حضرت آیت‌الله بهجت:
هنگامی که حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام از اسب بر روی زمین افتاد و لشکر اعداء به خیام حرم هجوم بردند، با زانو مقداری به‌سوی خیمه رفت و جمعیت را به نبرد با خود دعوت کرد و فرمود:
اى دنباله‌روان آل ابی‌سفیان، اگر دین ندارید و از قیامت نمی‌ترسید، آزاده باشید و اگر عرب هستید، همان‌طور که چنین می‌پندارید، به نژادهای خود بازگردید. من با شما مى‌جنگم و شما با من و بر زنان گناهى نیست.
.
📚 رحمت واسعه، ویراست سوم، ص١٢۴ (مجموعه فرمایشات حضرت آیت‌اللّٰه بهجت پیرامون حضرت سیدالشهداء علیه السلام و اصحاب و یاران آن حضرت)
@varesoon
سالار شهیدان حسین بن علی (ع) قیام كرد و به جوامع بشری عموماً و به امّت اسلامی خصوصاً فرمود: «خُذُوا عَنِّی دِفَاعَكُمْ وَ جِهَادَكُمْ»
مردم! اگر شنیدید دین جهادی دارد و دفاعی دارد دفاع و جهاد این گونه است.
حضرت در آن بحبوحه صبر كرد تا ظهر بشود، نماز ظهر را بخواند و بعد دست به شمشیر ببرد
این «لأحدی الأمرین» است: یا شروع جنگ قبل از نماز، مكروه است و یا شروع جنگ بعد از نماز مستحب است كه خلاصه ظهر باید بگذرد كه زودتر شب بشود و جنگ خاتمه پیدا كند.
این «خُذُوا عَنِّی دِفَاعَكُمْ وَ جِهَادَكُمْ» یعنی آیین مبارزه را, آیین دفاع را, آیین جهاد را یاد بگیرید.
حضرت چندین بار هم اتمام حجّت فرمود
به پیروان خود فرمود این سرزمین, سرزمین شهادت است احدی زنده نمی‌‌ماند، هیچ كس را زنده نمی‌گذارند، من هم كه امام زمان شما هستم بیعت را از شما برداشتم برای اینكه حكومت با شما كار ندارد با من كار دارد، دست زن و بچه هایتان را بگیرید و بروید و اگر هم می رفتند اهل جهنم نبودند، چون به اذن امام زمانشان بود.
حسین بن علی (ع) فرمود مردم! آیین جنگ كردن را از ما یاد بگیرید؛ هرگز اظهار ذلّت نكرد با اینكه همه توان را از او گرفتند.
قال امیرالمومنین (علیه السلام):
لَا تَبْسُطَنَّ يَدَكَ عَلَی مَنْ لَا يَقْدِرُ عَلَی دَفْعِهَا عَنْهُ
بر کسی که توان دفاع از خود ندارد، دست درازی مکن.
غررالحکم / حدیث ۷۸۹۴
@varesoon_najaf
خطبه حضرت عقیله در شهر کوفه:
حِذْيَم بن شريك اسدى اینگونه نقل کرده است:
آنگاه که زینب دخت علی مرتضی مشغول خواندن خطبه شد را از یاد نمی برم.
هرگز بانویی را به سان او سخنور وخوش بیان ندیده بودم.
گویا بار دیگر حیدر زنده شده ودر کوفه خطبه می خواند.
با اشارت او سکوتی سهمگین بر کوفه حاکم شد.
زینب خطبه اش را اینگونه آغاز کرد:
يا أَهْلَ الْكُوفَةِ، يا اَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْغَدْرِ وَ الْخَذْلِ وَ الْمَكْرِ.
مثل شمایان همانند آن زنى هست كه رشته خود را پس از بافتن وتابيدن وا مى تابيد.شما را به شر وفساد و نخوت وتملق گویی می شناسم.
برای واپسین روزتان بد توشه ای مهیا کردید.دوزخ خداوند وعده گاهتان باد.
هم اکنون می گریید ؟و صدا به شیون بلند می کنید؟
باید که بسیار زاری کنید چرا که پلشتی این عملتان تا قیامت دامنگیرتان خواهد بود.
هیچ مطهری نیز نمی تواند دستتان را از این خون پاک کند.
مگر می توانید خونی که از خون خدا ریختید را بشویید.شما حسین را کشتید همو که نگاهبان حريم شما والتیام زخم هایتان و ملجاتان در سختی ها بود.[آيا كشتن او را ساده شمرديد؟].
نیست گردید و فانی.
باژگونه شود پرچمهایتان و بریده گردد دستانتان .
هیچ می دانید چه پاره جگری از رسول را سر بریده اید؟
هیچ می دانید پرده نشینان کدام خاندان را بر سر کوی وبرزن کشانده اید؟
بجاست اگر آسمانها و زمین درهم شوند و صحنه گیتی آشفته شود.
@varesoon
.
حاضرم تفسیر المیزانم را با این بیت عوض کنم!
.
آیت الله محمدجواد علوی بروجردی، نوه آیت الله العظمی بروجردی نقل می‌کنند:
روزی در محضر علامه طباطبایی صاحب تفسیر المیزان نشسته بودم.
اتفاقاً مداح اهل بیت جناب آقای حاج محمد علامه هم تشریف داشتند.
