📚 متن و ترجمه خطبه فدکیه ✏️محقق و مترجم: شیخ احمد رحمانی همدانی 🇮🇷 ناشر: منیر / قم ⏳تاریخ نشر: ۱۳۹۱ ه.ش/ چاپ اول 📣 زبان: فارسی و عربی 🔰 حجم: ۱.۹ مگابایت 📄 تعداد صفحه: ۸۴ 🔆 توضیح: کتاب حاضر ترجمه ای روان از خطبه معروف فدکیه می باشد. #️⃣ #تاریخ #حدیث #خطبه_فدکیه #حضرت_فاطمه #تسنیم #کتابخانه_مجازی #کتابخانه_دیجیتال ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖ تسنیم، بزرگترین کتابخانه علوم اسلامی در بستر ایتا 🆔 https://eitaa.com/joinchat/1207435498Ca5c37f18b3 کانال خطبه فدکیه https://eitaa.com/joinchat/4279042197Cb4723a936b

📌 فایل پی‌دی‌اف | متن کامل خطبۀ فدکیۀ حضرت زهرا(س) به همراه ترجمۀ فارسی 📱 نسخۀ مناسب مطالعه در تلفن همراه + ترجمۀ مقابل (برای اولین‌بار) 📱ترجمۀ مقابل + ترجمۀ خالص + متن عربی خالص 👤علیرضا پناهیان: 🔻کاش با خطبۀ حضرت زهرا(س) آشناتر بودیم که یک‌دوره آگاهی از اهم معارف دینی است. اولیاء خدا به فرزندان خود خطبۀ فدکیه را آموزش می‌دادند و آنها حفظ می‌کردند. اگر کسی می‌خواهد جمع‌بندی فاطمه(س) را از دین اسلام بداند و از علت غربت دین پس از رسول خدا(ص) آگاه شود، این خطبه را بخواند. 👈 سایر نسخه‌ها(A4 و Word): 📎 Panahian.ir/post/6944 جهت دیدن نمونه‌های دیگر خطبه فدکیه و شرکت در مسابقات مختلف وارد کانال زیر شوید کانال خطبه فدکیه 👇👇👇 https://eitaa.com/joinchat/4279042197Cb4723a936b

ترجمانی از خطبه فدکیه حضرت زهرا سلام الله علیها☝☝

بدترین جنبندگان نزد خداوند متعال کدام هستند؟!!

