هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

#عراقی‌ها_در_آتش_خودشان_تسلیم_شدند!! 🌷در عملیات نصر 8، بعد از فتح کوههای سلیمانیه، با ده نفر از همرزمان برای دیدن منطقه به داخل دره رفتیم که صد متر با رودخانه فاصله داشتیم. ناگهان یکی از بسیجی‌ها فریاد زد؛ عراقی‌ها، عراقی‌ها. اسلحه و تجهیزات نداشتیم فوری سنگر گرفتیم. 🌷در همان لحظه بین ما و عراقی‌ها خمپاره ای به زمین خورد و صدایی آن منطقه را لرزاند. 12 نفر عراقی دستهایشان را روی سر گذاشتند و به حالت تسلیم جلو آمدند در حالی که ما حتی یک سرنیزه نداشتیم. #شهدا_را_ياد_كنيم_با_ذكر_صلوات •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

صحبت های استاد دانشمند به مناسبت روز دختر!!

صفحه من نهج البلاغه میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_160 و قال عليه‌السلام مَنْ‌ مَلَكَ‌ اسْتَأْثَرَ. امام عليه السلام فرمود: آنهايى كه به حكومت مى‌رسند (غالباً) راه استبداد و خودكامگى پيش مى‌گيرند.

شرح و تفسير قدرت و استبداد امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه كه بسيار فشرده و پرمعناست مى‌فرمايد: «آنهايى كه به حكومت مى‌رسند (غالباً) مستبد مى‌شوند»؛ (مَنْ‌ مَلَكَ‌ اسْتَأْثَرَ) . «اسْتَأْثَرَ» از ريشۀ «اسْتئْثار» به معناى استبداد و خودكامگى و انحصارطلبى است. تاريخ نيز گواه روشنى بر اين معناست؛ بسيار بودند كسانى كه چون دستشان به حكومت نرسيده بود دم از حق و عدالت و مشورت و واگذارى كار مردم به مردم مى‌زدند؛ اما هنگامى كه بر مركب مراد سوار شدند و حكومت را در اختيار گرفتند بناى استبداد گذاشتند؛ نه به نصيحت كسى گوش دادند و نه به دوست و دشمن رحم كردند و خودكامگى را در حد اعلا در برابر رعايا انجام دادند. اين مطلب به قدرى شايع بوده و هست كه به صورت ضرب‌المثلى درآمده است: «مَنْ‌ غَلَبَ‌ سَلَبَ‌ وَ مَنْ‌ عَزَّ بَزَّ ؛كسى كه غالب شود مى‌دزدد و كسى كه پيروز گردد سرمايه‌هاى ديگران را مى‌ربايد». ابن ابى‌الحديد در شرح اين سخن، شعرى از ابوالطيب (متنبّىء) نقل مى‌كند: وَ الظُّلْمُ‌ مِن شِيَعِ‌ النُّفوسِ‌ فَإنْ‌ تَجِدْ ذا عِفَّةٍ‌ فلِعلّةٍ‌ لا يَظْلِمُ‌ ١ «ظلم و ستم عادت انسان‌هاست و اگر شخص عفيف و عادلى يافتى حتماً به دليلى است كه ظلم نمى‌كند». قرآن مجيد نيز اشاره‌اى به اين معنا دارد؛ در آيۀ ٣٤ سورۀ «نمل» از زبان ملكۀ سبأ كه زنى باهوش و پرتجربه بود نقل مى‌كند: «قالَتْ‌ إِنَّ‌ الْمُلُوكَ‌ إِذا دَخَلُوا قَرْيَةً‌ أَفْسَدُوها وَ جَعَلُوا أَعِزَّةَ‌ أَهْلِها أَذِلَّةً‌ وَ كَذلِكَ‌ يَفْعَلُونَ‌» ؛گفت: پادشاهان هنگامى كه وارد منطقۀ آبادى شوند آن را به فساد و تباهى مى‌كشند و عزيزان آن‌جا را ذليل مى‌كنند؛(آرى) روش آنان همواره اين‌گونه است». در تاريخ اسلام نيز نمونه‌هاى فراوانى است از كسانى كه پيش از دست‌يابى به حكومت، به ظاهر در سلك افراد متدين بودند؛ اما همين كه به مقام و حكومتى رسيدند راه خودكامگى را پيش گرفتند. در داستان معروفى از عبدالملك بن مروان خليفۀ ستمگر اموى مى‌خوانيم: قبل از آنكه به مقام خلافت برسد از عابدان و زاهدانى بود كه در گوشۀ مسجد همواره مشغول به عبادت بود تا آنجا كه او را «حمامة المسجد»(كبوتر مسجد) ناميدند؛ زيرا پيوسته قرآن تلاوت مى‌كرد. هنگامى كه خبر مرگ پدرش و بشارت خلافت را به او دادند، قرآن را بر هم نهاد و گفت «هذا فِراقُ‌ بَيْنى وَ بَيْنِك»(براى هميشه من از تو جدا شدم و بعد به خودكامگى‌هاى حكومت پرداخت). ١ يكى از صفحات سياه كارنامۀ عبدالملك نصب «حجاج» به ولايت كوفه بود. به يقين اخبار جنايات «حجاج» و كشت و كشتار بى‌رحمانه و شكنجۀ زندانيان بى‌گناه به صورت گسترده به «عبدالملك» مى‌رسيد؛ ولى خم به ابرو نمى‌آورد، چرا كه حكومت چشم و گوش اين انسان پست و بى‌ظرفيت و بى‌شخصيت را كور و كر كرده بود. امثال عبدالملك مروان در تاريخ بسيار بودند. يكى ديگر از رسوايى‌هاى عبدالملك بن مروان همان چيزى است كه در كتاب انساب الاشراف از او نقل شده كه بعد از رسيدن به خلافت منبر رفت و با عصبانيت به مردم گفت: شما مرا امر به پرهيزگارى و نيكى‌ها مى‌كنيد، اما خودتان را فراموش مى‌كنيد. به خدا سوگند از امروز به بعد اگر كسى مرا به تقوا امر كند گردنش را مى‌زنم (وَاللّهِ‌ لا يَأْمُرُني أحَدٌ بَعْدَ يَوْمي هذا بِتَقْوَى اللّهِ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ إلّا ضَرَبْتُ‌ عُنُقَهُ‌) . ١ اين سخن را با حديثى از امام باقر عليه السلام كه مرحوم علامۀ مجلسى در بحار الانوار نقل كرده پايان مى‌دهيم، حضرت فرمود: «فِي التَّوْرَاةِ‌ أَرْبَعَةُ‌ أَسْطُرٍ: مَنْ‌ لَا يَسْتَشِيرُ يَنْدَمُ‌ وَ الْفَقْرُ الْمَوْتُ‌ الْأَكْبَرُ وَ كَمَا تَدِينُ‌ تُدَانُ‌ وَ مَنْ‌ مَلَكَ‌ اسْتَأْثَرَ ؛در تورات چهار جملۀ (پر ارزش) آمده است: كسى كه مشورت نكند پشيمان مى‌شود و فقر مرگ بزرگ است و آن‌گونه كه به ديگران جزا مى‌دهى به تو جزا داده خواهد شد و كسى كه به حكومت دست يابد استبداد پيشه مى‌كند». ٢ پيامى كه اين جملۀ نورانى دارد اين است كه امام عليه السلام به پيروان خود توصيه مى‌كند مراقب باشيد حكومت و مقام، معمولاً انسان را به استبداد مى‌كشاند شما چنين نباشيد.

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 .......: @zandahlm1357

نام:گل سنگ نام علمی:هیپوستس گیاه مناسبی برای پوشش خاک در گلدانهای بزرگ با کاشت گروهی است . خانواده آن"آکانتاسه"و نگهداری آن بسیار ساده. گل سنگ نیاز :نور نزدیک به پنجره که از اشعه مستقیم آفتاب در امان باشد. آب در تابستان سه بار در هفته و در زمستان یکبار در هفته . 🌺🌺🌺🌺🌺🌺 نکته عمومی: 👈هرگز گیاه خانگی را روی رادیاتور شوفاژ و یا حتی نزدیک آن قرتر ندهید. https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه سبک زندگی .......: @zandahlm1357

