🔳 #زمینه #جاماندگان #اربعین 🌴ندارم آروم که #اربعین شد 🌴خبری داری که عاشقت خونه نشین شد 🎤 #میثم_مطیعی

هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357

.......: شروع می‌کنی. دست چپ خود را به صورت هواپیما به حرکت در می‌آوری و با دست راست، نشان می‌دهی که این مثلا هواپیماهای عراق است. آنها اسامی را می‌شناسند. [صفحه ۲۸۵] «... عراق، صدام حسین». بعد با دست راست چند خانه را پایین تر از سطح پرواز فرضی ترسیم می‌کنی: «... ایران، home (هوم) خانه، فادر، مادر، سیستر، برادر... » تا اینجا آنها متوجه حرکت هواپیماهای عراق به سوی شهر و خانه‌های ایران شده اند خوب به تو نگاه می‌کنند، نمی دانند، چه اتفاقی می‌افتد! حرکات تو برای آنها جالب است، نفس در سینه شان حبس می‌شود. در مورد برداشت قبلی دچار تردید می‌شوند. ایران را مظلوم می‌یابند. عراق را وحشی و حرکات آن را غیر انسانی می‌دانند. ریزش بمب بر سر خانه‌های مسکونی. بمبارانهای وحشتناک. کشته شدن هزاران نفر مرد و زن بی گناه در شهرها و روستاها. تجاوز هوایی عراق به حریم شهرهای مسکونی. تکه تکه شدن کودکان و پیران. از بین رفتن مادر و خواهر و برادر. هنوز دست چپ تو به نمایش پرواز هواپیماهای عراقی در حرکت است. با دست راست، پرتاب بمب و راکت را نشان می‌دهی و بعد شکل انفجار را با باز کردن ناگهانی دو دست از یکدیگر و ایجاد صدای مهیب به آنها نشان می‌دهی. برای نشان دادن کشته شدن افراد بیگانه، بعد از به کار بردن کلمات «مادر و فادر» چشمهایت را بر روی هم می‌گذاری و نمایشی از مرگ را نشان می‌دهی. خیلی خوب توانستی آنها را تحت تأثیر قرار دهی. یکی از پرستارها، لب خود را می‌گزد. چیزی نمی گویند و با اینکه تعریف و نمایش تو تمام شده، ولی هنوز نمی توانند تصمیم بگیرند از اتاق خارج شوند یا نه. بهت زده، ایستاده و بمباران هوایی را تجسم می‌کنند. اگر چه تمام روزها شبیه یکدیگرند، ولی هر روز اتفاقی جالب برای تو رخ می‌دهد. به تو به گونه ای خاص نگاه می‌کنند. تو را یک قهرمان جوان می‌دانند و سعی می‌کنند در چهره ات جایگاه «خمینی» را پیدا کنند. نام تو با نام رهبرت [صفحه ۲۸۶] پیوند خورده. هیچ یک از این افراد خارجی، بدون نام خمینی با ایران و جنگ و بسیجی و انقلاب، آشنا نیستند. امام را خوب می‌شناسند و برای او قداست خاصی قایل اند. آنها می‌دانند امام خمینی، مرد خداشناسی است که شاه را از ایران بیرون کرده و حالا به عنوان ساده ترین رهبر جهان اسلام، میلیونها سرباز رزمنده در اختیار دارد و جز برای رضای خدا و جاری ساختن احکام الهی اسلام تلاش نمی کند. او پیرمردی است که تمام افعال و افکارش، جزئی از دین مبین اسلام است. تمام سیاستمداران در مقابل او به ضعف کشیده شده اند و از هیچ کس و هیچ چیز جز خدا نمی ترسد. برای خدا ۱۵ سال تبعید را تحمل کرده و حالا هم برای خدا، با عراق می‌جنگد. او دنبال هیچ یک از امیال دنیوی نیست و آزاده ترین مرد جهان است. تمام مردم دنیا برای امام رهبانیت و روحانیت خاصی قائل اند و قریب به اتفاق آنان به او ایمان دارند. اگر چه اینجا سرزمین اسلام نیست ولی تو رزمنده ی اسلامی. هر کجا باشی باید عزت و شرف رزمنده بودن خود را حفظ کنی. تو با خدا معامله کرده ای و خدا همه جا هست. هر کجا باشی خدا با تو است (هو معکم اینما کنتم). تو برای درمان هجرت کرده ای، توقف تو در این مکان موقتی است و پس از بهبود باید به سرزمین ایران بازگردی. پس مواظب باش که زرق و برق غرب تو را فریب ندهد. خود را آزاد نبین. مواظب چشمانت باش. نگاه به نامحرم در همه حال حرام است. نگو، اینجا هیچ کس رعایت نمی کند. تو باید تمرین خود را ادامه بدهی. جز برای ضرورت در سیمای زنان پرستار نگاه نکن. شیطان می‌داند از کجا وارد شود. اول توجیه می‌کند، بعد تو را آلوده می‌سازد، سپس تداوم گناه را شیرین می‌گرداند. از ذکر و دعا غافل مشو. فکر نکن که این خارجیها معجزه می‌کنند. ممکن است در اتاق عمل همین پیشتازان علم و تکنولوژی، جان به جان آفرین تسلیم کنی. مرگ همه جا هست. هنوز تو مجروحی و بهبود کامل نیافته ای. با خدا باش. دنیا را ببین ولی اسیر آن مشو. علم نیکوست ولی علم بدون تهذیب خطاست. [صفحه ۲۸۷] اگر زیارت عاشورا را حفظ هستی، آن را هر روز زمزمه کن. دعای توسل روح می‌دهد. دعای کمیل، عرفان را زیاد می‌کند. اینجا هم دعای فرج بخوان. با خدا حزف بزن. رابطه ات را قطع نکن. به یاد رزمندگانی باش که هم اکنون در میان سنگرها با طی مراتب ایمان، از تو جلو می‌افتند و خود را لایق دیدار مولا می‌کنند. مقررات قبل از عمل جراحی در این کشور و یا در این بیمارستان مخصوص است. دو روز قبل از عمل هر گونه خوراکی ممنوع شده. اجازه حرکت اضافی هم نمی دهند. فقط تعداد سرمها را زیاد کرده اند. روز قبل از عمل یک دکتر مخصوص آمد و پس از معاینات لازم، با حضور دانشجویان ایرانی که کار ترجمه را انجام می‌دهند، توضیحات مفصلی در مورد ضرورت عمل جراحی و مسائل حاشیه ای آن عنوان کرد. این دکتر موظف است شرایط و مسائل مربوط به عمل را برای مریض کاملا تشریح کند تا ابهامات و اضطراب موجود را بر طرف ک

