احتمال اشتباه دوباره نتانیاهو هست احمد دستمال‌چیان - سفیر اسبق ایران در لبنان و اردن: 🔸احتمال اینکه نتانیاهو یک اشتباه استراتژیک دیگر را هم انجام دهد وجود دارد، چرا که او ادامه حیات سیاسی خود را در تداوم جنگ و خونریزی می‌بیند بنابراین شاید جبهه جدیدی را در لبنان بگشاید ولی قطعا تبعات شدیدی را برای رژیم صهیونیستی در پی خواهد داشت. ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

میراث بزرگ حاج قاسم برای جبهه متحده مقاومت احمد دستمال‌چیان - سفیر اسبق ایران در لبنان و اردن: 🔸از زمانی که فتنه تکفیری‌ها شروع شد، سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، کاری ماندگار انجام داد و آن هم اتصال زنجیره‌های مقاومت از نظر ایدئولوژیکی و ساختاری و نظامی از جنوب لبنان تا باب المندب به یکدیگر بود. 🔹نتیجه این اقدام حاج قاسم در جریان جنگ غزه به خوبی آشکار شد که همه زنجیره‌های مقاومت، عملیات خود را بی محابا علیه اسرائیل و آمریکا انجام می‌دهند. ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

ولایت‌مداری شهید رئیسی به روایت سید حسن نصرالله ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🔴 سرباز وطن 🔶 بانوای ♦️حاج صادق آهنگران ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🍂 🔻#زندان_الرشید ۱۵۴ خاطرات سردار گرجی‌زاده بقلم، دکتر مهدی بهداروند می‌دانستم تا انتقام نگیرد آرام نمی شود. هر کار خلافی که در زندان صورت می گرفت، اول سراغ من می آمدند و می گفتند: «چرا این طور شده؟» با خود گفتم الان است که استوار احمد راهش را به طرف سلول من کج کند. هر چه سعی کردم بخوابم، ترس مانع می‌شد. صدای قدم های استوار احمد را شنیدم؛ نزدیک و نزدیک تر می شد. ضربان قلبم را می‌شنیدم. تند و تند آية الكرسی می خواندم و به خودم فوت می کردم. صدای باز شدن قفل در سلولمان بلند شد. استوار احمد فریاد زد علی، خوابی یا خودت را به خواب زده ای؟» مثل آدم وحشت زده از خواب پریدم و گفتم: «چه شده... چه شده؟» آنقدر خوب فیلم بازی کردم که استوار احمد مطمئن شد که واقعا خواب بودم. قبل از اینکه حرف بزند، چندین بار کلید را در قفل سلول ما وارد و خارج کرد و قفل را باز و بسته کرد. وقتی فهمید سالم است، گفت: خواب بودی؟» - بله مگر چیزی شده؟ چرا این قدر عصبانی هستی؟ - یعنی این همه سروصدا بیدارت نکرد؟ خوابت این قدر سنگین است! - من سر درد داشتم و از سر شب خوابیدم. چیزی شده؟ - بیا ببین دوستانت، که ضمانت آنها را می کنی، چه دسته گلی به آب داده اند؟ من با آنها چه کار کنم؟ - باز چه شده؟ - قفل در سلول‌هایشان را دستکاری کرده اند و تا الان در سالن مشغول حمام و بازی بوده اند. - مگر می شود قفل ها را خراب کرد؟ تو مطمئنی؟ - بله، بیا و ببین. احمد وقتی دید قفل در سلول ها سالم است . (البته خراب بود و ما شیوه باز کردن آن را خودمان می دانستیم) اعتماد کرد که ما بیرون نبوده ایم. عجیب بود؛ اکبر و عباس را صدا نکرد و از آنها سؤالی نپرسید. همه حرف هایش را به من می‌گفت. - خوب علی، حالا تکلیف من با این متمردها چیست؟ - والا چه بگویم؟ من که سرپرست آنها نیستم. کار بدی کرده اند. چه معنی دارد قفل سلول ها را خراب کنند و بیرون بیایند!. - بالاخره من باید چه کار کنم؟ - مگر من رئیس زندانم که حرفی بزنم؟ هر کس هر خلافی کرده خودش مسئول است. تو که دیدی؛ قفل سلول ما سالم است و من هم خواب بودم. چه بگویم. هر کاری دوست داری بکن، تا دفعه دیگر از این خطاها نکنند! وقتی با قاطعیت حرف زدم و گفتم هر که خلاف کرده باید تنبیه شود، احمد قدری آرام شد و گفت: «حالا تو هم ناراحت نشو. به هر حال، من به تو اعتماد دارم. مجبورم از تو سؤال کنم. من می‌دانم تو با آنها فرق داری.» - ناراحت نمی‌شوم. تو فرماندهی زندان را به عهده داری و می توانی هر بلایی سرشان بیاوری تا دیگران درس عبرت بگیرند. آخر زندان قانون دارد! طوری قیافه حق به جانب گرفته بودم که بیچاره باور کرد کاملا بی تقصیرم و بی گناه! استوار احمد گفت: «خب علی، به نظرت چه کسی قفل این سلول‌ها را خراب کرده؟» گفتم: «باز که از من می پرسی؟! قفل سلول من که سالم است. از کجا بدانم کار چه کسی بوده؟! استوار احمد در سالن قدم می‌زد و غرغر می کرد. گاهی یکدفعه بر می‌گشت به طرف من. انگار می خواست مچ مرا بگیرد. او سه مرتبه پرسید: «پس چه کسی قفل ها را خراب کرده؟ زود بگو ببینم!» - اگر تا صبح هم سؤال کنی، جواب من همان است که گفتم من خبر ندارم. - باشد، حالا که این طور شد، تا دو روز این چهار سلول از آب، غذا، توالت، و هواخوری محروم اند. - چه بهتر، شاید آدم بشوند! - قفل ها را هم عوض می‌کنم. پدرشان را هم در می آورم. - کار خوبی می‌کنی. من هم موافقم. حتما این کار را بکن! همراه باشید ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

