🌸 ای تن زِ سر بَیِه جِدا، تن بَمونِسِّه قتلگاه! - - - - - - - 💧بنده هم مانند غیرمازنی‌ها به درستی نمی‌دانم چه می‌خوانَد اما "این قدَر دانم که از شعر تَرَش خون می‌چکد."

☝️🍼 متن و ترجمه ی نوحه ی بالا را یکی از دوستان به شکل زیر فرستاد؛ با سپاس از او: - - - - - - - - 🌺 متن: ۱. لالای لای لای عزیزوم ۲. لالای دار و ندارم ۳. خدا خیرش نده هر کی کرد ای درد و بارم ۴. لا لای شیرین زوونم ۵. خدا دردت و جونم ۶. و زندت ری نداشتم بل سر مردت بخونم ۷. لالای زندیم عذابه ۸. لالای کی چی ربابه ۹. لالای لای هر کی دی داغ بچش حونش خرابه ۱۰. لالای سهتم بلالوم ۱۱. لالای اشکهسه بالوم ۱۲. دلم خش بی تو ایمونی ایابی مرد مالوم ۱۳. لالای لای رودم هی په چه بلی بی سرم اوردی ۱۴. لالای لای لای عزیزم رهتی و نونی چه وم کردی ۱۵. و روز هیچ مسلمونی نیایه حال و روز مو ۱۶. ک بردم ایپکه ار بشنفه ای اه و سوز مو ۱۷. خدایا سیم بیومه همه ی دردت عزیزوم ۱۸. خدایا سیم بیومه رنگ و ری زردت عزیزم ۱۹. سر ره مرگت ای دا خدایا اینشسوم ۲۰. لالای لای سیم بیومه ای خدا مرگت عزیزم ۲۱. وری حونم امیدم و زندیم ناامیدم ۲۲. وری بعدت و زندی روز خش دیدم ندیدم ۲۳. وری روی بی زوونم ۲۴. وری روی رهته جونم ۲۵. مو بعدت زنده ویسوم نیترم نه نیکشونم👇

☝️🌺 ترجمه: ۳. خدا بهش خیر ندهاد هر کسی که این مصیبت را به من وارد آورد ۶. وقتی زنده بودی، روی خواندن برایت را نداشتم؛ بگذار حالا برای مرگت بخوانم. ۷. لالای؛ زندگیَم عذابه ۸. لالای چه کسی مثل ربابه؟! ۹. لالای هر کس داغ فرزندش را دید، خانه خرابه ۱۰. لالای سوختم بلالم ( این واژه برای نهایت سوختگی به کار می‌رود و شاید از گندم‌بلال - مانند ذرت‌بلال - ) گرفته شده ) ۱۱. لالای شکسته بالم ۱۲. دلخوش بودم از این که میمانی مرد(بزرگ) محل(ایل،ده) می‌شوی ۱۳. لالای فرزند عزیزم! پس این چه بلایی بود که بر سر من آوردی؟! ۱۴. لالای عزیزم! رفتی و نمی‌دانی با من چکار کردی! ۱۵. هیچ مسلمانی به احوال و روزگار من دچار نشود! ( برای هیچ مسلمانی، چنین مصیبتی پیش نیاد! ) ۱۶. که سنگ هم اگر آه و سوز مرا بشنود متلاشی می‌شود(منفجر می‌شود) ۱۷. خدایا! کاش همه‌ی دردت ( مریضی و بلای پسرم ) به من می‌رسید! ۱۸. خدایا! رنگ و روی زرد عزیزم برای من می‌شد ۱۹. [ ای‌کاش] خدایا مادر ( مادر خطاب به فرزند ) سر راه مرگت می‌نشستم ۲۰. خدایا!"عزیزم! مرگت برای من می‌شد ( من می‌مردم ) ۲۱. بلند شو، ای خانه و زندگی و امیدم! که ناامید شده‌ام ۲۲. بلند شو! آیا بعد تو از زندگی خوشی دیدم؟ ندیدم ۲۳. بلند شو! فرزند عزیز بی‌زبانم! ( معنی این که "هنوز حرف نمی‌زند" اصطلاحا به مظلوم نیز گفته می‌شود. ) ۲۴. بلند شو، فرزند عزیز مرده‌ام! ۲۵. من بعد تو زنده بمانم؟! نمی‌تونم.

