#تلنگـرانه
آن روزها ، بچه محل های من و تو بودند که به جبهه می رفتند. همانها که نمازهاشان را در مسجد می خواندند و نماز جمعه شان ترک نمی شد . آنهایی که حالا نامشان را روی کوچه ها گذاشتند. آنهایی که حالا عکسشان را روی بنرها می زنند و برایشان یادواره می گیرند. یادواره ! راستی یادواره برای چیست؟ یادواره همان یادآوری گذشته است؟ یادآوری رشادت ها ؟ یا اینکه ... بگذریم. امروز هم جنگ است. مثل دیروز. اما فرق هایی کرده. امروز سلاح ایمان جای کلاشینکف را گرفته تا با آن معبرهای جنگ نرم را بگشاییم. امروز با سیم چین بصیرت باید از سیم خاردارهای اینترنت گذشت. امروز باید مین های گناه را با قلبی پاک و خدایی خنثی کرد. بچه های آن روزها در سنگر خاکی پناه می گرفتند اما امروز باید در پناه علم و آگاهی بود. آن روزها تیر و ترکش جسم ها را نشانه گرفته بود، امروز گلوله ها به دنبال روح اند. همه را گفتم تا بگویم آن روزها جنگ سخت بود و دشمن پیدا، اما امروز جنگ نرم است و دشمن پشت اندیشه.
آگاه باشید که در باغ شهادت همچنان باز است...
خدایا مارا لایق سربازی امام زمان علیه السلام بگردان