قسمت 7⃣2⃣ جلسه بیست و هفتم : در پیرامون ولایت ۲ 🌿صفحات ۷۶۴ تا ۷۸۹ ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

اشک شوق بادیه نشینی گوید: آتش شوق، اشک چشم را جاری می‌کند. شنیده ای آب از آتش جاری می‌شود. ماء المدامع نار الشوق تحدرها فهل سمعتم بماء فاض من نار جامی جامی در باره ی یوسف و زلیخا به همین مطلب اشاره کرده است. چو از مژگان فشانی قطره ای آب چو آتش افکند در جان من تاب ز معجزهای حسن تست دانم که از آب افکنی آتش بجانم #کشکول_شیخ_بهاء ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

صفحه #من_نهج_البلاغه_میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

درادامه👆👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_291 و قال عليه‌السلام وَ قَدْ عَزّى الْأَشْعَثَ‌ بْنَ‌ قَيْسٍ‌ عَنِ‌ ابْنٍ‌ لَهُ‌: يَا أَشْعَثُ‌، إِنْ‌ تَحْزَنْ‌ عَلَى ابْنِكَ‌ فَقَدِ اسْتَحَقَّتْ‌ مِنْكَ‌ ذلِكَ‌ الرَّحِمُ‌، وَ إِنْ‌ تَصْبِرْ فَفِي اللّهِ‌ مِنْ‌ كُلِّ‌ مُصِيبَةٍ‌ خَلَفٌ‌. يَا أَشْعَثُ‌، إِنْ‌ صَبَرْتَ‌ جَرَى عَلَيْكَ‌ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ‌ مَأْجُورٌ، وَ إِنْ‌ جَزِعْتَ‌ جَرَى عَلَيْكَ‌ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ‌ مَأْزُورٌ؛ يَا أَشْعَثُ‌، ابْنُكَ‌ سَرَّكَ‌ وَ هُوَ بَلاَءٌ وَ فِتْنَةٌ‌، وَ حَزَنَكَ‌ وَ هُوَ ثَوَابٌ‌ وَ رَحْمَةٌ‌. امام عليه السلام در حالى كه مى‌خواست به اشعث بن قيس براى از دست دادن فرزندش تسليت بگويد چنين فرمود: اى اشعث! اگر به سبب از دست دادن پسرت محزون شوى (جاى سرزنش نيست، زيرا) اين به‌واسطۀ پيوند نَسَب (و مقام پدرى) است و اگر شكيبايى پيشه كنى، خداوند به جاى هر مصيبتى عوضى قرار مى‌دهد. اى اشعث! اگر صبر كنى، مقدرات الهى بر تو جارى مى‌شود و پاداش خواهى داشت و اگر بى‌تابى كنى باز هم مقدرات، مسير خود را طى مى‌كند؛ ولى تو گناهكار خواهى بود. اى اشعث! فرزندت تو را مسرور ساخت در حالى كه سبب آزمايش و فتنه بر تو بود؛ ولى تو را محزون ساخت در حالى كه براى تو ثواب و رحمت است (بنابراين نبايد نگران باشى).

