همتم بدرقه راه کن ای طایر قدس! که دراز است رَهِ مقصد و من نوسفرم(حافظ) با دوام همت است که می توانم طریق رسیدن به قرب تورا، با آنکه طولانی است، بپیمایم که :"المَرءُ بِهِمَّتِهِ،لابِقُنیَتِهِ."(ارزش مرد به همت اوست،نه به دارایی او.) "اُطلُبنی بِرَحمَتِکَ،حتّی اَصِلَ اِلیکَ،وَاجذِبنی بِمَنِّکَ حتّی اُقبِلَ عَلَیکَ." با رحمتت مرا به سوی خود بخوان تا به تو واصل شوم، و با منّت و عطایت مرا به خود جذب کن تا بر تو روی آورم. 📚کتاب جمال آفتاب و آفتاب هر نظر ج8 ص225 🔶تذکره الاولیاء @tezkar

‍ ‍ 🔻مرحوم میرزا جواد آقا ،‌ بعد از ذکر روایت شریف ملک داعی ماه رجب می‌نویسد: «افسوس از كوتاهی ما در طاعت خدا! كجايند شكرگزاران؟! كجايند تلاشگران؟! آيا عاقلان توان فهم حق اين ندای آسمانی را دارند؟! چرا جوابی نمی‌شنوم؟! كجايند عارفانی كه می‌دانند كسی توان شكر اين نعمت را ندارد؟! كجايند كسانی كه اقرار به كوتاهی و عجز دارند كه در جواب اين منادی آسمانی بگويند: اجابت كرده و ياريت می‌كنيم... ای وعده دهنده‌ی سعادت! با خوش‌آمدگویی و كمال ميل و جانفشانی ندای تو را اجابت می‌كنيم؛ زيرا ما را به تسبيح كردن مالك كريم خود توجه دادی و ما را ترغيب به اطاعت از مولای مهربان خود كردی و ما را به كرامت پروردگار رساندی. ای منادی! زبان حال افراد پست پاسخت می‌دهند كه ما را بهره‌مند ساخته و بزرگ داشتی و دعوت به بزرگ‌ترين سعادت‌ها نمودی. پستی و فساد و كوچكی ما كجا و تسبيح و تمجيد خدايمان كجا! خاك كجا و خدای خدايان كجا! آلوده به پليدی‌ها كجا و مجلس پاكان كجا! و اسير در زنجير كجا و منزل آزادگان كجا! ولی لطف پروردگار باعث شده تا به ما اجازه‌ی تسبيح خود را بدهد. و حكمت او ما را مشرّف به اين تكليف كرده است. چه رسوايی بزرگی اگر بعد از اين بخشش بزرگ، در تسبيح او كوتاهی و در فرمان‌برداری او سستی كنيم! چه آقای كريمی و چه بنده‌های پستی! چه خدای بردبار و چه بندگان كم‌عقلی!...» ♦️ تذکرة الاولیاء @tezkar

دلبرا! بنده نوازیت که آموخت؟ بگو که من این ظن به رقیبان تو هرگز نبرم معشوقا! این تویی که در بنده نوازی عاشقانت نظر داری تا آنان به تو واصل آیند و از جمال و کمالت بهره مند گردند. کجا مرا لیاقت آن همه عنایاتت می باشد. "الهی ! هذا ذُلّی ظاهِرٌ بَینَ یَدیکَ، و هذا حالی لا یَخفی عَلَیکَ، مِنکَ اَطلُبُ الوُصُولَ اِلَیکَ،و بِکَ اَستَدِلُّ عَلَیکَ،فَاهدِنی بِنُورِکَ اِلَیکَ،واَقِمنی بِصِدقِ العُبُودِیَّهِ بَینَ یَدَیکَ." "معبودا! این خواری من که در پیشگاهت آشکار است و این حالم که بر تو پنهان نیست. از تو بار یافتن به تو را خواستارم و تنها به تو،بر تو راهنمایی می جویم؛پس با نور خویش مرا به سویت رهنمون شو، و با بندگی راستین در پیشگاهت برپا دار." 📚 کتاب جمال آفتاب و آفتاب هر نظر ج8 ص224 🔶 تذکره الاولیاء @tezkar

