🔻 تصوری اشتباه درباره زبان عربی و تاثیر آن در نام‌گذاری‌ها👆👆 ✅ من هم قبول دارم ماهیت و واقعیت اسلام هرگز به این مطلب نیست که من اسمم حسن باشد یا کامران. اینقدر اشخاصی بوده‌‏اند که اسمشان حسن و حسین و احمد بوده که کمر اسلام را شکسته‌‏اند. ممکن است اسم من یک اسم غیر اسلامی باشد ولی عملًا من مسلمان واقعی باشم. من منکر این مطلب نیستم؛ نمی‏‌گویم هرکسی با اسم مسلمان می‌‏شود و هرکسی با اسم از اسلام خارج می‌‏شود؛ ولی عرض می‏‌کنم که این خودش یک حسابی است در دنیای اسلام که ما این اسمها را به عنوان‏ ظرفها باید حفظ کنیم تا محتوا و مظروف را از دست ندهیم. 📙 استاد مطهری، پانزده گفتار، ص۱۶۶

تأمل 👆👆👆 عاقبت سبک زندگی اسلامی آسانی در زندگی عاقبت سبک زندگی غربی دشواری در زندگی

✨✨﷽✨✨ #تلاوت_قرآن #استادعبدالباسط #سوره_مبارکه_قدر

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

نام های پنجاه گانه روز غدیر.pdf

*✋🏻نصب پرچم های غدیر در حرم مطهر امام رضا علیه السلام*

💠چه در دل داری؟ عـــــشق عــــــ💚ــــلے را..... عاقبـت بخـیری یعنی همین

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: بيرون سرا پرده براي صنوبر به سجده مي‌افتادند و چندين برابر آنچه براي درخت آباديهاي خود قرباني مي‌كردند، براي اين صنوبر (اصلي) قرباني مي‌نمودند. در اين هنگام ابليس مي‌آمد و صنوبر را محكم تكان مي‌داد و از درون آن با صداي بلند صحبت مي‌كرد، و بيش از وعده‌هايي كه شياطين در صنوبرهاي آباديهاي ديگر به ايشان داده بودند، به آنان وعده و اميد زندگي مي‌داد. در اين هنگام سرهاي خود را از سجده بر مي‌داشتند و از زيادي شرابخواري و مِعزَف نوازي چندان شاد و سرمست مي‌شدند كه از خود بي خود مي‌گشتند و نمي توانستند صحبت كنند، آنان دوازده شبانه روز، به شمار اعيادشان در طول سال، بدين منوال سپري مي‌كردند، آن گاه به آباديهاي، خود باز مي‌گشتند، چون مدت درازي از كفر و بت پرستي آنان گذشت، خداوند عزّوجلّ از ميان بني اسرائيل پيامبري از نسل يهود بن يعقوب، برايشان فرستاد، آن پيامبر مدت مديدي ايشان را به عبادت خداوند عزّوجلّ و شناخت ربوبيت او دعوت كرد اما از او پيروي نمي كردند. وقتي ديد كه اين قوم غرق در ضلالت و گمراهي هستند و هر چه ايشان را به راه راست و رستگاري فرا مي‌خواند، نمي پذيرند، روز عيد پايتخت آنان كه فرا رسيد، گفت: پروردگارا، اين بندگان تو راهي جز تكذيب من و كفر به تو نمي پويند، و همچنين درختي را مي‌پرستند كه هيچ سود و زياني از آن بر نمي خيزد، پس درخت آنان را بخشكان و قدرت و سلطنت خود را به ايشان نشان ده، صبح كه شد، مردم ديدند درختشان بكلي خشكيده است، ترس و وحشت وجود آنان را فرا گرفت و به دو گروه تقسيم شدند. گروهي گفتند: اين مردي كه مدّعي است از جانب پروردگار آسمان و زمين سوي شما فرستاده شده آن را سحر كرده است، تا بدين وسيله از خدايانتان روي گردانيد و به خداي او روي آوريد. گروهي ديگر گفتند: چنين نيست، بلكه خدايان شما چون ديدند اين مرد از آنها