🔸🔹🔸 عمرها می گذرند، نمی آیید؟ آن روزها هنوز خواندن و نوشتن نمی دانستم تا اسم تان را بنویسم، اما شما را می شناختم. پدرم را دیده بودم که بعد از خواندن دعای ندبه ی روزهای جمعه، می ایستاد و دست راست را بر روی سرش می گذاشت و به شما سلام می داد. مادرم سواد خواندن دعا را نداشت، اما چادر به کمر می بست و حیاط را آب و جارو می کرد. صدای آواز پرنده ها را که می شنید زیر لب زمزمه می کرد: اللّهم کُن لِوَلیک الحُجه بِن الحَسن…. هنوز بوی گل های حُسنِ یوسف را که از نوشیدن آب صبحگاهی، معطر شده بودند، در خاطر دارم. بعدازظهر که می شد با دختران همسایه روی سکوی جلوی درب حیاط می نشستیم. گل می گفتیم و گل می شنیدیم. پیرمردی می آمد و به ما شکلات می داد و می گفت: کام تان را شیرین کنید و برای سلامتی مسافر جمعه دعا کنید. آن روزها می دانستم که شما یک روز جمعه خواهید آمد؛ این روزها نمی دانم چند جمعه ی دیگر از عمر من باقی مانده است! اما مولا جان! امروز من می توانم از شما و برای شما بنویسم. می خواستم بگویم: من و دوستان دوران کودکی ام جوان شده ایم. والدین جوان مان پیر شده اند، آن پیرمرد مهربان هم از دنیا رفت، نمی خواهید بیایید؟ ای بهار انسان ها! عمرها می گذرند. این جمعه که نیامدید. پاییز هم تمام شد. زمستان آمد. ولی شما نیامدید.... #جمعه_های_انتظار ✍️ به قلم: #ثمره_فوادی 🌸 @tollabolkarimeh 🌷

‍ 🔸🔹🔸شیعه مظلوم تر از قبل شده زود بیا... نمی دانم چرا جمعه نوشت هایم همیشه لکنت دارند، کلمات بهانه می گیرند و قلم همراهی ام نمی کند. پاییز هم چه ساکت و بی صدا هوای کوچ دارد، نه خیس شدن زیر بارانی، نه بوی نم خاکی، نه هوای تازه ای... انگار همه چیز درجا می زند. همه دور خود می پیچیم و برای هیچ چه کارها که نمی کنیم! هیاهوی بی روح شهر و سکوت دلِ غم گرفته ی آسمان، ندای الا یا اهل العالم انا المهدی را می طلبد. جناب کمیل از مولایش چه عبارت عجیبی آموخت: اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتی تُغَیِّرُ النِّعَمْ خدایا ببخش گناهانی که نعمت هایت را تغییر داد. باید بلند شد، یا علی گفت همه ی لحظات بدون تو را قلم گرفت و از نو شروع کرد. شاید فرجی شد... #جمعه_های_انتظار ✍️ به قلم: #حسنا_رستگار🌸 @tollabolkarimeh🌷

دنج ترین جای قلبم لطافت قطره های باران انعکاس پاکی آسمان است وسط قلب زمین پاورچین پاورچین خودشان را لابه لای جوانه های تازه متولد شده ی زمین جا می کنند یادم باشد سفارش دستانت را به آفتاب کنم یادم باشد یاد تو را در چشم تمام رهگذران بکارم تا وقتی باران گرفت،وسط قلب همه ی ما سبز شوی... مگر نه این است که بِکُم یُنَزِّلُ الغیثَ به واسطه ی شماست که باران می بارد... یادم باشد دنج ترین جای قلبم را برایت کنار بگذارم می دانی اصلا لحظه هایم به یادت می گذرد... وقتی چشمانم خیس از دلتنگی غروب های جمعه است که یکی یکی می گذرد و تو همچنان منتظری... غربتت را به تمام لحظه هایم می چشانم و شرمسار از انتظاری می شوم که هر صبح با عهدی دوباره تازه می شود... #جمعه_های_انتظار ✍️پرنیا @tpllabolkarimeh