‍ ‌ ‌ ظرائف سلوکی - بزرگان عرفا به سالکین الی الله ، دستور به رفتن قبرستان می دادند و از آن به عنوان " توحید عملی در مدرسه ی قبرستان " یاد می کردند ؛ باری ، در قدیم ، قبرستان های شهر و یا روستا را در بین خانه ها و محل کار قرار می دادند تا مردم شهر ، هر صبح در هنگام رفتن به محل کار و در شب ، جهت رفتن به منزل از قبرستان عبور کنند تا باد مرگ در قلب آنها خاموش نشود ؛ آری یاد مرگ ، بهترین واعظ است. - در صورت امکان ، رفتن به قبرستان های بزرگ و مخروبه جهت احیای حال معنوی در هر هفته ، مخصوصا در ماه مبارک رمضان مطلوب است ؛ به تعبیر مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی ، وقتی به قبرستان مشرف می شوید ، در هنگام بازگشت از قبرستان ، به یاد شب اول قبرتان باشید و یاد کنید آن روزی که از خدا می خواهید تا به دنیا برگردید و عمل صالح انجام دهید و در آن موقع با خود بگویید : خداوند به تو عمری دوباره داد تا عمل صالح انجام دهی ، حال مراقب باش و از فرصت کمال استفاده را کن ! - در قبرستان تنها مشرف شوید و با خود تفکر کنید که اینجا مردمی خوابیدند که همه ی آنها روزگاری گریان و خندان بودند و حال همه ی شان ساکت و تسلیم اعمال صالح و یا غیر صالح خود هستند. آری ‌بهجت العرفا می فرمود : هر شب از طریق خواب ، در عوالمی از برزخ می رویم که اختیار هیچ کدامش دست ما نیست ، با این حال این همه از مرگ غافلیم. ♦️کانال تذکرة الاولیاء @tezkar

ای عزیزان من ! توبه به معنی رجوع است، گویا غفلت از خداوند موجب دوری از او می شود یا پشت کردن به او و توجه نداشتن به او، لذا آنچه برما لازم است اینکه در زندگی غفلت از حق در هیچ آنی از آنات نداشته باشیم و چون این امر برای عموم ممکن نیست بلکه برای همه به اعتبار مقام شناسایی(است)، لذا هر کسی را وظیفه بر آن است که از توبه کردن غفلت ننماید.کسانی که مراقب خود هستند این امر را در هر آن انجام می دهند و کسانی که مراقب نیستند باید لااقل روزی یک مرتبه محاسبه نفس خود کنند و از غفلات توبه و استغفار نمایند. 📚 کتاب رسائل عرفانی، رساله وصایا، ص197 🔶 تذکره الاولیاء @tezkar

♦️با توجه به توصیه ی مرحوم قاضی نسبت به اقامه ی عزای بر سیدالشهداء ان شاءالله هر هفته پنجشنبه ها اگر توفیق باشد،با هم روضه ای گوش خواهیم داد. بلکه ان شاءالله این سنت حسنه و جلسات کوچک خانگی احیاء شود که بسیاری از برکات و رفع مشکلات را در پی دارد. #روضه_ی_هفتگی #هفته_۶ ♦️تذکرة الاولیاء @tezkar

توکل و اطمینان شهید ثانی می نویسد: آنچه بر معلم و شاگرد –پس از تصفیه باطن از رذایل اخلاقی و به کار گرفتن علم- لازم است اینکه سراپای وجودش را از درون و برون متوجه خدا کند و در تمام شئونِ زندگانی به او متکی باشد و فیض را از پیشگاه الهی بخواهد و برعلل و اسباب طبیعی تکیه نکند. اگر عالِم درشئون مختلف زندگانی تنها به علل و اسباب متکی باشد و امور خود را به همان ها واگذار کند، همین علل و اسباب به صورت بار گران بر دوش او سنگینی می کند و موجب انحطاط وی می شود. امام صادق سلام الله علیه: اوحی الله(عزَّوجلَّ)الی داودد علیه السلام: ما اعتَصَمَ بی عَبدٌ مِن عِبادی دُونَ اَحدٍ مِن خَلقِی، عَرَفتُ ذلکَ مِن نِیَّتِهِ، ثُمَّ تَکیدُهُ السَمواتُ والارضُ ومَن فیهِنَّ اِلّا جَعَلتُ لَهُ المَخرَجَ مِن بَینِهِنَّ. و ما اعتَصَمَ عَبدٌ مِن عِبادِی بِاحَدٍ مِن خَلقی، عَرَفتُ ذلِکَ مِن نِیَّتِهِ اِلّا قَطَعتُ اسبابَ السمواتِ والارضِ مِن یَدَیهِ و اَسختُ الارضَ مِن تَحتِهِ و لَم اُبالِ بِاَیِّ وادٍ هَلَکَ. خداوند-عزوجل-به داوود وحی فرستاد: هیچ یک از بندگانم بدونِ توجه به احدی از مخلوقاتم، به من پناهنده نشود که من بدانم نیت او همین است؛سپس آسمانها و زمین و هر که درآنهاست با او نیرنگ بازند،مگر آن که راهِ چاره از بین آنها را برایش بگشایم.وهیچ یک از بندگانم به یکی از مخلوقاتم پناه نبرد، که بدانم قصدش همان است؛ جز آنکه اسباب آسمانها و زمین را از دستش برم و زمین زیر پایش را فرو برم و به هر وادی هلاکتی افتد باک ندارم. 📚 سیمای فرزانگان ص298و299 🔶 تذکره الاولیاء @tezkar