عيبجويي و بدگويي مي‌كند و شما را به پرستش غير آنها فرا مي‌خواند، به خشم آمدند و زيبايي و خرمي خود را از شما پوشيده داشتند تا شما به خاطر آنها خشم گيريد و انتقامشان را از او بستانيد. پس همگي به اتفاق تصميم بر قتل آن پيامبر گرفتند، و براي اين كار لوله‌هاي بلندي با دهانه‌هاي گشاد از سرب ساختند و آنها را يكي پس از ديگري به ته چشمه فرستادند و مانند نايهاي سفالين به هم وصل كردند و آبي را كه در ميان آن لوله‌ها جمع شد بيرون كشيدند و سپس در ته چشمه چاه عميقي كه دهانه اش تنگ بود حفر نمودند و پيامبر خود را در ميان آن چاه كردند و تخته سنگ بزرگي بر سر چاه گذاشتند، سپس لوله‌ها را از آب بيرون آوردند و گفتند: اينك اميدواريم كه خدايانمان وقتي ببينند ما كسي را كه از آنان بد مي‌گفت و از پرستش آنها باز مي‌داشت به قتل رسانده ايم و در زير خداي بزرگ دفنش كرده ايم، از ما خشنود شوند و روشنايي و خرمي آنها همچون گذشته به ما باز گردد. آنان در تمام آن روز ناله پيامبرنشان را مي‌شنيدند كه مي‌گفت: اي خداي من، تو خود مي‌بيني كه در چه جاي تنگي و در چه اندوه جانفرسايي به سر مي‌برم، پس بر بدن ناتوان من و بي چارگي‌ام رحم فرما و هر چه زودتر جانم را بستان و در اجابت دعايم تأخير مفرما، تا اين كه از دنيا رفت. پس خداوند عزّوجلّ به جبرئيل فرمود: آيا اين بندگان من كه بردباريم آنان را گستاخ كرده و از مكر و خشم من آسوده خاطر گشته اند و غير مرا مي‌پرستند و پيامبرم را كشتند، گمان مي‌كنند كه مي‌توانند در برابر خشم و غضب من تاب آورند، و يا از قلمرو من خارج شوند، چگونه توانند، در حالي كه من از هر كس كه نافرماني‌ام كند و از كيفرم نترسد انتقام مي‌گيرم. به عزّت و جلالم سوگند كه ايشان را عبرت جهانيان گردانم. هنوز در حال اجراي مراسم عيد خود بودند كه طوفان سرخي سخت وزيدن گرفت، و آنان را سراسيمه و هراسان ساخت و روي يكديگر مي‌ريختند، آن گاه زمين در زير پايشان سنگ گوگرد شد و آتش گرفت، و بر فراز سرشان نيز ابري سياه و تاريك سايه افكند و جرقه‌هاي شعله و آتش، هر يك به بزرگي يك گنبد، بر سرشان باريدن گرفت، و همان طور كه سرب در آتش آب مي‌شود، بدنهاي آنان ذوب شد. پناه مي‌بريم به خدا از خشم او و نزول بلايش، و لاحول و لاقوه إلّا بالله۳. ۲- صدوق گويد: پدرم (رض) از احمد بن ادريس، از محمد بن احمد، از علي بن اسماعيل، از محمد بن عمر و بن سعيد، از يكي از دوستانش برايمان نقل كرد كه گفت: از عيّاشي شنيدم كه مي‌گويد: از حضرت رضا (ع) درباره (مقدار) خرجي خانواده سؤال كردم، فرمود: حد وسط ميان دو امر مكروه، عرض كردم: قربانت گردم، مقصود از دو امر مكروه را نمي دانم. فرمود: بلي، رحمت خدا بر تو، مگر نمي داني كه خداوند عزّوجلّ اسراف و سختگيري را ناخوش مي‌دارد و فرموده است (و آنان كه وقتي انفاق كنند اسراف نكنند و تنگ نگيرند و بين اين دو اعتدال است) ۴. ۳- صدوق از حاكم ابوعلي حسين بن احمد بيهقي، از محمد بن يحيي صولي، از عون بن محمد كندي، از ابوالحسين محمد بن ابي عباد كه به سماع و شراب