خدا را با نامهایش بخوانید...اسماءالحسنی

گرچه همه ى نام ها و صفات الهى نيكوست و خداوند همه ى كمالات را دارد كه قابل احصا و شماره نيست، امّا در روايات، بر 99 اسم تكيه شده، كه در كتب اهل سنّت مانند صحيح مسلم، بخارى، ترمذى نيز آمده است. و هر كس خدا را با آنها بخواند، دعايش مستجاب مى شود. (350) و هر كس آنها را شماره كند، اهل بهشت است. البتّه منظور تنها شمردن لفظى و با حركات لب نيست، بلكه توجّه و الهام گرفتن از اين صفات و اتّصال به آنهاست. اين 99 اسم، عبارتند از: «اللّه، اله، الواحد، الاحد، الصّمد، الاوّل، الآخر، السّميع، البصير، القدير، القاهر، العلىّ، الاعلى، الباقى، البديع، البارّ، الاكرم، الظاهر، الباطن، الحىّ، الحكيم، العليم، الحليم، الحفيظ، الحقّ، الحسيب، الحميد، الحفىّ، الربّ، الرّحمن، الرّحيم، الذّارء، الرّازق، الرّقيب، الرؤوف، الرّائى، السّلام، المؤمن، المهيمن، العزيز، الجبّار، المتكبّر، السيّد، السُبّوح، الشهيد، الصادق، الصانع، الطاهر، العدل، العفو، الغفور، الغنىّ، الغياث، الفاطر، الفرد، الفتّاح، الفالق، القديم، الملك، القدّوس، القوىّ، القريب، القيّوم، القابض، الباسط، قاضى الحاجات، المجيد، المولى، المنّان، المحيط، المبين، المقيت، المصوّر، الكريم، الكبير، الكافى، كاشف الضرّ، الوتر، النور، الوهّاب، الناصر، الواسع، الودود، الهادى، الوفىّ، الوكيل، الوارث، البرّ، الباعث، التوّاب، الجليل، الجواد، الخبير، الخالق، خير النّاصرين، الديّان، الشكور، العظيم، اللطيف، الشافى». (351) در قرآن، اسامى خدا تا 145 نام آمده و عدد 99 در روايات، يا براى اين است كه برخى نام ها قابل ادغام و تطبيق بر بعض ديگر است، يا مراد اين است كه اين نام ها در قرآن نيز هست، نه اينكه فقط اين تعداد باشد. در بعضى آيات، مضمون اين نام ها وجود دارد. مثلاً «صادق»، به عنوان نام خدا در قرآن نيست، ولى آيه ى «و من أصدق من اللّه قيلاً» (352) يعنى چه كسى راستگوتر از خداست؟ آمده است. در برخى روايات و دعاها مانند دعاى جوشن كبير، نام هاى ديگرى هم براى خدا بيان شده است، البتّه بعضى از اسماى حسناى الهى، آثار و بركات و امتيازات خاصّى دارد. فخررازى مى گويد: همه ى صفات خداوند، به دو چيز بر مى گردد: بى نيازى او و نياز ديگران به او. (353) امام صادق عليه السلام فرمود: به خدا سوگند، اسماى حسنى ماييم. (354) يعنى صفات الهى در ما منعكس شده است و ما راه شناخت واقعى خداييم. طبق اين احاديث، جمله ى «ذروا الّذين يلحدون»، به ما مى گويد كه به ملحدين فضائل اهل بيت عليهم السلام تكيه و اعتنا نكنيد. در روايت ديگرى امام رضا عليه السلام فرمودند: ما اهل بيت عليهم السلام اسماى حسناى خدا هستيم كه عمل هيچ كس بدون معرفت ما قبول نمى شود. «نحن واللّه الاسماء الحسنى الّذى لايقبل اللّه من احد عملاً الاّ بمعرفتنا» (355) عبارت «الاسماء الحسنى»، چهار بار در قرآن آمده است. (356) اسماى حُسنى سه مصداق دارد: صفات الهى، نام هاى الهى و اولياى الهى. (357) امام رضا عليه السلام فرمود: هرگاه به شما مشكلات و سختى روى آورد، به وسيله ى ما از خداوند كمك بخواهيد و سپس فرمود: «وللّه الاسماء الحسنى فادعوه بها» (358) طبق روايات، هر كه اسم اعظم خداوند را بداند، دعايش مستجاب است و مى تواند در طبيعت، تصرّف كند. چنانكه بلعم باعورا (كه در آيه 175 از او ياد شد) اسم اعظم الهى را مى دانسته است. امّا اينكه اسم اعظم چيست؟ بعضى گفته اند: يكى از نام هاى الهى است كه بر ما پوشيده است. بعضى گويند: اسم اعظم، در حقيقت لفظ و نام نيست، بلكه كمال و صفتى از خداوند است كه هر كس بتواند پرتوى از آن را در وجود خويش پديد آورد، قدرت روحى او به حدّى مى رسد كه مى تواند در طبيعت تصرّف كند، وگرنه چنان نيست كه يك فرد، با فراگرفتن لفظ و گفتن كلمه اى بتواند مستجاب الدّعوه شود و مثلا در جهان اثر بگذارد. (359) امام رضا عليه السلام فرمود: «انّ الخالق لا يوصف الاّ بما وصف به نفسه» آفريدگار، جز به آنچه خود توصيف كرده، وصف نمى شود. يعنى نمى توان از پيش خود بر خدا نام نهاد. مثلاً او را عفيف و شجاع و امثال آن ناميد. (360) اسم، نمايانگر مسمّى است، ذات خداوند مقدّس است، نام او هم بايد مقدّس باشد. بنابراين هم ذات خدا را بايد منزّه شمرد، «سبحانه عمّا يشركون» (361) و هم نام او را تنزيه كرد. «سبّح اسم ربّك الاعلى» (362) لذا قرار دادنِ نام ديگران در رديف نام خدا جايز نيست و نمى توان گفت: به نام خدا و خلق. شهيد مطهرى مى گويد: نام هاى خداوند جنبه علامت ندارند، بلكه نمايان گر صفت و حقيقتى از حقايق ذات مقدّس او مى باشند. (363) امام صادق عليه السلام ذيل اين آيه فرمود: غير خدا را با اسم هاى الهى نام ننهيد و آنگاه به مناسبت جمله «يلحدون فى اسمائه» فرمود: «يضعونها فى غير مواضعها» آنان نام هاى الهى را در غير مورد آن بكار مى برند و با اين كار، مشرك مى شوند و به همين دليل خداوند فرمود: و ما يؤمن اكثرهم باللّه و هم مشركون» (

