🔮🎷تفاوت معروف و معبود عارفان با دیگران ... #معرفت_شهودی حق تعالی زمینه ساز عبادت واقعی عارفانه و عاشقانه است و #معرفت_حصولی زمینه ساز عبادت غیر حقیقی اهل خوف و طمع . انسان غیر عارف با استدلال مفهومی و علم حصولی به وجود خدا و اسماء و صفاتش پی می برد ، اما از خداوند چیزی جز تصویری ساختگی در ذهن به دست نمی آورد و آن تصویر ذهنی چون مَصنوع و مخلوق خود اوست ، فروتر از اوست . این خدای ذهنی نه تنها مقوّم وجود نفس نیست ، بلکه خود قائم به نفس عالم است و بالتبع چنین تصویری نمی تواند عبادت کننده را به مقام محبت و فناء رهنمون شود . از این رو عبادت این گروه جز به طمع دستیابی به لذت یا رهایی از رنج و عقاب اخروی و تحصیل بخشی از مشتهیات نفسانی نخواهد بود ، در حالی که #عارف چون به وجود خدای واقعی پی می برد و حضور و ظهور جهان شمول او را با جان خود ادراک می کند ، بی درنگ منقطع و فانی و دلبسته و وابسته به او شده و در نتیجه عبادتش نمود محبت و کرنش در برابر عظمت و جمال آن یکتای بی همتاست . عبادت غیر عارفان که فرع بر شناخت حقیقی معبود و معبود حقیقی نیست ، تنها با تفضّل الهی مورد قبول قرار می گیرد : «لو لا فضل الله علیکم و رحمته ما زکی منکم من احد ابدا» (سوره نور ، آیه ۲۱) ، و گرنه چنین عبادتی در خور پذیرش و پاداش نیست ، اما عارفانی که برای خدا خالص و مخلَص شده اند ، توجهشان در عبادت نه به سمت الفاظ و مفاهیم است و نه به سمت معانی آنها ، بلکه تمام توجهشان صرفا به خدای سبحان است . برای ‌همین تنها کسانی که می توانند خدای سبحان را وصف کنند همین مخلَصین اند که به شناخت حقیقی حق بار یافته اند : «سبحان الله عما یصفون الا عبادالله المخلَصین» . (سوره صافات ، آیات ۱۵۹ - ۱۶۰) منبع : #شمس_الوحی_تبریزی (تحریر رسالة الولایة علامه طباطبایی ، محرّر : آیت الله جوادی آملی) ، ج ۲ ، ص ۲۴۱ ، ۲۴۲ @wittj2