18 شهریور روز اخراج شاه مملکتی از کشورش و تبعید به قاره ای دیگر توسط؛بریتانیای کبیر و شوروی کونیست و آمریکا بود!!! شاهی که وزراش؛مردمش؛روزنامه نگاران،ادبا ازش می ترسیدن😱 اونائی که نمی ترسیدن؛یا کشته شدند😔 یا زندان و تبعید☹️ اما خودش مثل سگ😳 از نیروهای خارجی می ترسید😳☹️ راستی این شاه و خود بریتانیا؛سرکار اورد🤔خودشم بیرونش انداخت🤔 شاه باشی یا رئیس جمهور فرقی نمی کنه ! اگه بیگانه تو را به قدرت رسونده باشه؛خودش تو را بیرون می ندازه✅✅ @yazahrarsalat🏴🏴

اما 37 سال بعد مردم همون کشور؛به رهبری مردی بزرگ و بصیر و علوی؛پسر همون شاه و که تو تبعید مرده بود! و شاه شده بود؛(به دست بیگانه)؛از کشور انداختن بیرون🤔 خود مردم به رهبری مردی بزرگ✅💚 مردمی بصیر با رهبری بصیر؛ظالمی را که بیگانه به قدرت رسونده بود😊🤔 از کشور انداختن بیرون✅✅ شاه باشی یا رئیس جمهور؛فرقی نمی کنه!مردمت که تو را نخوان و راهشون را مردی بزرگ؛نشون بده؛چاره ای جز تسلیم به سرنوشت نداری✅✅ @yazahrarsalat🏴🏴

🌷🎂 آموزش شیرینی(پنکیک مغز دار)🎂🌷

🌐 رئیس‌جمهور: مقدمات لازم برای بازگشایی مدارس فراهم شد سید ابراهیم رئیسی: 🔻حمایت از تولید واکسن داخلی، افزایش واردات واکسن، تسریع واکسیناسیون و اجرای طرح ارتقا یافته شهید سیلمانی، ۴ گام تحولی در مقابله با کرونا است. 🔻مقدمات لازم برای بازگشایی مدارس و مراکز علمی آموزشی و کاهش محدودیت فعالیت مراکز اقتصادی فراهم شده است.

🌹اِهْدِنَا الصِّراطَ الْمُستَقِيم خدایا بہ راہ راسٺ هدایٺمان کن #يا_بن_الحسن.. روزے ڪہ بہ چشمان تو، ﭼﺸﻤﻢ بشود باز اے جان دﻟﻢ ،صبح من آن روز ﺑﻪ خیر است #صَباحُ_الخَیر #صبحتون_مھدوے 🌹صلوات

