بعضی وقتا با آدمایی حرف میزنیم که
یک بار هم از نزدیک ندیدیمشون ولی اونقدر از کسایی که دور و اطرافمون هستن بهمون نزدیک ترن
که دلمون میگیره از دوریشون . .
انگار اونا بیشتر حواسشون بهمون هست ؛
انگار واقعاً باهاشون زندگی کردیم . .
درسته دورن ولی فقط کافیه
چشمامونو ببندیم تا حسشون کنیم.
کاش هیچ وقت دور نبودن . . .
[برایِ نونا]
از قدیم میگن که ادبیات را رنگی رنگی بنویس تا موقع خواندن به گاف الف نروی :)🦦 .