🔰 #سرخط_دیدار | مروری بر بیانات رهبر انقلاب در دیدار مبلغین و طلاب حوزه‌های علمیه سراسر کشور ۱۴۰۲/۰۴/۲۱ 📌با اطّلاعاتی که به من میرسد از جهات مختلف، نسبت به تبلیغ نگرانم! ↙️این‌قدر ظرفیّت تبلیغ در کشور گسترده است که اگر ما چندین برابر آن مقداری هم که کار میکنیم، کار کنیم، به نظرم این ظرفیّت پُر نمیشود. 💠اولویت امر تبلیغ در حوزه‌های علمیه 🏷درباره اهمیت تبلیغ به عنوان ابزار رسیدن به اهداف دین ❎امروز نگاه رایج در حوزه‌های علمیّه این است که تبلیغ در مرتبه‌ی دوّم قرار دارد. ✅ما از این نگاه باید عبور کنیم. تبلیغ، مرتبه‌ی اوّل است. ☝️چرا این را میگوییم؟ ⁉️برای اینکه ما هدف دین را چه میدانیم؟ 📍هدف نهایی: ♦️ما را در مسیر خلیفةاللهی، در مسیر انسان کامل ارتقاء بدهد 📍هدفهای میانی و ابتدائی: 🔹اقامه‌ی قسط 🔸تشکیل نظام اسلامی 🔹اقامه‌ و اشاعه معروف 🔸ازاله‌ منکر 🔹ترویج کَلِم طیّب و عمل صالح ⏫هر کدام از اینها را که شما نگاه کنید، وسیله و ابزار رسیدن به آن، تبلیغ است؛ بدون تبلیغ نمیشود. 👈قرآن کریم، پیغمبران را مسئول تبلیغ میداند ♦️شما [علما] هم که ورثه‌ی انبیا هستید، اُسّ و اساس وظیفه‌ی شما عبارت است از تبلیغ 🔉باید پیام دین را، پیام خدا را به دلها و گوشها برسانید. 🏷درباره استمرار سنّت تبلیغ در میان علما از زمان گذشته ✅در حوزه‌های علمیّه از اوّل، از هزار سال پیش، سنّت تبلیغ وجود داشت 🏷درباره اهمّیّت مضاعف تبلیغ در دوران کنونی 💎اولویّت حوزه‌ها تبلیغ است. در همه‌ی دوره‌ها این‌جور بوده امّا در دوره‌ی ما بالخصوص این اهمّیّت مضاعف است؛ برای اینکه در دوره‌ی ما یک اتّفاقی افتاده است که در طول بیش از هزار سال از صدر اسلام چنین اتّفاقی نیفتاده بود؛ و آن حاکمیّت اسلام بود. تشکیل سازمانِ سیاسیِ مدیریّتِ کشور در شکل محتوای اسلامی سابقه ندارد. وقتی که یک‌ چنین وضعی هست، طبعاً دشمنی‌های با اسلام شدّت پیدا میکند 📍تبلیغ در دوره‌ی ما اهمّیّت مضاعف پیدا میکند؛ از دو جهت: ↙️در نظام اسلامی پایه و قوام نظام، مردمند، ایمان مردم است و اگر چنانچه ایمان مردم نباشد، نظام نخواهد بود. ↙️امروز، هم سخت‌افزارهای مخالف، معارض و معاند تطوّر پیدا کرده، هم نرم‌افزارها. 🚨اگر امروز حوزه‌ی علمیّه از اهمّیّت تبلیغ و حسّاسیّت تبلیغ و مضاعف بودن وظیفه‌ی تبلیغ غفلت بکند، دچار عارضه‌ای میشویم که جبرانش به‌آسانی ممکن نیست و دچار استحاله‌ی فرهنگی میشویم. 💠چند نکته کاربردی در مسئله تبلیغ: 1️⃣ شناخت مخاطب 🔍باید بدانیم طرف مقابلمان در چه مرحله‌ی فکری قرار دارد تا محتوا را، مادّه را و صورت را بر طبق نیاز او تنظیم کنیم. ⚠️در این آشفته‌بازار صداهای مختلفِ فضای مجازی و تکثّر رسانه‌ای که وجود دارد، یک صدا در انزوا قرار گرفته و آن، صدای انتقال معارفِ نسلی و خانوادگی است. 📱سابق ما نصیحت میکردیم جوانها را و برحذر میداشتیم از رفیق بد، مصاحب بد؛ حالا مصاحب بد داخل جیبش است. ☝️این مخاطب را بشناسید. 2️⃣ داشتن شناخت و موضع تهاجمی نسبت به مبانی فکری غلط طرف مقابل ✅تبلیغ صرفاً پاسخگویی به شبهه نیست... طرفِ مقابل مبانی فکری دارد، باید به آن حمله کرد؛ 🌐اگر چنانچه این موضع تهاجمی به معنای واقعی کلمه بخواهد تحقّق پیدا کند، لازمه‌اش شناخت صحنه است. ⭕️جریانات جهانی را بشناسید، وضع و محاذات سیاستهای دنیا را بدانید و آن‌وقت افشاگری کنید؛ هم درست ببینید، هم درست روایت کنید. 3️⃣داشتن روحیه‌ جهادی ❎اگر روحیه‌ی جهادی نباشد: 📌انسان گاهی صحنه را خطا میکند و غلط میبیند 📌 گاهی در رفتار غلط عمل میکند. 👌روحانیّت باید وسط میدان باشد، باید مأیوس نشود؛ خاصیّت عمل جهادی این است. ❇️وقتی این عنصر مجاهدت با نگاه علمی، با کار علمی همراه بشود، حتماً تأثیر تبلیغ تضمین‌شده است. 4️⃣ توجّه ویژه به نسل جوان و نوجوان ✔️در بخشهای مختلف باید مواجهه‌ی تبلیغیِ مناسب با اصحاب فکر، اصحاب هنر، اصحاب قلم، اصحاب بیان بشود 👈لکن اهمّ از همه، قشر جوان و نوجوان است؛ ♦️فردای کشور مال اینها است، ☑️ایمانشان باید محکم باشد ☑️ذهنشان باید خالی از شبهه باشد 📍ابزارهای ترغیب جوانان به التزامِ عملی به دین، خیلی مهم است؛ برخی از این جاذبه‌ها: ❇️مسجد ❇️هیئت ❇️موعظه 💠نکته پایانی: لزوم ایجاد کانونهای عظیم حوزوی برای تربیت مبلغین اثرگذار با پشتوانه فکری، تحقیقی و علمی 📌اگر ما بخواهیم به قدر ظرفیّت یا نزدیک به اندازه‌ی مورد نیاز ظرفیّت، عناصرِ تبلیغیِ با این خصوصیّات داشته باشیم، احتیاج داریم به کانونهای عظیم حوزوی. 📌احتیاج داریم به یک کانون اساسی. مرکز هم در درجه‌ی اوّل، حوزه‌ی علمیّه‌ی قم است. ⭕️تشکیل کانونی با مأ‌موریّتِ: 1️⃣تهیّه‌ی موادّ تبلیغیِ به‌روز 2️⃣تنظیم شیوه‌های اثرگذار تبلیغی 3️⃣تربیت مبلّغ 🍀سلام بر شهیدان، سلام بر روح مطهّر امام(ره). ┏━━ °•🖌•°━━┓ @jahad_tabein ┗━━ °•🖌•°━━┛