ند. ولی ه نگامی که شنید من بیش از ۱۰ بار عمل جراحی شده ام، اقدام خود را عبث و بیهوده خوانده و نهایتا یک امضا به عنوان رضایت عمل جراحی گرفت و رفت. دانشجوها هم خیلی خندیدند. امروز صبح هم یک خانم دکتر آمد و معاینه دیگری انجام داد. او هم مسائلی را یادداشت کرد و رفت. چند دقیقه قبل هم پروفسور شرابیر برای چند لحظه وارد اتاق شد و پس از دیدار با مجروحی که قصد دارد خودش او را عمل کند، از اتاق رفت. حالا یک دکتر دیگر آمده. تو را آماده می‌یابد. خوشحال است و می‌خندد. سعی می‌کند روحیه بدهد، ولی تو او را درک نمی کنی. کمی هم ناراحتی، چون تمام لباسهایت را از تن خارج کرده و فقط یک پارچه سفید روی تو باقی مانده. ولی شرایط بیمارستان را باید پذیرفت. دکتر ملحفه را کنار می‌زند. یک آمپول وارد ران تو می‌کند. بعد یک آمپول دیگر را در محل مخصوص سرنگ تزریق می‌کند. رگهایت سرد می‌شود. دو حمل کننده ی مریض برای حمل تو به اتاق عمل [صفحه ۲۸۸] وارد می‌شوند. تخت را به حرکت در می‌آورند. از اتاق خارج و وارد راهرو می‌شوی. با استفاده از آسانسور چند طبقه پایین برده می‌شوی. دو دانشجوی ایرانی مثل پروانه بالای سر تو در حرکت اند. یک لحظه هم از تو غافل نمی شوند. قیافه ی آنها تو را به یاد چهره ی نگران مادرت در ایران می‌اندازد. اینها نیز نگران حال تو هستند. دلسوز، مثل برادر. به در دو لنگه ی اتاق عمل نزدیک می‌شوی. هیچ کس وارد نمی شود. حتی آن دو کارگر ساده ی آلمانی. تو را با همان تخت به یک محوطه ی بزرگ می‌کشند. اینجا همه چیز سبز است. شاید مثل بهشت. چشمهایت سنگین شده. یک خواب اجباری. می‌خواهی جلوی آن را بگیری، مقاومت می‌کنی، ولی اختیار از دست تو خارج شده. پرده ی نازک و سبک پلک پایین می‌آید. احساس خوشی داری. سبک می‌شوی. برای آخرین بار خود را در یک محل تونل می‌یابی. کانال ارتباط اتاق عمل با محوطه ی بیرونی. برای رعایت کامل مسائل بهداشتی. دیگر هیچ نمی فهمی. دفاع مقدس سینای شلمچه https://eitaa.com/zandahlm1357

