✅ استاد شیخ جعفر ناصری (حفظه الله): 🍃لازمه محبت، تلاش براے رسيدن به محبوب است؛ نمےتوانے تمام شب را بخوابے و بعد بگويے اهل محبتم! #پند_علما 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 🌹@farhangi_whc🌹 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

📌مجمع کارشناسان دینی رسانه از میان خواهران طلبه و مبلغ که با رسانه‌های مختلف مختلف اعم از رادیو، تلویزیون، مطبوعات و خبرگزاری‌ها به عنوان کارشناس دینی و یا عوامل تولید همکاری دارند، جهت عضویت دعوت به عمل می‌آورد. 💢از جمله برنامه‌های در نظر گرفته شده برای این گروه میتوان به برگزاری دوره‌های آموزش و وبینارهای تخصصی و جلسات هم‌اندیشی با مدیران رسانه اشاره داشت. 💢علاقه‌مندان جهت عضویت در مجمع کارشناسان دینی رسانه می‌توانند با استفاده از لینک زیر اقدام نمایند👇 http://poll.whc.ir/717519 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀 🌹@farhangi_whc🌹 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

↻ بسم نامـِ او سلسله جلسات اخلاقی با موضوع انسان شناسی در قرآن چهارشنبه ها توسط استاد عالیقدر : حاج اقا اسکندری ، تولیت مدرسه علمیه دارالسلام برگزارمیگردد . حضور تمامی طلاب در این سلسله جلسات الزامی می باشد و از تمامی طلاب خواهشمندیم ؛ 💡 ضمن " حضور بموقع ، ورود خود را در جلسه، با ارسال نام و نام خانوادگی و ارسال یک یا چند جمله ی کلیدی از محتوای سخنرانی و یا تهیه عکس نوشته و کلیپ تا روز جمعه به ایدی زیر در ایتا ارسال نمایید . ⇩ @Mashhod2021 🔖 تنها مرجع ثبت حضور شما عزیزان ⇧ 📍 لینک شرکت در کلاس ⇩ https://www.skyroom.online/ch/rajabi400/zahray-athar ⏰ راس ساعت ۱۱ با استفاده از لینک وارد کلاس شوید . 🎥 اطلاعیه های فرهنگی مدرسه را از طریق لینک زیر دنبال نمایید. @zahraathar_97