در ادامه....👇👇👇

حلیة_المتقین #https://eitaa.com/zandahlm1357

فصل اول : در بيان حقوق خويشان و غلامان و كنيزان در احاديث معتبره بسيار وارد شده است ، كه رحم در روز قيامت چنگ در عرش الهى ميزند و ميگويد پروردگارا هر كه مرا در دنيا صله كرده است ، تو امروز او را برحمت خود وصل كن و هر كه مرا قطع كرده است ، در دنيا تو امروز او را از رحمت خود قطع كن . در احاديث بسيار منقول است كه نيكى با خويشان كردن باعث قبولى اعمال است و مال را زياد ميكند و بلاها را دفع ميكند، عمر را دراز ميكند، حساب قيامت را آسان ميكند. در حديث حسن از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه دو طرف صراط امانت وصله رحم است ،پس كسيكه در امانت مردم خيانت نكرده است ، با خويشان خود نيكى كرده از صراط بآسانى ميگذرد، زود ببهشت ميرود و كسيكه خيانت در امانتها كرده و قطع صله رحم كرده است ، عمل ديگر او را نفع نميدهد و صراط او را آتش ميافكند. حضرت صادق عليه السلام فرمود كه صله رحم كردن و با همسايگان نيكو سلوك كردن خانه ها را آبادان مى كند، عمرها را زياد مى كند. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هيچ عملى ثوابش زودتر از صله رحم نمى رسد. در حديث حسن از حضرت صادق عليه السلام منقول كه ما چيزى را نمى دانيم كه عمر را زياد كند مانند صله رحم تا آنكه گاهست كه شخصى سه سال از عمرش مانده است ، بسبب صله رحم سى وسه سال ميشود، گاه هست كه كسى از عمرش سى وسه سال مانده است ، بسبب قطع صله رحم سه سال ميشود. در حديث موثق منقول است كه شخصى از آنحضرت سؤ ال كرد كه خويشان دارم كه شيعه نيستند آيا ايشان را برمن حقى هست ، فرمود بلى حق رحم را هيچ چيز قطع نمى كند، اگر شيعه باشند دو حق دارند يكى رحم و يكى حق اسلام و فرمود كه صله رحم و نيكى با برادران مؤ من حساب قيامت را آسان ميكند، از گناهان نگاه ميدارد پس صله رحم و نيكى با برادران را ترك مكنيد، اگر چه بسلام كردن و نيكو جواب سلام دادن باشد. حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام فرمود كه هرگاه خويشان با يكديگر بدى كنند، مالشان بدست بدكاران ميافتد. حديث صحيح از حضرت امام محمد باقر عليه السلام منقول است كه سه چيز است هر كه مرتكب آنها شود پيش از مردن عقوبت آنها را مييابد، ظلم و قطع رحم و قسم دروغ و بسيار است كه جماعتى بد كردارند، بسبب صله رحم مال و فرزندان ايشان بسيار ميشود، قسم دروغ و قطع صله رحم خانه ها را از اهلش خالى ميكند، نسل را منقطع ميكند. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه هر كه بپاى خودر برود بخانه خويشان بديدن ايشان يا براى آن كه مالى بايشان برساند حقتعالى ثواب صد شهيد او را كرامت فرمايد، بعدد هر گامى كه بردارد، چهل هزار حسنه در نامه اعمالش نوشته شود و چهل هزار گناه محو شود و چهل هزار درجه براى او در بهشت بلند شود و چنان باشد كه صد سال عبادت خدا باخلاص كرده باشد. در حديث ديگر فرمود كه سه كسند كه داخل بهشت نمى شوند، كسيكه هميشه شراب بخورد يا هميشه سحر كند، يا قطع صله رحم كند، فرمود كه هر كه رعايت حق خويشان كند حقتعالى در بهشت باو هزار درجه كرامت كند، كه از هر درجه تا درجه ديگر صد ساله راه باشد يكدرجه از نقره و ديگرى از طلا وديگرى از مرواريد و ديگرى از زمرد و ديگرى از زبرجد و ديگرى از مشك و ديگرى از عنبر وديگرى از كافور و همچنين از ساير چيزهائى كه خدايتعالى در بهشت خلق كرده است ، در حديث صحيح از آنحضرت منقول است كه ، در شب معراج ديدم رحمى بعرش آويخته و از رحم ديگر شكايت مى كند بپروردگار خود پرسيدم كه در چند پشت نسبت تو و او بهم ميرسد، گفت كه در چهل پشت . در حديث معتبر ديگر فرمود كه من ضامنم براى كسيكه صله رحم كند، آنكه خدا او را دوست دارد و روزيش را فراخ كند، و عمرش را زياد كند، و او را داخل بهشت كند، فرمود كه بوى بهشت از هزار ساله راه شنيده ميشود، آنرا نميشنود عاق پدر و مادر وقطع كننده صله رحم و مرد پير زناكار. در حديث صحيح از حضرت امام محمد باقر عليه السلام منقول است كه هر كه بر غلامى يا كنيزى بقدر حدى از حدود الهى بزند، بى آنكه جرمى از او صادر شده باشد، كه به حسب شرع مستحق آن حد شده باشد، كفاره نيست گناه او را بغير از آزاد كردن او. در حديث معتبر منقول است كه : از حضرت امام على نقى عليه السلام پرسيدند، كه بنده فرمان صاحبش نميبرد آيا حلال است زدن از؟ فرمود كه نه اگر موافق طبعت باشد نگاه دار و اگر نه بفروش يا رها كن . در حديث معتبر از حضرت صادق منقول است كه : در تاءديب اطفال و غلامان و كنيزان پنج تازيانه يا شش تازيانه بيشتر مزنيد و آنرا برفق و هموارى بزنيد. در حديث معتبر ديگر منقول است كه : زراره از آن حضرت سؤ ال كرد از زدن بنده فرمود كه هر چيز كه در دست او تلف شود بى تقصير او بر او چيزى نيست اما اگر دانسته نافرمانى تو كند مى توانى زد او را گفت چه مقدار بزنم او را فرمود، كه سه يا چهار يا پنج . از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه : پيوس

