قرآن ترجمه المیزان سوره 14 سوره مبارکه ابراهيم صفحه 257 قَالَتْ لَهُمْ رُسُلُهُمْ إِنْ نَحْنُ إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ وَلَٰكِنَّ اللَّهَ يَمُنُّ عَلَىٰ مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ ۖ وَمَا كَانَ لَنَا أَنْ نَأْتِيَكُمْ بِسُلْطَانٍ إِلَّا بِإِذْنِ اللَّهِ ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (11) رسولانشان به آنان گفتند: مانيستيم مگر بشرهايى مانند شما; ولى خدا بر هر کس از بندگانش که بخواهد[با نعمت رسالت]منت مى نهد، و ما را نمى رسد که دليلى (معجزه اى) براى شما بياوريم مگر به اذن خدا. بنابراين مؤمنان بايد تنها بر خدا توکل کنند. (11) وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَكَّلَ عَلَى اللَّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا ۚ وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَيْتُمُونَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُتَوَكِّلُونَ (12) و چه [عذرى]براى ما هست که بر خدا توکل نکنيم، در حالى که راه هايمان را به ما نمايانده است؟ و بى ترديد بر آزارى که به ما مى کنيد صبر خواهيم کرد. پس توکل کنندگان بايد تنها به خدا توکل کنند. (12) وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّكُمْ مِنْ أَرْضِنَا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِي مِلَّتِنَا ۖ فَأَوْحَىٰ إِلَيْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِكَنَّ الظَّالِمِينَ (13) و آنان که کافر بودند، به رسولانشان گفتند: بى ترديد ما شما را از سرزمين مان بيرون مى کنيم و يا حتماً همکيش ما شويد. پس پروردگارشان به سوى آنان وحى کرد که ما قطعاً ستمکاران را هلاک خواهيم کرد. (13) وَلَنُسْكِنَنَّكُمُ الْأَرْضَ مِنْ بَعْدِهِمْ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَافَ مَقَامِي وَخَافَ وَعِيدِ (14) و قطعاً شما را پس از آنان در آن سرزمين ساکن مى کنيم. اين [موهبت] براى کسانى است که از مقام [ربوبيت]من بترسند و از بيم دادنم هراس داشته باشند. (14) وَاسْتَفْتَحُوا وَخَابَ كُلُّ جَبَّارٍ عَنِيدٍ (15) و طلب گشايش و فتح کردند، و هر زورگوى نافرمانى ناکام شد. (15) مِنْ وَرَائِهِ جَهَنَّمُ وَيُسْقَىٰ مِنْ مَاءٍ صَدِيدٍ (16) جهنّم در پيش روى اوست و از آب چرک و جراحت به وى نوشانده مى شود. (16) يَتَجَرَّعُهُ وَلَا يَكَادُ يُسِيغُهُ وَيَأْتِيهِ الْمَوْتُ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ وَمَا هُوَ بِمَيِّتٍ ۖ وَمِنْ وَرَائِهِ عَذَابٌ غَلِيظٌ (17) آن را جرعه جرعه [و به زحمت]مى نوشد ولى به هيچ وجه فرو بردنش را آسان و گوارا نمى يابد و مرگ از همه سو به او روى مى آورد ولى او مردنى نيست و عذابى سهمگين پيش روى اوست. (17) مَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا بِرَبِّهِمْ ۖ أَعْمَالُهُمْ كَرَمَادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّيحُ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ ۖ لَا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلَىٰ شَيْءٍ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الضَّلَالُ الْبَعِيدُ (18) مثل آنان که به پروردگارشان کافر شدند [اين گونه است که] کارهايشان مانند خاکسترى است که در يک روز طوفانى باد به سختى بر آن بوزد [و پراکنده اش کند]; بر چيزى از آنچه کسب کرده اند دست نتوانند يافت. اين است آن گمراهى دور. (18) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۵۷🌷 خاکستری بر سینه‏ ی تندباد: بر اساس آیات قرآن، تنها راه رسیدن به سعادت جاودان، ایمان به خدای یگانه و پذیرش دعوت پیامبر است. این آیه به صراحت بیان می کند که کافران و منکران خدا، در گمراهی کامل به ‏سر می برند و کارهایشان هرچند در ظاهر خوب باشد هیچ ارزشی ندارد؛ سپس برای تأکید بر این مطلب می فرماید که کارهای کافران، مانند خاکستری که در روزی توفانی به‏ دست تندبادی سپرده شود، نابود می شود و هیچ اثری از آن باقی نخواهد ماند؛ زیرا کسی که وجود آفریدگار هستی‏ بخش را انکار کند یا برای او شریک قرار دهد یا به او نسبت های ناروا دهد و از خواست و فرمان او اطاعت نکند، به بزرگ ترین جرم جهان دست زده، و با اختیار خود، مهم ترین حقیقت هستی را انکار کرده است؛ جرمی که با هیچ ‏کار به ظاهر خوبی پوشیده نمی شود. به همین ‏سبب، اسلام بیشترین امتیاز هر کاری را به «نیّت» آن می دهد. به ‏فرموده‏ ی پیامبر، «ارزش هر کار، به نیّت آن است» . از نظر قرآن، کسی که با دیدن نشانه های روشن خدا و معجزات پیامبران او، لجوجانه انکار می کند و با خدا به مخالفت برمی خیزد، پرچم دشمنی با خدای جهان‏ آفرین را بلند کرده و با صراحت تمام به قدرت بی پایانی که بندبند وجودش را آفریده، گفته است: تو نیستی، و اگر هم باشی، فرمانت اهمّیّتی ندارد! از آیات قرآن و روایات معصومین فهمیده می شود که چنین افرادی که با اطّلاع از حقیقت ایمان نمی آورند و دینِ حق را انکار می کنند، وارد بهشت نمی شوند. البته باید به این نکته توجّه کنیم که کافرانی که کارهای خوبی در کارنامه شان ثبت شده و با انگیزه‏ی نوع‏ دوستی، خدماتی مانند اختراع، اکتشاف و ... به بشریت کرده اند، یا ویژگی های خوبی مانند سخاوت، امانت داری و ... داشته اند، بدون پاداش نمی مانند و به نحوی مورد قدردانی خدا قرار می گیرند. البته برای ما به درستی روشن نیست که رفتار خدا با آنان چگونه خواهد بود؛ امّا از برخی روایات فهمیده می شود که خدا بر اساس دانش و مصلحت خود، در دنیا به آنان نعمت هایی مانند سلامت، ثروت یا حتّی راحت در جان کندن می دهد ؛ یا در آخرت، بی آن که ایشان را وارد بهشت کند، از آتش دوزخ حفظ می کند یا در عذابشان تخفیف می دهد؛ زیرا اگرچه آنان خود را از سعادت جاودان محروم کرده اند، «خداوند پاداش نیکوکاران را تباه نمی کند» . البتّه باید توجّه کنیم که این پاداش کافرانی ست که به عمد و از روی لجاجت کفر ورزیده اند، و حساب کافرانی که از حقیقت بی خبر بوده اند و پیام خدا به آنان نرسیده، جداست . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

صفحه ۲۵۸ مصحف شریف سوره مبارکه ابراهیم علیه السلام #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🔸ترتیل صفحه 258 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام کرد 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

