قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 291 إِلَّا رَحْمَةً مِنْ رَبِّكَ ۚ إِنَّ فَضْلَهُ كَانَ عَلَيْكَ كَبِيرًا (87) ليکن رحمتى است از پروردگار تو [که قرآن را نزد تو محفوظ مى دارد] بى شک فضل او بر تو، همواره بزرگ است. (87) قُلْ لَئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَىٰ أَنْ يَأْتُوا بِمِثْلِ هَٰذَا الْقُرْآنِ لَا يَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ كَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِيرًا (88) بگو: به يقين اگر جن و انس گرد آيند براى اين که مانند اين قرآن را بياورند، نمى توانند مانند آن را بياورند، اگر چه بعضى از آنان پشتيبان بعضى ديگر باشند. (88) وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَٰذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ فَأَبَىٰ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا (89) و همانا در اين قرآن از هر مَثَلى به شيوه هاى گوناگون آورديم; ولى بيشتر مردم [در برخورد با قرآن] جز انکار[کارى] نکردند. (89) وَقَالُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكَ حَتَّىٰ تَفْجُرَ لَنَا مِنَ الْأَرْضِ يَنْبُوعًا (90) و گفتند: هرگز [سخن] تو را باور نمى کنيم مگر اين که از اين سرزمين (مکّه) براى ما چشمه اى روان سازى، (90) أَوْ تَكُونَ لَكَ جَنَّةٌ مِنْ نَخِيلٍ وَعِنَبٍ فَتُفَجِّرَ الْأَنْهَارَ خِلَالَهَا تَفْجِيرًا (91) يا براى تو باغى باشد از درختان خرما و انگور که در ميان آن نهرها روان سازى، (91) أَوْ تُسْقِطَ السَّمَاءَ كَمَا زَعَمْتَ عَلَيْنَا كِسَفًا أَوْ تَأْتِيَ بِاللَّهِ وَالْمَلَائِكَةِ قَبِيلًا (92) يا آسمان را آن گونه که ادّعا کرده اى، پاره پاره بر ما بيفکنى يا خدا را با فرشتگان روبه روى ما بياورى، (92) أَوْ يَكُونَ لَكَ بَيْتٌ مِنْ زُخْرُفٍ أَوْ تَرْقَىٰ فِي السَّمَاءِ وَلَنْ نُؤْمِنَ لِرُقِيِّكَ حَتَّىٰ تُنَزِّلَ عَلَيْنَا كِتَابًا نَقْرَؤُهُ ۗ قُلْ سُبْحَانَ رَبِّي هَلْ كُنْتُ إِلَّا بَشَرًا رَسُولًا (93) يا خانه اى از جنس طلا براى تو باشد، يا در آسمان بالا روى، و بالا رفتنِ تو را باور نمى کنيم تا اين که نوشته اى بر ما نازل کنى که آن را بخوانيم. بگو: سبحان ربّى (عجبا!) آيا من جز بشرى هستم که فرستاده شده ام؟! (93) وَمَا مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جَاءَهُمُ الْهُدَىٰ إِلَّا أَنْ قَالُوا أَبَعَثَ اللَّهُ بَشَرًا رَسُولًا (94) و [هيچ چيز] مردم را آن گاه که هدايت براى آنان آمد، از ايمان آوردن باز نداشت جز اين که گفتند: آيا خدا بشرى را به رسالت برانگيخته است؟! (94) قُلْ لَوْ كَانَ فِي الْأَرْضِ مَلَائِكَةٌ يَمْشُونَ مُطْمَئِنِّينَ لَنَزَّلْنَا عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ مَلَكًا رَسُولًا (95) بگو: اگر در زمين [به جاى بشر] فرشتگانى بودند که به آرامى راه مى رفتند، قطعاً بر آنان فرشته اى از آسمان به پيامبرى نازل مى کرديم. (95) قُلْ كَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ ۚ إِنَّهُ كَانَ بِعِبَادِهِ خَبِيرًا بَصِيرًا (96) بگو: کافى است که خدا ميان من و شما شاهد باشد; زيرا او به بندگانش آگاه و بينا است. (96) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۱🌷 پیامبری از خودتان: همه می دانیم که خداوند هزاران پیامبر را به سوی انسان ها فرستاده تا آنان را از تاریکی های جهل و گمراهی بیرون آورند و به نور ایمان و حقیقت