اخیراً کلیپی در فضای مجازی منتشر شده است که شخصی می گوید: چیزی که با عنوان قرآن در دست ماست، روایت حفص بن سلیمانِ فاسقِ کاذب! از عاصم است که هشتاد سال بعد از رحلت رسول خدا (ص) متولد شده است. در این مجال اندک، به ذکر دو نکته می پردازم و علاقمندانِ دانستنِ بیشتر را به کتاب های تاریخچه قرائات و قُرّاء نظیر کتاب (النشرِ) جَزَری حواله می دهم. نکته اول: تواتر که امری عُرفی و عُقَلایی است و تمام بشر آن را می فهمد، انواعی دارد، و چون از سنخ عناصر منطق فازی است، قابل شدت و ضعف است، و با توضیحی که خواهم داد هر متدبر منصف، تصدیق میکند که تمام انواع تواتر برای قرآن کریم محقق است، و نام حفص فقط در یکی از انواع تواتر که تواتر تدوینی کلاسیک است، مطرح می شود. انواعِ تواتر: ۱- تواتر موضوعی ۲- تواتر اِجمالی ۳- تواتر معنوی ۴- تواتر لفظی ۵- تواتر لفظی میدانی ۶- تواتر بخشی منطقه‌ای ۷- تواتر بین المللی ۸- تواتر عصری ۹- تواتر جیلی ۱۰- تواتر فراجیلی ۱۱- تواتر میدانی جیلی ۱۲- تواتر فراجیلی میدانی ۱۳- تواتر لفظی تجدیدپذیر شتابدار ۱۴- تواتر مدون غیر کلاسیک ۱۵- تواتر غیر مدون کلاسیک إقرائی ۱۶- تواتر مدون کلاسیک إقرائی ۱۷- تواتر مدون کلاسیک غیر إقرائی و . . . قرآن کریم در آغاز نزول چون به صورت عین الفاظِ خودش بین طرفداران قرآن یعنی مسلمین و همچنین بین دشمنان اسلام یعنی کفار و مشرکین، منتشر می شد و خیزش اجتماعی و نهضت دینی ای که نزول قرآن ایجاد کرده بود، برای طرفین ایجاد انگیزه می کرد تا الفاظ قرآن را یاد بگیرند و به اغراض مختلف آن را تکرار کنند، از تواتر لفظی میدانی فوقِ شتابدار، برخوردار بوده است، همزمان با پیدایش این تواتر و موج شتاب‌دهنده آن، قرآن که از ماده ی قرائت و به معنای (خوانده شده) و (خواندنی) است و اساس نزول و نشر و بقاء آن به قرائت و خواندن است نه کتابت و نوشتن شارع مقدّس برای حفظ این کتاب آسمانی از تغییر و تبدیل و تحریف، از همان روز اول توصیه اکید و تشویق فراوان به حفظ و به خاطر سپردنِ قرآن و تلاوت آن نموده است و از همان صدر اول تا زمان ما در هر عصری هزاران حافظ قرآن وجود داشته است حتی کسانی که قرآن را به طور کامل حفظ نمی کردند با تلاوت قرآن انس داشتند و هم در نمازها هم در منازل و هم در جلسات قرآن، آن را تلاوت می کرده اند و با سوره ها و آیات و کلمات آن آشنا بوده اند در زمان ما هم متدینین حداقل در ماه مبارک رمضان مقیدند که قرآن را ختم کنند. این تأکیدات و توصیه و تشویق و ترغیب ها به تلاوت و حفظ قرآن، الفاظ این کتاب را به صورت یک الفاظ مأنوسِ صغیر و کبیر و بچه و بزرگ و پیر و جوان مسلمان و حتی غیر مسلمان جلوه‌گر می ساخت. همه ی آنچه گفتم، باعث شد که کسی نتواند حتی یک واو را از قرآن کم یا به آن اضافه کند. ممکن است بپرسید پس نقش قاریانی امثال حفص چه بوده است؟ پاسخ این است که تعلیم و تعلّم و کتابتِ قرآن برای مستند نمودنِ قرائتی است که بین مردم موجود بوده است و اینطور نیست که اگر مصحف و مکتوب نبود، قرآن از بین می رفت بلکه نسل اندر نسل و همه ی آنچه گفتم باعث شد که کسی نتواند حتی یک واو را از قرآن کم یا به آن اضافه کند. ممکن است بپرسید پس نقش قاریانی امثال حفص چه بوده است؟ پاسخ این است که تعلیم و تعلّم و کتابتِ قرآن برای مستند نمودنِ قرائتی است که بین مردم موجود بوده است و اینطور نیست که اگر مصحف و مکتوب نبود، قرآن از بین می رفت بلکه نسل اندر نسل و سینه به سینه به بعدی ها منتقل می شد. بحث را با مثالی به پایان می برم و بحث بیشتر را به مجالی وسیع تر واگذار می کنم: اینکه کتاب گلستان و بوستان مال سعدی است و مکه در عربستان قرار دارد و جنگ صفین بین حضرت علی و معاویه بوده است، سه گزاره متواتر است که با سواد و بی سواد به آن یقین دارند. حالا فرض کنید در کتاب درسی تاریخ اول دبیرستان بیاید که جنگ صفین بین ایران و روم بوده است یا در کتاب جغرافی بیاید که مکه در استرالیا قرار دارد یا در کتاب فارسی بیاید که گلستان مال مولوی است، فوراً صدای اعتراض مردم بلند می شود که این سخن تحریفی واضح است و فوراً تصحیح می گردد هیچ مکتوبی نمی تواند آنچه در ذهن و متن مردم جامعه نهادینه شده است را تحریف کند و اگر غلط تایپی باشد فوراً تن به اصلاح می دهد و اصولاً مهم نیست که نویسندگان کتاب درسیِ تاریخ چه کسانی باشند و عادل و صادق باشند یا نه چرا که حتی یک کاذب فاسق هم نمی تواند آنچه را که با ذهن و جان مردم عجین شده، تحریف کند. رسول خدا (ص) هم وقتی رحلت کردند، تمام قرآن در ذهن و دل مسلمانان موجود و بر زبان آنها جاری بود به طوری که وقتی عثمان خواست یک واو را از آیه کنز حذف کند، همه اعتراض کردند و او از تصمیمش منصرف شد قرآن به تواتر از نسل اول مسلمین به نسل های بعدی تا زمان ما منتقل شده است. و تواتر ربطی به قُرّاء و قرائات ندارد

