#انسان_شناسی ۲۲۵ #استاد_شجاعی #حجه‌الاسلام_حسینی_قمی - کسی یا کسانی علیهِ من، حرف می‌زنند/ - کارشکنی می‌کنند/ - فتنه درست می‌کنند/ - موانعی که می‌سازند گاهی برای من غیرقابل تحمل می‌شود/ 💢 چگونه ارتباطم را با این افراد مدیریت کنم، که دینداری من، و حرکتم به سمت کمال بی‌انتها، به مشکل برخورد نکند؟

🎬 «راز دیدن امام زمان عج»👤آیت الله ناصری  🔸 ابر و حجابی که بین ما و #امام_زمان عج هست... ♦️♦️♦️♦️♦️ ۱۱۳ روز و شب از جام عشقت گشته مست هر که مهرت گوشه قلبش نشست ۱۱۴ روز آدینه شد و تشنه دیدار توام سالیانی است که سرگشته بازار توام https://eitaa.com/zandahlm1357

سلام لطفا #اندڪی_تأمل🇮🇷👇 eitaa.com/joinchat/3717922818Ca7721d8525 کانال را به دیگران معرفی بفرمایید🌺

پيام رهبر معظم انقلاب اسلامي به مناسبت حضور پر شور ملّت ايران در مرحله دوم انتخابات رياست جمهوري پيام رهبر معظم انقلاب اسلامي به مناسبت حضور پر شور ملّت ايران در مرحله دوم انتخابات رياست جمهوري بسم الله الرحمن الرحيم ملّت بزرگ و عزيز ايران! قلم ناتوان اينجانب قادر نيست همت بلند و انگيزه ي عميق و بصيرت نافذ و شور مخلصانه ي شما را توصيف كند. شما در دو جمعه ي پي در پي با اقدامي پرمعنا و پيامي رسا، بار ديگر عظمت خود را به جهانيان نشان داديد و قدرت خود را به رخ بدخواهان و دشمنان كينه توز كشيديد. شما عزم راسخ خود را بر دفاع از استقلال ملي فرياد زديد. شما پايبندي خود را به حراست شجاعانه از منافع كشور و نظام جمهوري اسلامي كه تأمين كنند ه ي همه ي آرمانهاي اسلامي و انقلابي است، در عمل ثابت كرديد. شما نمايش باشكوهي از همبستگي ملي و مشاركت عمومي در برابر چشم دوست و دشمن قرار داديد و راز استحكام و اقتدار خود در روياروئي با زياده خواهي‌هاي استكباري را مجسم ساختيد. اينك دشمن شما علي رغم ياوه گوئي‌هاي خود، در برابر عظمت و شفافيت مردم سالاري شما، در دل خود تحقير مي‌شود و امت بزرگ اسلاميِ گسترده در سراسر جهان، از ظرفيت و توانائي نظام اسلامي كه مظهر هويّت جمعي مسلمانان است به خود مي‌بالد. اين پيروزي درخشان ملّت مظهر رحمت الهي بر شما مردم مؤمن و جوانان صادق و صالح و نصرتي از سوي حضرت احديت است. اينجانب خاشعانه جبهه ي سپاس بر خاك مي‌نهم و دوام لطف و رحمت و نصرت ذات اقدس الهي را براي شما ملت عزيز و وفادار مسئلت مي‌كنم و خود و شما را به شكر و ذكر و خضوع و رفق و مدارا توصيه مي‌نمايم. اينك با تبريك اين مسئوليت خطير به رئيس جمهور منتخب جناب آقاي دكتر محمود احمدي نژاد، نكاتي را به ايشان و همه ي آحاد ملت عرض مي‌كنم: ۱) دوران انتخابات دوران شور و التهاب است با پايان گرفتن انتخابات بايد هيجان و التهاب، جاي خود را به متانت و رفاقت و همكاري بدهد. همه، چه طرفداران نامزد منتخب و چه طرفداران ديگر نامزدهاي محترم بايد از خود ظرفيت و حلم و دانايي بروز دهند. هيچ احساسي، چه شادماني و چه ناشادماني، نبايد كسي را به رفتاري برخلاف شأن يك انسان متعهد و خردمند وادار سازد. وحدت ملي و رفق و مدارا، تضمين كننده ي امنيت كشور و خنثي كننده ي هر توطئه است. ۲) اكنون پس از هفته‌ها گفتن و شنودن، نوبت كار و اقدام است. رئيس جمهور منتخب تا پذيرش رسمي مسئوليت، داراي فرصت ارزشمندي