🌺 کربلاء؛ بارگاه حضرت عباس - علیه‌السلام - سال ۱۳۰۶ خورشیدی. 💧این فیلم را 'فردیک گادمر فرانسوی' برداشته است؛ اصل فیلم سیاه و سفید و بی‌صداست و رنگی و صدادارشدنش در این‌جا، افسونِ فنّاوری‌ست!

🌴 لِاَیِّ شَیء تَاَخّرَ عَبّاس؟ 🌴 - - - - - - - 💧به عربی رایج امروزه‌ی عراق است؛ با کمی دقت برای فصیح‌دانان، قابل فهم است.

🌺 کو اکبر من ؟ 🌺 💧 سینه زنی با صدای جهانبخش کردی زاده ( مشهور به بخشو )

☘ چه می توان گفت؟!

💥 مَباحث ‌تاریخی 😡 پلیدنامه‌ای از آخرین روزهای حزب‌ بعث ‌عراق 😡 😡 شماری از بلندپایگان حزب بعث با صدام عهد می‌بندند که نه تنها امام‌حسین را زیارت نکنند، بل‌که مانع زیارت ‌مُحبّان ایشان شوند! - - - - - - - - - ☘ تنها زنده‌ای که از زبان‌ مرحوم آیةالله بهجت نام وی را ( روزی پیش از درس "اصول" و به مناسبتی ) همراه لعن بر او شنیدم، همین صدام بود.

☘ یا حسین ...

توجه حجةالاسلام محمدکریم پارسا را به این نکته جلب می‌کنم که حدود چهارسال پیش، دو بار تلفنی به بنده گفت که در خواب به او گفته‌اند: "عمرش به پایان رسیده و بیش از یک‌سال دیگر، زنده نیست." اما خوشبختانه‌ تاکنون دست‌کم دوسال از آن تاریخ موعود گذشته است و وی زنده می‌باشد؛ چه‌طور آن خبر غیبی در خواب، غلط از آب درآمد؟! آیا باید خود را به بدا یا صدقه‌دادن و صله‌ی رحم کردن آقاپارسا قانع کنیم یا آسان‌تریم که آن را نیز گزارش نادرست نفس وی بدانیم؟ 💧باری؛ "در ره ‌عشق، از آن سوی فنا صد خطر است ..." ۳ محرم‌الحرام ۱۴۴۵ ق.