شرح و تفسير اين گونه بايد تسليت گفت امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه، به اشعث بن قيس براى از دست دادن فرزندش تسليت مى‌گويد؛ تسليتى بسيار پرمعنا و آموزنده كه براى هر مصيبت‌زده‌اى كارساز است. نخست به اشعث حق مى‌دهد كه به سبب جنبه‌هاى عاطفى، محزون باشد. مى‌فرمايد:«اى اشعث! اگر براثر از دست دادن فرزندت محزون شوى (جاى ملامت نيست، زيرا) پيوند نَسَبى، تو را سزاوار آن مى‌كند»؛ (يَا أَشْعَثُ‌، إِنْ‌ تَحْزَنْ‌ عَلَى ابْنِكَ‌ فَقَدِ اسْتَحَقَّتْ‌ مِنْكَ‌ ذلِكَ‌ الرَّحِمُ‌) . بدون شك عواطف انسانى ايجاب مى‌كند كه انسان به دليل از دست دادن فرزند يا برادر يا دوست و يا عزيزى از عزيزان غمگين باشد هيچ‌كس نمى‌تواند اين واقعيت را انكار كند. به همين دليل پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله براى از دست دادن فرزندش ابراهيم گريست و بزرگان دين در مصائب مختلفى گريه كردند. اگر انسان، محزون نشود جاى تعجب است و دليل بر ضعف عاطفى اوست. ولى امام عليه السلام به دنبال اين سخن، او را به صبر دعوت مى‌كند و مى‌فرمايد:«اگر صبر و شكيبايى پيشه كنى، خداوند به جاى هر مصيبتى عِوَضى (براى تو) قرار مى‌دهد»؛ (وَ إِنْ‌ تَصْبِرْ فَفِي اللّهِ‌ مِنْ‌ كُلِّ‌ مُصِيبَةٍ‌ خَلَفٌ‌) . بنابراين لازم است كه انسان جلوى طغيان عواطف را بگيرد و زبان به ناسپاسى نگشايد و بى‌تابى نكند و سخنانى كه دليل بر عدم خشنودى در مقابل مقدرات الهى است نگويد تا از اجر و پاداش الهى برخوردار باشد و شايستگى خود را از نظر خويشتن‌دارى اثبات كند. در واقع صابران، تسليم رضاى خداوند و تقدير او مى‌شوند و اين تسليم و رضا پاداش الهى به دنبال دارد. اين پاداش ممكن است پاداش دنيوى و معادل چيزى كه از دست رفته است يا بهتر از آن باشد و ممكن است پاداش اخروى باشد و تعبير «خَلَفْ‌» با هر دو سازگار است. گاه خداوند هر دو را به انسان مى‌دهد، همان‌گونه كه در داستان ايوب پيغمبر صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم كه پس از آن همه صبر و شكيبايى، خداوند تمام آنچه را از زن و فرزند و مال و اموال او از دست رفته بود به او بازگرداند و مقام والاى صابران را نيز به او داد. در حديثى از امام باقر عليه السلام مى‌خوانيم:«هنگامى كه رسول خدا صلى الله عليه و آله رحلت فرمود (و مصيبت سنگينى بر خاندان او وارد شد) شخصى بر در خانۀ آن حضرت آمد و به تمام عزاداران سلام كرد، سپس گفت: سلام بر شما اى آل محمّد صلى الله عليه و آله. سپس با استفاده از آيه‌اى از قرآن ١ چنين گفت: بدانيد همه سرانجام مرگ را مى‌چشند و پاداش خود را روز قيامت همگى مى‌يابند، آن‌ها كه از آتش دوزخ نجات يابند و داخل بهشت شوند رستگار شدند و زندگى دنيا جز متاع غرور و فريب نيست.(آن‌گاه افزود: فِى اللّهِ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ خَلَفٌ‌ مِنْ‌ كُلِ‌ّ هالِكٍ‌ وَ عَزاءٌ مِنْ‌ كُلِ‌ّ مُصيبَةٍ‌ وَ دَرَكٌ‌ لِما فاتَ‌؛ نزد خداوند متعال براى هرچيزى كه از دست رفته ثوابى است و تسليتى از هر مصيبت و جبرانى است براى آنچه از دست رفته است». ٢ در دومين بخش اين تسليت، امام عليه السلام بار ديگر خطاب به اشعث مى‌كند و به نكتۀ ديگرى در تأييد نكتۀ اول، نكته‌اى كه بسيار آموزنده و جامع است، اشاره كرده مى‌فرمايد:«اگر صبر و شكيبايى كنى مقدرات بر تو جارى مى‌شود (و مسير خود را طى مى‌كند) و تو پاداش خواهى داشت و اگر بى‌تابى كنى باز هم مقدرات مسير خود را مى‌پيمايد و وزر و گناه بر تو خواهد بود»؛ (يَا أَشْعَثُ‌، إِنْ‌ صَبَرْتَ‌ جَرَى عَلَيْكَ‌ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ‌ مَأْجُورٌ، وَ إِنْ‌ جَزِعْتَ‌ جَرَى عَلَيْكَ‌ الْقَدَرُ وَ أَنْتَ‌ مَأْزُورٌ ١) . اشاره به اين‌كه شكيبايى و بى‌تابى در حوادث ناخواسته و خارج از اختيار ما چيزى را تغيير نمى‌دهد، نه شكيبايى جلوى حادثه را مى‌گيرد و نه بى‌تابى. تنها تفاوتى كه در اين ميان پيدا مى‌شود اين است كه شكيبايان اجر و پاداش فراوانى به سبب تسليم و رضايشان در برابر تقديرات الهى مى‌برند و بى‌تابان براثر ترك تسليم و رضا و گاه اعتراض به تقدير الهى و شكايت از آن، گرفتار آثار شوم گناه مى‌شوند. جالب اين‌كه در حديثى مى‌خوانيم:«جمعى (از شيعيان) خدمت امام باقر عليه السلام رسيدند در زمانى كه فرزند بيمارى داشت، آن‌ها آثار غم و اندوه و بى‌قرارى را در حضرت ديدند، به يكديگر گفتند: به خدا سوگند اگر اين بيمار از دنيا برود ما از اين بيم داريم كه چيزى از حضرت مشاهده كنيم كه براى ما ناخوشايند باشد؛ ولى چيزى نگذشت كه صداى گريه و ناله را از داخل خانه شنيدند. امام بيرون آمد در حالى كه روى او گشاده بود، درست برخلاف حالت قبلى. حاضران عرض كردند: فداى تو شويم ما بيم داشتيم كه اگر چنين حادثه‌اى واقع شود از تو چيزى ببينيم كه همۀ ما را اندوهگين كند. امام عليه السلام فرمود: «إنّا لَنُحِبُّ‌ أنْ‌ نُعافا فيمَنْ‌ نُحِبُّ‌ فَإذا جاءَ أمْرُ اللّهِ‌ سَلَّمْنا فيما أُحِبُّ‌؛ ما دوست داريم كه عافيت نصيب كسى بشود كه محبوب ماست و

