#قبله_ی_من #قسمت43 سریع نگاهم را روی لبهایش میکشم _ عموجواد؟؟ _ بله. _ ولی بابا.. _ همین که گفتم...یااونجا یاهیچی. زیر لب واقعا که ای میگویم و ازپله ها بالا می روم...  نمیدانستم باید ازخوشحالی پرواز کنم یا ازناراحتی بمیرم. اینکه بعد از دوهفته جنجال پدرم رضایت به خواسته ام داد جای شکر داشت . ولی...هضم مسئله ی عموجواد برایم سخت و غیر ممکن بود . نقشه کشیدم تا تهران خانه ی آزادی ام شود.نمیخواستم از چاله به چاه بپرم . عمو برادر بزرگ تر پدرم ؛ مردی متعصب و بیش ازحد مذهبی بود . قضاوت خوانده و به قول خودش گرد جبهه محاسنش را سفید کرده .زن عمو ....صحبتش را نکنم بهتراست . آنقدر کیپ رو میگیرد که میترسم بلاخره یک روز راه نفسش بسته شود و خدایی نکرده بمیرد ! سه دخترو یک پسرشان هم حسابی دین را سفت چسبیده و حلوا و حلوایش میکنند . همان شب باخودم عهد کردم که هیچ گاه شرط پدرم راقبول نمیکنم ولی ... آدامس بین دوردیف دندانم میترکد و صدایش منجر به اخم ظریف پدرم می شود. چمدانم را کنارم میکشم و میگویم: اوکی ممنون که زحمت کشیدید .  مادرم اشکش را باگوشه ی چادر پاک میکند و صورتم رامحکم و گرم میبوسد... _ مادر مراقب خودت باش....اسه برو...آسه بیا! _ باشه صدبار گفتی! پدرم جلو می اید و شالم راکامل روی موهایم میکشد _ محیا حفظ ابرو کن اونجا!..یوقت جلوی جواد خجالت زده نشم بابا. حرصم میگیرد _چیکاکردم مگه!؟ _ هیچی...فقط همین قدر که اونا الان منتظر یه دخترچادری ان...اما.. عصبیقدمی به عقب بر میدارم و جواب میدهم: شروع نکن پدرمن! نمیشه طبق علایق اونا زندگی کنیم که... چادر داشتن یانداشتن من چه سودی بحال زن عمو و عمو داره .  _ چقد تو حاضرجوابی!!..فقط خواستم گوشزد کنم... _ بله صورتش را می بوسم و چندقدمی عقب می روم...  _ محیا بابا!...همین یه جمله رو یادت نره.. درسته جواد استقبال کرد و گفت مثل دخترخودش ازدیدنت خوشحال میشه و باعث افتخاره مدت تحصیلتو کنارش باشی... ولی باهمه اینا تو مهمونی. سری تکان میدهم و چشم کش داری میگویم.مادرم بغضش راقورت میدهد و میگوید: بزرگ شدی دیگه دختر...حواست به همه چیز باشه بلاخره بعداز نصیحت و دور ازجان وصیت یقه ام را ول کردن تامن به پروازم برسم.دم آخری هم برایشان دست تکان دادم و بوس فرستادم. بله...خلاف تصوراتم من حاضر به پذیرفتن زندان جواد جون شدم . گرچه خودم راهنوز هم نزدیک به آزادی میبینم. قراراست تنها کنارشان بخوابم و غذامیل کنم.مابقی چیزها به صغرا وکبری خانوم مربوط نمیشود . صحبتهای پدرم جای خود...ولی بقول مادر من دیگر بزرگ شده ام .گلیمم مگر چندمتراست که درگل گیر کند؟ تصمیم دارم گربه راهمین دم اولی حلق آویز کنم تا دست همه بیاید که یک من ماست چقدر کره میده. لبخند مرموزی میزنم و سواربرهواپیما دردل آسمان و ابرها محو میشوم. ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:مهیاسادات_هاشمی #کپی بدون ذکر و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. #کانال_زخمیان_عشق نشر معارف شهدا در ایتا @zakhmiyan_eshgh