است، شايسته است اين فرصت، بدون فوت وقت، مصروف اقدامهائي شود كه شروع مسئوليت خطير رياست جمهوري بدان نيازمند است. همه ي مسئولان كشور و نخبگان بخشهاي گوناگون، ياري ايشان را تعهّدي انساني و اسلامي بشمارند. ۳) نقش مؤثر و تعيين كننده ي نامزدهاي رياست جمهوري در خلق اين حماسه ي بزرگ ملي، انكار ناپذير و سپاس از آنان بر همگان لازم است. اينجانب تشكر وافر خود را به همه ي آقايان بويژه به جناب حجت الاسلام و المسلمين آقاي هاشمي رفسنجاني كه خود از ذخائر انقلاب و از چهره‌هاي برجسته ي نظام جمهوري اسلامي ايرانند تقديم مي‌دارم و اميدوارم اين برادر عزيز و همسنگر ديرين مانند هميشه در عرصه‌هاي مهمِ نظام اسلامي نقش آفرين باشند. ۴) لازم مي‌دانم از همه ي آحاد ملت عزيز كه يكبار ديگر حادثه اي بزرگ در جهت رشد و اعتلاي كشور آفريدند، و از همه ي كساني كه به اين آزمايش بزرگ شور و حال بخشيدند، بويژه حضرات مراجع معظم و علماي اعلام و نخبگان دانشگاهي و اقشار گوناگون اجتماعي و سياسي و فرهنگي، و نيز از دستگاههاي خبري بويژه صدا و سيما كه مبتكرانه در اين حركت عمومي نقش آفريد، و از همه ي خبرنگاران و فعالان عرصه ي خبر و تحليل، و نيز از دست اندركاران برگزاري انتخابات، شوراي محترم نگهبان، وزارت كشور، استانداران، فرمانداران، عوامل اجرائي و نظارتي، نيروهاي انتظامي، امنيتي و اطلاعاتي و قضائي كه با مجاهدتي بزرگ، امنيت اين ايام را تأمين كردند، صميمانه سپاسگزاري كنم و براي همه ي آنان پاداش و ثواب الهي مسئلت نمايم. بار ديگر خداوند متعال را به خاطر نعمت و رحمتش بر اين ملت و اين كشور شكر مي‌گزارم و بر ساحت حضرت بقيه الله ارواحنا فداه سلامي مخلصانه معروض مي‌دارم و رعايت و عنايت و دعاي آن بزرگوار را مي‌طلبم. والسلام علي عبادالله الصالحين سيّدعلي خامنه اي ۴/ تير/۱۳۸۴ .......: #پیام‌های مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

ایمان هم یعنی واقعاً مؤمنانه انسان وارد میدان بشود. سعی کنید ایمانتان را قوی کنید. الحمدلله شماها دلهاتان همه پاک است، صاف است و ایمانها در دلهای شما میدرخشد. انسان میتواند این را حس بکند. ولی خب، سعی کنید آن را عمیق کنید و عمق ببخشید به ایمانتان که با هر حادثه ای متزلزل نشود. با مطالعات خوب، با استفاده ی از انسانهای والا و استادهای خوب. این هم دوّم. و سوّم هم بصیرت و آگاهی. در خودتان بصیرت ایجاد کنید. قدرت تحلیل در خودتان ایجاد کنید. قدرتی که بتوانید از واقعیتهای جامعه یک جمع بندی ذهنی برای خودتان به وجود بیاورید، یک چیزی را بشناسید. این قدرت تحلیل خیلی مهم است. ما هر ضربه ای که در طول تاریخ - ما مسلمانها - خوردیم، از ضعف قدرت تحلیل بوده. در صدر اسلام هم ضرباتی که خوردیم همین جور بوده، که حالا اینها بحثهای تفصیلی زیادی دارد؛ در دوره‌های گوناگون هم همین جور است. نگذارید که دشمن از بی بصیرتی ما، ناآگاهی ما استفاده بکند و یک واقعیتی را واژگونه در چشم ما جلوه بدهد. ان شاءالله موفّق باشید. #پاسخ پرسشهای دانشجویان ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