لذا نگرانيم و دعا مى‌كنيم؛ اما هنگامى كه فرمان خدا فرا برسد (و محبوب ما از دست برود) ما تسليم در برابر چيزى هستيم كه خدا آن را دوست دارد. حضرت در سومين جمله با تعبير زيبا و گوياى ديگرى اشعث را تسليت مى‌دهد و مى‌فرمايد:«اى اشعث، فرزندت تو را مسرور ساخت در حالى كه (زنده بود و) آزمايش و فتنه براى تو محسوب مى‌شد ولى تو را محزون ساخت در حالى كه براى تو مايۀ ثواب و رحمت است (آيا بايد از بلا و فتنه مسرور باشى و از ثواب و رحمت غمگين‌؟)»؛ (يَا أَشْعَثُ‌، ابْنُكَ‌ سَرَّكَ‌ وَ هُوَ بَلاَءٌ وَ فِتْنَةٌ‌، وَ حَزَنَكَ‌ وَ هُوَ ثَوَابٌ‌ وَ رَحْمَةٌ‌) . اين سخن، اشاره‌اى است به آيۀ شريفۀ «وَ اعْلَمُوا أَنَّما أَمْوالُكُمْ‌ وَ أَوْلادُكُمْ‌ فِتْنَةٌ‌». ٢ مرحوم «مغنيه» در شرح نهج البلاغۀ خود مى‌گويد: فرزند ازآن‌رو براى پدر خود بلاست كه تكاليفى بر دوش او مى‌نهد به خصوص امروز كه پسران و دختران براثر انحرافات اخلاقى مايۀ غم و اندوه پدرانند و اين پدرانِ‌ بيچاره، گويى در ميان دو طبقۀ آتش، تحت فشار قرار دارند: آتش محبت و عاطفه و آتش اندوه و حزن نسبت به فرزندى كه شيطان او را از دست آنان گرفته است. و چاره‌اى جز حسرت و اندوه و ناله ندارند و شك نيست كه اين حزن، مايۀ ثواب و رحمت است، همان‌گونه كه امام عليه السلام در جملۀ بالا فرموده است. ٣ آنچه را مرحوم «مغنيه» گفته گرچه يك واقعيت است؛ ولى تفسير كلام امام عليه السلام نيست. منظور امام عليه السلام اين است كه فرزند در حيات خود، مايۀ امتحان و آزمايش وفتنه است؛ ولى در مرگش خداوند ثواب و رحمت به صابران مى‌دهد؛ آيا جاى تعجب نيست كه انسان از حياتش مسرور باشد و از مرگش غمگين‌؟ نكته‌ها ١. اشعث بن قيس كيست‌؟ در جلد نخست و جلد هشتم از همين كتاب، شرح حال اشعث بن قيس را آورده‌ايم كه خلاصه‌اش اين است: اجمالاً او مردى منافق و مفسد بود كه در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله ظاهراً مسلمان شد و بعد از آن حضرت در صف مرتدّين قرار گرفت. سپس اسير شد و اظهار ندامت و پشيمانى كرد و خليفۀ اول او را بخشيد و در حكومت اميرمؤمنان على عليه السلام با دشمنان آن حضرت رابطه داشت، هرچند ظاهراً در صف پيروان آن حضرت بود و فعاليت‌هاى تخريبى فراوانى داشت. اين‌كه اميرمؤمنان على عليه السلام اين منافق را به سزاى اعمالش نمى‌رساند ظاهراً به دليل داشتن قوم و قبيله‌اى نيرومند بود كه امكان داشت ناآگاهانه سر به شورش بردارند. فرزندان اشعث