364) ايمان اكثر مردم با شرك همراه است. (365) ----- 350) تفاسير الميزان و نمونه 351) تفاسير مجمع البيان و نورالثقلين؛ توحيد صدوق 352) نساء، 122 353) تفسير كبيرفخررازى 354) تفسير نورالثقلين؛ كافى، ج 1، ص 143 355) تفسير اثنى عشرى 356) اسراء، 110 ؛ طه، 8 ؛ حشر، 24 و اين آيه 357) تفسير فرقان 358) بحار، ج 91، ص 5 359) تفسير نمونه 360) تفسير فرقان 361) توبه، 31 362) اعلى، 1 363) آشنايى با قرآن، ص 14 364) يوسف، 106 365) تفسير نورالثقلين ؛ توحيد صدوق، ص 324

- كلمه ى «اللّه»، محور همه ى اسماى الهى است. «وللّه الاسماء الحسنى» (كلمه ى «اللّه»، دربردارنده ى تمام صفات الهى است) - تمام خصال نيكو، براى خداست، ديگران براى رسيدن به «حُسنى» بايد سراغ او بروند. «للّه الاسماء الحسنى» - دعوت و دعا بايد به زيبايى ها و خوبى ها باشد. «الحسنى فادعوه بها» - اسماى الهى نشانه هاى اوست، مى توان از نشانه به او رسيد. «للّه الاسماء الحسنى فادعوه بها» - ايمان به اينكه خداوند تمام كمالات را دارد و از همه ى عيب ها دور است، انسان را به دعا و ستايش وامى دارد. «فادعوه بها» - داروى غفلت، ياد خداست. در آيه ى قبل خوانديم: «هم الغافلون» در اين آيه مى خوانيم: «فادعوه بها» - اسلام، به نام نيكو و دورى از انحراف در نام گذارى توجّه دارد. «الاسماء الحسنى... يلحدون فى أسمائه» - نسبت به ملحدان و منحرفان، عكس العمل نشان دهيم. «ذروا الّذين يلحدون» - راه حقّ، فطرى است و انحراف از آن، بر خلاف مسير فطرت است. (ياد خداوند به وصفى كه سزاوار او نيست، انحراف و خارج شدن از حقّ و اعتدال است.) «الّذين يُلحِدون» («الحاد»، به معناى انحراف است) - هم نام و صفات خدا را به ديگرى نسبت دادن الحاد است، هم نام ديگران را به خدا نسبت دادن. «يُلحدون فى أسمائه»

تفسیر آیه ۱۸۰/اعراف از استاد قرائتی☝☝ 👌👌👌👌👌👌👌

تفسیر آیه ۱۸۰/اعراف از استاد قرائتی👇👇👇👇 👌👌👌👌👌👌👌