♦️آب خوردن، اگر هم آسان ترین کار دنیا نباشد، نَمادِ آسان ترین کار است چون هر وقت می خواهیم آسانیِ کاری را بیان کنیم، می گوییم: انجام این کار برای من، مثل آب خوردن است امّا این آسان ترین کار دنیا، برای اهل بیت، بعد از عاشورا، دشوارترین کار بود😢😢😢 فکر کنید، رُباب تشنه شود و بخواهد آب بنوشد😭

حاج آقا سه تا سیلی محکم، به صورت این نوجوان، به نیت «پدر»، «پسر» و «روح القدس» بنوازید تا دیگر رعیت جماعت، عمامه رئیس فرقه را این چنین بر سر نگذارد. إنا من المجرمین منتقمون

بادیگاردِ حامیِ دزد😡😡😡

دیشب به مردم گفتم: یکی از سفارش های موردِ تأکید اهل بیت علیهم السلام این بوده که بعد از نوشیدنِ آب، اباعبدالله را یاد کنیم و قاتلان حضرت لعن نماییم این سنّت از زمان اهل بیت تا نسلهای قبلیِ ما ادامه داشته یعنی پدربزرگ و مادربزرگ های ما مقیّد بودند که بعد از نوشیدن آب بگویند: سلام بر حسین لعنت بر یزید ولی نسل ما این سنّت را شل گرفت و گاهی می گوییم و گاهی نمی گوییم و نسل بعد از ما که اصلاً نمی داند و نمی گوید؛ یعنی ما این سنّت آباء و اجدادیِ بیش از هزار ساله را به فرزندانمان منتقل نکردیم😔 و این خیلی زشت است چون نسل ما مقصّرِ انقطاعِ این زنجیره ی هزار ساله است‌ بیاییم و امشب که شب حضرت علی اصغر است، دو تصمیم بگیریم: اول این‌ که: زین ‌پس هر وقت آب نوشیدیم بگوییم سلام بر حسین لعنت بر یزید حتی اگر در جمعی بودیم خجالت نکشیم و این دو جمله را بلند بگوییم دوم این که: هر وقت لیوانِ آبی یا حتّی شربتی دست بچه هایمان می دهیم صبر کنیم تا بنوشد و سپس به او بگوییم: بگو سلام بر حسین لعنت بر یزید. حتی اگر کودکِ دو سه ساله باشد مطمئناً در کمتر از یک ماه، بچه ها عادتِ به گفتن سلام و لعن پیدا می کنند اگر آداب دینی و سنّت های پسندیده ی مورد تأکید اهل بیت را به نسل بعد از خود منتقل نکنیم، روز قیامت باید پاسخگوی این کوتاهیِ خود باشیم سپس گفتم: اون هایی که تصمیم گرفته اند از امشب این سنّت را هم عمل کنند هم به فرزندانشان یاد بدهند، با صدای بلند بگویند: لبّیک یا حسین وقتی مردم لبّیک را گفتند، به آنها گفتم: می دانید چرا از شما خواستم لبّیک یا حسین بگویید؟ برای این که امام حسین در روز عاشورا فرمودند: هل من ناصر ینصرنی؟ و یکی از مصادیقِ نصرت حضرت در زمان ما، زنده نگه داشتنِ نام و یاد حضرت است. چیزی که دشمنان اهل بیت از یزید و متوکل گرفته تا رضا شاه و صدام در صدد محو و فراموشیدنِ آن بودند رضاشاه روضه خوانی را ممنوع کرد و صدام بیش از ۲۰ سال اجازه راهپیماییِ اربعین را نمی داد. شما در حقیقت با همین سلام بر حسین های بعد از آب خوردن، عملاً تلاش های همه ی آنها را برای از بین بردن یاد و نام امام حسین و کربلا و عاشورا، نقش بر آب کرده اید پس این سنّتِ حسینی را دست کم نگیرید و آن را اِحیاء کنید.

بلال و شیرِ بادام‌ و حیدریِ مُفت خور

قهرِ حیدری با خوردن

حیدری بعد از مفت خوری

درباره حضرت رقیه سلام الله علیها

ما خیال می کنیم امام معصوم به خاطر ایمان کامل و مقام تسلیم و رضایی که دارد، نباید در مرگ فرزند و برادر و پدر و ماددش خود گریه کند در حالی که انسانِ کامل، در تمامِ صفات حسنه از جمله رحمت و رأفت و دلسوزی، کامل است به همین جهت وقتی به رسول خدا اعتراض کردند که چرا در مرگ ابراهیمِ دو ساله ات این قدر گریه می کنی؟ حضرت فرمودند: دل می سوزد و اشک جاری می شود ولی سخنی که باعث غضب خدا باشد نمی گویم در کربلا هم در موارد متعددی گریه حضرت سیدالشهداء گزارش است که مرحوم شیخ جعفر شوشتری به برخی از آن ها اشاره نموده است: ۱. می‌خواهد روانه شود دختر کوچکی از او به جامه‌اش می‌چسبد و عرض می‌کند: اندکی توقف کن تا توشه‌ای از تو برگیرم که این وداع آخر است و دست و پای او را ببوسد. امام (ع) او را به دامان گرفت، گریست و اشک خود را با آستین پاک نموده فرمود:   سیطول بعدی یا سکینۀ فاعلمی منک البکاء اذ الحمام دهانی. «ای سکینه، بدان که بعد از من گریه‌های طولانی برایت هست آنگاه‌که مرگ من فرارسد.» ۲. هنگامی‌که کنار بدن برادرش حضرت عباس آمد، دید بر خاک افتاده مشک سوراخ شده در یک طرف و دست‌های قطع شده هر یک در یک طرف، گریۀ شدیدی نمود. ۳. آنگاه‌که کنار جسد قاسم تشریف آورد ۴. وقتی‌که قاسم اراده جنگ نمود، او را در بغل کشید و آن‌قدر گریست که بی حال شد ۵. وقتی‌که پسرش علی‌اکبر به میدان رفت، اشکش جاری شد، محاسن شریفش را به روی دست گرفت، سر به آسمان کرده، مناجات نمود ۶. وقتی‌که خواهرش زینب را از گریه و جزع تسلی می‌داد، در آن حال گریه بر خودش غالب شد و قطرات اشک از چشمش فرو ریخت. این گریه ها در میان انبیا هم سابقه داشته از جمله حضرت یعقوب آن قدر در فراق یوسفش گریست که به تصریح قرآن، چشمانش نابینا شد