شلوارهای نپوشیده چند وقت پیش در تلویزیون مرد ۵۳ ساله ای می گفت: بچه بودم، بزرگترین آرزوم پوشیدن شلوار بود. اون موقع ها شلوارهای گل گلی می پوشیدیم. یک روز پدرم گفت: چون می خواهید مدرسه بروید، براتون شلوار می خرم از همون شلواری که پسر کدخدا داره. ما سه برادر بودیم و رفتیم بیرون روستا کنار جاده تا پدرمون برگرده. دو نفرمون مدرسه می رفتیم ولی آخرین برادرم هنوز کوچیک بود و مدرسه نمی رفت اسمش رفعت بود. سه تایی نشستیم کنار جاده خاکی روستا و منتظر مینی بوس شدیم تا پدرم بیاید و شلوارمون را بیاره. برادر شش ساله ام رفعت همین جور کنار جاده وایساده بود از من پرسید دوست داری شلوارت چه رنگی باشه؟گفتم سیاه. گفت من دوست دارم شلوارم آبی باشه برادر کوچکم بهمون پز داد که شماها با شلوارک مدرسه می روید ولی من از همون اول با شلوار بیرون می روم. بعدش پرسید که به نظرت پدر از کفش های بچه شهری ها هم میخره؟ گفتم : نه اگه بخره هم از کفش های پلاستیکی می خره. همین طوری با هم حرف می زدیم که دیدم مینی بوس از دور داره میاد. پدرم اومد و با هم پاکت های خرید رو گرفتیم و خوشحال رفتیم خونه. برای من و او یکی برادرم شلوار و پیراهن و کفش پلاستیکی گرفته بود. رفعت داخل پاکت ها را گشت و دید پدر براش چیزی نخریده. به پدرم نگاه کرد و گفت : پس من چی؟ پدر گفت: دفعه بعد که برم برات می خرم. پولش کافی نبود که برای رفعت هم بخره!😔 اما رفعت قبول نکرد. شب سر سفره شام فقط صدای گریه رفعت بالا بود. یه حالتی داشت خیلی ناراحت. فرداش از مدرسه که اومدم رفعت به من گفت:شلوار چقدر بهت میاد میشه بیاری منم بپوشم؟ گفتم نه. خاکی میشه نمی دم. روز دوم هم گفت ندادم. روز سوم هم ندادم. اون موقع ها کفش هارو میذاشتیم زیر بالش وشلوار رو زیر تشک که اتو بشه. روز چهارم هم دوباره گفت چه بهت میاد بذار منم بپوشم. گفتم اندازه تو نیست. گفت دم پاهاشو تا میزنم تا اندازه بشه. گفتم آخه کثیف می کنی. گفت: نه روی فرش می پوشم خاکی نشه. فقط یه بار توی آینه خودمو ببینم بهم میاد یا نه! گفتم :عجب پسره سریشی هستی, باشه فردا که از مدرسه اومدم بهت می دم اما فقط ۵ دقیقه ها، مراقب باش کثیفش نکنی والا حسابی کتکت می زنم. خیلی خوشحال شد، شب روی یک تشک کنار هم خوابیدیم. نصف شب زد به شونه ام و گفت: الکی گفتی یا واقعاً شلوارتو می دی بپوشم؟! گفتم خیالت راحت باشه می دم بپوشی. حالا بگیر بخواب. فردا صبح زود بیدار شدیم بریم مدرسه. رفعت هم اون روز صبح بیدار شد و گفت: زود از مدرسه برگرد! موقع رفتن دیدم دم در نشست و منتظر برگشتن من موند! زنگ سوم سر کلاس بودم. مدیر اومد در گوش معلم یه چیزی گفت و حالش عوض شد. بعد از چند دقیقه رو به من کرد و گفت"علیشان" تو برو خونه, بابات کارت داره. پیش خودم گفتم حتماً رفعت" الکی اومده گفته بابام کارم داره تا زودتر برم خونه و شلوارمو بپوشه! من اون موقع کلاس سوم ابتدایی بودم از مدرسه اومدم بیرون. در مسیر خونه می دیدم که همه روستاییا هم به سمت خونه ما میرن. رسیدم دم در دیدم بردارم رفعت جلوی در نیست. وارد حیاط خونه شدم همه اهالی روستا جمع شده بودن و مادرم روی زمین افتاده بود و گریه می کرد و می گفت: بچه ی کوچک منو بدید. تازه فهمیدم اتفاقی افتاده و پیرمردی با تراکتور از جلوی خونه ما رد میشده و رفعت بردار کوچیک منو ندیده و اونو زیر گرفته و مُرده! ⁦دقیقا اون روزیکه می خواستم شلوارمو بدم بپوشه رفعت مرده بود، پدرم نتونست به ما دوست داشتنش رو نشون بده. اون از دو سالگی خودش یتیم شده بود و از میان ۱۱ بچه دیگه پدرم کوچکترینشو بود. نکته: ما در دوست داشتنامون مشکلی نداریم ولی در نشون دادن و ابراز کردن مهربانی و عشق و دوست داشتنمون مشکل داریم. اون موقع ها عمو و مادر بزرگ و... داشتیم اما بلد نبودیم با بغل کردنشون بگیم که دوستشون داریم. اون روز بابام جنازه برادرم را بغل کرد و با گریه گفت: رفعت پسرم من می خواستم ببرمت بازار خرید نه این که ببرمت تو مزار. پاشو بابا... پاشو با هم بریم خرید کنیم! من اون موقع یک بچه ی ۹ ساله بودم . رفتم شلواری که پام بود رو درش آوردم و شلوار کهنه رو پوشیدم و شلوار تازه رو زدم زیر بغل و دویدم پشت تابوت و به دایی ام گفتم: رفعت امروز قرار بود شلوار منو بپوشه الان میشه بدم بپوشه؟ دایی ام گفت معلومه که نمیشه بدو برو. همانطور که من و همه‌ی بینندگان و مرد ۵۳ ساله ای که این داستان واقعی را تعریف می کرد و اشک می ریختند، گفت: ⁦♦️من امروز به جوانان و عزیزان کشورم اینو میگم اونایی که با هم قهر هستید و دعوا می کنید، اونایی که با پدر و مادر و خواهر و برادرتون رفتار درستی ندارید. من یه زمانی برادر داشتم و شلوار نداشتم اما الان کلی شلوار دارم و برادرم رفعت را ندارم. از همین امروز برای ابراز علاقه به خانواده و دوستان تون خجالت نکشید!" واقعیت این است که آنقدر در مشغله های زندگی غرق شده ایم که «چرای

ی» بودن مان در این دنیا را فراموش کرده ایم. هنوز عشق و محبت ها و ابراز دوست داشتن های باقیمانده ای داریم که به اطرافیان دور و نزدیک خود نگفته ایم. هنوز فرصتهایی داریم تا مفید و موثر و انسان تر رفتار کنیم. تا شاید جامعه بهتری داشته باشیم

بعضی ها فکر میکنن خدا دوستشون نداره📌 🌼پس این کلیپ رو حتما ببینن 📽 التماس دعا

کاربر اهل لبنان این ویدئو رو توییت کرده و نوشته: ایرانیا می‌خوان فوتبال بازی کنن این‌طوری آماده می‌شن، اگر بخوان برن جنگ چیکار می‌کنن پس؟ #نادعلیا_مظهر_العجائب #ایران_قوی @hagigei