📜 #متن |🔰 اسیرِ خود 🪢انسان مى ‏تواند حتى با شنيدن صداى خدا و حضور بهشت و جهنم، حتى به ‏خاطر يك كبر و يا يك حرص يا يك بخل، يا يك حسد، از راه باز بماند و رجيم‏ شود. 🪢ظلم و علو، مى ‏تواند مانع تأثير يقين و شهود انسان باشد و مى ‏تواند طمع و گندم رى، او را كور كند و ترازوى او را خراب نمايد. 🪢اسارت ‏هاى ما گسترده و مشهود است! 🪢 به ‏خاطر هوس بچه ‏ها از تكليف، چشم مى ‏پوشيم. به ‏خاطر دست‏يابى به توپ و گل، حدود را زير پامى ‏گذاريم و حريف را ناجوانمردانه مى ‏اندازيم؛ به ‏خاطر هيچ مى ‏گذريم و با توهم ‏ها حقايق را رها مى ‏كنيم. 🪢آن‏جاكه ميزان را به ‏دست مى ‏آوريم و فرصت ترازودارى پيدا مى ‏كنيم، ضعف در محاسبه و جهل به قدرها و اندازه ‏ها، بهشت و جهنم ما را در موارد محدودى نشان ‏مى ‏دهد و در تمامى موارد سنجش نمى ‏كند. 🪢آن‏جاكه مى ‏سنجد و نشان ‏مى ‏دهد باز كفر و كبر و غرور و طمع و هزار مانع مى ‏تواند ما را به جحد و عناد و كفر و چشم ‏پوشى وادار سازد و رجيم نمايد. 🪢 آن‏جاكه عبوديّت شكل مى ‏گيرد، باز اين خطر هست كه بازگرديم و در مصاف دشمنِ بيدار به غفلت روى آوريم و لباس جنگ را فراموش كنيم، كه طبيعى است مورد تهاجم قراربگيريم و در خانه ‏ى خودمان به اسارت درآييم و در سرزمين خودمان شكست بخوريم. ❛❛ عین‌صاد 📚 #وارثان_عاشورا | ص ۲۷۴ #⃣ #بریده_کتاب #امامت 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

📻#رادیو_قرآن 📌با این عینک، دنیا رو ببین🤔 صبر بر انتخاب خدا💫 🎤حجةالاسلام امیرحسین دریایی 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

✍#نکات_قرآنی 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

🌹22 دی ماه سالروز شهادت دانشمند هسته ای دکتر مسعود علی محمدی🌹 🕊شادی روح بلندش صلوات اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم

صفحه ۴۴ مصحف شریف سوره مبارکه بقره 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

🔸ترتیل صفحه 44 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام رست 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه ☘️☘️☘️☘️ 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

قرآن ترجمه المیزان سوره 2 سوره مبارکه البقرة صفحه 44 وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِيمُ رَبِّ أَرِنِي كَيْفَ تُحْيِي الْمَوْتَىٰ ۖ قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِنْ ۖ قَالَ بَلَىٰ وَلَٰكِنْ لِيَطْمَئِنَّ قَلْبِي ۖ قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِنَ الطَّيْرِ فَصُرْهُنَّ إِلَيْكَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَىٰ كُلِّ جَبَلٍ مِنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ يَأْتِينَكَ سَعْيًا ۚ وَاعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ (260) و [ياد کن ]وقتى را که ابراهيم گفت: پروردگارا! به من بنماى که چگونه مردگان را زنده مى کنى؟ گفت: آيا [شک دارى و ]ايمان نياورده اى؟ گفت: چرا، ولى براى اينکه قلبم مطمئن شود [اين را خواستم ]گفت: پس چهار پرنده به سوى خود برگير و [بعد از ذبح ]ريزريزشان کن [و به هم درآميز ]سپس از اين مجموعه بر هر کوهى بخشى بگذار، آنگاه آنها را بخوان، شتابان نزد تو خواهند آمد، و بدان که خدا عزّتمند و حکيم است. (260) مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ ۗ وَاللَّهُ يُضَاعِفُ لِمَنْ يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (261) داستان کسانى که اموالشان را در راه خدا انفاق مى کنند مانند اين است که دانه اى هفت خوشه بروياند که در هر خوشه اى صد دانه باشد، و خدا براى هر که بخواهد [آن را] چند برابر مى کند و خدا گشايشمند و داناست. (261) الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لَا يُتْبِعُونَ مَا أَنْفَقُوا مَنًّا وَلَا أَذًى ۙ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (262) کسانى که اموالشان را در راه خدا انفاق مى کنند سپس در پى انفاقشان نه منتّى مى نهند و نه آزارى مى رسانند، اجرشان برايشان نزد پروردگارشان خواهد بود و نه ترسى بر آنان است و نه غمگين مى شوند. (262) ۞ قَوْلٌ مَعْرُوفٌ وَمَغْفِرَةٌ خَيْرٌ مِنْ صَدَقَةٍ يَتْبَعُهَا أَذًى ۗ وَاللَّهُ غَنِيٌّ حَلِيمٌ (263) سخن پسنديده و گذشت کردن [در برابر سائل ]بهتر است از صدقه اى که آزارى در پى آن باشد و خدا بى نياز و بردبار است. (263) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تُبْطِلُوا صَدَقَاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَالْأَذَىٰ كَالَّذِي يُنْفِقُ مَالَهُ رِئَاءَ النَّاسِ وَلَا يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ ۖ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ صَفْوَانٍ عَلَيْهِ تُرَابٌ فَأَصَابَهُ وَابِلٌ فَتَرَكَهُ صَلْدًا ۖ لَا يَقْدِرُونَ عَلَىٰ شَيْءٍ مِمَّا كَسَبُوا ۗ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (264) اى کسانى که ايمان آورده ايد! صدقات خود را با منّت گذاشتن و آزار رساندن تباه نکنيد مانند کسى که مال خود را براى نماياندن به مردم انفاق مى کند و به خدا و روز واپسين ايمان ندارد، که داستان او مانند اين است که بر روى سنگى اندک خاکى باشد [که در آن کشت کرده اند ]پس رگبارى به آن برسد [و خاک را بشويد ]و آن را سنگى صاف بر جاى گذارد. [رياکاران ]از آنچه کسب کرده اند قادر بر چيزى نيستند. و خدا گروه کافران را هدايت نمى کند. (264) 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