ته مرا جبرئيل وصيت ميكرد در باب غلام و كنيز تا آنكه گمان كردم ، كه براى ايشان حدى مقرر خواهد كرد، كه چون بآن حد برسد آزاد شوند. از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه : بنده كه مؤ من باشد، چون هفت سال خدمت كند آزاد ميشود، بعد از آن خدمت فرمودن او حلال نيست و علما حمل كرده اند اين حديث را براينكه سنت مؤ كد است ، كه بعد از هفت سال آنرا آزاد كنند. درحديث صحيح از حضرت امام محمد باقر منقول است كه : چهار صفت است كه در هر كه باشد حق تعالى او را ساكن گرداند در اعلاعليين در اعلا غرفهاى شرف كسيكه پناه دهد يتيمى را و متوجه احوال او گردد، از براى او بمنزله پدر مهربان باشد، و كسيكه رحم كند بر ضعيفان و اعانت ايشان نمايد، و كسيكه مال خود را صرف پدر و مادر كند و با ايشان مدارا نمايد، احسان كند و ايشان را آز رده نكند، كسيكه تندى و سفاهت با بنده خود نكند و او را يارى نمايد، بر خدماتيكه باو ميفرمايد و كاريكه بر او دشوار باشد باو نفرمايد. در حديث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه : بِبندگان خود بخورانيد از آنچه خود ميخوريد، بايشان بپوشانيد آنچه خود ميپوشيد. در روايت ديگر منقول است كه : آن حضرت باصحاب خود فرمودند، كه ميخواهيد خبر دهم شما را ببدترين مردم گفتند بلى يا رسول اللّه فرمود كسيكه تنها سفر كند، عطاى خود را از مردم منع كند، و غلام خود را بزند. در حديث ديگر فرمود سه كسند كه اگر بر ايشان ظلم نكنى ايشان بر تو ظلم ميكنند، دو نان و زن تو و خادمان تو. در حديث ديگر فرمود كه بندگان خود را بقدر عقل ايشان مورد عتاب سازيد. در حديث معتبر منقول است كه : روزى غلامى از حضرت صادق عليه السلام ناپيدا بود و حضرت او را ميطلبيدند، تا آنكه ديدند در جائى خوابيده است ، بر بالين او نشستند و او را باد ميزدند تا او بيدار شد، پس فرمودند كه تو رانيست كه شب و روز هر دو خواب كنى شب خواب كن و روز خدمت كن . در احاديث معتبره از آنحضرت منقول است كه : سه كسند كه نماز ايشان مقبول نيست ، غلاميكه از آقاى خود گريخته باشد تا آنكه بر گردد و خود را تسليم آقا نمايد، شخصى كه پيشنمازى گروهى كند كه باو راضى نباشند، زنى كه شوهر از او خشمناك بخواب رود. بسند معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه : اول كسيكه داخل بهشت ميشود شهيد است ، غلاميكه نيكو عبادت پروردگارش را بجاى آورد، خير خواه آقاى خود باشد، مرد عيال بارى كه از حرام و شبهه غفلت ورزد. در احاديث معتبره از حضرت رسول صلّى اللّه عليه وآله وسلّم منقول است كه : هر كه بنده آزاد كند حقتعالى بهر عضوى از آن بنده عضوى از او را از آتش جهنم آزاد گرداند. حضرت صادق فرمود كه مستحب است كه در شب عرفه و روز عرفه بخدا تقرب بجوئيد، بآزاد كردن و تصدق كردن . حلیة_المتقین #https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه اتاق مشاور .......: @zandahlm1357

