کمپوتی که به لب و دهان بچه ها نرسید!! پس از فتح خرمشهر چند نفری که باقیمانده گردان بودیم بسمت مقر خود باز گشتیم. نزدیک چادرهایمان که شدیم، احساس غربتی به ما دست داد. از350 نفر فقط ما چند نفر مانده بودیم بقیه گردان در محاصره، لت و پار شده بودند. حالت شوک به ما دست داده بود. هر کس که وارد چادرش می‌شد، بغضش می‌ترکید و مثل ابر بهار گریه می‌کرد. جای بچهها خالی بود. آنها دیگر در بین ما نبودند. مظلومیت، بی‌کسی، تنهایی، داغ از دست دادن همرزمانمان، ما را از پا درآورده بود. مخصوصاً باباغلامی که مسؤول تدارکات‌مان بود. او آدم سن و سال داری بود که وظیفه پشتیبانی را به عهده داشت. در قبل از عملیات، گاهی وقت‌ها بچه‌های رزمنده (که در سنین 18-17 سال بودند) از او کمپوتی می‌خواستند. چون تدارکات کم بود، از دادن آن به آنها خوددادری می‌ورزید و می‌گفت: فقط شب عملیات! شب عملیات آمد و یکی یکی به افراد یک قوطی کمپوت داد. اما چون می‌دانستیم جنگ سختی در پیش داریم، باید هر چه می‌توانستیم مهمات با خود می‌بردیم. به جای کمپوت، دو سه تا نارنجک برداشتیم و کمپوت‌ها را توی چادرها گذاشتیم و رفتیم. باباغلامی حالا می‌دید چادرها خالی از بچه‌هاست و گوشه کنار چادرها قوطی کمپوت افتاده. شروع کرد به گریه ‌کردن. خودش را می‌زد. مثل پدرهای پسر از دست داده، زار می‌زد. زبان گرفته بود: "مهدی جان، حمیدم، دورت بگردم بابا. کجایی اسماعیلم. برایت کمپوت آوردم. بمیرم من که شما را اذیت کردم. رضا جان. آقا هادی. بابا بیایید! محمدم، کمپوت نمی‌خواهی؟! خدایا کجان بچه‌هایم.خدایا گل‌هایم همه پر پر شدند.هنگامه ای بر پا بود که دل‌ها را ریش می‌کرد💦

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

چه کتابی بخونیم؟ 🎙دکتر الهی قمشه ای ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌ #کانال_دکتر_الهی_قمشه_ای🔰 ‌‌‌‌

استادان و شاگردان شیخ بهایی از جمله اساتید علمی وی، پدرش شیخ حسین، ملا عبداللّٰه یزدی، ملا علی مذهب، ملا افضل قاضی و حکیم عمادالدین محمود و ملا محمد باقر یزدی و نیز علماء مصر و شامات بود. ملا صدرای شیرازی، فاضل جواد، سید هاشم بحرانی، ملا محسن فیض، ملا رفیع طباطبائی و ملا خلیل غازی و علامه محمد نقی مجلسی و ملا صالح مازندرانی، شیخ زین الدین عاملی، ملا حسن علی شوشتری، نظام الدین ساوجی، سید حسین کرکی و... از شاگردان او محسوب می‌شوند. گویند شیخ در درس، حکایات اخلاقی را بیان می‌کرد. https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه روایت تاریخ @zandahlm1357

🔰 سلسله جلسات #بصیرتی و #سیاسی با موضوع #تاریخ_انقلاب 8 🌀 بررسی دولت ها و وقایع بعد انقلاب جهت روشنگری سیاسی 🎬 جلسه 8️⃣ ✳️ #فصل_اول ، #دولت_میرحسین_موسوی ( جلسه 8) 🎤 #استاد_عبادی از اساتید مهدویت و پژوهشگر تاریخ معاصر و انقلاب

🔵 افسر #رضاخان و مجبور کردن زن ایلیاتی برای شیر دادن به توله سگ #شما_یادتون_نمیاد_ولی... 💠 نامه #عبدالله_مستوفی به ارتش تحت امر #رضا_خان: به افسران ارتش هم برادرانه توصیه میکنم از فرستادن سرپرستی که زن های ایل را به شیر دادن سگ های خود وادار کندبپرهیزند... آن خرده افسری که دایگی سگش رابر زن یکی از افراد ایل تحمیل کرد حالش چطور است!!؟ 📚 منبع:کتاب شرح زندگانی من، جلد3، صفحه514

⚜رسول خدا (ص) دستور داد تا مردم آماده حرکت شوند، اما مقصد خویش را آشکار نکرد. در ظاهر چند هدف برای این سفر قابل تصور بود. سفر به شام، طائف، هوازن و مکه!🗺 👈آن حضرت دستور داد تا راههای خروجی به مکه را نیز کنترل کرده، مانع رفتن افراد مشکوک شوند و علاوه، سریه ای به سوی "بطن اضم" فرستاد تا چنین تصور شود که مقصد آن حضرت جایی جز مکه است. مجموع سپاه مسلمانان شامل ده هزار نفر بود. زمانی مشرکان⚡️ در احزاب ده هزار نفر را به جنگ مدینه آوردند و پس از رفتن آنان رسول خدا (ص) فرمود: از این پس ما به سراغ آنان خواهیم رفت. در فتح مکه، سپاه مسلمانان به همان اندازه بود جز آن که، مکه توان هیچ گونه مقاومتی را نداشت. سپاه اسلام تا منطقه مرالظهران در چند ده کیلومتری مکه🚏 پیش رفت در حالی که هنوز بر کسی روشن نبود مقصد اصلی سپاه کجاست، هوازن، ثقیف یا قریش! 👥سپاهیان اسلام تا منطقه قدید در 120کیلومتری مکه هیچ گونه پرچمی در دست نداشتند و اساسا سپاه اسلام چهره یک ارتش را نداشت. از آنجا به بعد پرچمها برافراشته شد و پرچم🏳 مهاجرین در دستان علی بن ابیطالب (ع)✨ قرار گرفت. ابهام در مقصد سبب شد تا هوازن و ثقیف آماده دفاع از خویش شوند. آنان با یکدیگر در تماس بودند. 👌در واقع، سه گروه قریش، ثقیف و هوازن تنها گروههای مشرک قابل توجهی بودند که در حجاز وجود داشتند. ضعیف ترین آنها در آن شرایط قریش بود که جنگ بدر آنان را ساقط⚔ کرده و علی رغم پیروزی شان در احد، هرگز کمر راست نکردند. اکنون سران آنان و مشرکانی که سالها با آن حضرت دشمنی کرده بودند، توان و انگیزه ای برای جنگ نداشتند. 🔹ادامه دارد ... ✍بـرگرفته از کتاب: "تـاریخ سیـاسی اسلام، ج1، ص620-625"، رسول جعفریان #تاریخ_سیاسی_اسلام ۵۴