نکته تفسیری صفحه۲۵۸: سرانجام پیروی از گمراه گران: قیامت، صحنه‏ ی بسیار عجیب و حیرت‏ انگیزی است که بدون‏ شک همه‏ ی ما با آن روبه رو خواهیم شد. این آیات، از برخورد دو گروه از پیشوایان گمراه گر با پیروان گمراه و بینوایشان در قیامت سخن می گوید. گروه یکم، گمراه گرانی هستند که در دنیا با غرور و تکبّر در برابر پیامبران قد علم کردند و به‏ مخالفت با آنان برخاستند. البتّه این افراد، بدون کمک دیگران نمی توانستند کاری کنند. به ‏همین ‏سبب معمولاً گروهی از مردمِ جاهل و هواپرست را با انواع و اقسام حیله ها می‏ فریفتند و دنبال خود به راه می انداختند و از حمایت و یاری آنان سود می‌بردند. امّا همین پیروان بینوا که بدون هیچ دلیلی و از سر تقلید کورکورانه، با خدا و پیامبرانش دشمنی ورزیده و در قیامت به عذاب الهی محکوم شده اند، به پیشوایان خود می گویند: ما عمری دنبال شما آمدیم و هر چه شما گفتید، بی‌چون وچرا پذیرفتیم و به‏ علت پیروی از شما به این روز افتادیم؛ بنابراین شما هم ما را از این سیاه چالِ پرشکنجه آزاد کنید. مگر شما نمی گفتید که حق با شماست و پیامبران دروغ می گویند؟ مگر شما نبودید که می گفتید از شما پیروی کنیم، و اگر راهمان اشتباه باشد، شما گناهان ما را به دوش می کشید؟ پس حالا چرا به داد ما نمی رسید؟! امّا پیشوایان گمراه گر که در آتش تکبّر و گناهان خود می سوزند، فریاد برمی آورند که ما دروغ می‏ گفتیم و هیچ‏کاری نمی توانیم برایتان انجام دهیم. امروز، فرمان، فرمان خداست، و اگر او راه نجات را به ما نشان می داد، ما هم به شما نشان می دادیم؛ ولی چه‏ کنیم که ما در نتیجه‏ی تکبّر و خودخواهی مان می سوزیم و شما در نتیجه ی ساده لوحی و حماقت تان! امّا گروه دوم، شیاطین هستند که در دنیا پیوسته انسان ها را وسوسه می کردند و فریب می دادند و به گناه و نافرمانی خدا می خواندند. به ‏فرموده‏ی این آیات، زمانی که کار حساب و کتاب قیامت پایان می یابد و گنه کاران و دشمنان خدا به عذاب دوزخ محکوم می شوند، بسیاری از آنان شروع به لعنت و نفرین شیطان و دار و دسته اش می کنند که چرا آنان را به چنین روز سیاهی انداخته اند. در آن هنگام، خداوند به شیطان ـ که خودش به سخت ترین عذاب محکوم شده اجازه می دهد که سخن بگوید و به آنان پاسخ بدهد. شیطان نیز فریاد برمی آورد که: ای بیچارگان، مگر یادتان نیست که خدا چقدر شما را به ‏وسیله‏ی پیامبران خود دعوت می کرد؟ مگر فراموش کرده اید که رهبران الهی پیوسته شما را با دلایل منطقی و درست، به سعادت و کمال فرا می خواندند؟ من نیز شما را به هواپرستی و نافرمانی خدا دعوت می کردم و کارهای زشت و ناپسند را ـ که خودتان هم از زشتی اش خبر داشتید ـ در نظرتان زیبا جلوه می دادم و شما را وسوسه می کردم که سعادتتان در گرو گناه و هوسرانی است؛ نه اطاعت از فرمان خدا. شما نیز با اختیار خودتان، دعوت باطل مرا قبول کردید و به وعده های دروغ من دل خوش کردید؛ زیرا خیال می کردید لذّت زودگذر گناه، نقد است، و پاداش آخرت، نسیه! بنابراین حق ندارید مرا علت اصلی بیچارگی خود بدانید؛ بلکه مقصّر