برسانند؛ امّا متأسّفانه بیشتر مردم برخورد مناسبی با دعوت پیامبران نکردند و آنان را به باد تمسخر گرفتند و دروغ گویشان شمردند. این رفتار نادرست مردم با پیامبران، علل متفاوتی داشت؛ ولی به فرموده ی آیات قرآن، مهم ترین علت این بود که مردم از این که فرستاده‏ ی خدا، شخصی مانند خودشان است، تعجّب می کردند و قبول نمی کردند پیامبر خدا یک انسان باشد. شاید آنان توقّع داشتند پیامبر خدا، موجودی آسمانی و خارق العاده باشد و نه فردی معمول که مانند آنان غذا می خورد، ازدواج می کند، بیمار می شود و می میرد. قرآن در آیات متعددی، به این اندیشه‏ ی باطل اشاره کرده و سخن مشرکان را در این باره بازگفته است. به فرموده‏ ی قرآن، اشراف و کافرانِ قوم نوح در مخالفت با آن حضرت گفتند: «این فقط انسانی مانند خودتان است که می خواهد بر شما برتری یابد. اگر خدا می خواست، فرشتگان را [برای هدایت ما] نازل می¬کرد.» اقوام بی ایمانی که در زمان پیامبرانی همچون هود و صالح می زیستند نیز چنین بهانه جویی می کردند. کافرانِ زمانِ پیامبر اسلام نیز می گفتند: «این دیگر چه پیامبری ست که غذا می خورد و در بازارها راه می رود؟ چرا فرشته ای بر او نازل نشده تا همراه او مردم را هشدار دهد؟!» آری، مخالفانِ پیامبران، انسان بودن فرستادگان خدا را عیب می دانستند؛ در حالی که این امتیاز بسیار مهمّی برای راهنمایان راه سعادت بشر است؛ زیرا کسی مردم را به راه خدا دعوت می کند که از دردهای آنان آگاه است و نیازهایشان را کاملاً درک می کند، و مردم به روشنی حس می کنند که می توانند در جای پای آن انسانِ کامل قدم گذارند. فرض کنید عدّه ای از مردم باید از جاده ا‏ی پرپیچ وخمی عبور کرده، به مقصد مشخّصی برسند، و برای طیِ این راه، به راهنمایی راه‏آشنا نیاز دارند. حالا اگر راهنمای این گروه، اتومبیل تندروی بی سرنشینی باشد که از راه دور کنترل می شود، چه اتّفاقی می افتد؟ بی شک همه‏ ی آن افراد اعتراض کرده، از ادامه‏ ی حرکت خودداری می کنند؛ زیرا اتومبیل، بدون خستگی و با سرعت زیاد حرکت می کند و از خستگی و گرسنگی مردم خبری ندارد، و حتّی اگر به فرضِ محال خبر هم داشته باشد، نمی‏تواند مردم را برای حرکت و نشاط قانع کند. اگر اما راهنمای راه، انسانی مانند خود آن مردم باشد، به خوبی درک می کند که گروهش چه نیازهایی دارند، کجا می توانند با سرعت حرکت کنند و کجا باید استراحت کنند و به چه مقدار مواد غذایی نیاز دارند. پیامبران، مانند ما به آب، غذا، خواب، تشکیل خانواده و ... نیاز داشتند و به خوبی از دردها و رنج¬های ما آگاه بودند. خداوند نیز این انسان های پاک را از جنس خودمان برای هدایت ما برگزید تا ما آنان را سرمشق خود قرار دهیم و مانند ایشان زندگی کنیم. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🔸ترتیل صفحه 292 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام بیات 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 292 وَمَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِهِ ۖ وَنَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمْ عُمْيًا وَبُكْمًا وَصُمًّا ۖ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ ۖ كُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَاهُمْ سَعِيرًا (97) و هر که را خدا هدايت کند، هدايت يافته او است; و هر که را که گمراه کند هرگز براى آنان در برابر خدا دوستانى نمى يابى [که هدايتشان کند]; و روز قيامت آنان را کور و لال و کر، به رو در افتاده محشور مى کنيم. سراى