مسلم که سفیر زاده زهرا بود.... آغاز گر قیام عاشورا بود...

ما باید به یاد اون شهیدی گریه کنیم. که از همه شهدا تنهاتر بود... اون شهیدی مه نه تنها به او حمله میکردن بلکه از بالای بامها آنیش بر سرش می‌ریختند... ویم عده آقا و سنگ باران می‌کردند ...

گاهی از زخم زبان بر جگرم چنگ زدند.. که میان کوچه ها بر سر من سنگ زدند...

اما وقتی مسلم رو بردند بالای دارالاماره

آخ... بمیرم.

دست هاش بسته بود.

مسلم شروع کرد به گریه کردن....

عبدالله گفت چرا میکنی ؟

مسلم فرمود.... برای خودم گریه نمیکنم... بلکه برای حسین گریه میکنم.

نامه نوشتم که پسر فاطمه به کوفه بیاید...

ولی حالا ميخوام. بگم بسوی مردم بی وفا نیا😭😭😭😭

ای عزیز زهرا.. ای امید عالمین... غرق در خون گویمت.. که نیا کوفه حسین..