۱۸- نگرانی از عدم شناخت فراز و نشیبهای آینده ی انقلاب اسلامی و تشخیص تکلیف جوانان بسم الله الرّحمن الرّحیم. من اوّل عرض میکنم که بسیار خوشحالم که در این جمع صمیمی و دوستانه شرکت کردم و لازم میدانم باز هم تشکّر کنم از شما که این مجال را فراهم کردید، مجال دیدار دو نسل؛ یک نسل، ما که جوانان امروزی هستیم - متولد در ابتدای انقلاب، در سالهای آغازین انقلاب و پرورش یافته در دوران طلایی بعد از انقلاب - و شما که از نسل بانیان انقلاب هستید و آنچه که بیشتر مورد توجّه جوانها است اینکه شما در زمانی که هم سن و سال ما بودید - شما و همرزمانتان - به خاطر اندیشه ی والا و هدف مقدّسی که داشتید تلاش میکردید. همان طور که مستحضر هستید در آستانه ی دهه ی سوّم انقلاب مقارن با چیزی کمتر از یک سال به قرنی از قرون میلادی که سالهای طولانی است که کشورهای پیشرفته در مورد آن تبلیغات میکنند - خصوصاً در مورد پیشرفت علوم و تکنولوژی و ارتباطات - قطعاً یک سری فراز و نشیبها و گردنه‌های جدیدی برای ما پیش خواهد آمد که به دلیل موقعیّت سنی ای که ما داریم مسؤولیّت سنگینی هم برای گذر از این گردنه‌ها بر روی دوش ما است. خب، جوانان ایرانی از قبل از انقلاب به وسیله ی افراد آگاهی که هدف تشکیل حکومت اسلامی را با آنها منتقل کردند، تکلیف خودشان دانستند: تلاش برای پیروزی انقلاب و بعد از پیروزی انقلاب، تلاش برای حفظ انقلاب در زمانی که جنگ پیش آمد و مسائل دیگر. به هر حال جوانها تا آنجا که به ما منتقل شده خوب توانستند وظیفه شان را انجام بدهند، امّا از این به بعد برای ما و من به عنوان نماینده ی افرادی که فرزندانی از انقلاب، که به دلیل تعلّق خاصی که به انقلاب دارند نگرانی خاصی برای انقلاب و آینده ی انقلاب و آنچه که دستاورد خون هزاران شهید است دارند، این نگرانی هست که این فراز و نشیبها را چگونه باید شناخت، چگونه باید با آنها مقابله کرد، چگونه باید آماده شد برای طی کردن آنها و از شما به عنوان یک پدر مهربان تقاضا میکنم که نصایح خودتان را بفرمائید. متشکّرم. ان شاءالله که موفّق باشید. عرض میکنم که بله، همین طور که شما میگوئید همین جور است که سالهای آینده و همه ی دورانهای عمر شما جوانها - که ان شاءالله طولانی باد و طولانی خواهد بود - با بسیاری از مسائل، شما مواجه خواهید شد و هر انسان زنده ای طبعاً با مسائل فراوانی مواجه میشود. حالا آیا این مسائل که حالا شما در ده سال آینده - چون این دهه‌ها را معمولاً جدا میکنند از هم، در حالی که خیلی هم از هم جدا نیستند، خیلی با هم، دهه خصوصیّتی دارد - آیا این در سالهای آینده مسائلی که وجود خواهد داشت، دشوارتر از مسائلی خواهد بود که ما این را در فرضاً دهه‌های گذشته تجربه کردیم یا آسانتر خواهد بود، این هم قابل تشخیص نیست. یعنی نمیشود الان گفتش که مسائل آینده ی ما دشوارتر خواهد بود از آنچه که در گذشته داشتیم؛ نه، نخیر، ما این را نمیتوانیم یقیناً بگوئیم؛ ممکن است باشد ممکن است نباشد. امّا آن که من میتوانم به شما جوانها سفارش بکنم این است که جوان باید با احساس مسؤولیت، احساس مسؤولیت، یعنی واقعاً خودش را مسؤول بداند و بخواهد که زندگی را با پای خودش پیش ببرد و حرکت بکند و مثل پر کاهی در امواج حوادث نباشد. باید احساس مسؤولیّت کند، اوّلاً با این احساس؛ ثانیاً با ایمان. ایمان نقش بسیار مهمّی دارد در پیشرفت در همه ی میدانها و