واقعی، خودِ شما هستید که عقلتان را به کار نگرفتید. من با صراحت به شما اعلام می کنم که از شما و پیروی تان متنفّرم، و من و شما هر دوستمکاریم، و بنا به حکم خدای عادل، ستمکاران، عذاب دردناکی دارند. آری، سرنوشت دردناک پیروان شیطان و شیطان‏ صفتان در قیامت، به ما که در دنیا هستیم، این پیام را می دهد که «هر کسی هرچند در ظاهر قدرتمند و آراسته باشد ارزش پیروی ندارد، و هر دعوتی ـ هرچند وسوسه کننده و هوس آلود باشد ـ ارزش پذیرفتن ندارد». #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن #عمروعاص #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

صفحه ۲۵۹ مصحف شریف سوره مبارکه ابراهیم علیه السلام #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۵۹🌷 پاداش پایداری: در صفحه‏ ی قبل خواندیم که پیشوایان مغرور و رهبران متکبّر گمراهان، و نیز رهبرِ همه‏ ی آنان یعنی شیطان، در قیامت چگونه به پیروانِ سینه چاک خود پشت می کنند و از آنان بیزاری می جویند. امّا در مقابلِ آن سرنوشت دردناک، این آیه، از پاداشِ نیکوی کسانی سخن می‏گوید که به دعوت خدا پاسخ مثبت دادند و به او ایمان آوردند و با تمام وجود بر سر ایمانشان ایستادند، و به فرموده‏ ی آیه‏ ی 30 سوره‏ ی فصّلت، به یگانگی خدا اقرار کردند و بر سر این اعتقاد پایداری نمودند. البتّه نگهداشتن ایمان، کار آسانی نیست و با مشکلات و موانع فراوانی همراه است. وسوسه های شیطان، علاقه ها و لذّات حرام، ثروت و قدرت نامشروع و ...، هر یک می توانند با جاذبه و کشش ظاهریِ خود، انسان را منحرف کنند و از ایمان و عقیده اش بازگردانند. این آیه می فرماید که تا هنگامی که مؤمنان با داشتن اخلاص و اراده‏ ی جدّی، بر سر اعتقادشان بمانند و چیزی را به خواست و خشنودی خدا ترجیح ندهند، خداوند نیز آنان را بر اعتقاد راستین شان پایدار نگه می دارد و از آنان در برابر وسوسه های شیطان و هوس های آلوده‏ ی هوای نفس محافظت کرده، از گوهر ایمانشان پاسداری می کند، و این حفظ و مراقبت را تا پایان عمر و حتّی در جهان پس از مرگ نیز ادامه می دهد. بر اساس روایات فراوانی که از پیشوایان معصوم در تفسیر این آیه نقل شده است، در هنگام جان دادن و پس از آن، در زمان سؤال فرشتگان از اصول دین انسان، شیطان نیز نزد انسان حاضر می شود و آخرین تلاش خود را برای گمراه کردن او به کار می بندد تا او را از اقرار به یگانگی خدا و اعتقاد به نبوّت پیامبر باز دارد، و بدین‏وسیله، نام او را در فهرست کافران قرار دهد. در این لحظه‏ ی بسیار حساس، اگر آن شخص از افراد باایمان باشد، تحت محافظت ویژه‏ ی خدا قرار می گیرد و با اطمینان و آرامش به عقاید پاک گذشته اش اعتراف می کند و در حالی که به خدا ایمان دارد، دنیا را به مقصد آخرت ترک می کند؛ ولی اگر در دوران زندگی اش، در دل به خدا ایمان نداشته و به جای پیروی از او، دنبال شیطان بوده باشد، در آن هنگام نیز از فرمان پیشوای خود یعنی شیطان اطاعت می کند و در حال کفر و گناه از دنیا می رود و از سوی خدا نیز هیچ کمکی به او نخواهد شد . آری، پیامبر دانای ما چه زیبا فرموده است: «همان طور که زندگی می کنید، می میرید، و همان طور که می میرید، [در قیامت] زنده می شوید.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

