🔵ادعای اندونزی در مورد توقیف یک نفتکش با پرچم ایران 🟢مقامات ایران، اظهارنظــری نکرده اند. 🎙به گزارش ایلنا به نقل از رویترز، گارد ساحلی اندونزی امـروز -سه‌شنبه- ادعا کرد که یک ابرنفتکش با پرچم ایران مظنون به دست داشتن در حمل و نقل غیرقانونی نفت خام را توقیف کرده و متعهد شد که گشت‌زنی‌های دریایی را تقویت کند. بر اساس ادعای رویترز در اوایل سال جاری، ناوگان «سایه‌ای» از نفتکش‌های حامل نفت از ایران، روسیه و ونزوئلا که تحریم شده‌اند، محموله‌های خود را به تنگه سنگاپور منتقل می‌کنند تا شناسایی نشوند... بر اساس ادعای رویترز این نفتکش با نام تجاری، ام تی آرمان ۱۱۴، حامل ۲۷۲ هزار و ۵۶۹ تن نفت خام سبک به ارزش ۴.۶ تریلیون روپیه (۳۰۴ میلیون دلار) و مظنون به انتقال نفت خام به کشتی دیگری بدون مجوز آژانس امنیت دریایی اندونزی بود. گارد ساحلی اندونزی مدعی شد که MT Arman همچنین مظنون به نقض سایر مقررات دریایی، مانند دستکاری سیستم شناسایی خودکار (AIS) بود. این ادعا در حالی مطرح شده که هنوز مقام‌های رسمی ایران این مساله را تایید یا رد نکرده‌اند. 📚کانال تحلـیـلی_خبـــری "طلــــوع" ⭕️@tolova_talash

📰المانیتور: 🔹پل زمینی ای که عربستان و امارات را به اسرائیل متصل می کند، احتمالا تا پایان سال تکمیل می شود 🔹 این مسیر عملیاتی می شود، حتی اگر روابط تل آویو و ریاض عادی سازی هم نشود/انتخاب 📚کانال تحلـیـلی_خبـــری "طلــــوع" 🔺@tolova_talash

📚#قطعنـامـــۀ_598 و شعـــار"#جنـگ_جنگ_تـاپیـــروزی" همچنان از همه جا شعار «جنگ جنگ تا پیروزی» شنیده و دو روز قبل از ۲۷ تیر ۱۳۶۷ هم از تلویزیون گزارشی پخش شد دربارۀ چرایی تن ندادن به صلح. در نماز جمعه هم حاج محمود مرتضایی‌فر نمازگزاران را به شعار برای ادامه جنگ تا سقوط صدام حسین دعوت کرد اما تنها ۴۸ ساعت بعد و در نیمروز یکشنبه ۲۷ تیر ۱۳۶۷ محمدرضا حیاتی گویندۀ اخبار رادیو در ساعت ۱۴ این خبر را خواند: «‌جمهوری اسلامی ایران، قطعنامۀ ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل درباره آتش‌بس در جنگ عراق با ایران را پذیرفت». این پذیرش به معنی ختم جنگی بود که دو ماه دیگر ۸ ساله می‌شد. قطعنامه ۵۹۸ یک سال قبل صادر شده بود و اگرچه ایران به شدت و حِدت قبل آن را مردود ندانست ولی هنوز نپذیرفته بود و همچنان بر اعلام و تنبیه متجاوز و یایان جنگ با سقوط صدام حسین و حزب بعث عراق تاکید داشت. آرزویی که هنگام قبول قطعنامه برآورده نشد و شگفتا که ۱۵ سال بعد آمریکا صدام حسین را برانداخت. خبر هیچ تناسبی با سیاست‌های اعلامی نداشت اما واقعیت داشت و گویندۀ اخبار یک بار به صراحت گفت این شیرین‌ترین خبری بوده که طی ۳۰ سال از صدا و سیما خوانده حال آن که در ادبیات رسمی از قبول قطعنامه ۵۹۸ و تن دادن به آتش بس نه با صفت شیرین که با لفظ تلخ و به مثابۀ «نوشیدن جام زهر» یاد می‌شود. تعبیری که امام خمینی به کار برد تا مسؤولیت پایان جنگ را به رغم سال‌ها شعار «جنگ جنگ تا پیروزی» و «جنگ جنگ تا رفع فتنه در جهان» شخصا برعهده بگیرد و اجازه ندهد این بحث درگیرد که آیا کسی جام زهر و صلح را به امام تحمیل کرده است؟ با این حال نوآمدگان سیاست که به مرور دست بالا را پیدا کردند و در زمان جنگ یا متولد نشده یا در سن و سال جبهه نبودند برای کنار زدن هاشمی رفسنجانی او را به نوشاندن جام زهر متهم کردند. این در حالی است که امام خمینی دو کفه واقعیت و آرزو را سنجید و به نفع اولی رای داد. محسن رضایی فرمانده وقت سپاه گفته است امام وقتی پذیرفتند به من وقت ملاقات ندادند و آقای هاشمی با من تماس گرفت و گفت در تأیید قبول قطعنامه مصاحبه کنم و من هم چنین کردم. (‌چند سال بعد در تلویزیون گفت: حسرت ساقط نکردن صدام در دل من مانده است. در همان مصاحبه که گفت بیشترین خدمات تاکتیکی به عراق را روس‌ها ارایه می‌دادند). محسن رضایی پس از آن باز تقاضای ملاقات می‌کند. این اصرار نشان می‌دهد می‌خواسته از زبان خود امام هم بشنود تا آرام بگیرد: «‌امام گفت نگران نباشید. بارها برای انجام کارهایی برنامه‌ریزی کرده‌ایم اما عملی نشده ولی خدای متعال ما را در جای دیگر موفق می‌کند. این امر در ذهن من بود و در لشکر ۲۷ گفتم شاید در آینده آمریکا بخواهد از سیستان و بلوچستان وارد شود و ما آمریکا را درسیستان سرکوب کنیم و به پیروزی بزرگی دست پیدا کنیم.» البته همین سخن محسن رضایی نشان می‌دهد تصور او در جنگ مداخله مستقیم امریکا و رویارویی و پیروزی بوده و آن آرمان را بعد از جنگ جای دیگر می‌جسته است هر چند وقتی به اتفاق هاشمی رفسنجانی سال‌ها بعد از جنگ به عراق سفر می‌کند و از کاخ‌های صدام دیدن می‌کنند و ارتش عراق در مقابل آنها سان می‌بینند باز به یاد سخن امام می‌افتد و آن تصور را کنار می‌گذارد و با واقعیت سرنگونی صدام به دست آمریکا رو به رو می‌شود. هاشمی رفسنجانی جام زهری ننوشاند بلکه تقابل آرزو با واقعیت را به امام نشان داد و حتی در مقام جانشین وقت فرمانده کل قوا به رهبری انقلاب پیشنهاد کرد بگذارید من جنگ را تمام کنم و بعد مرا به خاطر آن محاکمه کنید. در مستند «قدس ایران» از قول خانم ثقفی همسر امام نقل می‌شود که امام پاسخ می‌دهد «این کار دور از جوان‌مردی است و مسؤولیت آن را خود بر عهده می‌گیرم». با این وصف تردیدی نیست که پازل پایان جنگ را هاشمی رفسنجانی چید. اما چگونه؟ با مقابل هم قرار دادن آرزوها با واقعیت‌ها. ⭕️هنر هاشمی این بود که از محسن رضایی خواست سیاهه‌ای از نیازها برای پیروزی در جنگ را برای او بنویسد و او به گمان این که جانشین فرمانده کل قوا می‌خواهد تمام کشور را در خدمت جنگ قرار دهد و چه بسا دولت را هم نظامی کنند فهرست بلندبالایی نوشت و در اصطلاح عامیانه چرب‌تر. مثلا به جای ۱۰۰ تانک هزار تانک یا تاکید بر توپ‌های ۱۵۵ میلی‌متری که در مذاکرات با مک‌فارلین هم ایران خواسته بود. هاشمی از موسوی نخست‌وزیر اما خواست گزارش واقعی اقتصادی را بنویسد تا مشخص شود کشور تا چه حد در مضیقه و تحت فشار است. نخست‌وزیر مورد اعتماد و حمایت همه جانبه امام هم چنین کرد و چون محرمانه بود گزارشی بدون ملاحظات معمول نوشت تا روشن شود دولت تا چه اندازه در تنگناست. گزارشی که در واقع نشان می‌داد فهرست مورد نیاز و رؤیاهای گزارش نظامی قابل تحقق نیست. جانشین فرمانده کل قوا از سید محمد خاتمی معاون فرهنگی خود هم خواست گزارشی واقعی دربارۀ نیروی انسا

نی و کاهش انگیزه‌های مشارکت در جنگ در خاک عراق بنویسد. او هم مورد وثوق امام بود. چندان که در پاییز همان سال که پدرش درگذشت با توصیف فرزند فاضل و باتقوا و متعهد خود به او تسلیت گفت. در گزارش خاتمی به صراحت آمده بود انگیزه حضور در جبهه ها فروکاسته و نیروی جدید داوطلب کمتر می‌رود. حرف درستی هم بود چرا که چند ماه قبل از آن معافیت تحصیلی دانشجویان ترم آخر را لغو کرده بودند تا به جبهه بروند. کاری که قبل از آن هرگز انجام نشده بود و نیروهای ارتش و سپاه و بسیج و سربازان وظیفه و داوطلبان کافی بودند. هاشمی رفسنجانی این سه گزارش را با هم به امام ارایه