پیروزی بر همه ی موانع. این دو. و سوّم بصیرت و آگاهی. اگر این سه خصوصیّت را جوانها در خودشان تأمین کنند - که البتّه کار چندان آسانی نیست، امّا بسیار ممکن است - من خیال میکنم هر وضعی دنیا پیدا کند، ارتباطات پیشرفت پیدا کند، نمیدانم تمدنهای گوناگون به عرصه ی بازار تمدنها در دنیا پا بگذارند، قدرت بزرگی در دنیا از بین ببرد، قدرت جدیدی به وجود بیاید، ایران چالش‌های گوناگونی در مسائل اقتصادی، سیاسی و غیره با دیگران داشته باشد، نداشته باشد، در همه ی زمینه‌ها شماها میتوانید تضمین کنید موفّقیّت خودتان را، اگر این سه خصوصیّتی که من گفتم در خودتان سعی کنید به وجود بیاورید. یعنی ببینید من میگویم سعی کنید به وجود بیاورید. اعتقادم این است که سعیها یک اندازه نیست، یک اندازه هم موفّق نیست. امّا اعتقاد دیگرم این است که هر کسی سعی بکند بالاخره توفیقی خواهد داشت. در این مورد شما این سعی را باید بکنید در تحصیل این سه چیز، اوّل احساس مسؤولیت، دوّم ایمان، سوّم بصیرت و آگاهی، در خودتان بصیرت ایجاد کنید. آن احساس مسؤولیّت که میگویم در مقابل حالتی است که من یک وقتی به جوانها قبلاً هم گفتم: حالت ولش. بعضی جوانها هستند، آقا این کار را، میگوید ولش. مثلاً امتحانات در پیش است، نمیدانم فلان قضیه؛ [میگوید] ولش. این ولش بدترین بلاست برای جوان. این است؛ احساس مسؤولیّت یعنی رها کردن این حالت ولش. توجّه میکنید؟ این اوّلی است.

کتاب صوتی " روایت رهبری" اثر سید یاسر جبرائیلی تولید : ایران صدا #روایت_رهبری #سید_یاسر_جبرائیلی #تاریخ_معاصر #انقلاب_اسلامی

📗کتاب صوتی #روایت_رهبری قسمت 9⃣1⃣

#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

#اذکار هفته https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

موجودات حدّ مشترك قرار داده است و هر كس بين او و مخلوقاتش حد مشترك قرار دهد براي او اجزاء پنداشته است و هر كس او را داراي اجزاء تصور كند او را وصف كرده و هر كه او را وصف كند درباره خداوند كجروي كرده است. خداوند با تغيير يافتن مخلوق، متغيّر نمي شود، كما اينكه با حدّ تعيين كردن محدود هم محدود نمي شود، احد است اما نه به معناي عددي، ظاهر است نه به ظهور حسّي، متجلّي است نه به تجلّي قابل رؤيت، باطن است نه به جدايي و تفرقه از ظاهر، مباين با اشياء است نه به مباينت در مسافت، قريب است نه به نزديكي فاصله اي، لطيف است نه به معناي جسميّت، موجود است نه به وجود بعد از عدم، فاعل است نه به فعليت اجباري، مقدّر است نه به قوه فكري، مدّبر است نه بواسطه حركت، مريد است نه به واسطه همّت، مشيّت دارد نه به همّت، مدرك است نه با ابزار و وسيله حسّ، سميع است نه به واسطه آلت شنيدن، بصير است نه بواسطه چشم. اوقات او را فرا نمي گيرند، اماكن او را محدود نمي كنند، سالها او را شامل نمي شوند، صفات او را محدود نمي كنند، ادات او را مقيد نمي كنند، وجودش بر اوقات مقدم است و بر عدم نيز سبقت دارد، ازليتش بر هر ابتدايي پيشي دارد، اينكه مشاعر را براي موجودات ايجاد كرده دليل است بر اينكه خود داراي مشعر نيست، اينكه جواهر را جوهريت داده معلوم است كه جوهر ندارد، اينكه بين اشياء ضديّت ايجاد كرده فهميده مي‌شود ضدّي ندارد، و اينكه بين امور مقارنت و