هیچچیز راحتم نمیکند!
نه دریا، نه آفتاب، نه درختها، نه آدمها، نه فیلمها، نه لباسهایی که تازه خریدهام.
نمیدانم چهکار کنم.
بروم و سرم را به درختها بکوبم، داد بزنم، گریه کنم، نمیدانم..
وقتی چیزی مرا رنج میداد، در مورد آن با هیچکس حرفی نمیزدم. خودم در موردش فکر میکردم، به نتیجه میرسیدم و به تنهایی عمل میکردم. نه اینکه واقعا احساس تنهایی بکنم؛ بلكه فکر میکردم که انسانها در آخر باید خودشان، خودشان را نجات دهند.
- هاروکی موراکامى