آنان حهنّم است، هرگاه [شعله آن ]فرو نشيند، شعله اى [تازه ]براى آنها بيفزاييم. (97) ذَٰلِكَ جَزَاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآيَاتِنَا وَقَالُوا أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (98) اين است سزاى آنان بدان سبب که نشانه هاى[قدرت]ما را انکار کردند و گفتند: آيا وقتى که ما استخوان هاى[از هم جدا ]و[سپس]آردگونه شديم، آيا حتماً در آفرينشى جديد برانگيخته خواهيم شد؟! (98) ۞ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ قَادِرٌ عَلَىٰ أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا (99) آيا [در قدرت حياتبخشىِ ما نينديشيده اند] و نديده اند خدايى که آسمان ها و زمين را آفريده، قادر است که مانند آنان را بيافريند؟ و براى آنها اجلى قرار داده که شکّى در آن نيست; پس ستمکاران جز انکار [کارى] نکردند. (99) قُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزَائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذًا لَأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَ الْإِنْفَاقِ ۚ وَكَانَ الْإِنْسَانُ قَتُورًا (100) بگو: اگر شما مالک خزانه هاى رحمت پروردگارم بوديد، در آن صورت از ترس تهى دستى [از بخشش آن] خوددارى مى کرديد، و انسان همواره تنگ نظر[و بخيل]است. (100) وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَىٰ تِسْعَ آيَاتٍ بَيِّنَاتٍ ۖ فَاسْأَلْ بَنِي إِسْرَائِيلَ إِذْ جَاءَهُمْ فَقَالَ لَهُ فِرْعَوْنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا مُوسَىٰ مَسْحُورًا (101) و همانا به موسى آن گاه که نزد بنى اسرائيل آمد، نُه آيت روشن داديم ـ پس، از بنى اسرائيل بپرس [که اين آيات چه بوده است] ـ پس فرعون به او گفت: اى موسى! همانا من گمان مى کنم که تو سحر شده هستى. (101) قَالَ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا أَنْزَلَ هَٰؤُلَاءِ إِلَّا رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ بَصَائِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَا فِرْعَوْنُ مَثْبُورًا (102) [موسى] گفت: حتماً تو مى دانى اين نشانه ها (معجزات) را که موجب بصيرتند، جز پروردگار آسمان ها و زمين نازل نکرده است; و اى فرعون! همانا من گمان مى کنم که تو هلاک شده هستى. (102) فَأَرَادَ أَنْ يَسْتَفِزَّهُمْ مِنَ الْأَرْضِ فَأَغْرَقْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ جَمِيعًا (103) پس [فرعون] تصميم گرفت آنان (بنى اسرائيل) را از آن سرزمين برکَنَد [و بيرون کُند]; پس او و هر که با او بود همگى را غرق کرديم. (103) وَقُلْنَا مِنْ بَعْدِهِ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ اسْكُنُوا الْأَرْضَ فَإِذَا جَاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ جِئْنَا بِكُمْ لَفِيفًا (104) و بعد از او به بنى اسرائيل گفتيم: ساکن اين سرزمين شويد; پس وقتى که وعده آخرت بيايد همه شما را با گوناگون بودنتان يکجا مى آوريم. (104) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۲🌷 آدمیزاد بخیل: ما انسان ها علاوه بر مراقبت از جسم خویش باید از جان خود نیز مراقبت کنیم تا آفات و امراض روحی و اخلاقی، روح و جان ما را به تباهی نکشد. یکی از آفات مهم اخلاقی برای روح انسان، صفت ناپسند «بخل» است. این آیه‏ به این صفت ناپسند اشاره کرده، می فرماید که این ویژگی بد، انسان ها را به شدّت تهدید می کند، و اگر از خود مراقبت نکنند، به جایی می