نکته دوم اینکه: فسق و کذب حفص بن سلیمان که فرزند همسرِ عاصم بود نیز به شدت جای تردید است حفص شیعه بود و شیعه بودن در نزد علمای رجالِ سُنّی کم جُرمی نیست! رجالیون اهل سنت خودشان اعتراف میکنند که حفص در قرآن و قرائت، شخصی معتبر و راستگو است، ولی می گویند در حدیث ضعیف است و دروغگو است! و بعضی از علمای شیعه که در علم القرائه متخصص نیستند، هم متاسفانه عبارات آنها را تکرار می کنند، ولی رمز اینکه حفص در حدیث دروغگو است شاید به حرّیت او برمیگردد. نزد اهل سنت هر شخصی که حاضر باشد کارهای منافقین را پس از پیامبر خدا (ص) ذکر کند و ملاحظه‌کاری نکند و برای مردم بگوید، او را به دروغگو بودن متهم و موسوم می کنند! با این همه افراد متخصصی همچون وکیع بن جرّاحِ حَنَفی از او با تعبیر (ثقة ثقة ) یاد نموده اند و شیخ طوسی او را در جمله اصحاب امام صادق ع ذکر کرده است. و چگونه حفص موثق نیست در حالی که روایت او از عاصم در چاپخانه های سعودی چاپ و به بخش عمده ای از کشورهای اسلامی ارسال می گردد! آیا رجالیّون سُنّی متوجهند که معنای (سخن حفص در قرائت، مقبول ولی در حدیث مردود است) چیست؟!؟ یعنی: اگر حفص بگوید: قال الله، سخنش مقبول ولی اگر بگوید: قال رسول الله، حرفش مردود است؟!؟ این یکی از خنده دار ترین تناقض گویی هاست! جانِ کلام این است که اگر معنای تواتر قرآن را به درستی درک و فهم کنیم، دیگر این شبهات سُست و ضعیف و بی پایه در ما تأثیر نخواهد نمود احمدیاسر وافی یزدی