صفحه ۲۶۰ مصحف شریف سوره مبارکه ابراهیم علیه السلام #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🔸ترتیل صفحه 260 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

نکته تفسیری صفحه ۲۶۰ پروردگارا، من و فرزندانم را از نمازگزاران قرار ده: همه‏ ی ما می دانیم که یکی از مهم ترین اعمال دینِ اسلام، «نماز» است. این عبادت بر هر انسان بالغ و عاقلی واجب است و تکلیفی است که در هیچ حالی از انسان برداشته نمی شود؛ تا آنجا که بر اساس روایات اهلبیت، حتّی کسی که در حال جنگ با دشمن است و فرصت خواندن نماز ندارد ، یا کسی که در آب گرفتار شده و چیزی تا غرق شدنش نمانده است، باید با اشاره و توجّه به سوی خدا، نماز خود را به جای آورد . این واجب الهی چنان اهمیّت دارد که پیامبر گرامی اسلام ، کیفر ترک کننده‏ ی نماز را هم‏ ردیف شراب خوار برشمرده است و به خدا سوگند خورده که این دو گروه در قیامت نزد او نمی آیند و به بهشت وارد نخواهند شد. شاید راز این تأکید بی مانند این باشد که نمازِ انسان نشان می دهد که او همواره خدا را پروردگار خود می داند و خویش را بنده‏ی او می¬شمارد و در پیشگاه او به خاک می افتد و بدین‏ وسیله اعلام می کند که حاضر است همچون برده ای که گوش به فرمان ارباب خویش است، از فرمان خدا اطاعت کند. آری، نماز، اعلام بندگی و بردگی انسان در پیشگاه خداست و اعتراف به اینکه تنها ارباب و حاکم انسان، ذات پاک اوست. به همین‏ علت نیز در تمام ادیان آسمانی، نماز، عملی واجب شمرده شده، و اگر هم‏اکنون در میان اهل‏ کتاب، سخنی از نماز نیست، نتیجه ی تحریفِ دین آنان است. حضرت ابراهیم از خدا خواست که او و فرزندانش را از نمازگزاران قرار دهد. نخستین فرمان خدا به حضـرت موسی، خواندن نماز بود، و مسیح در گهواره از فرمان خدا به نماز سخن گفت. نکته‏ ی جالب توجه در این آیه این است که حضرت ابراهیم علاوه بر خود، به یاد فرزندان و نسلش نیز بود و از خدا خواست که آنان را نیز از نمازگزاران قرار دهد. آری، مردان بزرگ، همراه خودسازی و تربیت خویشتن، به فکر تربیت فرزندان خود نیز هستند و به مسائل دینی آنان به خصوص نمازشان بسیار حساس اند. در روایاتی که از پیشوایان معصوم ما رسیده، می خوانیم که پیروان خود را به آموختن نماز به کودکانشان و پیگیری خواندن آن توصیه کرده اند. در روایتی از امام باقر می خوانیم: «ما کودکان خود را در پنج سالگی به نماز وا می داریم؛ ولی شما کودکانتان را در هفت سالگی به نماز وادارید.» در روایت دیگری می خوانیم که شخصی به امام رضا علیه السلام عرض کرد که فرزندش گاهی یکی دو روز نماز نمی خواند. حضرت از او پرسید: «او چند سال دارد؟» عرض کرد: «هشت سال.» امام با تعجّب فرمود: «سبحان الله! [با این سن] نمازش را ترک می کند؟!» آن شخص عرض کرد: «[گاهی بیمار می شود و] نمی تواند نماز بخواند.» امام فرمود: «هر طور که می تواند، آن را انجام دهد.» البته این فرموده، به معنای واجب بودن نماز بر کودکان و قبل از رسیدن به سنّ تکلیف نیست؛ بلکه نشان دهنده ی اهمّیّت زیاد نماز و لزوم آمادگی هر مسلمان برای ادای آن پیش از رسیدن به سن تکلیف است تا پس از آن به این وظیفه‏ ی الهی خود به درستی عمل کند. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