زیارت جامعه کبیره دکتر مطیعی

زیارت امین الله دکتر مطیعی

هم اکنون شبکه ۴ سیما ثریا آفریقا سرزمین فرصت ها

آیه مباهله آل عمران/۶۱ بسم الله الرحمن الرحیم فَمَنْ حَآجَّكَ فِيهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةَ اللّهِ عَلَي الْكَاذِبِينَ (61/آل عمران) پس هر كه با تو، بعد از علم و دانشى كه به تو رسيده است، درباره او (عيسى) به ستيز و محاجّه برخيزد (و از قبول حقّ شانه خالى كند) بگو: بيائيد پسرانمان وپسرانتان وزنانمان وزنانتان وخودمان را (كسى كه به منزله خودمان است) وخودتان را بخوانيم، سپس (به درگاه خدا) مباهله و زارى كنيم و لعنت خدا را بر دروغگويان قرار دهيم.

🌹واقعه مباهله بیانگر والاترین فضیلت از فضائل امیرالمؤمنین علی علیه السلام است که خداوند متعال در قرآن کریم از ایشان بعنوان نفس پیامبر نام برده است 🍁بیست و چهارم ذی الحجه روز مباهله بر همه مؤمنین مبارک🌺

واژه ى «نَبتَهل» از ريشه ى «اِبتهال» به معناى بازكردن دست ها و آرنج ها براى دعا، به سوى آسمان است واين آيه به دليل اين واژه، به آيه ى مباهله معروف گشته است. مباهله، يعنى توجّه و تضرّع دو گروه مخالف يكديگر، به درگاه خدا و تقاضاى لعنت و هلاكت براى طرف مقابل كه از نظر او اهل باطل است.[60] در تفاسير شيعه و سنى و برخى كتب حديث و تاريخ مى خوانيم كه در سال دهم هجرى، افرادى از سوى رسول خدا صلى الله عليه وآله مأمور تبليغ اسلام در منطقه نجران از بلاد يمن شدند. مسيحيانِ نجران نيز هيئتى را به نمايندگى از سوى خود براى گفتگو با پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله به مدينه گسيل داشتند. با وجود گفتگوهايى كه ميان آنان و پيامبر صلى الله عليه وآله ردّ وبدل شد، باز هم آنان بهانه جويى كرده و در حقّانيّت اسلام ابراز ترديد مى كردند. اين آيه نازل شد و خطاب به پيامبر فرمود: به كسانى كه با تو محاجّه و جدال كرده، و از قبول حقّ شانه خالى مى كنند، بگو: بياييد با فراخواندن فرزندان و زنان و خودمان، خدا را بخوانيم و با حالت تضرّع و ابتهال بر دروغگويان نفرين كنيم و هر نفرينى كه دامن گروه مقابل را گرفت، معلوم مى شود كه راه او باطل است و با اين وسيله به اين گفتگو و جدال پايان دهيم. هنگامى كه نمايندگان مسيحيان نجران، پيشنهاد مباهله را از رسول اكرم صلى الله عليه وآله شنيدند، به يكديگر نگاه كرده و متحيّر ماندند. آنان مهلت خواستند تا در اين باره فكر و انديشه و مشورت كنند. بزرگِ نصارى به آنها گفت: شما پيشنهاد را بپذيريد و اگر ديديد كه پيامبر با سر وصدا و جمعيّتى انبوه براى نفرين مى آيد، نگران نباشيد و بدانيد كه خبرى نيست، ولى اگر با افراد معدودى به ميدان آمد، از انجام مباهله صرف نظر و با او مصالحه كنيد. روز مباهله، آنها ديدند كه پيامبر اسلام صلى الله عليه وآله همراه با دو كودك و يك جوان و يك زن بيرون آمدند. آن دو كودك، حسن و حسين عليهما السلام و آن جوان، علىّ بن ابى طالب عليهما السلام و آن زن فاطمه ى زهراعليها السلام دختر پيامبر صلى الله عليه وآله بودند. اُسقف مسيحيان گفت: من چهره هايى را مى بينم كه اگر از خداوند بخواهند كوه از جا كنده شود، كنده مى شود. اگر اين افراد نفرين كنند، يك نفر مسيحى روى زمين باقى نمى ماند. لذا از مباهله اعلام انصراف كرده و حاضر به مصالحه شدند.