داد . نگاه رؤیا پردازانه و خیال پرورانه گزارش اول را باید ترجیح می‌داد اما آرزوهای محسن رضایی را با محک واقعیت هایی که هاشمی و موسوی و خاتمی نوشته بودند سنجید و زیر بار پایان جنگ رفت. این در حالی است که دکتر یزدی در خاطرات خود نوشته است در سال ۶۴ ملاقات او با امام خمینی نیمه تمام ماند چون پیش‌تر با او شرط گذاشته بودند اگر حرفی غیر از ضرورت پایان جنگ دارد بیاید و گرنه، نه. دکتر یزدی وهمفکران بازرگان یگانه گروهی بودند که پس از بازپس گرفتن بندر خرمشهر بر پایان جنگ و بی فایده بودن ادامه آن اصرار داشتند. در آن زمان نه اینترنت بود نه شبکه های اجتماعی و فضای مجازی و نه نشریه ای که صدای آنان را برساند اما اطلاعیه های آنان منتشر و دست به دست و از رادیوهای خارجی نقل می شد. امام وقتی قطعنامه را پذیرفت به محسن رضایی وقت ملاقات نداد هاشمی رفسنجانی البته برگ دیگری هم داشت ولی آن را ضمیمه گزارش نکرد و آن هشدار حسن روحانی دربارۀ احتمال حمله شیمیایی بود. چه، در نورزوز همان سال ۶۷ با هم در این باره صحبت کرده بودند. اگر امام زیر بار قبول آتش‌بس با آن سه گزارش نمی‌رفت هاشمی قطعا روی این موضوع مانور می‌داد و می‌توانست با استاد و مراد خود بحث فقهی پیش کشد که مسوولیت نفوس و جان مردم چه می شود؟ دل گرمی دیگر هاشمی رفسنجانی موضع مخالف آیت‌الله منتظری با ادامه جنگ بود. امام البته از نظرات او آگاه بود و نیازی نبود دیدگاه های او را نیز منضم کند اما در مصاحبه بعد از قبول قطعنامه دوبار با لفظ «آیت‌الله العظمی منتظری» به نظر او هم اشاره کرد. به سه دلیل. چون بخش قابل توجهی از فرماندهان و رزمندگان و خانواده های شهیدان اصفهانی و مشخصا نجف‌آبادی بودند و نظر آقای منتظری برای آنها حجت بود. دیگر این که قائم مقام رهبری بود و هنوز برکنار نشده بود و سوم هم به دلیل آن که می توانست به لحاظ فقهی به آرای او استناد کند. سه گزارش امام را مجاب کرده بود و نیاز به نقل دیدگاه‌های آیت‌الله منتظری و هشدار حسن روحانی نیفتاد در حالی که آن سه هم به قصد پایان جنگ ننوشته بودند.کسانی که هاشمی رفسنجانی را متهم به خوراندن و نوشاندن زهر برای پایان جنگ می کنند معتقدند او محسن رضایی را فریب داد و گرنه فهرست واقع‌گرایانه تری می‌نوشت. این در حالی است که خود فرمانده وقت سپاه چنین تصوری ندارد و ظاهرا اختلاف بر سر این بوده که از درگیری با امریکا استقبال می‌کرده و هاشمی نه. نکته‌ای که کمتر به آن توجه می‌شود این است که آیت‌الله خمینی در عین حال مرجع تقلید بوده و نمی‌توانسته به نظر مراجع دیگر بی‌توجه باشد و داستان منحصر به آیت‌الله منتظری نبود. هر آن بیم آن بود که مراجعی در حد آقایان خویی و گلپایگانی و مرعشی‌نجفی فتوایی در مخالفت با ادامه جنگ در خاک عراق صادر کنند. کما این که مهندس بازرگان هم جایی نقل کرده بود آیت‌الله مرعشی نجفی در معرض سؤال مقلدی قرار گرفته بود که جنگیدن در خاک عراق واجب است یا نه و تردید خود را به امام منتقل کرده بود و ذهن امام از این موضوع نیز تأثیر پذیرفته بود و این را احتمالا در آن زمان هاشمی نمی‌دانسته است. هر چند پازل را هاشمی چید اما آن که جسارت به خرج داد و از حرف خود گذشت شخص رهبر فقید انقلاب بود و آنان که تنها صدای مخالفت با ادامه جنگ بعد از پس گرفتن خرمشهر بودند نیز بازرگان و هم‌فکران او. کما این که به تازگی کمال خرازی گفته تنها اقلیتی با ادامه جنگ مخالف بودند و اتفاقا از سیاست‌مداران جز این انتظار نمی‌رود که دورتر را ببینند.