رسند که در صورت داشتن تمام منابع رزق و روزی جهان، باز هم از انفاق و دادن مال به دیگران می ترسند؛ زیرا انسانِ پرورش نیافته، بخیل و تنگ‏ نظر می شود. از این ‏رو قرآن کریم و پیشوایان دین، بارها و با تأکید فراوان، پیروان حق و کسانی را که در پیِ تربیت خود هستند، به سخاوت و انفاق مال توصیه کرده اند. بر اساس تعلیمات دین، مال و ثروت، امانت خدا در دست انسان است که روزی از او گرفته می شود، و بنا بر وعده‏ ی قطعی الهی، دارایی انسان با انفاق و خرج شدن در راه خدا، چند برابر افزایش می یابد. در روایتی از پیامبر می خوانیم: «صدقه بدهید؛ زیرا صدقه، مال و ثروت را زیاد می کند.» البتّه سخاوت نه تنها در مورد نیازمندان، بلکه در ارتباط با افراد دیگر هم خوب است. بر اساس روایات اهلبیت، خداوند، انسان سخی و دست و دل‏باز را دوست دارد و از شخص بخیل و تنگ‏ نظر، ناخشنود است. در روایتی از امام رضا می خوانیم: «شخص سخاوتمند به خدا نزدیک است، به بهشت نزدیک است، و به مردم هم نزدیک است؛ ولی شخص بخیل از خدا دور است، از بهشت دور است و از مردم هم دور است.» در روایات، غذا دادن به مردم، یکی از محبوب ترین کارها نزد خدا برشمرده شده، و حتّی سخاوت و دست و دل بازی افراد مشرک، مورد توجّه قرار گرفته است. در حدیثی می خوانیم که پیامبر به فرزند حاتم طایی که سخاوتش در دوران جاهلیّت عرب، زبانزد است فرمود: «به‏ سبب سخاوتمندی پدرت، عذاب شدید از او دفع شد.» البتّه ذکر این نکته نیز لازم است که مهم ترین نشانه‏ی سخاوت، پرداختن حقوق واجب دینی مانند خمس و زکات است و کسی که وظایف خود را انجام نمی دهد و در موارد دیگری سخاوت دارد، بهره‏ ی زیادی از این ویژگی ندارد. در روایتی می خوانیم که شخصی از امام صادق پرسید: «حدّ و اندازه‏ ی اصلی سخاوت چیست؟» حضرت فرمود: «این که حقوقی را که خدا بر تو واجب کرده، از دارایی ات خارج کرده، در موارد مشخّص آن هزینه کنی.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🔸ترتیل صفحه 293 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند - رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

قرآن ترجمه المیزان سوره 17 سوره مبارکه الاسراء صفحه 293 وَبِالْحَقِّ أَنْزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (105) و آن (قرآن) را به حق نازل کرديم و به حق نازل شد; و تو را نفرستاديم مگر بشارت دهنده و اخطار کننده. (105) وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنْزِيلًا (106) و آن قرآن را در حالى که کتابى خواندنى است بخش بخش قرار داديم تا آن را با درنگ بر مردم بخوانى; و آن را چنان که بايد به تدريج نازل کرديم. (106) قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (107) بگو: به آن ايمان بياوريد يا نياوريد [چندان فرقى نمى کند] همانا آنان (اهل کتاب) که پيش از نزولِ آن دانش يافته اند وقتى [اين کتاب] بر آنان تلاوت مى شود، سجده کنان بر چانه هاى خود [به زمين ]درمى افتند، (107) وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنْ كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (108) و مى گويند: سبحان ربّنا [عجبا!] حتماً وعده پروردگار ما انجام شدنى است، (108) وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ۩ (109) و گريان بر چانه هايشان درمى افتند و بر خشوع آنان مى افزايد. (109) قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ ۖ أَيًّا مَا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ ۚ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا (110) بگو: خواه [او را] <الله> بخوانيد يا <رحمان> بخوانيد، هر کدام را بخوانيد [روا است، که ]براى او نيکوترين نام ها است; و صداى خود را به نماز بلند نکن و آن را آهسته [نيز ]نخوان، و ميان اين دو، راهى انتخاب کن. (110) وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ ۖ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرًا (111) و بگو: ستايش مخصوص خدايى است که نه فرزندى برگزيده و نه در حاکميت شريکى دارد و نه از روى زبونى [نياز به] ياورى دارد، و او را چنان که بايد بزرگ بدار. (111) سوره 18 سوره مبارکه الكهف بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ به نام خداوند بخشنده مهربان الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَىٰ عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجًا ۜ (1) ستايش مخصوص خدا است که اين کتاب را بربنده خود نازل کرد و براى آن هيچ گونه کجى و انحرافى قرار نداد. (1) قَيِّمًا لِيُنْذِرَ بَأْسًا شَدِيدًا مِنْ لَدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا (2) [کتابى است] راست و درست تا در مورد عذابى سخت از جانب خود اخطار کند و به مؤمنانى که کارهاى شايسته انجام مى دهند، مژده دهد که براى ايشان اجرى نيکو خواهد بود. (2) مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَدًا (3) که در آن هميشه ماندگار خواهند بود. (3) وَيُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا (4) و[نيز] به کسانى که گفتند: خدا فرزندى برگرفته است، اخطار کند. (4) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۳🌷 نزول تدریجی قرآن: به گواهی تاریخ، پیامبر اسلام چهل سال پس از «عام الفیل» (سالی که ابرهه و لشکریان فیل سوارش به مکّه حمله کردند و گرفتار عذاب الهی شدند) و در سن چهل سالگی به پیامبری مبعوث شد و در سن شصت و سه سالگی، از دنیا رحلت فرمود. در طول این بیست وسه سال، حـضرت جبرئیل ،فرشته‏ ی وحی، مرتّب و در فاصله های زمانی متفاوت، بر پیامبر فرود می آمد و پیام های خدا را برای آن حضرت بازگو می کرد. به این فرایند پیچیده و غیر مادّی، «وحی» گفته می شود. از روایات استفاده می-شود که وحیِ بر پیامبر، دو گونه بوده است: «وحی قرآنی» و «وحی غیر قرآنی». وحی قرآنی، آیاتی بوده که جبرئیل از سوی خدا بر پیامبر نازل می کرده، و وحی غیر قرآنی، پیام های دیگر خدا بوده که فرشته‏ ی وحی به پیامبر می رسانده است. بدین ‏ترتیب، آیات قرآن به تدریج و بر اساس صلاحدید خدای بزرگ نازل می شد. برخی از آیات قرآن، در پی حادثه ای نازل می شد، و بعضی دیگر، پس از سؤال مردم در مورد مطلبی فرود می آمد. برخی از آیات نیز بدون مقدمه بر پیامبر نازل می شد و مردم را از حقایق مهمّی آگاه می کرد. البتّه نزول تدریجی یک کتاب آسمانی، در ادیان دیگر سابقه نداشته و کتاب‏های آسمانی دیگر مانند تورات و انجیل یکباره بر پیامبر زمان نازل شده اند. از این ‏رو یهودیان و مسیحیان صدر اسلام و مشرکان بهانه جو به پیروی از آنان به پیامبر اعتراض می کردند که چرا آیات قرآن مانند کتاب های آنان، یکباره نازل نمی شود. خداوند در این آیه و آیه‏ ی 32 سوره‏ ی فرقان، به دو علّت مهم نزول تدریجی قرآن اشاره می کند. بر اساس این آیه، یکی از علل نزول تدریجی قرآن این بوده که پیامبر آیات آن را بر اساس نیاز مردم و مصالح مسلمانان، برایشان بازگو کند: در زمان جنگ، آیات جنگ، و در زمان صلح، آیات صلح خوانده شود، و