‍ آیت الله حق شناس ماه شریف ماه رجب یا یک قدری از معصیتت کم کن، یا یک قدری بر طاعتت اضافه کن. مثلا وقتی اذان می گویند، وقت اذان صحبت نکن! استاد من رحمه الله می گفت: هر كس موقع اذان صحبت دنیا و متفرقه کند، زبانش هنگام مردن برای گفتن شهادتین لکنت پیدا می کند. اذان را حکایت بکن؛ مثلا وقتی مؤذن می گوید: الله اکبر، تو هم بگو: الله اكبر. یک چیزی اضافه کن! قرآنت را اضافه کن، توجهت را به پروردگار اضافه کن. پروردگار می فرماید: فوق تصور شماست آن چیزی که من برای عباد صالح خودم ذخیره کرده ام. این روایت را هم برای نماز شب خوانها دارد و هم برای اهل ماه رجب، این قدر که من می ریزم بر سر بندگان صالح خودم از مغفرت و رحمت. حالا بیا و جلوی اراده های خودت را بگیر؛ اینقدر نگو من این همه عبادت کردم. اول گناه تو همین است. چون تو این روایت را نشنیدهای: إذا أراد الله بعبد خيرا ألهاه عن محاسنه و جعل مساويه بين عينيه و کرهه مجالسة المغرضين عن ذكر الله. اگر خیر متوجه یک بنده ای بشود، اصلا خودش را که هیچ می بیند، عبادتش را هم هیچ تصور می کند. اگر خداوند برای بنده ای خیر بخواهد، او را از عبادیات خودش منصرف می کند. چقدر من نماز جماعت خواندم، دیشب هم نماز شب خواندم، چقدر صدقه دادم، نه! هیچ اینها را به حساب نمی آورد. اما بر عکس، عیوبش را جلوی چشمهایش قرار می دهد. مواعظ 2 ص 18 کانال تذکرة الاولیاء @tezkar در ایتا eitaa.com/tezkar سروش https://Sapp.ir/tezkar

‍ سید صدر الدین #کاشف_دزفولی ره: #نماز روح انسان را به ساحت قدس ملكوت مى‌‏گشايد و دل آدمى را به عالم لاهوت پرواز مى‌‏دهد. كسى كه در #نماز، روحش پرواز نكند، مانند مرغ بى‌‏بال و پرى است كه توانايى هم طرازى با مرغان بلند پرواز را ندارد. #پاسداران_حريم_عشق، ج‏۸، ص۲۹۹. ♦️ تذکرة الاولیاء @tezkar

‍ در نتایج صبر است بدان که از برای صبر، نتایج بسیار است که از جمله آنها ارتياض و تربیت نفس است. اگر انسان مدتی در پیش آمدهای ناگوار و بلیات روزگار و در مشقت عبادات و مناسک و تلخی ترک لذّات نفسانیّه به واسطه فرمان حضرت ولىّ النعم، صبر کند، و تحمّل مشاقّ را گرچه سخت و ناگوار باشد، بنماید، کم کم نفس عادت می کند و مرتاض میشود و از چموشی بیرون می آید و سختی تحمّل مشاقّ بر آن آسان می شود، و از برای نفس ملكة راسخة نوریّه پیدا می شود که به واسطه آن از مقام صبر ترقیّ میکند و به مقامات عالیه دیگر نایل می شود. بلکه صبر در معاصی، منشأ تقوایِ نفس شود، و صبر در طاعات، منشأ انس به حقّ گردد، و صبر در بلیّات، منشأ رضا به قضای الهی شود. و اینها از مقامات بزرگ اهل ایمان، بلکه اهل عرفان است. و در احادیث شریفه اهل بیت عصمت (ستایش) بلیغ از صبر گردیده چنان چه در کافی شریف سند به حضرت صادق - عليه السلام - رساند: قال: «الصَّبرُ مِنَ الإيمانِ بِمَنزِلَةِ الرَّأسِ مِنَ الجَسَدِ فَإِذا ذَهَبَ الرَّاسُ، ذَهَبَ الجَسَدُ، و كَذلِكَ إذا ذَهَبَ الصَّبرُ، ذَهَبَ الإيمانُ.» فرمود : صبر نسبت به ایمان به مثابه سر است نسبت به بدن. پس وقتی رفت سر، جسد برود و همین طور وقتی که صبررفت،ایمان برود. 📚 کتاب چهل حدیث حضرت آیه الله العظمی امام خمینی(قدس سره) حدیث 16 🔶 تذکره الاولیاء @tezkar

سلام علیکم بزرگواران! حقیقتا از این حجم از خیرخواهی و انگیزه داشتن برای کمک به این سید فقیر از طرف دوستان متعجب شدیم. مبلغ کمتر از یک روز کامل شد و ان شاءالله به سرعت دست ایشان خواهد رسید و مشکل مسکن شان حل خواهد شد. خداوند جزای خیر به شما بدهد و به تمام دوستانی که زحمت کشیدند و یا نمیتوانستند اما قلبا مایل بودند عنایت ویژه نماید. احسن الله الیکم. تذکرة الاولیاء @tezkar