نزدكي ايجاد كرده معلوم است قريني ندارد. نور را ضد ظلمت، تجلي و ظهور را ضدّ ابهام، خشكي را ضد تري و سرما را ضدّ گرما، قرار داده است. بين دشمنيها ألفت و دوستي ايجاد مي‌كند، و بين نزديكي ها، تفرقّه مي‌اندازد، و اين دليل است كه در تفرقه‌ها مفرّق و جدا كننده اي هست و در ألفتها، مؤلّفي است، كه فرمود: "و من كلّ شي ء خلقنا زوجين لعلّكم تذكّرون" (ذاريات/۴۹) (و هر چيزي را زوج خلق كرديم شايد كه متذكّر شويد). پس با تفريق بين قبل و بعد فرق گذاشت، تا بدانيد قبل و بعد در مورد او معنا ندارد، با غرائزي كه براي موجودات ايجاد كرد شاهد بر اين است كه غريزه ندارد، با تفاوت ايجاد شده در بين موجودات روشن مي‌شود كه اختلاف و تفاوتي در او راه ندارد، اينكه موجودات را موقّت به وقت كرده خبر از آن دارد كه خود موقّت به وقت نيست، بعضي از موجودات از بعضي ديگر مخفيند، تا بدانيد كه بين او و موجودات چيزي جز خود موجودات حجاب نيست، معناي ربو بيت تنها براي او صادق چون پروردگار و ربّي جز او نيست، حقيقت الهّيت و پرستش شدن تنها براي او ثابت است چون غير از او پرستش شونده اي نيست، معناي عالم تنها بر او صدق مي‌كند در حاليكه معلومي نيست خالقي است كه بدون مخلوق به اين نام خوانده مي‌شود، تأويل و تفسير سمع و شنيدن اوست در حاليكه مسموعي نيست، اينطور نيست كه از وقتي موجودات را خلق كرده، صفت خالق بر او حمل شود، و همينطور چنين نيست كه از وقتي انسانها را ايجاد كرده، معناي بارئيت بر او صدق كند، چطور مي‌شود در حاليكه استفاده از "مذ" (ادات زمان براي بعيد) از او مخفي نيست، و استفاده از "قد" دليل بر نزديكي نمي شود، و استفاده از "لعلّ" موجب مستور بودن از وي نمي شود، "متي" هم او را موقّت به وقت نمي كند، "حين" هم باعث تضّمن و محدود شدن او نيست، "مع" نيز موجب تقارن او با چيزي نمي شود. بلكه اين ادوات خودشان را محدود مي‌كنند، و به آلتي مثل خودشان اشاره مي‌كنند، و در اشياء افعال آنها ايجاد مي‌شود، "منذ" آنها را از قدمت مي‌اندازد، "قد" ازليّت را براي آنها حتمي مي‌كند "لولا" پايان را از آنها دور مي‌كند. جدا مي‌شوند پس دلالت بر فرق گذارنده اي دارد، مباينت دارند پس بيانگر جدا كننده اي است، به خاطر آنكه صانع آنها بر عقول تجلّي كند، و دليل از اوهام دور است، و به وسيله آنها اقرار فهميده مي‌شود، و بوسيله عقول اعتقاد به تصديق خداوند پيدا مي‌شود، و با اقرار ايمان به او كامل مي‌شود. دين وقتي معنا دارد كه معرفتي باشد، معرفت وقتي ممكن مي‌شود كه اخلاص باشد، و وقتي خداوند را تشبيه به چيزي كرديم، اخلاص معنا ندارد، وقتي صفات تشبيهي را براي خداوند قائل شويم ديگر نفي صفات زائد از او نكرده ايم، پس هر صفتي كه در مخلوق باشد در خالق موجود نيست، و هر چه در آن امكان هست از صانع آن امتناع دارد، حركت و سكون براو صادق نيست، چطور مي‌شود كسي مجري حركت و سكون است در خودش حركت و سكون باشد؟! يا چيزي را كه خود ابداع كرده به خودش برگردد؟! اگر اينطور بود ذاتش تغيير مي‌كرد، و كنهش تجزيه مي‌شد، و معنايش از ازليت مي‌افتاد، و براي باري غير از مبروء چيزي نمي ماند، و اگر برايش حدّي مشخص مي‌شد از جهت ديگر هم حدّ مي‌خورد، و اگر در پي تمام و كمال بود لازم مي‌آمد نقص داشته باشد.

