیت به معنای فعلی و الان است. یعنی اگر کسی بخواهد الان هم میتواند با اهل بیت علیهم السلام باشد. و اگر این درست فهمیده شود و بتوانیم این معنا را برای معیّت، از لابه لای کلمات اهل بیت استخراج کنیم نگرش ما به مسائل دینی خصوصا مسایل فقهی تغییر می‌کند. خطبه ۱۲ نهج البلاغه؛ و من كلام له (علیه السلام) لما أظفره الله بأصحاب الجمل: وَ قَدْ قَالَ لَهُ بَعْضُ أَصْحَابِهِ وَدِدْتُ أَنَّ أَخِي فُلَاناً كَانَ شَاهِدَنَا لِيَرَى مَا نَصَرَكَ اللَّهُ بِهِ عَلَى أَعْدَائِكَ. فَقَالَ لَهُ (علیه السلام) أَهَوَى أَخِيكَ مَعَنَا؟ فَقَالَ نَعَمْ. قَالَ فَقَدْ شَهِدَنَا، وَ لَقَدْ شَهِدَنَا فِي عَسْكَرِنَا هَذَا [قَوْمٌ] أَقْوَامٌ فِي أَصْلَابِ الرِّجَالِ وَ أَرْحَامِ النِّسَاءِ، سَيَرْعَفُ بِهِمُ الزَّمَانُ وَ يَقْوَى بِهِمُ الْإِيمَان. وقتی خداوند تبارک و تعالی در جنگ جمل سپاه امیرالمومنین علی علیه السلام را به ظفر رساند، يكى از ياران عرض کرد: اى كاش برادرم، مى بود و مى ديد كه چه سان خداوند تو را بر دشمنانت پيروز ساخته است. على (ع) از او پرسيد: آيا برادرت هوای بودن با ما در این جنگ را داشت؟ واقعا میل دلش این بود که با ما باشد؟ گفت: آرى. امام على (ع) فرمود: "پس همراه ما بوده است." ما در اين سپاه خود مردمى را ديديم كه هنوز در صلب پدران و رحم مادران مى باشند، ولى با ما هم عقيده و آرمانند، به زودى متوّلد مى شوند، و دين و ايمان به وسيله آنان تقويت مى گردد. 🔹جلسه اول معیّت با سیدالشهدا سلام الله علیه (محرم الحرام ۱۴۳۸) @sholeye_toor
کلید موفقیت آیت الله مجتهدی تهرانی علت موفقیت من، همین مجالس توسل و روضه خوانی و سینه زنی در کنار درس های طلبگی است. از زمانی که طلبه بودم، پنج شنبه ها در منزلمان روضه برقرار می¬کردم. وقتی هم که به قم رفتیم، مجلس روضه مان در قم برپا بود. وقتی هم نزد استادمان حاج شیخ علی اکبر برهان در مسجد لرزاده تهران بودیم، ایشان هفته ای یک شب، سینه زنی می¬کردند و می فرمودند: من هرچه دارم از همان روضه ها و سینه زنی¬هایی است که برای اهل بیت گرفته ام. مرحوم مجتهدی در مجالس روضه خوانی چای بازمانده در استکان را که دیگری خورده بود، به عنوان تبرک می¬خورد گلشن ابرار، ج1، ص421 @tezkar