#دوست_نداشتن_همسر با سلام وخسته نباشید خدمت استاد بزرگوار بنده خانمی هستم ۳۲ ساله و همسرم ۳۶ سالشونه،مشکلات زیادی تو زندگیم هست ولی عمده مشکلم این هست که من هیچ علاقه و محبتی نسبت به شوهرم ندارم،ازدواج ما بر اساس خویشاوندی و این مسایل پا گرفته و هیچ مسئله ی احساسی بین ما نبود من هم براساس اینکه آینده رفته رفته درست میشه به زندگیم ادامه دادم ولی درست که نشد هیچ بدتر هم شده،تا جایی که شوهرم از من میخواد بهش محبت کنم ولی نمیتونم چون هیچ احساسی بهش ندارم و وقتی میبینه من محبت نمیکنم عصبانی میشه و حتی کارمون به کتک کاری کشیده و همچنین چند بار خواستم طلاق بگیرم نشده به خاطر بچه ها و اینکه بعد از طلاق جایی ندارم برم،از شما میخوام بهم بگین به آدمی که اصلا دوسش ندارم چجوری محبت کنم و حرفهای عاشقانه بهش بزنم ممنون 🌸 پاسخ استاد پوراحمد #روانشناسی_اسلامی_خانواده

#دوست_نداشتن_همسر 🌸 پاسخ استاد پوراحمد #روانشناسی_اسلامی_خانواده

#ازدواج_مجدد با عرض سلام‌خدمت شما برادر بزرگوار. من آقای هستم ۳۰ ساله و به تازگی از همسرم جدا شدم (البته ۱.۵ سال فقط دوران عقد بودیم) .خاستم بپرسم اگر دوباره بنده قصد ازدواج داشته باشم باید چه کنم؟ از این منظر میپرسم که؛ در جایی خونده بودم که نباید بعد از طلاق ازدواج کرد تا مدتی تقریبا یک ونیم برابر زمانی که زندگی کردم. بنده باید چه کار کنم تا برای ازدواج بعدی خدایی نکرده دچار شکست نشوم ؟ آیا حتما باید این فاصله بعد از طلاق داده شود تا فراموش شود؟ یا اینکه می شود کاری کرد این فاصله طلاق تا ازدواج بعد را کمتر کرد یا خیر؟ در ادامه اگر نیاز به شرح زندگی قبلی هست براتون بفرستم ؟ با تشکر از شما زیر سایه حضرت ولیعصر موفق باشید. 🌸 پاسخ استاد پوراحمد #روانشناسی_اسلامی_خانواده