🔸️اگر ولايت فقيه ريشه اسلامي داشت، حتما در قرآن از آن ذکري مي‌رفت، در حالي که مي‌بينيم اصلا به ولايت فقيه در قرآن اشاره‌اى نشده است؟ (1) 🔹️ پاسخ - مقدّمه روش عمومى قرآن در پرداختن به موضوعات گوناگون، ارائه رئوس كلّى برنامه ‌ها و سرفصل ‌ها است. قرآن، غالباً، وارد جزئيات و خصوصيات ريز مسائل نمى‌شود، مگر اين كه در آن مسئله جزئى و شخصى، خصوصيّتى نهفته باشد؛ مثل حرمت ازدواج با همسران پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) كه ويژگى خاصى دارد و اگر از سوي پيامبر مطرح مي‌شد هم موجب بروز سؤتفاهم‌ها مي‌گشت و هم مانند ديگر سخنان پيامبر ممکن بود تحريف و تأويل شود. روش قرآن ارائه برنامه‌هاى كلّى است، تا مسلمانان با تأمّل و تدبّر در آيات قرآن و نگاه جامع‌نگر به همه آيات، به عنوان ثقل اكبر، بخش‌هايى از قرآن را مفسّر و توضيح بخش‌هاى ديگر قرار دهند و با مراجعه به اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) و تفسيرى كه ايشان از قرآن ارائه مى‌دهند، به عنوان ثقل اصغر، نظر قرآن را در هر موضوعى به دست آورند و با راهنمايى آن در ابعاد گوناگون جامعه، به حركت و تلاش بپردازند و از حيرت و ضلالت برهند. با توجّه به اين مقدّمه، اگر مقصود از ادعاي فوق اين باشد كه بايد قرآن، در آيه‌اى از آيات، بايد صريحاً به موضوع ولايت فقيه پرداخته و از آن نامى به ميان آورده باشد، بى‌ترديد، پاسخ منفى است. تاكنون هيچ انديشمندى نيز چنين ادّعايى نداشته است و نمى‌تواند داشته باشد كه در قرآن آيه يا آياتى به موضوع ولايت فقيه اختصاص يافته است يا حتما بايد اختصاص يافته باشد! چنان كه قرآن كريم، صريحاً ولايت امام على (عليه السلام) و ديگر امامان معصوم (عليهم السلام) را عنوان ننموده است و نامى از ايشان در قرآن مشاهده نمى‌شود، هر چند شأن ‌نزول آيات به خوبي گواه است که چه آياتي درباره اهل‌بيت عصمت، خصوصا امام علي عليهم السلام نازل شده است. قرآن در مورد بسيارى از احكام و مقرّرات مسلّم مربوط به مسائل عبادى، اقتصادى و سياسى، با ارائه برنامه‌هاى كلّى، از آن‌ها عبور کرده است. امّا اگر مقصود و هدف‌مان از اين پرسش، برنامه‌هاى كلّى و سرفصل‌هاى اساسىِ قرآن كريم در رابطه با حاكميّت سياسى و ولايت و زمام‌دارى و شرايط والى و امام مسلمانان باشد، البتّه پاسخ مثبت است. توجّه به ويژگى‌هاى قرآن كريم در ره‌يابى به پاسخ مورد نظر راه‌گشاست چنان كه رسول گرامى اسلام فرمود: فَاِذا الْتَبَسَت عَلَيْكُم الفِتَنُ كَقِطَعِ اللّيْلِ المُظْلِم، فَعَلَيْكُم بالقرآن فانّه شافِعٌ مُشَفَّع و ماحلٌ مُصدَِّق، مَن جَعَلَهُ اَمامه، قادَهُ الى الجنّة وَ مَنْ جَعَلَه خَلْفَهُ ساقَهُ اِلى النارِ وَ هُوَ الدَّليلُ يَدُلُّ عَلى خَيْرِ سَبيل؛ (2) هنگامى كه فتنه‌ها همانند پاره‌هاى شب تيره شما را فرا گرفت، به قرآن روى آوريد كه قرآن شفيعى است كه شفاعتش مقبول، و بر زيان هرکس گواهي دهد، تصديق مى‌شود. هر كس قرآن را  فراروى خود قرار دهد، او را به بهشت رهنمون سازد و هر كس آن را به پشت سر افكند، او را به دوزخ خواهد كشانيد، همانا قرآن راهنماست، به بهترين راه، هدايت مى‌كند. با توجّه به اين شأن و منزلت قرآن در جامعه انسانى، آيا اين سخن پذيرفتنى است كه جامعه در عصر غيبت امام معصوم (عج) دچار حيرت و سرگردانىِ سياسى باشد و در ميان انبوه انديشه‌ها و نظرات متناقض، حيران و مبهوت، سردرگم باشد و قرآن كريم كه كتاب راهنمايى و هدايت فرد در جامعه است، او را به حال خود واگذارد و از او دست‌گيرى ننمايد؟ آيا مى‌توان قرآن را فاقد انديشه سياسى ارزيابى نمود و آن را نسبت به مسئله ولايت، كه اساسى‌ترين مقوله در عرصه حيات اجتماعى انسان است و سعادت و شقاوت جامعه در گرو آن است و اساس و پايه و دليل و راهنما براى ديگر فريضه‌هاى شرعى است، ساكت دانست؟! (3) بى گمان، قرآن انسان را به بهترين راه‌ها هدايت مى‌كند و طبق گفته پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) در حديث پيش‌گفته، انسان در تاريكى و ظلمانيّت فتنه‌هاى مختلف كه شاخص‌ترين آن‌ها فتنه‌هاى سياسى و مسئله قدرت و حاكميّت است، بايد به قرآن مراجعه كند و از او استمداد نمايد. تأمّل و ژرف‌انديشى در آيات وحى، اين واقعيّت را آشكار مى‌سازد كه قرآن رهنمودهاى مهم و ارزنده‌اى را در باب سياست و حاكميّت و شرايط مشروعيّت آن و ويژگى‌هاى افرادى كه شايسته احراز پيشوايى مسلمانان هستند، ارائه نموده است كه تفصيل آن را از منابعِ دست اوّل قرآنى مى‌توان سراغ گرفت؛ مثلا قرآن كافران را از اين كه بتوانند زمام‌دارى و رياست جامعه اسلامى را بر دوش گيرند، ممنوع مى‌سازد: (وَلَنْ يَجْعَلَ اللّهُ لِلْكافِرِينَ عَلى المَـؤْمِنِـينَ سَبِـيلاً)؛ (4) خداوند هرگز براى كافران، سلطه بر مؤمنان قرار نداده است. و يا قرآن اطاعت و فرمان‌بردارى از فاسقان و گناهكاران را ممنوع ساخته و به مسلمانان اجازه فرمان‌بردارى از ايشان را نمی دهد.