میه قم، برخوردهای غیرشرعی، غیرقانونی و دور از کرامت انسانی را نه تنها با منکر بی‌حجابی، که با هر منکری مردود می‌داند و معتقد است احکام الهی برای تعالی بشر و مصالح انسانی است و اجرای هر حکمی که منجر به دوری از اسلام گردد، مردود است. بر این باوریم مشکل اصلی و اساسی ما رویکردی است که به نابرابری‌های فاحش اجتماعی و اقتصادی، نبود روابط خارجی متوازن با شرق و غرب، تداوم تحریم‌ها، تورم و امثال آن منجر شده است. از آن مهمتر تلاش بسیار برای شکل‌گیری حاکمیت یکدستی است که موارد فوق را تشدید کرده و خواهد کرد. ✅امروز نظامی که با آمال و آرزوهای زیادی تاسیس شد در آزمونی تعیین‌کننده قرار گرفته است و مسؤل این فرایند کسانی هستند که برصحت حکمرانی خود تأکید داشتند و پند و نقد ناصحان را به هیچ گرفتند. «تِلْکَ أُمَّة قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا کَسَبَتْ وَلَکُمْ مَا کَسَبْتُمْ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا کَانُوا یعْمَلُونَ؛ آنها گروهی بودند که درگذشتند، هر کار نیک و بد کردند برای خود کردند و شما هم هرچه کنید برای خویش خواهید کرد و شما مسئول کار آنها نخواهید بود.» (بقره: ۱۴۱) /خ ن 📚کانال تحلـیـلی_خبـــری "طلــــوع" 🔺@tolova_talash

📝#بیانیــۀمهم_مجمع_مدرسین و محققین حوزه علمیه قم درباره برخوردهای اخیر نیروی انتظامی با پدیده بدحجابی ⭕️در زمان پیامبر اسلام (ص) هیچ حکم شرعی و اخلاقی بر مردم تحمیل نشد. ⭕️اجرای هر حکمی که منجر به دوری از اسلام گردد، مردود است. ⭕️اگر اجرای حکمی موجب وهن به اسلام شود، هیچ فقیه به اجرای آن فتوا نمی‌دهد؛ چنانچه اجرای حکم رجم که از احکام اسلامی بود، توسط امام خمینی تعطیل گشت. ⭕️اجرای مقولات دینی از جمله حجاب یک امر تبلیغی است نه تحمیلی. -ا------- 📰📰شرق: در بیانیه مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم آمده است: چرا دوباره گشت ارشاد شروع به برخوردهای غیرقانونی و غیرشرعی با برخی بانوان می‌کند؟ آیا باز در پی تکرار آن سیاست شکست خورده هستید که هم برای اسلام و هم برای نظام هزینه در بر داشت؟ «مَا أَکْثَرَ الْعِبَرَ وَ أَقَلَّ الِاعْتِبَارَ؛ عبرت‌ها زیاد است و عبرت بگیران اندک.» امام علی (ع) 🔺در این روزها، مجددا شاهد برخوردهایی از سوی نیروی انتظامی با پدیده بی‌حجابی یا بدحجابی هستیم. مقابله با مسئله بدحجابی اگرچه وجه قانونی هم داشته باشد، این نوع کیفیت برخوردِ نامعقول و غیرانسانی نه تنها هیچ وجه قانونی و شرعی ندارد؛ بلکه وهن به اسلام و انسانیت نیز تلقی می‌شود. اتفاقاتی که در پی مرگ مهسا امینی و عده‌ای دیگر از هم‌وطنان در سال گذشته رخ داد و هزینه‌ها و بدنامی‌های زیادی که به بار آورد، ما را بس نبود؟ پس چرا دوباره گشت ارشاد شروع به برخوردهای غیرقانونی و غیرشرعی با برخی بانوان می‌کند؟ آیا باز در پی تکرار آن سیاست شکست خورده هستید که هم برای اسلام و هم برای نظام هزینه در بر داشت؟ 🔺درست است که حجاب از واجبات مسلم شرعی و بی‌حجابی برخلاف شونات اسلامی است؛ اما آیا حکومت می‌تواند با چنین روش‌هایی مردم را اجبار بر حجاب کند؟ حاکمیت تا کجا می‌تواند و یا حق دارد، خانمی را به خاطر بی‌حجابی محکوم به احکام خلاف کرامت انسانی نماید؟ 🔹مجازات‌هایی مانند کار در غسالخانه، فرستادن به مراکز روان درمانی، پلمپ مغازه، محروم کردن از شغل و امثال آن با کدام موازین قانونی و شرعی سازگار است؟ کدام حکم شرعی و اخلاقی با تحمیل و تهدید مورد قبول قرار گرفته که حجاب از آن زمره باشد؟ این در حالی است که حتی در زمان پیامبر اسلام (ص) هیچ حکم شرعی و اخلاقی بر مردم تحمیل نشد. همچنین با بررسی فتاوای فقهای گرامی می‌توان به این نتیجه رسید که اگر اجرای امربه‌معروف و نهی از منکر نتیجه عکس دهد و موجب آبروریزی اسلام شود، اجرای آن از محرمات خواهد بود. 🔺ناروایی و زشتی دستگیرکردن یک زن توسط پلیس مرد یا زن و انداختن او در ماشین ون با آن کیفیت و در جلوی چشم مادر، منکری بس قبیح‌تر از بی‌حجابی است. احکام اسلام برای شکل‌گیری جامعه انسانی و تعالی بشر است و اگر بنا باشد به هر دلیلی حکمی موجب دین‌گریزی گردد، قطعا اجرای آن حکم منکر خواهد بود. اگر اجرای حکمی موجب وهن به اسلام شود، هیچ فقیه به اجرای آن فتوا نمی‌دهد؛ چنانچه اجرای حکم رجم که از احکام اسلامی بود، توسط امام خمینی تعطیل گشت. به آقایان باید گفت اجرای مقولات دینی از جمله حجاب یک امر تبلیغی است نه تحمیلی. چرا آقایان در برابر منکرات بزرگی از قبیل اختلاس، تضییع اموال عمومی، ربا، حیف و میل اوقاف، انتصاب‌های فامیلی و سایر مفاسد اقتصادی حساسیت نشان نمی‌دهند؟ این‌ها نظام را از پای در می‌آورد یا بی‌حجابی؟ 🔺در دولت سیزدهم که فشارهای اقتصادی کمر مردم را خم کرده، انتظار نمی‌رفت فشارهای اجتماعی این چنینی نیز بر مردم اضافه گردد؛ بلکه انتظار این بود تا در حاکمیت یکدست، تمام هم و غم حاکمان، بازکردن گره روابط بین‌الملل و تاکید بر مناسبات دوجانبه با غرب و شرق و حل مشکلات اقتصادی باشد. انتظار این بود که دولت و مجلس برای تحقق وعده‌های فراوان خود تلاش کرده، به آنان جامه عمل بپوشانند. اکنون کدام وعده تحقق یافته است؟ نه تنها آن وعده‌ها عملی نشد، بلکه تاکنون عکس آن رخ داده است که به‌عنوان نمونه می‌توان از مسئله مسکن نام برد. شایسته است آقایانی که حجاب را هویت حکومت کرده و به قول معاون نیروی انتظامی حاضرند به پای آن هر هزینه‌ای بدهند، عدالت اجتماعی، حل مشکلات معیشتی مردم و از بین بردن شکاف طبقاتی را هویت حکومت خود قرار دهند و برای آن هر هزینه‌ای بدهند. 🔺از امام علی (ع) بیاموزیم که در برابر اسلام خلافت و سلطنت، شعارش عدالت و نجات گرسنگان و ایستادگی در برابر شکم بارگان بود. مگر نه این است که آن حضرت خلافت را برگزید؛ زیرا «کِظَّة ظالِمٍ، و لا سَغَبِ مَظلومٍ؛ سیری ستمگر و گرسنگی ستمدیده» را خلاف عدل اسلامی می‌دانست. امام علی (ع) این مسئولیت را پیمان الهی می‌دانست که خداوند از همه عالمان گرفته است. می‌دانیم هیچ حکومت و جامعه‌ای به دلیل بی‌حجابی به ورطه سقوط نرفته؛ اما به‌تعبیر قرآن، جوامع با ظلم و عمل مترفین درهم فرو ریخته می‌شود. 🔺مجمع مدرسین و محققین حوره عل