در هر موقعیتی، آیات متناسب آن؛ همچنین در ابتدای بعثت، بیشتر بر مسائل کلیدی و اعتقادی مردم مانند توحید و معاد تأکید شود، و در اواخر آن، بیشتر احکام و دستورهای فردی و اجتماعی بازگو شود. به فرموده‏ ی آیه‏ ی 32 سوره‏ ی فرقان اما یکی دیگر از علل نزول تدریجی قرآن این بود که پیامبر پیوسته با جهان غیب در ارتباط باشد و بدین ‏وسیله، در برابر مشکلات و سختی های طاقت‏ فرسایی که برای رسالت خود پیش رو داشت، آرام و پایدار بماند. خداوند بارها و در زمان های گوناگون، به پیامبر خود دلگرمی می داد و به او یادآوری می کرد که از لطف و حمایتش برخوردار است. همچنین خداوند بارها از پیامبر خود در برابر تهمت های مشرکان و منافقان دفاع کرد و مسلمانان را به اطاعت از او فرمان داد، و بدین ‏وسیله، جایگاه ویژه‏ ی او را محکم تر از پیش کرد. البته از آیات قرآن فهمیده می‏شود که قرآن به دو صورت نازل شده، و غیر از نزول تدریجی، یک‏ بار دیگر در شب قدر یک‏جا بر پیامبر نازل شده است. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🔸ترتیل صفحه 294 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام چهارگاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۴🌷 اصحاب کهف: بین سال های 49 تا 251 میلادی، در امپراتوری روم شرقی، در شهری به نام «افسوس»، پادشاهی به نام «دکیوس» (که به عربی «دقیانوس» گفته می شود)، فرمانروایی داشت. این پادشاه نه تنها به خدا ایمان نداشت، بلکه مدّعی خدایی بود و پیروان دین مسیح را به شدّت سرکوب می کرد. در یکی از سال ها، در مجلسی عمومی، به دقیانوس خبر دادند که لشکر ایران به روم حمله کرده و وارد مرزهای آن شده است. دقیانوس که ادّعای خدایی داشت از این خبر به شدّت ناراحت شد و از ناراحتی چنان بر خود لرزید که تاج از سرش به زمین افتاد. در این هنگام، یکی از شش وزیر دقیانوس که «تلمیخا» نام داشت به فکر فرو رفت و از خود پرسید: چگونه شخصی که ادّعای خدایی دارد، چنین می ترسد؛ در حالی که او دقیقاً مانند دیگر انسان هاست. این جرقه، آتشی به جان تلمیخا افکند و پس از در میان گذاشتن آن با پنج وزیر دیگر معلوم شد که آنان نیز مانند تلمیخا دچار تردید و اضطراب شده اند. بدین ‏ترتیب، آن شش نفر از اعتقاد شرک آلود خود دست برداشتند و پس از مدتی، راحت قصرنشینی را رها کرده، برای پاک ماندن از کفر و گمراهی، شهر خود را ترک گفتند. در میان راه، چوپانی با آنان ملاقات کرد و شیفته‏ ی اعتقادشان شد و با آنان همراه. سگ او نیز در پی آنان راهی شد؛ چنان که گویی برای محافظت از ایشان مأموریت دارد. این هفت نفر به راه خود ادامه دادند تا به کوهی رسیده، از آن بالا رفتند و در کنار غاری قرار گرفتند. بر در غار، چشمه و درختان میوه ای یافتند. از میوه های آن درختان خوردند و خود را از چشمه‏ ی آب، سیراب کردند. هنگامی که تاریکی شب فرا رسید، به غار پناه بردند، و سگشان در حالی که دست و پاهایش را گشوده بود، بر در غار دراز کشید. در این حال، خداوند خواب عمیقی را بر آنان مسلّط کرد. این آیات که به بخشی از داستان اصحاب کهف اشاره کرده اند حاوی نکات تربیتی و آموزنده ای هستند که به برخی اشاره می شود: الف ـ در آیات 10 و 13، به اصحاب کهف، «فتیه‏» جمع «فتی» (جوانمرد) گفته شده است. در روایتی می خوانیم که امام صادق از یکی از یاران خود پرسید: «فتی به چه کسی می گویند؟» او عرض کرد: «فتی را به جوان می گوییم.» امام فرمود: «آیا تو نمی دانی که اصحاب کهف همگی پیر بودند؛ امّا خدا به سبب ایمانشان به آنان