ابتدأه إذاً لتفاوتت ذاته و لتجزّأ كنهه و لامتنع من الأزل معناه و لما كان للبارىء معني غير المبروء و لو حدّ له وراء إذا، حدّ له أمام و لو التمس له التمام إذا لزمه النقصان كيف يستحقّ الأزل من لايمتنع من الحدث و كيف ينشئ الأشياء من لايمتنع من الإنشاء إذاً لقامت فيه آية المصنوع و لتحوّل دليلاً بعد ما كان مدلولاً عليه ليس محال القول حجّة و لا فى المسألة عنه جواب و لا فى معناه له تعظيم و لا فى إبانته عن الخلق ضيم إلّا بامتناع الأزلى أن يثنّي و ما لابدأ له أن يبدأ لاإله إلّا الله العلىّ العظيم كذب العادلون بالله و ضلّوا ضلالاً بعيداً و خسرو خسراناً مبيناً و صلّي الله علي محمّد النبىّ و آله الطيّبين الطاهرين. ترجمه در توحيد محمد بن حسن بن احمد بن وليد (رضي الله عنه) ما را حديث كرد و گفت: محمد بن عمرو كاتب، از محمد بن زياد قلزمّي از محمد بن ابي زياد جدّي (كسي كه در جدّه نمازي خواند و به همين نام معروف شد) ما را حديث كرد و گفت: محمد بن يحيي بن عمر بن علي بن ابي طالب (ع) مرا حديث كرد و گفت: از ابوالحسن رضا (ع) شنيدم كه در حضور مأمون در باب توحيد بحث مي‌كرد. ابن أبي زياد گفت: احمد بن عبد اللّه علوّي وابسته علويان و دائي بعضي از آنها، از قاسم بن أيّوب علوّي نيز برايم روايت كرد كه وقتي مأمون خواست امام رضا (ع) را به عنوان وليّعهد معرفي كند بني هاشم را جمع كرد و گفت: مي‌خواهم رضا را وليّعهد بعد از خود قرار دهم، بني هاشم از روي حسادت گفتند: آيا مي‌خواهي مردي را كه جاهل است و قدرت تدبير خلافت را ندارد وليّعهد قرار دهي؟! كسي را به دنبال او بفرست تا جهلش برايت آشكار شود. مأمون بدنبال آن حضرت فرستاد و حضرت آمد، بني هاشم گفتند: اي ابوالحسن! بالاي منبر برو و براي ما علمي را بيان كن كه با آن خداوند را عبادت مي‌كنيم. امام رضا (ع) از منبر بالا رفت، و نشست، مدتي مكث كرد و سخني نگفت و به زمين خيره شده بود، سپس تكاني خورد و راست ايستاد و حمد و سپاس خدا به جاي آورد و بر پيامبر و اهل بيت او درود فرستاد سپس فرمود: اولين مرتبه عبادت خداوند، شناخت اوست و اصل شناخت خداوند توحيد است و ساختار توحيد نفي صفات زايد بر ذات خداوند است، براي اينكه عقول شهادت مي‌دهند كه هر صفتي غير از موصوف است و هر دو مخلوقند، و هر مخلوقي شهادت مي‌دهد كه خالقي دارد كه صفات زايد بر ذات ندارد، و هر صفت و موصوفي شهادت به مناسبت و نزديكي با يكديگر مي‌دهند، اقتران دليل بر حادث بودن است، و حادث بودن شاهد است بر اينكه هرگز ازلي نخواهد بود چون ازلي حادث نيست. كسي كه بخواهد ذات خداوند را با تشبيه به چيز ديگر بشناسد، به مقصد نمي رسد، و كسي كه بخواهد به كنه ذات خداوند برسد او را واحد ندانسته، و كسي كه براي او مثال بياورد به حقيقت او نرسيده است، و كسي كه او را به حدّي محدود كند، او را تصديق نكرده است، و كسي كه به او اشاره كند، او را قصد نكرده، و كسي كه او را به چيزي تشبيه كند، او را قصد نكرده است، و كسي كه او را داراي اجزاء بداند براي او تذلّل و بندگي نكرده، و كسي كه او را در وهم آورد او را اراده نكرده است. هر شناخته شده اي به خودي خود مصنوع است، و هر قائم به غيري معلوم است، به صنع و آفريده اش بر او استدلال مي‌شود، و بوسيله عقول به معرفت او اعتقاد پيدا مي‌شود، و حجيتش با فطرت ثابت مي‌شود، مخلوق بودن خلق، حجابي است بين او و آفريده ها، و اينكه با موجودات مباينت داد دليل است كه وجودش با آنها فرق دارد، اينكه براي موجودات شروع و