عشق برافراشتی! آمده غم جای طُ دلخوش آن وعده از بادیه پیمای تو کَم اَبکیَ مِن فِراق؟ کَم اَبکیَ فی احتراق؟ منتظرم جرعه ای زآبیِ دریای تو تیغ فِراقت چه خوب فَرق دلم را شکافت ریخته باجان و دل خونِ دلم پای طُ ورد زبانم ! سلام! هر ضربانم ! سلام تا دم مرگ آمدم کو رخ زیبای طُ ؟! وای به حال دلم وای به روز دلم دیرکنی وای عشق وای من و وای طُ #محمدحسن_ابراهیمی ☘

از دهانم پرید گفتم : "عشق" طاقت از سینه ام فراری شد غمکده ها احاطه ام کردند توی چشمم شراب جاری شد #محمدحسن_ابراهیمی

سعدی میگه لاابالی چه کند دفتر دانایی را طاقت وعظ نباشد سر سودایی را ...

افتادگی آموز اگر طالب فیضی هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

مفهوم را دریاب و واژه ها را به تماشای مفهوم دعوت کن و شعر بگو

مرگ ها دو دسته اند: زنی که گریه می‌کند مردی که حرف نمیزند

وا‍ژه در تاب و تب گیسوی تو سردرگم است خاطراتی دارم اما توی بغض آلبوم است بعداز اینجا جای تبعید من ِشاعر كجاست بوسه بر لبهای تو جرمش گناه گندم است زلف وا كردی ندانستی كجی زلف تو با قمر وقتی قرین باشد شبیه كژدم است بعداز عمری آمدم ،حالا بیا من را ببین استخوان بی پلاكم روی دوش مردم است من دلی مجروح و مفقود الاثر دارم كه حال بیست و نه سال است در اروند چشمانت گم است خسته ام ، بی ترمزم مثل بسیجی های جنگ فتح آغوشت بگو در كربلای چندم است

درعشق باید واژه ها را خوب فهمید گاهی "برو "ها معنی "برگرد " دارد

درون آینه غیر از خودت چه می بینی ؟ تو هم شبیه منی ، هیچکس کنارت نیست

نیتت خیر است؛ اما باز هم شر می شود می رسی و حال من از قبل بدتر می شود تا رسیدن عاشقیم؛ اما نه از آنجا به بعد مثل دینداری که وقت مرگ کافر می شود چون عبور ابر بی بارانی از روی کویر با وجودت حسرتم چندین برابر می شود گرچه لب های من از بی صحبتی خشکیده است تا دلت می خواهد اما گونه ام تر می شود از سکوت آنقدر لبریزم تصور می کنم گوشهایم عاقبت از شدتش کر می شود آدمی سَرخورده باشد ساده می ریزد به هم غنچه ی پژمرده خیلی زود پرپر می شود جواد منفرد

به خدا هیچ کسی در نظرم غیرِ تو نیست لا شَرِیْکَ لَکَ لَبْیکْ، خیالت راحت

به آن که رفت و سفر کرد یک سلام از من ضمیمه ی غزلم یادگار بنویسید