♦️ ارمنستان با ایده ی "ارمنستان شمالی-جنوبی" کنار آمده؟ 🔸 پاشینیان مردم را برای ایده علیف و اردوغان آماده خواهد کرد؟ 🔸 چرا محدود کردن مسئله به یک کریدور اشتباه است؟ #شبنامه 🔻 به این سه مسئله دقت کنید : 1️⃣ علیف : بخشی از ارمنستان باید جزئی از آذربایجان می بود، شوروی آن را جدا کرد 2️⃣ تشکیل یک جمهوری جعلی با عنوان زنگزور از چهار سال قبل با حمایت تمام قد ترکیه از رئیس جمهور خود خوانده 3️⃣ تلاش حداکثری برای رسیدن به نخجوان بدون عبور از ایران سه مورد فوق نکاتی را در ذهن ما پر رنگ میکند که خلاصه اش میشود آغاز مسیری که به تبدیل ارمنستان به "ارمنستان شمالی و ارمنستان جنوبی" می باشد. 🔺 بگذارید ماجرا را ساده تر کنیم: از حدود 4 سال پیش ترکیه بنا را بر این میگذارد که پروژه ای که پیامد آن محو ارمنستان از روی کره ی زمین است را عملیاتی کند. در گام اول بحث بر سر تشکیل یک جمهوری خود خوانده و تشکیل دفتر و مرکز اختصاصی برای آن (در برخی شهرهای ترکیه) و معرفی فردی به عنوان رئیس جمهور آن در اولویت ترکیه قرار میگیرد. اینجا اردوغان رسما از جمهوری جعلی زنگزور رونمایی میکند. کمی بعد تر ترکیه و رژیم صهیونیستی که علیف را جلو انداخته و فضای قفقاز را ملتهب کرده اند از تشکیل یک کریدور صحبت میکنند. 🔺 در این گام از نگاه خیلی ها، اردوغان با زبانِ علیف از یک کریدور صحبت میکند. اما بررسی آنچه در حال رخ دادن است نشان میدهد که ماجرا می تواند متفاوت تر باشد. در روزهای اخیر و همزمان با نبرد 24 ساعته ی نظامیان باکو در قره باغ که به مرگ 80 نفر از عناصرشان منجر شده و با انفعال عجیب و غریب و غیر عادی پاشینیان ، شاهد یکی از بی سابقه ترین پاکسازی های قومی در آن سوی ارس بوده ایم. همزمان با ایران رخدادها این جمله علیف را بخوانید: بخشی از ارمنستان باید جزئی از آذربایجان می بود، شوروی آن را جدا کرد. 🔺 در واقع مسئله اصلا کریدور نیست. ترکیه 4 سال قبل یک جمهوری جعلی (با مرکزیت جنوبِ ارمنستان) به راه انداخته، سپس به بهانه ی ایجاد یک کریدور تلاش کرده تا مناطق مرزی بین ایران و ارمنستان در تصرف نظامیان رژیم صهیونیستیِ علیف افتاده و سپس راهی برای استقرار نیرو و امکانات و تجهیزات در نخجوان ایجاد شده، سپس در بلند مدت بخش جنوبی ارمنستان اشغال شده و به جمهوری جعلی زنگزور تحویل داده و ارمنستان رسما دو تکه شود. 🔺 این وسط چند اتفاق هم در ارمنستان از سوی پاشینیان (با ژست عدم انفعال) رخ داده است: کشاندن نظامیان آمریکا به قفقاز توسط پاشینیان (همزمان با برگزاری عملیات مشترک بین ناتو و نظامیان علیف در بادکوبه و همزمان با حضور صهیونیست ها و تکفیری ها در باکو) خلاصه ی آنچه می بینیم، تجزیه ی ارمنستان با ایفای نقش علیف و اردوغان و نقشِ مکمل پاشینیان (که ارمنستان را در وضعیت انفعال حداکثری قرار داده) ، همزمان با تحویل قفقاز به دشمنان ایران و روسیه می باشد. قفقازی که ارمنستانش به کوچک ترین حالت ممکن رسیده و در گام بعدی قطعا از روی نقشه محو خواهد شد. 🔺 ممکنه است سوال بپرسید در چنین شرایطی سرنوشت ارامنه چه می شود؟ پاسخ روشن است. به اتفاقات این روزهای قره باغ نگاه کنید، بیش از صد هزار ارمنی به جای ماندن زیر پرچم علیف و پذیرش رفتارهای کینه توزانه ی نژادیِ قابل پیش بینی، رفتن را انتخاب کرده اند. چیزی که انتخاب ارامنه ی دیگر در آینده خواهد بود... این داستانی است که برای ارمنستان در ذهن دارند، باید منتظر ماند و دید که آیا عقل جمعی ارامنه این حقایق را درک خواهد کرد یا نه