[61] اين ماجرا، علاوه بر تفاسير شيعه، در منابع معتبر اهل سنّت نيز آمده است.[62] روز مباهله، بيست وچهارم يا بيست و پنجم ماه ذى الحجّه بوده و محل آن در روزگار پيامبر صلى الله عليه وآله در بيرون شهر مدينه بوده كه اكنون داخل شهر قرار گرفته و در آن محل، مسجدى به نام «مسجد الاجابة» ساخته شده است. فاصله ى اين مسجد تا مسجدالنّبى تقريباً دو كيلومتر است. «الّلهم ارزقنا زيارته و شفاعته» بر اساس روايتى در تفسير الميزان، دعوت به مباهله مخصوص نصارى نبوده و پيامبر صلى الله عليه وآله از يهوديان نيز براى مباهله دعوت كردند. مباهله، خاصّ زمان پيامبرصلى الله عليه وآله نبوده است، بلكه براساس برخى از روايات، ديگر مؤمنان نيز مى توانند مباهله كنند. امام صادق عليه السلام در اين باره دستوراتى داده اند.[63] سؤال: در اين ماجرا تنها فاطمه زهراعليها السلام حضور داشت، پس چرا قرآن كلمه ى جمع «نسائنا» را بكار برده است؟ پاسخ: در قرآن مواردى است كه خداوند از يك نفر به صورت «جمع» ياد مى كند، مانند آيه 181 سوره آل عمران كه يك نفر از روى توهين گفت: خدا فقير است، ولى آيه به صورت جمع مى فرمايد: «الّذين قالوا انّ اللّه فقير» چنانكه قرآن درباره حضرت ابراهيم عليه السلام مى فرمايد: ابراهيم يك امّت است، با آنكه يك نفر بيشتر نبود. گرچه پيامبر مى توانست خود شخصاً نفرين كند وكارى به علىّ، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام نداشته باشد، ولى خدا و رسول، با اين عمل به ما فهماندند كه اين افراد، ياران و شريكان رسول خدا در دعوت به حقّ و هدف او هستند و همراه او آماده ى استقبال از خطر بوده و تداوم گر حركت او مى باشند. ----- 60) التحقيق فى كلمات القرآن. 61) پيامبر صلى الله عليه وآله فرمودند: سوگند به كسى كه مرا پيامبر حقّ قرار داد، اگر مباهله انجام مى گرفت، آن وادى آتش را بر آنان فرو مى ريخت. تفسير مجمع البيان ؛ مناقب ابن مغازى، ص 263. 62) صاحب تفسير الميزان در جلد سوّم صفحه 257 آورده است كه ماجراى مباهله را 51 نفر از صحابه به اتّفاق نظر نقل كرده اند. تفاسير كبير، آلوسى ومراغى ذيل آيه، در كتاب الكامل ابن اثير جلد دوّم صحفه 293، مستدرك حاكم جلد سوّم صفحه 150، مسند احمد حنبل جلد اوّل صفحه 185 و همچنين تفاسير روح البيان، المنار و ابن كثير و بسيارى از منابع شيعى و سنّى ديگر، اين واقعه را ضبط و نقل كرده اند. در كتاب اِحقاق الحق جلد سوّم صفحه 46 نيز نام شصت نفر از بزرگان اهل سنّت را آورده است كه همگى گفته اند: اين آيه در عظمت پيامبر و اهل بيت عليهم السلام اوست. 63)