💠 کــتاب صـوتـی- «خــدای خـوب ابــراهیــــــم» 🔴 حــاوی صدوهفتـــادو هشـــت خــاطــره دربــاره ویــژه گـــیهای قـــرآنــی شـــهیـــد ابـــراهـــیــم هـــادی قـــسمـــت : 4

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

.......: تأملی در آیاتی چند از قرآن کریم [۳] دعا یکی از مظاهر پرستش الهی و دوری انسان از نغمار در تکبّر است و از همین رو خود مطلوبیت بالذات دارد: « وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ [۴] ». دعا بایستی همراه با تضرّع، خوف و امید باشد، و نهانی بودن آن مطلوبیت دارد: « ادْعُوا رَبَّکُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْیَةً إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُعْتَدینَ [۱] »، « وَ لا تُفْسِدُوا فِی الاْءَرْضِ بَعْدَ إِصْلاحِها وَ ادْعُوهُ خَوْفاً وَ طَمَعاً إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَریبٌ مِنَ الْمُحْسِنینَ [۲] ». دعای به درگاه ربوبی همواره قرین اجابت است، و بالطبع این اجابت یا در آمادگی و فراهم آمدن استعداد است، و یا در ظهور عین خواسته: « وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادی عَنِّی فَإِنِّی قَریبٌ أُجیبُ دَعْوَةَ الدّاعِ إِذا دَعانِ فَلْیَسْتَجیبُوا لی وَ لْیُوءْمِنُوا بی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ [۳] ». حضرت حقّ همیشه شنوای دعا است: « هُنالِکَ دَعا زَکَرِیّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ [۴] »، « الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی وَهَبَ لی عَلَی الْکِبَرِ إِسْماعیلَ وَ إِسْحاقَ إِنَّ رَبِّی لَسَمیعُ الدُّعاءِ [۵] » و از همین رو نباید در خواندن وی ناامید شد: « وَ أَعْتَزِلُکُمْ وَ ما تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللّهِ وَ أَدْعُوا رَبِّی عَسی أَلاّ أَکُونَ بِدُعاءِ رَبِّی شَقِیًّا [۱] ». در دعا التفات به مضمون خواسته مدخلیت تامّ در اجابت دارد، از این رو خواستن خود حضرت حقّ مهمترین خواسته ارباب معرفت است: « وَ لا تَدْعُ مِنْ دُونِ اللّهِ ما لایَنْفَعُکَ وَ لا یَضُرُّکَ فَإِنْ فَعَلْتَ فَإِنَّکَ إِذاً مِنَ الظّالِمینَ [۲] »: و طلب هیچ امری در محاذات او مورد قبول نیست « فَلا تَدْعُ مَعَ اللّهِ إِلهاً آخَرَ فَتَکُونَ مِنَ الْمُعَذَّبینَ [۳] »، « وَ أَنَّ الْمَساجِدَ لِلّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللّهِ أَحَداً [۴] ». انسان به هنگام ظهور مشکلات به خدای سبحان پناهنده می‌گردد و گویی در همه احوال به یاد اوست، ولی پس از اجابت دعایش رفته رفته او را فراموش می‌کند « وَ إِذا مَسَّ الاْءِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنیباً إِلَیْهِ ثُمَّ إِذا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ ما کانَ یَدْعُوا إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَ جَعَلَ لِلّهِ أَنْداداً لِیُضِلَّ عَنْ سَبیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلیلاً إِنَّکَ مِنْ أَصْحابِ النّارِ [۵] »، « فَإِذا مَسَّ الاْءِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا ثُمَّ إِذا خَوَّلْناهُ نِعْمَةً مِنّا قالَ إِنَّما ---------- [۳]: ۳ - ترجمه آیات این بخش، بر اساس ترجمه مرحوم استاد فولادوند آمده است. [۴]: ۴ - سوره مبارکه غافر، آیه ۶۰. «و پروردگارتان فرمود: مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم. در حقیقت، کسانی که از پرستش من کبر می‌ورزند به زودی خوار در دوزخ درمی آیند ». [۱]: ۱ - سوره مبارکه اعراف، آیه ۵۵. «پروردگار خود را به زاری و نهانی بخوانید که او از حد گذرندگان را دوست نمی دارد». [۲]: ۲ - سوره مبارکه اعراف، آیه ۵۶. «و در زمین پس از اصلاح آن فساد مکنید، و با بیم و امید او را بخوانید که رحمت خدا به نیکوکاران نزدیک است». [۳]: ۳ - سوره مبارکه بقره، آیه ۱۸۶. «و هرگاه بندگان من، از تو در بارؤ من بپرسند، ]بگو [من نزدیکم، و دعای دعاکننده را -به هنگامی که مرا بخواند- اجابت می‌کنم، پس ]آنان [باید فرمان مرا گردن نهند و به من ایمان آورند، باشد که راه یابند ». [۴]: ۴ - سوره مبارکه آل عمران، آیه ۳۸. «آنجا ]بود که [زکریا پروردگارش را خواند ]و [گفت: «پروردگارا، از جانب خود، فرزندی پاک و پسندیده به من عطا کن، که تو شنوندؤ دعایی». » [۵]: ۵ - سوره مبارکه ابراهیم، آیه ۳۹. «سپاس خدای را که با وجود سالخوردگی، اسماعیل و اسحاق را به من بخشید. به راستی پروردگار من شنونده دعاست». [۱]: ۱ - سوره مبارکه مری م، آیه ۴۸. «و از شما و ]از [آنچه غیر از خدا می‌خوانید کناره می‌گیرم و پروردگارم را می‌خوانم. امیدوارم که در خواندن پروردگارم ناامید نباشم ». » [۲]: ۲ - سوره مبارکه یونس، آیه ۱۰۶. «و به جای خدا، چیزی را که سود و زیانی به تو نمی رساند، مخوان ؛ که اگر چنین کنی، در آن صورت قطعاً از جملؤ ستمکارانی». [۳]: ۳ - سوره مبارکه شعراء، آیه ۲۱۳. «پس با خدا، خدای دیگر مخوان که از عذاب شدگان خواهی شد». [۴]: ۴ - سوره مبارکه جن، آیه ۱۸. «و مساجد ویژؤ خداست، پس هیچ کس را با خدا مخوانید». [۵]: ۵ - سوره مبارکه زمر، آیه ۸. «و چون به انسان آسیبی رسد، پروردگارش را -در حالی که به سوی او بازگشت کننده است- می‌خواند ؛ سپس چون او را از جانب خود نعمتی عطا کند، آن ]مصیبتی [را که در رفعِ آن پیشتر به درگاه او دعا می‌کرد، فراموش می‌نماید و برای خدا همتایانی قرار می‌دهد تا ]خود و دیگران را [از راه او