🌸 - پرسش: خطاهای دیگرِ [ آقا ] پارسا چیست؟ 🌸 - پاسخ: نباید دنبال کشف و اِحصای خطاهای دیگران بود و آنچه در فرسته‌ی پیش گفته شد، چیزی جز بحث "طلبگی" نبود. 💧همچنان‌که نگارنده در حاشیه‌ای که بر کتاب "اقیانوس علم و معرفتِ" وی نوشت و در کانال قرار داد، به چیزی جز بحث‌های طلبگی نپرداخت. آن حاشیه را بخوانید که به گمانم مهمترین نکته‌اش، پی‌نبردنِ حجةالاسلام محمدکریم پارسا به ژرفای سخن مرحوم آیةالله کشمیری درباره‌ی بی‌توجهی آیةالله قاضی به علوم رسمی‌ست. 💧مقصودِ آقاکشمیری، بی‌توجهیِ آقاقاضی به همان شجره‌ی ممنوعه‌ای بود که به تصریح تورات و تائید حضرت‌ عیسی و سپس تائید امام‌حسن‌ عسکری - علیه‌السلام - همان "علم و معرفت" است. حضرت ‌عیسی می‌فرمود: "کسی که بگوید: 'می‌خواهم علمم بیشتر شود'، او خدا را نمی‌خواهد." و عارفان نیز جمله‌ها و تعبیرهای بس لطیف در این معنا دارند؛ مثلاً یکی از آنان گفته است: "سالکی که محل اقامت عارفان را ترک کرده و برای علم‌اندوزی به حوزه برود، عارفان از او قطع امید می‌کنند." 💧دفتر صوفی، سواد و حرف نیست جز دلِ اِسپیدِ همچون برف نیست 🤫 و بسیار عجیب است که آقاپارسا بستر و خاستگاه و مقام این سخنان عمیق را ندانسته و در ردِّ آن کوشیده است! 💧دیگر آن‌که فرض کنیم آنچه وی در عنایت علامه‌ طباطبائی به خودش نقل کرده، راست باشد اما چرا دست‌کم احتمال نمی‌دهد که علامه نیز مانند پیامبرخاتم - صلوات‌الله‌علیه‌وآله - با هر کس به گونه‌ای برخورد می‌کردند که او گمان می‌کرد محبوب‌ترین افراد پیش پیامبر است؟! آیا شاگرد با دیدن مهربانیِ‌ استاد باید توهّم کند که نزدیک‌ترین کس به اوست و جایگاه هیچ شاگردی نزد استاد به پای او نمی‌رسد و تنها اوست که همه‌ی سخنان استاد را به درستی می‌فهمد؟! اگر این‌گونه باشد، علامه ‌طباطبائی شاگردان دیگری هم ‌داشت که آنان را بسیار‌بسیار بیشتر از آقاپارسا تحویل می‌گرفت درحالی‌که فهم و مرام آنان کاملاً رو در روی فهم و مرام آقاپارساست؟! 💧یا چرا دست‌کم احتمال نمی‌دهد که علامه‌ طباطبائی که "استاد" بود، به ضرورت و اقتضای استادی، به هر شاگردی همان چیز را می‌داد که او خواهان و دنبال آن است. ( همچنان‌که دیدیم هیچ یک از شاگردان، مشتری "افتادگی و لِه‌شدگی" و "راستگوئی" و "لطافت بی‌اندازه" و "دل‌نازکی" علامه و بسیاری از دارائی‌های ایشان نبودند و علامه، آن‌همه را با خود بُردند. ) 💧یا چرا احتمال نمی‌دهد به هر شاگردی به اندازه‌ی ظرف ‌و ‌تاب و توان او توجه داشتند؟! اگر این‌ها را می‌داند، چرا از زاویه‌ای حرف می‌زند که فردی مانند آقاخوشوقت باید از آن‌مقام سخن می‌گفت؟! 💧تأکید می‌کنم: نباید در پیِ‌ یافتنِ خطاهای آقامحمدکریم پارسا بود و گر‌نه می‌افزودم که 😡 بی‌توجهی وی، کار را به آن‌جا رسانده که پنداشته‌ است بنده از زبان آیةالله سید محمدعلی علوی نقل کرده‌ام که "مادر علامه در کودکی ایشان وفات نکرد؛ بل‌که تا زمان نگارش المیزان زنده بود"!!! 😡 و آن‌گاه این دروغِ خودساخته را دستاویزی برای گفتنِ آنچه به دوست ما: آقا ن. گفت، قرار داد! در حالی‌که اگر "زمهرافروخته" را تلاوت می‌کرد، می‌دید که هیچ اثری از این ادعای دروغ در آن نیست؛ بنده تنها نوشته‌ام: آیةالله علوی گفت: علامه به مادرش خیلی علاقه داشت و در خواب او را دید که می‌گوید ... آن‌گاه به تفسیر رو آورد. ( نگ: زمهرافروخته، ص۵۰ ) اگر بخواهیم حمل بر صحت کنیم، باید بگوئیم: جناب پارسا نقل بنده را با نقلِ دوباره‌ی آن داستان از سوی مرحوم ‌علوی برای دیگران، که در آن‌جا می‌گوید: "ما می‌دیدیم که علامه به مادرش خیلی علاقه دارد"، خلط کرده است. و چون نتوانسته مختصرتسامحی که در نقل دوباره‌ی مرحوم علوی بوده، حل کند، آن را خطا دانسته و سپس آن خطا را به "زمهرافروخته" نسبت داده و توهّم کرده که بنده نیز آن‌گونه نقل کرده‌ام! 😡 در حالی‌که نه بنده آن‌گونه نقل کرده‌ام و نه حل تسامح مختصری که در نقل دوباره‌ی مرحوم علوی برای دیگران - که فیلمش موجود است - کار سختی بود! تنها کافی بود مرحوم علوی بگوید: "من از میان سخنان و رفتار علامه شاهد بودم که به مادرشان خیلی علاقه داشتند." حالا کجای این نقل - که اصلاً ربطی به روایت بنده هم ندارد - نشان می‌دهد که لزوماً مادر علامه در کودکی ایشان وفات نکرده بود؟! 😡 سبحانَ‌الله! "دروغ" حلال شمارند و جامِ ‌باده حرام زِهی طریقت و ملت! زهی شریعت و کیش! ۳ محرم ۱۴۴۵ ق.