نيز راه او را ادامه دادند و در داستان امام حسين عليه السلام و كربلا در صف دشمنان آن حضرت قرار گرفتند. دخترش جعده، همان كسى بود كه امام حسن مجتبى عليه السلام را مسموم كرد. براى شناختن اين خانوادۀ ننگين اين حديث امام صادق عليه السلام كفايت مى‌كند كه فرمود: «إِنَّ‌ الْأَشْعَثَ‌ بْنَ‌ قَيْسٍ‌ شَرِكَ‌ فِي دَمِ‌ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‌ وَ ابْنَتُهُ‌ جَعْدَةُ‌ سَمَّتِ‌ الْحَسَنَ‌ وَ مُحَمَّدٌ ابْنُهُ‌ شَرِكَ‌ فِي دَمِ‌ الْحُسَيْنِ‌؛ اشعث بن قيس در ريختن خون اميرمؤمنان عليه السلام (با ابن ملجم مرادى) شركت داشت و دخترش جعده، امام حسن عليه السلام را مسموم كرد و پسرش محمد، در ريختن خون پاك امام حسين عليه السلام شركت جست». ١ ٢. راه و رسم تعزيت گفتن يكى از كارهايى كه اسلام به آن تشويق كرده تعزيت گفتن و تسلّى دادن افراد غمگين و مخصوصاً مصيبت‌ديده است تا آن‌جا كه حتى آن بزرگواران به دشمنانشان نيز در مصيبت‌ها تسليت مى‌گفتند، همان‌گونه كه در حديث شريف بالا، اميرمؤمنان على عليه السلام به اشعثِ‌ منافق تسليت گفت و اين يك خلق و خوى انسانى و بزرگوارانه است. در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: «مَنْ‌ عَزَّى مُصَاباً كَانَ‌ لَهُ‌ مِثْلُ‌ أَجْرِهِ‌ مِنْ‌ غَيْرِ أَنْ‌ يَنْتَقِصَ‌ مِنْ‌ أَجْرِ الْمُصَابِ‌ شَيْئاً؛ كسى كه مصيبت‌زده‌اى را تسليت بگويد به‌اندازۀ پاداش آن مصيبت‌زده ثواب دارد بى‌آن‌كه چيزى از اجر شخصى كه گرفتار مصيبت است كم شود». ١ در حديث ديگرى از ابوجعفر ثانى (امام جواد عليه السلام) مى‌خوانيم: حضرت مى‌خواست به مردى كه فرزند عزيز خود را از دست داده بود تسليت بگويد چنين فرمود: از مصيبت تو در مورد فرزندت على باخبر شدم، نيز مطلع شدم كه او از عزيزترين فرزندانت بود. آرى خداى متعال (گاه) عزيزترين افراد انسان را مى‌گيرد تا پاداشى هرچه بزرگ‌تر به او دهد. خداوند اجر تو را افزون كند و صبر و شكيبايى دهد و قلب تو را آرامش ببخشد كه او بر هر كارى قدرت دارد و خداوند، اين مصيبت را جبران نمايد. ٢ اين مسئله از نظر عقلى نيز مسلم است كه تسلى دادن مصيبت‌زدگان و همدردى با آن‌ها سبب تسكين و آرامش خاطر و كاهش درد و رنج مصيبت مى‌شود و اين، خدمت بزرگى به چنين كسانى است و چه بسا اگر اين اظهار محبت‌ها و همدردى و تسليت‌ها نباشد، طوفان سهمگين مصيبت به‌قدرى شديد است كه شخص عزادار را از پاى درمى‌آورد و به يقين نجات جان انسان‌ها از