نکته ای درباره (بسم الله الرحمن الرحیم)

شهادتِ مادرمان افسانه نیست https://www.hawzahnews.com/news/940188/%D8%B4%D9%87%D8%A7%D8%AF%D8%AA-%D8%AD%D8%B6%D8%B1%D8%AA-%D8%B2%D9%87%D8%B1%D8%A7-%D8%B3-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%A8%D8%B9-%D8%A7%D9%87%D9%84-%D8%B3%D9%86%D8%AA

زندگی حقیقی در پرتوِ دینِ راستین

چند تا صلوات بفرستیم وجودمون نورانی بشه

عشق یعنی ایستادن پشتِ در تا شود از مرتضی (ع) دفعِ خطر زوزه ی گرگانِ بی رحم و خبیث یادم آرد از پیمبر یک حدیث: یا علی، ای نفس و جان و روح من ای به طوفان بلاها نوح من زار باشد دشمن و بدخواه تو راه جنّت نیست غیر از راه تو هر که با تو جنگ دارد، کافر است حقتعالی بر گناهش ناظر است حُبّ تو سرمایه ی ایمان و دین بعدِ من هستی امیرالمؤمنین اولین مردِ مسلمانی، علی دینِ خاتَم را نگهبانی علی جان زهرایم فدایت یاعلی آفرینش خاکِ پایت یا علی لحظه هایت تلخ و سنگین می شود کودتایی شوم و ننگین می شود طی شود اما زمان غربتت گنبدی سازند روی تربتت فخرِ دنیا می شود ایوانِ تو وِرد لب ها می شود ایمان تو عالَم از شهر نجف گیرد صفا لعنِ اعدایت کنند اندر خَفا لم یلد مثلِ تو هرگز مادران نیست مانند تو در طول زمان (یا علی) گویند مشتاقانِ تو انبیا و اولیا بر خوانِ تو اشکِ یاران را بهاری یا علی هر چه خوبی هست، داری یا علی نام زیبای تو دل را می بَرَد یک نگاه تو، جهان را می خرد احمدیاسر وافی یزدی

نه تنها اصل قرآن بلکه تمام قرائات سبع متواتر هستند. کسانی که مثلاً روایت حفص از عاصم را خبر واحد می دانند، با متفرّداتِ حفص چه می کنند؟!؟ به عنوان مثال، (کُفُواً) را فقط حفص روایت کرده است. آیا ما در نمازهایمان خبر واحد می خوانیم؟!؟ امثالِ صاحب (التمهید) پاسخی برای این سؤال ندارند؛ چون تواتر قرائات را انکار کرده اند و تک تکِ قرائات را خبر واحد ظنّی می دانند در مقابل شخصیتی مانند شهید ثانی معتقد است: تمام قرائات سبع بلکه عشر از جانب روح الامین بر قلب سیّد المرسلین نازل شده است. کتاب در علوم القرآن نوشتن به معنای متخصصِ علم القرائات بودن نیست کاش در حوزه به جای التمهید، مقدمه ی کتاب ( النشرِ) جزری، تدریس می شد احمدیاسر وافی یزدی

مرحوم علامه محمدتقی جعفری تبریزی و سید محمدحسین بهجت تبریزی (شهریارِ شاعر)

بیست و دو خواستگاری!

مبلّغ نابینا https://www.seratnews.com/fa/news/329355/%D8%B1%D9%88%D8%A7%DB%8C%D8%AA-%D8%B7%D9%84%D8%A8%D9%87-%D9%86%D8%A7%D8%A8%DB%8C%D9%86%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%DB%8C%DA%A9-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C-%D9%85%D8%AA%D9%81%D8%A7%D9%88%D8%AA-%D8%AA%D8%B5%D8%A7%D9%88%DB%8C%D8%B1

درباره بسته شدنِ بخت #طلسم #جادو #جن