ابتدايي قرار داد دليل است بر اينكه خود شروع ندارد. براي اينكه هر مبتدي و شروع كننده اي از ابتداء غير خود بي خبر و عاجز است. اينكه موجودات داراي ادوات و وسايل مورد نيازند دليل است بر اينكه در او اين ابزار و وسايل نيست براي اينكه وسايل و ابراز دليل است بر فقر و احتياج صاحب ادوات. اسماء خداوند تعبير از ذات مي‌كنند، و افعال او هم براي فهميدن است، و ذات او حقيقي است، و كنه او را از خلق جدا مي‌كند، و ظهور او محدود كننده و مشخص كننده غير اوست، هر كس كه او را موصوف بداند و وصفي براي او بياورد، به او جهل دارد، و كسي كه گمان كند بر او احاطه علمي يافته متوجه غير او شده و هر كس بخواهد به كنه او برسد به خطا خواهد رفت، و هر كس بگويد: او چگونه است؟ او را تشبيه كرده، و كسي كه بگويد: براي چه چنين است؟ او را معلول دانسته. و كسي كه بگويد: انتهايش كجاست؟ براي او نهايت قائل شده، و كسي كه بگويد: تا چه وقت هست؟ او را مقيد به غايت زمان دانسته و كسي كه براي او غايت زماني تعيين كند، بين او و ساير

چيزي كه حدوث و ايجاد در او راه دارد چطور مي‌تواند مستحق حمل ازليت باشد؟! و چيزي كه بايد انشاء شود چطور مي‌تواند اشياء را انشاء كند؟! در اينصورت نشانه مصنوع بودن واضح شد، چيزي كه مي‌خواست مدلول عليه باشد، دليل قرار گرفت، پس در بحث مورد نظر دليلي باقي نمي ماند، و سؤال از آن بي جواب است، در معناي آن براي او تعظيم و بزرگداشتي نيست، و در جدايي و غيريتش از خلق ضعفي براي او اثبات نمي شود، إلاّ اينكه از ازل دوئيت درباره او ممتنع است، و آنچه كه اوّل و نقطه آغاز ندارد شروع نمي شود ، و به جايي ختم نمي شود، بلكه او خداوند بلند مرتبه و بزرگ است. عدول كنندگان از خداوند دروغ مي‌گويند و در گمراهي سختي فرو رفته اند، و دچار خسران و زيان آشكاري شده اند، و درود خدا بر محمد پيامبر او و اهل بيت پاكش باد۱. منبع حديث ۱- التوحيد ۳۴ - ۴۱، عيون اخبار الرضا ۱/ ۱۴۹ - ۱۵۳. نامه اي به مأمون #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357

توحيد متن حديث فى التوحيد حدّثنا محمّد بن الحسن بن أحمد بن الوليد رضى الله عنه قال: حدّثنا محمد بن عمرو الكاتب عن محمد بن زياد القلزمى عن محمّد بن أبى زياد الجدى صاحب الصلاة بجدة قال: حدّثنى محمّد بن يحيي بن عمر بن علىّ بن أبى طالب عليه السلام قال: سمعت أبا الحسن الرضا عليه السلام يتكلّم بهذا الكلام عند المأمون فى التوحيد، قال ابن أبى زياد و رواه لى أيضا أحمد بن عبد الله العلوى مولي لهم و خالاً لبعضهم عن القاسم بن أيوب العلوى: أنّ المأمون لما أراد أن يستعمل الرضا عليه السلام هذا الأمر، جمع بنى هاشم فقال لهم: إنّى أريد أن أستعمل الرضا علي هذا الأمر من بعدى، فحسده بنو هاشم و قالوا: أتولى رجلاً جاهلاً ليس له بصر بتدبير الخلافة؟! فابعث إليه رجلاً يأتنا، فتري من جهله ما تستدلّ به عليه فبعث إليه فأتاه، فقال له بنو هاشم: يا أبا الحسن اصعد المنبر و أنصب لنا علماً نعبد الله عليه فصعد عليه السلام المنبر فقعد مليّاً لايتكلّم مطرقاً ثمّ انتفض انتفاضة و استوي قائماً و حمد الله تعالي و أثني عليه و صلّي علي نبيه و أهل بيته ثمّ قال: أوّل عبادة الله تعالي معرفته و أصل معرفة الله توحيده و نظام توحيد الله تعالي نفى الصفات عنه لشهادة العقول أنّ كلّ صفة و موصوف مخلوق و شهادة كلّ مخلوق أنّ له خالقاً ليس بصفة و لاموصوف و شهادة كلّ صفة و موصوف بالاقتران و شهادة الاقتران بالحدث و شهادة الحدث بالامتناع