هر عاقلی می داند که مسافرت در این ایام خطرناکترین کار ممکن است
هم برای خودش که «اضرار به نفس» است
هم برای خانواده و اطرافیان و کسانی که در طول سفر و بعد از رسیدن به مقصد با آنها مراوده دارد که «اضرار به دیگران» است
هم برای حکومت و نظام اسلامی و مدیران بالادستی که «اضرار به حکومت» از باب سخت تر شدن مدیریت این بحران اپیدمیک است!
هم برای حیوانات و طبیعت که احتمال «اضرار به طبیعت» بسیار است
یعنی چند حق را ضایع می کنیم
"حق النفس"، "حق الناس"، "حق الحکومه" و "حق الطبیعه!"
و جمع اینها به احتمال زیاد "حق الله" را هم در بر میگیرد
لذا کسی، ذره ای شعور داشته باشد در این ایام مسافرت نمی رود! و نیازی به فتوا هم نیست!
/بینش راهبردی
@tollabolkarimeh 🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
⭕️پاسخ متقن و منطقیِ حجتالاسلام کاشانی به یکی از علمای اهل تسنن(مولوی عبدالحمید)
🔹در اين شرايط که آدم دلش نمیخواد هیچ نامسلمونی هم روی تخت بیمارستان باشه، امّا برخی بر طبلِ تفرقه میکوبند، تا خنده بر لبِ دشمنِ مشترکمان، بنشیند.
@tollabolkarimeh 🌷
💢 هر کاری دلتان خواست کردید؛ خدماتی بخش قرنطینه بیمارستانها شدید، غسل و کفن فوتشدکان کرونایی را انجام دادید، یک پای ضدعفونی کردن معابر عمومی بودید، حالا هم کار سالخوردگان پاکبان را برعهده گرفتهاید تا کرونا به آنها آسیبی نزند. بله!حق با شماست؛ شأن لباس طلبگی،همین خدمت به مردم است.
@tollabolkarimeh 🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
💠 حداقل در عمرتان یکبار نمازشب بخوانید
استاد ابوالفضل بهرام پور
فرمایش علامه حسن زاده آملی حفظه الله تعالی به نقل از آیت الله احدی: اگر به صحرایی بروی که مار افعی آنجا باشد ، فرار می کنی تا افعی تو را نزند.
حالا اگر کسی نامردانه پای تو را ببندد ، نمی توانی فرارکنی ، افعی تو را می زند و می کشد
وقتی گناه می کنی ، جوری گناه نکن که گناه پای شما را ببندد ، نتوانی فرارکنی.
حداقل دو رکعت نماز شب بخوان ، مناجاتی بخوان ، سعی کن در بن بست گیر نکنی که نتوانی فرار کنی.
در قرنطینه خانگی هم وقت بیشتری با خدایمان بگذاریم...
@tollabolkarimeh 🌷
💠#فاسد کلامش بر جامعه تاثیر ندارد.
کسی که خودش فاسد است،نمی تواند کلامش را یک طوری ادا کند که مردم صحیح بشوند،تأثیر ندارد.آن وقتی کلام تأثیر دارد که از قلب مهذب و پاک بیرون بیاید،اگر چنانچه از قلب ناپاک بیرون بیاید و از قلب شیطانی بیرون بیاید،به زبان شیطانی گفته بشود،این تأثیر نمی تواند بکند در قلب اشخاص.
#امام_سید_روح_الله_موسوی_خمینی
#صحیفه_امام
#امام_خمینی
📚صحیفه نور ، جلد ۱۹ ، صفحه ۹۲
👈بیانات امام خمینی(ره) در دیدار با رئیس جمهور و اعضای مجلس خبرگان
🗓مورخ: ۱۳۶۳/۱۱/۱۴
@tollabolkarimeh 🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
بیانات مهم حجتالاسلام #اراکی در مورد #تشیع_انگلیسی (سید صادق شیرازی) :
انگلستان پول هنگفتی به آن ها می دهد ... و تا قم هم آمده اند ... خیلی [از علما و ...] نسبت به آن ها ناآگاه اند ...
_ اراکی؛ نماینده سابق ولی فقیه در انگلستان
@tollabolkarimeh 🌷
سال ۹۹، سال توجه به «دیگری»
در حال گذراندن تجربهای شگفت هستیم. همه ما ایرانیان احساس غریبی داریم. «نوروز» که بزرگترین جشن مهرورزی و شادی ماست، امسال به سبب شیوع کرونا، صورت دیگری پیدا کرده است. «نوروز» هنگامهٔ باهم بودن است و کرونا ما را از «یکدیگر» جدا ساخته. این وضع شاید بهانه مناسبی باشد که اندکی در باره «دیگری» درنگ کنیم.