تفسيرنورالثقلين ج 1، ص 351 ؛ اصول كافى، ج 2، باب مباهله.

- اگر انسان ايمان به هدف داشته باشد، حاضر است خود و نزديك ترين بستگانش را در معرض خطر قرار دهد. «من بعد ما جائك من العلم» - آخرين برگ برنده و سلاح برنده مؤمن، دعاست. «فقل تعالوا ندع» - فرزند دخترى، همچون فرزند پسرى، فرزند خود انسان است. «ابنائنا» بنابراين امام حسن وامام حسين عليهما السلام فرزندان پيامبرند. - زن و مرد در صحنه هاى مختلف دينى، در كنار همديگر مطرحند. «نسائنا» - در دعا، حالات اهل دعا مهم است، نه تعداد آنها. گروه مباهله كننده پنج نفر بيشتر نبودند. «ابنائنا، نسائنا، انفسنا» - علىّ بن ابى طالب عليهما السلام، جان رسول اللَّه صلى الله عليه وآله است. «انفسنا» - در مجالس دعا، كودكان را نيز با خود ببريم. «ابنائنا» - اهل بيت پيامبرعليهم السلام مستجاب الدعوة هستند. «ابنائنا، نسائنا، انفسنا» - استمداد از غيب، پس از بكارگيرى توانايى هاى عادّى است. «نبتهل» - كسى كه منطق و استدلال و معجزه، او را به پذيرش حقّ تسليم نمى كند، بايد با او مباهله كرد. «تعالوا... نبتهل» - اگر مؤمنان محكم بايستند، دشمن به دليل باطل بودنش عقب نشينى مى كند. «ندع... نبتهل» - استدلال را بايد با استدلال پاسخ داد، ولى مجادله و لجاجت بايد سركوب شود. «لعنة اللّه على الكاذبين»