افضل قربات است. به خصوص در مورد مرگ فرزندان روايات زيادى در اجر و پاداش آن‌ها وارد شده كه خواندن اين روايات براى اين‌گونه افراد مايۀ تسلى خاطر است. براى توضيح بيشتر به جلد ٧٩ بحار الانوار صفحۀ ١١٤ باب «اجر المصائب» مراجعه كنيد.

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 @zandahlm1357

#شمعدونی از گل های پر طرفدار و مورد علاقه ما ایرانی هاس😍 🍂☃️پاییز که میشه و هوا خنک میشه چون عاشق هوای خنک هست گل میده ولی به یخبندون حساسه و از بین میره ⬅️نیمه پاییز رد شده و بیشتر شهرها شب ها دما به صفر رسیده و شمعدونی وقتی دما پایین میاد آسیب می‌بینه ✂️شاخ و برگ خشکشونو بچینید و کمی کود گوسفندی بخاکشون اضافه کنید و یا با نایلون ضخیم بپوشونیدشون یا بهتره به داخل خونه پشت پنجره آفتابگیر منتقلشون کنید ☀️پشت پنجره آفتابگیر و دمای ۱۵ تا ۲۰ درجه در پاییز و زمستون ، کمک می‌کنه تو خونه هم گل بدن ولی خیلی کم تو خونه گل میدن ✔️💧آبیاری شمعدونی خیلی مهمه بعد از خشک شدن خاک باشه 🤓مهم :اگر هم شهرتون هنوز یخبندون نیست فعلا بیرون باشند ولی حواستون به یخبندون باید باشه ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