در بحران کرونا باید از «دیگران» دور باشیم و از خود در مقابل آنها مواظبت کنیم. خطر ابتلا به بیماری، باعث شده که با دقت و وسواس به «دیگری» بنگریم. اما «دیگری» همیشه اینگونه نیست و حتی در همین شرایط بحرانی برای رهایی از بحران، چشم به «دیگرانی» دوخته ایم که درمان کنند و دارویی برای بیماری بیابند. پس هر چه هست در دایره «دیگران»یم. «دیگری» هم بهشت من است و هم جهنم من، هم دردم هست و هم درمانم. «دیگری» از شگفتآورترین موضوعاتی است که هر کس به گونهای آن را درک و تجربه می کند. «دیگری» در هزار چهره ظاهر میشود و بر من تأثیرات متفاوتی می گذارد. من همواره در دایرهای سیر میکنم که «دیگری» با من است و همه احوال، احساسات، افکار و رفتارهایم نسبتی با او دارد.
حال میتوانیم به وجوه دیگری از نسبتداری با «دیگری» بنیدیشیم. نسبت من با «دیگری» تابع چه اموری است؟ در چه شرایطی و با چه زمینه هایی «دیگری» باعث آرامش و شادی و مهربانی من می شود و چرا و چگونه «دیگری» باعث ناآرامی و خشم و پرخاش و ستیزهگری من؟ این گونه پرسشها را به صورتهای مختلف میتوان پیش برد و مایهای برای تفکر قرار داد. اما در اینجا بگذارید این رشته را به شرایط امروز ایران پیوند دهیم. کرونا نگاه ما به جسمِ «دیگریِ» مبتلا را حسّاس کرده، اما لازم است که این تجربه را به تجربه بنیادیتری تبدیل کنیم و به «دیگری» با تمام وجوه و مراتبش بنگریم.
بگدارید پرسشها را کمی ملموستر کنیم. چرا آمار طلاق و مشاجرات خیابانی اینقدر زیاد است؟ چرا سیل مهاجرت از ایران به روندی عادی تبدیل شده است؟ چرا فضای وسایل ارتباط جمعی، به خصوص رسانههای اجتماعی مقابلهجویانه و «دیگرستیزانه» است؟ چرا به محض هر رویداد جدیدی صفکشی و جدال آغاز میشود؟ چرا پرخاش و تمسخر و دشنام رواج دارد؟ چرا فضای ذهن و فکر ما اینقدر درگیر چالشهاست؟ چرا در هر رویدادی اغلب در جستجوی «دیگری»های مقصر،توطئهگر و جنایتکارند؟…. آیا این شرایط عادی است؟ آیا از این وضع گریزی نیست؟
تجارب تاریخ معاصر جهان نشان داده که قدرتِ ملتها نسبت مستقیمی با همگرایی، وفاق و تابآوری در مقابل تفاوت و اختلاف دارد. اگر جز این باشد، روندها به سوی افزایش تقابل و خشونت پیش خواهد رفت. شرایط امروز جهان، به خصوص خاورمیانه مقتضی حساسیت نسبت به نحوه رفتار با «دیگری» است. قرار گرفتن در چرخه خشونت بزرگترین بلای بیشتر کشورهای جهان است. در کشورهای مبتلا به رفتارهای ستیزهآمیز باید به فکر راههای خروج از چرخه خشونت و مقابلهجویی بود. چطور میتوان رفتارهای ستیزهآمیز و خشونتبار را به رفتارهایی تبدیل کرد که باعث مفاهمه، نوعدوستی و مشارکت شود؟ باید اینگونه پرسشها را بارها و بارها و در موقعیتهای متفاوت تکرار کرد.
در شرایط ناشی از بحران کرونا از «یکدیگر» دوریم و در نزدیک شدن به «دیگری» احتیاط میکنیم. میتوانیم این وضع را بهانهای قرار دهیم و به نحوه نسبتی که با «دیگران» داریم ژرفتر بیندیشیم. در این صورت شاید وقتی که این شرایط به پایان رسید و دوباره به هم نزدیک شدیم، با دقّت بیشتری به «دیگری» بنگریم. نه تنها به جسم «دیگری» بلکه به «دیگری» با تمامی وجوه و آثارش. از اکنون به این بیندیشیم که چطور میتوانیم در کنار «یکدیگر» زندگی کنیم، در حالی که از خشم و نفرت خالی باشیم. چطور میتوانیم آرامتر به یکدیگر بنگریم؟ چطور میتوانیم تفاوت و اختلافهای «یکدیگر» را برتابیم. چطور میتوانیم رقابت کنیم اما در دام خشونت نیفتیم؟ چطور میتوانیم بنویسم و سخن گوییم، اما نوشته و سخنمان خالی از نفرت باشد و موجب برافروختن و برانگیختن «دیگران» نشود؟ چطور میشود به جامعه ای آرامتر، امیدوارتر با همبستگی بیشتر رسید؟
نوروز بزرگترین جشن ملی ما ایرانیان است و ما همراه با تحول در طبیعت، تحول در خویشتن را درخواست میکنیم. میتوانیم سال نو را با درخواست تحوّل در نحوهٔ نسبتمان با «دیگران» آغاز کنیم. میتوانیم برای تقویت مهرورزی و شفقت، با یکدیگر اتفاق کنیم.
ما میتوانیم «یکدیگر» را بیشتر دریابیم.
علی اصغر مصلح
منبع یادداشت: http://amosleh.com/fa/99-2/
@tollabolkarimeh 🌷