#ازدواج_مجدد 🌸 پاسخ استاد پوراحمد #روانشناسی_اسلامی_خانواده

داستان شب @zandahlm1357

کانال رمان عاشقانه مذهبی ( علوی) رمان «جان شیعه، اهل سنت... عاشقانه ای برای مسلمانان» 🖋 قسمت صد و بیست و هفتم مجید از چشمان دل شکسته‌ام دل نمی‌کَند و با نگاهی که از طعنه‌های تلخ پدر همچون شمع می‌سوخت، به پای دردِ دل نگاه مظلومانه‌ام نشسته و از جراحت جان خودش دم نمی‌زد. ابراهیم سری جنباند و با عصبانیت رو به محمد کرد: «نخلستون‌هاش کم بود که حالا همه زندگی شو به باد داد! فقط همین ارث خور اضافی رو کم داشتیم!» لعیا با دلسوزی به من نگاه می‌کرد و از چشمان عطیه پیدا بود چقدر دلش برایم سوخته که محمد در حالی که از جا بلند می‌شد، با پوزخندی عصبی عقده‌اش را خالی کرد: «خُب ما بریم دیگه! امشب می‌خوان عروس خانم رو بیارن!» و با اشاره‌ای عطیه را هم بلند کرد و پیش از آنکه از خانه خارج شود، دستی سر شانه مجید زد و با لحنی خیرخواهانه نصیحت کرد: «شما هم از اینجا بری بهتره! دست الهه رو بگیر، برو یه جای دیگه رو اجاره کن! می‌خوای زندگی کنی، باید راحت باشی، اسیر که نیستی داداش من!» مجید نفس عمیقی کشید و دست محمد را که به سمتش دراز شده بود، به گرمی فشرد و با هم خداحافظی کردند. لعیا می‌خواست پیش من بماند که ابراهیم بلند شد و بی‌آنکه از ما خداحافظی کند، از خانه بیرون رفت و لعیا هم فقط فرصت کرد به چند کلمه کوتاه دلداری‌ام بدهد و بلافاصله با ساجده به دنبال ابراهیم رفتند. عبدالله مثل اینکه روی مبل چسبیده باشد، تکانی هم نمی‌خورد و فقط به نقطه‌ای نامعلوم خیره مانده بود. مجید کنارم نشست و آهسته صدایم کرد: «الهه جان...» چشمانم به قدری سیاهی می‌رفت که حتی صورت مجید را به درستی نمی‌دیدم، شاید هم فشار سر درد و حالت تهوع، تمرکز ذهنم را از بین برده بود که حتی نمی‌فهمیدم چه می‌گوید و فقط چشمان مضطربش را می‌دیدم که برای حال خرابم بی‌قراری می‌کرد. به پیراهن سیاهش نگاه می‌کردم و مانده بودم با این عشقی که در سینه دارد، چطور می‌تواند شیعه بودن خود را پنهان کند و چه خوب ردّ نگاهم را خواند که با لبخندی دلنشین زیر گوشم زمزمه کرد: «الهه جان! غصه نخور! من ناراحت نیستم!» و چطور می‌توانست ناراحت نباشد که باید همین امشب پیراهن عزایش را عوض می‌کرد. عبدالله هنوز به دیوار روبرویش خیره مانده بود که مجید نگاهش کرد و پرسید: «امشب کجا میری؟» با این حرف مجید مثل اینکه تازه به خودش آمده باشد، آهی کشید و با گفتن «نمی دونم!» جگرم را آتش زد و دردِ دلم را دو چندان کرد. مجید لحظه‌ای مکث کرد و بعد با لحنی جدی جواب داد: «خُب امشب بیا پیش ما.» در برابر پیشنهاد برادرانه مجید، لبخندی کمرنگ بر صورتش نشست که من هم پشتش را گرفتم: «حالا امشب بیا بالا، تا سرِ فرصت یه جایی رو پیدا کنیم.» نگاه غمگینش را به زمین دوخت و زیر لب جواب داد: «دیگه دلم نمی‌خواد تو این خونه بمونم. فکر کنم من نباشم بابا هم راحت‌تره!» سپس از جا بلند شد و با حالتی درمانده ادامه داد: «امشب میرم مدرسه پیش حاج سلیم می‌خوابم، تا فردا هم خدا بزرگه.» و دیگر منتظر پاسخ ما نشد و با قامتی خمیده از خانه بیرون رفت. دستم را به دسته مبل گرفتم و به سختی بلند شدم که مجید گفت: «الهه جان! همین جا وایسا، برم چادرتو بیارم، بریم دکتر.» همانطور که دستم را به دیوار گرفته بودم تا بتوانم قدم‌های سُستم را روی زمین بکشم، با صدایی آهسته پاسخ دادم: «می‌خوام بخوابم.» دستش را پیش آورد، انگشتان سردم را از دیوار جدا کرد و میان دستان گرمش گرفت. به خوبی حس می‌کرد که حاضرم دستم را به تن سرد دیوار بکشم، ولی به گرمای محبت او نسپارم و آفتاب عشقش پُر شورتر از آنی بود که به سردی رفتار من، دست از سخاوت بردارد و همچنان به جانم می‌تابید. https://eitaa.com/zandahlm1357 با ما همراه باشید🌹