#گل_اطلسی . یه گل زیبا و مناسب حیاط و مناطقی که تابستون خیلی گرمی ندارن. . . 🌸🍀گل اطلسی خیلی خیلی رنگای متفاوتی داره هم تو گلدون میشه نگهش داشت هم تو باغچه . 🌕نور خیلی زیادی میخواد و روزی چندساعت نور زیاد نیاز داره برای پر گل موندن . 🌀آبیاری زیادی هم نیاز داره مخصوصا تو‌روز های گرم و نباید اجازه داد خشک شدن خاک به نیمه گلدون برسه 🌱خاک غنی و‌سبکی هم میخواد با زهکش عالی مثل خاک برگ و کود حیوانی و خاک باغچه . 💝تو دماهای بالاتر از 30درجه نیاز به آبیاری بیشتری داره و باید از آفتاب ظهر دور بمونه . . 😍اگه گرمای تابستون خرابش نکنه تا پاییز گل داره . 🤦‍♀کم‌شدن تعداد گل هاش بخاطر آبیاری کم و نور کم و خاک سنگین هست . ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🌅معرفی #گل_های_تابستونی🌱 🌻پریوش 🌺کوکب کوهی 🌸اطلسی 🌾گل گندم ☘رعنا زیبا 💐مرواردید آلیسوم 🌹لادن 🌿تاج خروس 🥀گازانیا 🍀ابری آبی 🌼ابری سفید 🌷آهار 🪴ختمی 🍃جعفری 🌱شاهپسند یکساله ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

شناخت عظمت قرآن اللهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَ قُلُوبُهُمْ إِلی ذِکْرِ اللهِ ذلِکَ هُدَی اللهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشاءُ وَ مَنْ یُضْلِلِ اللهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ [۱] خداوند بهترین سخن را در قالب کتابی نازل کرد (که آیاتش) متشابه (و مشابه یکدیگر است). از (تلاوت آیات) آن پوست کسانی که از پروردگارشان می‌ترسند به لرزه می‌افتد، سپس (با ایمان و انس) به یاد خدا پوست‌ها و دل‌های آنان نرم و آرام می‌شود، این است هدایت خداوند که هر که را بخواهد به آن هدایت می‌کند و هر که را خداوند (به خاطر فسق و فسادش) گمراه نماید، پس هیچ هدایت کننده ای برای او نیست. ---------- [۱]: (زمر، ۲۳) نکته ها: «حدیث» به معنای سخن و گفتار و مراد قرآن است و «احسن الحدیث» بودن قرآن به خاطر جامعیّت، حقّانیّت، استواری، فصاحت و بلاغت قرآن است. کلمه ی «متشابه» چند معنا دارد: یک معنای آن چند پهلو بودن برخی آیات قرآن است، در برابر آیات محکم و روشن، که در این معنا متشابه، صفت بعضی آیات است. «هُنَّ أُمُّ الْکِتابِ وَ أُخَرُ مُتَشابِهاتٌ» لکن متشابه در این آیه به معنای شباهت آیات به یکدیگر است که بنابراین صفت تمام آیات است. «مَثانِیَ» جمع مثنی به معنای گرایش است، یعنی آیات قرآن به یکدیگر گرایش دارند و بعضی آیات، بعضی دیگر را تفسیر می‌کنند و به تعبیری دیگر یک مفهوم را در قالب الفاظی متفاوت تکرار می‌کنند. #سبک_زندگی_سوره_نور ✍محسن قرائتی ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

#صفحه #اتاق_مشاور @zandahlm1357