مرا جوری در آغوش بگیر که انگار فردا می‌میرم؛ و فردا چطور؟ جوری در آغوشم بگیر که انگار از مرگ بازگشته ام. - نزار قبانی

لَن نرحل القدس.

قدرتمند ترین‌ انسان ها و تفکرات، زمانی ضعیف ترین بودند. آنها فهمیدند دنیا فقط زمانی زیر پاهایشان رام می‌شود که خون‌بهایش را بدهند. تنها وقتی که بچه پُررو باشی می‌توانی جلوی سیلی های دنیا قد علم کنی. بعد از سر کشیدن جامِ رنج و درد دیگر فقط زمانِ جوانه زدن و رشد کردن است.

اگه یه دنیا بگن این کار تهش هیچی نیست تو سر حرفت بمون. اون آدما جربزه انجام دادنش و نداشتن، ولی تویی که انقدر مصمم و پر هدفی، داری. زیر خاک کلی جسد هست که ریسک نکردن و جوونه نزدن و پوسیدن. تو ریسک و کن جوونه بزن. نزار ریشه هات بپوسه!

سعی کن یه چراغ تو تاریکی باشی.

به قول آقای شریعتی: هستی، سردردی‌ست آبی رنگ.

وقتی انگیزه ای برای ادامه‌ این زندگی نداشتی، به نسخه‌های دیگه ای از خودت در آینده فکر کن و به اونها فرصت زیستن بده.

کربلایی که هزار و اندی سال پیش محور جدایی حسین‌ع و زینب شد. حالا میعاد گاهی است برای وصال.

کاش همینجور که این چند روز #طوفان‌_الاقصی ترند شد، به زودی هشتک فتح الاقصی هم ترند شه.

امروز یادگیریِ بک‌اند و دارم شروع میکنم و تا الان انتخابم واسه زبان پایتون بوده اما بین فریم‌ورک جنگو و فلسک موندم. این قشنگ ترین دوراهی می‌تونه باشه، بعد چند هفته سختی.