پرچم «يا فاطمةالزهراء پرچم «يا فاطمةالزهراء» من خبر را كه شنيدم، لذت بردم؛ وقتي هم كه عكس‌هاي صعود خانم‌ها را ديدم كه در ارتفاع ظاهراً هشت هزار و هشتصد و خرده يي ايستاده بودند و پرچم «يا فاطمةالزهراء» را دست شان گرفته بودند، واقعاً بيشتر احساس افتخار كردم. حقاً عظمت اين كار خيلي زياد است. مطمئناً بسياري از مستمعان و بينندگان اين برنامه‌ها نمي توانند حس كنند كه چقدر اراده و نشاط جسمي و روحي لازم است تا يك انسان را در آن هواي نامساعد، در آن فشار شديد، با آن همه موانع و بدون هيچ تماشاچي، به آن جا برساند. در ميدان فوتبال يا واليبال يا بسكتبال يا ورزش‌هايي كه جلوي چشم مردم انجام مي‌گيرد، اين همه تماشاچي ايستاده اند، كف مي‌زنند، تشويق مي‌كنند، نگاه مي‌كنند؛ اما در غربت كوهستان، آن هم در آن نقطه ي دور از دسترس، آن هم بين اين دره‌ها و برج‌هاي يخ و آن هواي نامساعد، زن شجاع و بااراده يي حركت مي‌كند و قصدش اين است كه اين قدرت و نيروي پنهان در جسم و وجود و روح خودش را استخراج كند و به معرض بروز و ظهور برساند؛ خيلي عظمت دارد؛ خيلي كار بزرگي است. من تجليل از شماها را وظيفه ي خودم مي‌دانم و حقاً و انصافاً بايد عظمت اين كار به مردم نشان داده بشود. (بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامي در ديدار فاتحان قله ي اورست ۳۰/۸/۱۳۸۴) https://eitaa.com/zandahlm1357

📸 عکسنوشت #تدبر_در_قرآن سوره حجرات بخشی از(آیه ۱۳) إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ بی گمان گرامی‌ترین شما در نزد خدا متقی‌ترین شما است.

قاریان برتر جهان اسلام🎁🎈 ✨فرازی بی نظیر وبسیار زیبا از استاد عبدالباسط عبدالصمد

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: زمين، زورق سيم گون سپهر پاسى از شب گذشته بود و مهتاب، زمين را رنگ زده بود. امام از پنجره كاخ به باغ سيم گون مى نگريست؛ به درختان بالا بلند و جويبار آوازخوان. دو چهره رو به روى هم بودند: امام و ماه. موجى از عواطف در چشمان امام ديده مى شد. همان واژگانى از لبانش شنيده مى شد كه در حال نيايش و يا تفكر بسيار بر زبان مى راند: « اى گنج بينوايان! اى نجات دهنده كشتى شكسته! تو كسى هستى كه سياهى شب و روشنايى روز و مهتاب و پرتو خورشيد و صداى برگ درختان و طنين آب در مقابلت فروتنى كرده اند. يا الله. يا الله. يا الله! » امام چهره برگرداند. او با خليفه قرار ملاقات داشت. خليفه زمان ملاقات را آن شب معين كرده بود؛ چه شبى! چه شب پر دغدغه اى. به زودى حضرت با كسى ديدار مى كرد كه تكيه بر پوسته قرآن زده بود و نمى توانست در ژرفاى آن غوطه ور شود. در اين جهان گسترده، مفاهيم بى كران چنان در قالب هاى كوچك جا مى گيرند كه آفريده هاى بزرگ در چشم كوچك آدمى ؛ تا چشم، تنها پنجره اى باشد بر گلستان انديشه؛ آفريده اى كه پروردگار رازش را در آن نهفته است. افرادى مانند اباقره، در حقيقت قربانيان اين نگرش كوته بينانه به قرآن بودند. قربانيان دسيسه اى كه در سايه سار درخت نفرين شده خاندان اموى رشد كرد؛ درختى كه در دل دوزخ روييد. ‌هنگامى كه مرد گندم گون ظاهر شد ، پير و جوان، همه برخاستند. چشم ها، دل‌ها و تمام توجه‌ها معطوف او شد. مأمون احساس كرد كه نيرويى ناپيدا مى خواهد بر او چيره شود. آن شخصيت والا در نقطه اى از كمال مطلق جا گرفته بود. احساس كمال در چشمانش مى درخشيد. اباقره به سان روباهى، آماده بود تا با يك پرسش، امام را شكست دهد. با اين كه امام نزديك خليفه نشسته بود، اما به نظر مى رسيد كه دو جبهه وجود دارد و مأمون فرمانده جبهه ضد امام است. از اين رو، عموى حضرتمحمد بن جعفر (ع) اندكى نگران بود. اباقره لباسش را مرتب كرد تا آغاز براى درگيرى، نخستين پرسش را مطرح سازد. بگو، خدا با چه زبانى با حضرت موسى (س) سخن گفت؟ خدا بهتر مى داند كه چه زبانى بوده است؛ سريانى يا عبرى؟ اباقره زبانش را بيرون آورد و گفت: « منظورم اين زبان گوشتى است! » خدا به دور است از آن چه مى گويى! پناه بر خدا از اين كه پروردگار همانند آفريده هايش باشد و يا مانند مردم سخن بگويد. او وجودى والا، بى نظير از نظر وجود، گوينده و انجام دهنده است. چگونه؟ سخن آفريننده با آفريده شده، غير از سخن گفتن آفريده‌ها با يكديگر است. او با يارى سقف دهان و زبان حرف نمى زند؛ اما مى گويد: « بشنو! » پس با اراده اش با موسى سخن گفت و به او فرمان داد؛ بى آن كه واژه اى را بر زبان آورد. درباره كتاب‌ها چه مى گويى؟ تورات، انجيل، زبور، فرقان و هر كتابى كه فرو فرستاد، سخنان خداست كه همانند نور و هدايت براى راهنمايى مردم فرستاد. همه پديد آمدند...... https://eitaa.com/zandahlm1357