علامه طباطبایی رو کردند به آقای علامۀ مداح و فرمودند:
دلم می‌خواهد حالا که این‌جا آمدید یک روضه‌ای برای من بخوانید!
یک صندلی آن‌جا بود، آقای حاج محمد علامه بلند شدند و روی آن صندلی نشسته و شروع کردند به روضه خواندن!
یادم هست که روضۀ حضرت علی اکبر را خواندند. و شعری هم که ایشان در آن روضه خواندند شعر معروف ایرج میرزا راجع به حضرت علی اکبر بود که با این مطلع شروع می‌شود:
رسم است هر که داغ جوان دید، دوستان
رأفت برند حالت آن داغدیده را
جناب حاج محمد علامه این اشعار را خواندند تا که رسیدند به این بیت:
بعد از پسر، دل پدر آماج تیغ شد
آتش زدند لانۀ مرغِ پریده را
در این‌جا بود که مرحوم علامۀ طباطبایی رو به آقای علامه مداح کردند و فرمودند:
«اَعِد» یعنی تکرار کن!
آقای مداح هم بیت مذکور را دوباره خواندند. یادم هست که علامۀ طباطبایی چهار بار درخواست کردند که این بیت را بخواند.
علامۀ طباطبایی گریه می‌کردند و اشک بر روی محاسن شان می‌ریخت!
روضه تمام شد اما علامۀ طباطبایی همین جور که این بیت را تکرار می‌کردند، اشک می‌ریختند و از شدت تأثر با دست بر روی پایشان می‌زدند!
علامه طباطبایی در همین حال که بودند فرمودند:
ای کاش ایرج میرزا این بیت از این شعر را می‌داد به من و من تفسیر المیزانم را می‌دادم به او!!
من به علامۀ طباطبایی عرض کردم:
آقا! حضرتعالی ایرج میرزا را می‌شناسید؟ اشعار ایشان را مطالعه فرموده‌اید؟ او شاعر هزل سرایی است!
علامه طباطبایی فرمودند:
بله، دیوان ایشان پیش من هست و آن را دارم، مع ذلک ای کاش ایرج میرزا این بیت از این شعر را به من می‌داد و من تفسیر المیزانم رابه او می‌دادم!
کسی که این بیت را راجع به علی اکبرِ امام حسین (علیه السلام) سروده است، من نمی‌توانم باور کنم که آقا سید الشهدا فردای قیامت نسبت به او بی تفاوت باشد!
.
#سیدالشهدا علیه‌السلام
#حضرت_علی_اکبر علیه‌السلام
#علامه_طباطبایی
#آیت_الله_علوی_بروجردی
#ایرج_میرزا
#علامه_مداح
شیخ محمد علی زهدی (١٣٢٧-١۴١٨ق)
فرزند شیخ باقر
شیخ محمد علی در ساری متولد شد و تحصیلات خود را نزد پدرش و علمای آنروز ساری چون سید حسن مدرس در مدرسه سلیمان خان اغاز نمود و پس از طی مقدمات عازم نجف گردید و از محضر اساتید آنروزگار نجف چون سید ابوالحسن اصفهانی و آقا ضیاء عراقی بهره برد
ایشان پس از کسب اجازه اجتهاد از سید ابوالحسن اصفهانی و آقا ضیاء عراقی به ساری بازگشت و در مدرسه امامیه مجلس درس برپا نمود و در مسجد جامع به جای پدر خویش نماز جماعت برپا کرد و به امور مذهبی مردم پرداخت و مورد احترام مردم و روحانیون واقع شد.
شیخ محمد علی عمر خود را به تدریس و ترویج امور دینی در ساری صرف نمود
سرانجام در ١٧ جمادی الثانی در ساری درگذشت و در آرامگاه ملامجدالدین مدفن یافت.
@varesoon_mazandaran
قَالَ الامام الصادق (علیه السلام) : لَعَنَ اللَّهُ قَاتِلَ الْحُسَيْنِ (علیه السلام) فَمَا مِنْ عَبْدٍ شَرِبَ الْمَاءَ فَذَكَرَ الْحُسَيْنَ (علیه السلام) وَ لَعَنَ قَاتِلَهُ إِلَّا كَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ حَسَنَةٍ وَ حَطَّ عَنْهُ مِائَةَ أَلْفِ سَيِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ أَلْفِ دَرَجَةٍ وَ كَأَنَّمَا أَعْتَقَ مِائَةَ أَلْفِ نَسَمَةٍ وَ حَشَرَهُ اللَّهُ تَعَالَى يَوْمَ الْقِيَامَةِ ثَلِجَ الْفُوءَادِ.
خدا قاتل حسين (عليه السّلام) را لعنت كند، بندهاى نيست كه آب نوشيده و حسين (عليه السّلام) را ياد نموده و كشندهاش را لعنت كند مگر آنكه خداوند منّان صد هزار حسنه براى او منظور مىكند و صد هزار گناه از او محو كرده و صد هزار درجه مقامش را بالا برده و گويا صد هزار بنده آزاد كرده و روز قيامت حق تعالى او را با قلبى آرام و مطمئن محشورش مىكند.
کامل الزیارات / باب سی و چهارم
@varesoon_karbala