فتیه‏ [جوانمردان] نام داده است. هر کس به خدا ایمان داشته باشد و تقوا پیشه کند، جوانمرد است.» ب ـ بر اساس آیات 13 و 14، خداوند در برابر ایمان اصحاب کهف، بر هدایتشان افزود (فزدناهم هدی) و دلهایشان را بر آن اعتقاد حق، محکم و استوار کرد(رَبَطنا عَلیّْ قُلوبِهِم). آری، بدون‏شک کسانی که به دعوت پروردگار جهان، پاسخ مثبت می دهند، از لطف او برخوردار می شوند و در دنیا و آخرت مورد حمایت او قرار می گیرند. ج ـ یکی از درس های مهم این آیات، پرهیز از تقلید کورکورانه است. اصحاب کهف، بی توجّه به آیین باطل نیاکانشان و تفکّر حاکم بر جامعه‏ ی زمانشان، در پی دلیل و منطق بودند و از قوم مشرک خود گله می کردند که چرا برای انکار خود، دلیل درستی نمی آورند (لَو لا یَأتونَ عَلَیهِم بِسُلطانٍ بَیِّن). #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

قرآن ترجمه المیزان سوره 18 سوره مبارکه الكهف صفحه 295 وَإِذِ اعْتَزَلْتُمُوهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ فَأْوُوا إِلَى الْكَهْفِ يَنْشُرْ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَيُهَيِّئْ لَكُمْ مِنْ أَمْرِكُمْ مِرْفَقًا (16) و اکنون که شما از آنان و آنچه غيرخدا مى پرستند کناره گرفته ايد، در اين غار جاى بگيريد [که اميد است] پروردگارتان براى شما از رحمت خود بگستراند و در کارتان آسانى و آسايشى براى شما فراهم سازد. (16) ۞ وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ تَزَاوَرُ عَنْ كَهْفِهِمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِي فَجْوَةٍ مِنْهُ ۚ ذَٰلِكَ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ ۗ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ ۖ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُرْشِدًا (17) و خورشيد را مى بينى که وقتى طلوع مى کند از غار آنها به طرف راست مايل است و وقتى غروب مى کند از سوى چپ آنان را وامى گذارد، در حالى که آنان در فراخنايى از آن قرار دارند; اين از نشانه هاى [قدرت] خدا است هر که را خدا هدايت کند، هدايت يافته او است و هر که را گمراه سازد، دوستدار راهنمايى براى او نخواهى يافت. (17) وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ ۚ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ ۖ وَكَلْبُهُمْ بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ ۚ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا (18) و آنان را بيدار مى پندارى در حالى که در خوابند و ايشان را به جانب راست و به جانب چپ مى گردانيم و سگشان بر درگاه غار دو ساعد خود را گسترانيده است. اگر به آنان سر مى کشيدى روى از آنان برتافته و مى گريختى و از ديدنشان پر از ترس مى شدى. (18) وَكَذَٰلِكَ بَعَثْنَاهُمْ لِيَتَسَاءَلُوا بَيْنَهُمْ ۚ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ كَمْ لَبِثْتُمْ ۖ قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ ۚ قَالُوا رَبُّكُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هَٰذِهِ إِلَى الْمَدِينَةِ فَلْيَنْظُرْ أَيُّهَا أَزْكَىٰ طَعَامًا فَلْيَأْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ وَلْيَتَلَطَّفْ وَلَا يُشْعِرَنَّ بِكُمْ أَحَدًا (19) و همان گونه [که به خوابشان برديم] بيدارشان کرديم تا ميان خودشان از يکديگر سؤال کنند. گوينده اى از آنان گفت: چه مقدار [درخواب ]مانده ايد؟ [برخى ]گفتند: يک روز يا بخشى از روز [درخواب] مانده ايم، گفتند: پروردگارتان بهتر مى داند چه مقدار [درخواب] مانده ايد، اکنون يک نفرتان را بااين سکه خود به شهر بفرستيد و بايد [او] بنگرد کدام دکان شهر طعام پاکيزه ترى دارد و براى شما قوتى از آن [بخرد و] بياورد و او بايد با دقت و ظرافت عمل کند و اَحَدى را از حال شما آگاه نسازد. (19) إِنَّهُمْ إِنْ يَظْهَرُوا عَلَيْكُمْ يَرْجُمُوكُمْ أَوْ يُعِيدُوكُمْ فِي مِلَّتِهِمْ وَلَنْ تُفْلِحُوا إِذًا أَبَدًا (20) چرا که اگر آنان بر شما دست يابند سنگسارتان مى کنند، يا شما را به کيش خود برمى گردانند و در آن صورت هرگز ظفرمند نخواهيد شد. (20) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾

🌷نکته تفسیری صفحه ۲۹۵🌷 نکاتی دیگر در باره اصحاب کهف: پس از آن که اصحاب کهف از بت پرستی دست کشیدند، به خدای یگانه ایمان آوردند و از محیط آلوده ای که در آن زندگی می کردند، هجرت کردند، لطف خدا شامل حالشان شد و دست غیبی او، آنان را به غار امنی رساند. آنان که از ظلم و ستم حاکمان دل‏تنگ بودند، با خود می گفتند: آیا زمانی فرا می رسد که مردم از شرک و بت پرستی دست بردارند، و در پرتو یکتاپرستی، عدل و انصاف در جامعه حاکم شود؟ در آن حال، چنین آرزویی، تنها یک رؤیا بود. با همین افکار، آنان در دلِ غار به خواب رفتند؛ خوابی که نه یک شب و دو شب، بلکه 309 سال طول کشید و همین امر خارق العاده باعث شد که این سرگذشت در آخرین و مهم ترین کتاب آسمانی یعنی قرآن نقل شود و در تاریخ جهان ماندگار گردد. البتّه این خواب بسیار طولانی و مکان آن، ویژگی های جالب توجّهی داشته که نشانگر قدرت خدای بزرگ است. نخست این که درِ آن غار، به سمت جنوب قرار داشته است؛ به ‏طوری ‏که از طلوع آفتاب تا غروب آن، نور خورشید بدان راه می¬گ یافته، و بدین ‏ترتیب، در تمام روز، غار گرما داشته است. البتّه اصحاب کهف، در وسط غار و در جایی قرار داشته اند که نور خورشید مستقیم به آن ها نمی خورده و آنان تنها از گرمای آن استفاده می کرده اند تا هم بدن هایشان سالم بماند و هم به سبب تابش مستقیم نور خورشید، آسیبی به آنان نرسد. دوم این که خواب اصحاب کهف، یک خواب عادی و معمول نبوده و چشمانشان در طول مدّت خواب، کاملاً باز بوده است؛ درست همانند یک انسان بیدار. شاید این حالت استثنایی برای آن بوده که حیوانات موذی از آنان بترسند و به ایشان نزدیک نشوند؛ یا این که منظره‏ ی ترسناکی پیدا کنند تا هیچ انسانی جرأت نکند به آنان نزدیک شود. جالب توجه این که در این مدّت طولانی، سگشان دست هایش را بر دهانه‏ ی غار دراز کرده بوده و با حالت ترسناکی که به خود گرفته بوده، از آنان محافظت می کرده است. همچنین در این مدّت، به فرمان خدا، بدن هایشان به سمت راست و چپ گردانده می شد تا سالم بمانند. به هر حال، این مدّتِ طولانی سپری شد و سرانجام روزی آنان از خوابِ چندصدساله‏ ی خود بیدار شدند. البته آن افراد که از همه چیز بی خبر بودند، خیال می کردند که تنها یک روز یا بخشی از یک روز را در غار سپری کرده اند، و هیچ اطّلاعی از دگرگونی اوضاع و احوال کشورشان نداشتند. پس یکی از خودشان را مأمور کردند که به شهر برود و قدری غذای پاکیزه تهیه کند. البتّه به او تأکید کردند که احتیاط کند و مراقب باشد که هویّتش فاش نشود؛ وگرنه دستگیر و اعدام می شوند؛ یا به زور آنان را به آیین شرک و بت پرستی باز می گردانند و برای همیشه از رستگاری محروم می کنند . #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #مسجد_پایگاه #ولیعصریا https://eitaa.com/valiasrya •✾•🌿🌺🌿•✾•🌿🌺🌿•✾