صفحه ۲۶۱ مصحف شریف سوره مبارکه ابراهیم علیه السلام #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

نکته تفسیری صفحه ۲۶۱ حال و روز دشمنان خدا در قیامت: شاید این سؤال بسیاری از ما باشد که «چرا خداوند که آفریدگار و فرمانروای هستی است، به دشمنان خود اجازه‏ی زندگی و فساد و گناه می دهد، و آیا او از رفتار و کردار آنان بی خبر است؟!». آیه‏ی 42 در پاسخ این سؤال می فرماید که مبادا خیال کنید که خدا از ستمکاران و کارهای بدشان غافل است و آنان می توانند آزادانه به زندگی ننگین خود ادامه دهند؛ بلکه خداوند چنین خواسته که دنیا، سرای اختیار انسان ها باشد و آنان بدون اینکه مجبور باشند، خودشان راه حق یا باطل را انتخاب کنند. البته این دوران کوتاه، بزودی به پایان می رسد و دوستان و دشمنان خدا در دادگاه عدل الهی حاضر می شوند و به پاداش و کیفر اعمال خود می رسند. آری، خدا کاملاً از حال کافران ستمگر باخبر است و مجازات آنان را تا قیامت به تأخیر انداخته است. در آن‏ روز امّا وضعیت آنان با دنیا متفاوت است؛ زیرا به فرموده‏ی آیه‏ی 48، نظام آسمان ها و زمین در قیامت دگرگون می شود، و یکی از نمونه های آن دگرگونی، تغییر وضعیت جسمی و ظاهری انسان هاست. شاید بسیاری از دشمنان خدا، با تکیه بر مال و ثروت خود و قدرت و نفوذ اجتماعی شان، در دنیا با غرور و تکبّر راه می رفتند و به افراد زیردست خود با تحقیر و کوچکی نگاه می کردند؛ شاید همیشه در دل، خودشان را مهم ترین افراد جهان می پنداشتند و گمان می کردند که هیچ گاه نابود نمی شوند؛ شاید آزادانه برای عیّاشی و گناه یا خونریزی و فساد، به هر جای جهان که می خواستند، سفر می کردند؛ امّا این آزادی و اختیار به زودی به پایان می رسد و آن نگون‏بختان گنهکار، با نکبت و شرمساری وارد صحرای محشر می شوند. آنجا دیگر اوضاع متفاوت است. قدرت و تسلّط خدا ـ که در دنیا از کافران پنهان بود ـ نمایان می شود و خصوصیات زشت کافران در ظهور می یابد: چشم هایشان از ترس و حیرت خیره می شود (تَشخَصُ فیهِ الاَبصار)؛ به سرعت به سوی جایگاهشان در دادگاه قیامت می دوند و با ذلّت و خواری به صحنه ی هولناک قیامت می نگرند(مُهطعینَ)؛ سرهایشان را به سوی آسمان می کشند تا عذاب را نبینند(مُقنِعی رُؤوسِهِم) و از هول و وحشت پلک نمی زنند (لایَرتَدُّ اِلَیهِم طَرفُهُم)؛ دلهایشان از ترس خالی می شود و قدرت هیچ گونه تصمیم گیری ندارند(اَفئِدَتُهُم هَواِّء). آنجا دیگر از آزادی خبری نیست؛ بلکه با غل و زنجیرِ آتشین بسته می شوند(مُقَرَّنینَ فِی الاَصفاد) و به جای لباس های پر زرق و برقی که با آن به دیگران فخر می فروختند، لباس هایی از مواد بدبوی مذاب و مشتعل بر تن هایشان پوشانده می شود (سَرابیلُهُم مِن قَطِران) و در آن‏ حال، آتش، چهره هایشان را فرا می گیرد (تَغشیّْ وُجوهَهُمُ النّار). با این اوصاف، به نظر شما، آیا خدا از حال آنان بی خبر بوده یا آنان از خدا غافل بوده‏اند؟ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