من الأزل الممتنع من الحدث فليس الله عرف من عرف بالتشبيه ذاته و لاإيّاه، و حدّه من اكتنهه و لاحقيقته أصاب من مثّله و لا به صدق من نهاه و لاصمد صمده من أشار إليه و لاإيّاه عني من شبّهه و لا له تذلّل من بعّضه و لاإيّاه أراد من توهّمه، كلّ معروف بنفسه مصنوع و كلّ قائم فى سواه معلول بصنع الله يستدلّ عليه و بالعقول تعتقد معرفته و بالفطرة تثبت حجّته خلق الله الخلق حجاباً بينه و بينهم و مباينته إيّاهم و مفارقته أنّيّتهم و ابتداؤه إيّاهم دليلهم علي أن لاابتداء له لعجز كلّ مبتدإ عن ابتداء غيره و أدوات إيّاهم دليلهم علي أن لاأداة فيه لشهادة الأدوات بفاقة المتادين فأسماؤه تعبير و أفعاله تفهيم و ذاته حقيقة و كنهه تفريق بينه و بين خلقه و غيوره تحديد لما سواه فقدجهل الله من استوصفه و قدتعدّاه من اشتمله و قدأخطأه من اكتنهه و من قال: كيف؟ فقدشبّهه و من قال: لم؟ فقدعلّله و من قال: متي؟ فقدوقّته و من قال: فيم؟ فقدضمّنه و من قال: إلي مَ؟ فقدنهاه و من قال: حتّي مَ؟ فقدغيّاه و من غيّاه فقدغاياه و من غاياه فقدجزّأه و من جزّأه فقدوصفه و من وصفه فقدألحد فيه و لايتغير الله بانغيار المخلوق كما لايتحدد بتحديد المحدود أحد لابتأويل عدد ظاهر لابتأويل المباشرة متجلٍّ لاباستهلال رؤية، باطن لابمزايلة مباين لابمسافة قريب لابمداناة لطيف لابتجسّم موجود لابعد عدم فاعل لاباضطرار مقدّر لابحول فكرة مدبّر لابحركة مريد لابهمامة شاء لابهمّة مدرك لابمحسّة سميع لاب Ęɠبصير لابأداة لاتصحبه الأوقات و لاتضمنه الأماكن و لاتأخذه السنات و لاتحدّه الصفات و لاتقيّده الأدوات سابق الأوقات كونه و العدم وجوده و الابتداء أزله بتشعيره المشاعر عرف أن لامشعر له و بتجهيره الجواهر عرف أن لاجوهر له و بمضادّته بين الأشياء عرف أن لاضدّ له و بمقارنته بين الأمور عرف أن لاقرين له، ضادّ النور بالظلمة و الجلاية بالبهم، و الجسو بالبلل، و الصرد بالحرور، مؤلّف بين متعادياتها مفرّق بين متدانياتها، دالّة بتفريقها علي مفرقها و بتأليفها علي مؤلّفها ذلك قوله تعالي (وَ مِنْ كُلِّ شى ء خَلَقْنا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ) ففرق بها بين قبل و بعد ليعلم أن لاقبل له و لابعد شاهدة بغرائزها أن لاغريزة لمغرّزها دالّة بتفاوتها أن لاتفاوت لمفاوتها، مخبرة بتوقيتها أن لاوقت لموقّتها حجب بعضها عن بعض ليعلم أن لاحجاب بينه و بينها غيرها له معني الربوبية إذ لامربوب و حقيقة الإلهية إذ لامألوه و معنى العالم و لامعلوم و معنى الخالق و لامخلوق و تأويل السمع و لامسموع ليس منذ خلق استحقّ معنى الخالق و لابإحداثه البرايا استفاد معني البارئية كيف و لاتغيبه مذ و لاتدنيه قد و لاتحجبه لعلّ و لاتوقّته متي و لاتشتمله حين و لاتقاربه مع، إنّما تحدّ الأدوات أنفسها و تشير الآلة إلي نظائرها و فى الأشياء يوجد أفعالها منعتها منذ القدمة و حمّتها قد الأزلية و حبّبتها لولا التكملة افترقت فدلّت علي مفرّقها و تباينت فأعربت عن مباينها لما تجلّى صانعها للعقول و بها احتجب عن الرؤية و إليها تحاكم الأوهام و فيها أثبت غيره و منها أنيط الدليل و بها عرفها الإقرار و بالعقول يعتقد التصديق بالله و بالإقرار يكمل الإيمان به و لاديانة إلّا بعد المعرفة و لامعرفة إلّا بالإخلاص و لاإخلاص مع التشبيه و لانفى مع إثبات الصفات للتشبيه فكلّ ما فى الخلق لايوجد فى خالقه و كلّ ما يمكن فيه يمتنع من صانعه لاتجرى عليه الحركة و السكون و كيف يجرى عليه ما هو أجراه أو يعود إليه ما هو