یا علی نامِ تو بردم نه غَمی ماند و نه همّی، باَبی اَنت و امّی گوئیا هیچ نه همّی به دلم بوده نه غمّی، بِاَبی اَنتَ و اُمّی تو که از مرگ و حیات این همه فخری و مباهات، علی ای قبله حاجات گوئی آن دزدِ شَقی، تیغ نیالوده به سَمّی، باَبی اَنت و امّی گوئی آن فاجعهُ دشتِ بـلا هیچ نبودست، در این غم نگشوده است سینهء هیچ شهیدی نخراشیده به سُمّی، باَبی اَنتَ و مّی حق اگر جلوهء با وجه اَتُم کرده در انسان، کان نه سهل است و نه آسان بخودِ حق که تو آن جلوهء با وجه اَتُمّی، بابی اَنتَ و امّی منکرِ عیدِ غدیرِ خُم و آن خطبه و تنزیل، کر و کُور است و عَزازیل با کَر و کُور چه عید و چه غدیری و چه خُمّی، باَبی اَنتُ و امِی در توَلّا هم اگر سهوِ ولایت، چه سفاهت؟ اُف بر این شَمّ فقاهت بی وِلای علی و آل چه فقهی و چه شَمّی، باَبی اَنت و امّی آدمی، جامعِ جمعیت و موجود اَتمّ است، گر به معنای اَعم است تو بهین مظهرِ انسان به معنای اَعمی، باَبی اَنتَ و امّی تو کم و کیفِ جهانی و به کمبود تو دنیا، از ثری تا به ثُریا شر و شور است و دگر هیچ، نه کیفی و نه کمّی، باَبی اَنتَ و امّی چون بُوَد آدمِ کامل غرض از خلقتِ عالم، پس به ذرّیهُ آدم جز شما مهدِ نُبوّت نبود چیزِ مهمّی باَبی اَنتَ و امّی عاشقِ توست که مستوجب مدح است و معظّم، منکرت مستحق ذم وز تو بیگانه نیرزد نه به مدحی نه بذمّی، باَبی اَنتَ و امّی بی تو ای شیرِ خدا سبحه و دستار مسلمان، شده بازیچه شیـطان این چه بوزینه که سرها همه را بسته به دُمّی، باَبی اَنتَ و امّی لشکرِ کفر اگر موج زند در همه دنیا، همه طوفان همه دریا چه کند با تو که چون صخره صمّا و اَصَمّی، باَبی اَنتَ و اُمّی یا علی خواهمت آن شعشعهء تیغِ زر افشان، هم بدو کفر سر افشان بایدم این لمعان دید و ندانم به چه لِمّی، باَبی اَنتَ و اُمّی

امام صادق (ع) فرمودند :اگر هر چیزی را ترک نمودی ، ولی ترک نکن که هر صبح و شام بگویی : اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ ، أَسْتَغْفِرُكَ فِي هَذَا الصَّبَاحِ وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ لِأَهْلِ رَحْمَتِكَ وَ أَبْرَأُ إِلَيْكَ مِنْ أَهْلِ لَعْنَتِك َ اللَّهُمَّ إِنِّي أَصْبَحْتُ أَبْرَأُ إِلَيْكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي هَذَا الصَّبَاحِ مِمَّنْ نَحْنُ بَيْنَ ظَهْرَانَيْهِمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ وَ مِمَّا كَانُوا يَعْبُدُونَ‏ إِنَّهُمْ‏ كانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقِينَ‏ اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَا أَنْزَلْتَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ فِي هَذَا الصَّبَاحِ وَ فِي هَذَا الْيَوْمِ بَرَكَةً عَلَى أَوْلِيَائِكَ وَ عِقَاباً عَلَى أَعْدَائِكَ اللَّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاكَ وَ عَادِ مَنْ عَادَاكَ اللَّهُمَّ اخْتِمْ لِي بِالْأَمْنِ وَ الْإِيمَانِ كُلَّمَا طَلَعَتْ شَمْسٌ أَوْ غَرَبَتْ اللَّهُمَ‏ اغْفِرْ لِي وَ لِوالِدَيَّ وَ ارْحَمْهُما كَما رَبَّيانِي‏ صَغِيراً اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ الْمُسْلِمِينَ وَ الْمُسْلِمَاتِ الْأَحْيَاءِ مِنْهُمْ وَ الْأَمْوَاتِ اللَّهُمَّ إِنَّكَ تَعْلَمُ مُنْقَلَبَهُمْ وَ مَثْوَاهُمْ اللَّهُمَّ احْفَظْ إِمَامَ الْمُسْلِمِينَ بِحِفْظِ الْإِيمَانِ وَ انْصُرْهُ‏ نَصْراً عَزِيزاً وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً يَسِيراً وَ اجْعَلْ لَهُ وَ لَنَا مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً اللَّهُمَّ الْعَنْ فُلَاناً وَ فُلَاناً وَ الْفِرَقَ الْمُخْتَلِفَةَ عَلَى رَسُولِكَ وَ وُلَاةِ الْأَمْرِ بَعْدَ رَسُولِكَ وَ الْأَئِمَّةِ مِنْ بَعْدِهِ وَ شِيعَتِهِمْ وَ أَسْأَلُكَ الزِّيَادَةَ مِنْ فَضْلِكَ وَ الْإِقْرَارَ بِمَا جَاءَ مِنْ عِنْدِكَ وَ التَّسْلِيمَ لِأَمْرِكَ وَ الْمُحَافَظَةَ عَلَى مَا أَمَرْتَ بِهِ لَا أَبْتَغِي بِهِ بَدَلًا وَ لَا أَشْتَرِي بِهِ‏ ثَمَناً قَلِيلًا اللَّهُمَّ اهْدِنِي فِيمَنْ هَدَيْتَ وَ قِنِي شَرَّ مَا قَضَيْتَ إِنَّكَ تَقْضِي وَ لَا يُقْضَى عَلَيْكَ وَ لَا يَذِلُّ مَنْ وَالَيْتَ تَبَارَكْتَ وَ تَعَالَيْتَ سُبْحَانَكَ رَبَّ الْبَيْتِ ، تَقَبَّلْ مِنِّي دُعَائِي وَ مَا تَقَرَّبْتُ بِهِ إِلَيْكَ مِنْ خَيْرٍ فَضَاعِفْهُ لِي أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً كَثِيرَةً وَ آتِنا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ أَجْراً عَظِيماً رَبِّ مَا أَحْسَنَ مَا ابْتَلَيْتَنِي وَ أَعْظَمَ مَا أَعْطَيْتَنِي وَ أَطْوَلَ مَا عَافَيْتَنِي وَ أَكْثَرَ مَا سَتَرْتَ عَلَيَّ فَلَكَ الْحَمْدُ يَا إِلَهِي كَثِيراً طَيِّباً مُبَارَكاً عَلَيْهِ مِلْ‏ءَ السَّمَاوَاتِ وَ مِلْ‏ءَ الْأَرْضِ وَ مِلْ‏ءَ مَا شَاءَ رَبِّي‏ كَمَا يُحِبُّ وَ يَرْضَى وَ كَمَا يَنْبَغِي لِوَجْهِ رَبِّي‏ ذِي الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ‏. مکیال المکارم ، ج۲ ، ص۲۷ الکافی ، شیخ کلینی ، ج۲ ، ص۵۲۹