نکته تفسیری صفحه ۴۴: آفات انفاق: خستگی و درماندگی در چهرة مرد بیابان­ نشین موج می­ زد. آفتاب گرم مدینه، توانش را بریده بود و چیزی نمانده بود که چشمة امیدش را بخشکاند. نزدیک مردی رفت و از او پرسید: برادر! بخشنده­ ترین کسی که در مدینه زندگی می­ کند، کیست؟ مرد کمی فکر کرد و گفت: بدون شک از جناب حسین بن علی(ع)بخشنده­ تر وجود ندارد. به نظرم الآن در مسجد پیامبر(ص)به نماز و عبادت مشغول است. به نزد او برو، ناامید باز نمی­ گردی. با شنیدن نام حسین، احساس عجیبی در دل مرد بیابان­ نشین ایجاد شد و تمام نیرویی که برایش مانده بود، در پاهایش جمع شد و او را به سمت مسجد برد. به مسجد داخل شد و چشمانش را به دیدن بهترین انسان روی زمین، میهمان کرد. امام در حال نماز و راز و نیاز با خدای خود بود. مرد، نزدیک­تر آمد و با احترام روبروی مسجد ایستاد و درخواست خود را با او مطرح کرد. امام سلام نمازش را داد و به قنبر ـ که سالها افتخار خدمتگزاری امام و پدرش را داشت ـ فرمود: آیا چیزی از ثروتی که از حجاز داشتیم، باقی مانده است؟ قنبر عرض کرد: بله، چهار هزار دینار باقی مانده است. حضرت فرمود: آنها را بیاور که شخصی نزد ما آمده که به داشتن آن ثروت، سزاوارتر است. قنبر دینارها را آورد و به حضرت داد. امام حسین(ع)عبایش را از دوش خود برداشت و پول­ ها را در میان آن گذاشت و از روی خجالت از آن مرد بیابان­ نشین، آن را از لای در مسجد بیرون آورد مرد بیابان­ نشین پول را گرفت و گریست. امام فرمود: آیا به نظرت چیزی که به تو دادیم کم است؟ او گفت: نه! گریة من برای این است که چطور زمانی می­ رسد که این دست­های بخشنده، زیر خاک قرار می­ گیرد.[1]   یکی از توصیه­ های مهمّ قرآن، «انفاق و صدقه» است. قرآن بارها به مسلمانان توصیه کرده است که نسبت به فقرا، بی­ تفاوت نباشند و از دارایی خود به آنها کمک کنند. ولی باید بدانیم که ممکن است ارزش این کار بزرگ با چند اشتباه از بین برود. منّت گذاشتن بعد از صدقه و گفتن سخنان آزار­دهنده به انفاق­ شونده، باعث می­ شود که صدقه، دیگر پاداشی نداشته باشد. توجه به زندگی پیشوایانمان به خوبی نشان می­ دهد که آنان با افراد فقیر و بی­نوا، بسیار محترمانه برخورد می­ کردند و هرگز پس از صدقه، بر سر آنان منّت نمی­ گذاشتند و سخنی نمی­ گفتند که آنان را بیازارد. هم­چنین انفاق آنان فقط برای رضای خدا بوده است؛ نه برای خودنمایی و مشهورشدن در میان مردم. پیشوای ششم ما فرموده است: «روز قیامت یکی از بندگان خدا را می­ آورند که از مالش انفاق کرده است. او عرض می­ کند: پروردگارا ! من برای بدست آوردن رضای تو از ثروتم انفاق کردم. خدا می­ فرماید: نه، بلکه برای این انفاق کردی که مردم بگویند: فلانی چقدر بخشنده است. آنگاه خدا دستور می­دهد که او را به دوزخ روانه کنند»[2]. [1] بحارالانوار، ج44، ص190 [2] بحارالانوار، ج7، ص181 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd

🛑بسیاری از گناهان کبیره👆👆 ___ 🆔 لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/505479184C4108af7ddd