گمراه گر داند. بگو: به کفرت اندکی برخوردار شو که تو از اهل آتشی». أُوتیتُهُ عَلی عِلْمٍ بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ [۱] »، « وَ إِذا مَسَّ النّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنیبینَ إِلَیْهِ ثُمَّ إِذا أَذاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذا فَریقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ [۲] »، « وَ إِذا مَسَّ الاْءِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً فَلَمّا کَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَنْ لَمْ یَدْعُنا إِلی ضُرٍّ مَسَّهُ کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفینَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ [۳] ». آری سنت انسان بر آن است که در هنگام نعمت خدای را فراموش می‌کند و به هنگام ظهور مشکلات دست به دعا می‌گردد و در تمام حالات به یاد اوست: « وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَی الاْءِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأی بِجانِبِهِ وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعاءٍ عَریضٍ [۴] »، « و إِذا مَسَّ الاْءِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً فَلَمّا کَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَنْ لَمْ یَدْعُنا إِلی ضُرٍّ مَسَّهُ کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفینَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ [۵] »، « هُوَ الَّذی یُسَیِّرُکُمْ فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ حَتّی إِذا کُنْتُمْ فِی الْفُلْکِ وَ جَرَیْنَ بِهِمْ بِریحٍ طَیِّبَةٍ وَ فَرِحُوا بِها جاءَتْها ریحٌ عاصِفٌ وَ جاءَهُمُ الْمَوْجُ مِنْ کُلِّ مَکانٍ وَ ظَنُّوا أَ نَّهُمْ أُحیطَ بِهِمْ دَعَوُا اللّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ لَئِنْ أَنْجَیْتَنا مِنْ هذِهِ لَنَکُونَنَّ مِنَ الشّاکِرینَ [۱] »، « فَإِذا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمّا نَجّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ إِذا هُمْ یُشْرِکُونَ [۲] »، « وَ إِذا غَشِیَهُمْ مَوْجٌ کَالظُّلَلِ دَعَوُا اللّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمّا نَجّاهُمْ إِلَی الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا إِلاّ کُلُّ خَتّارٍ کَفُورٍ [۳] ». اضطرار انسان در دعا موجب استجابت دعای اوست: « أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ وَ یَجْعَلُکُمْ خُلَفاءَ الاْءَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللّهِ قَلیلاً ما تَذَکَّرُونَ [۴] ». اخلاص از لوازم ورود در دعا و استجابت آن است: « فَادْعُوا اللّهَ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ وَ لَوْ کَرِهَ الْکافِرُونَ [۱] »، « هُوَ الْحَیُّ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصینَ لَهُ الدِّینَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ [۲] ». بهره از اسماء اللّه در دعاء مطلوبیت دارد: « وَ لِلّهِ الاْءَسْماءُ الْحُسْنی فَادْعُوهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذینَ یُلْحِدُونَ فی أَسْمائِهِ سَیُجْزَوْنَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ [۳] ». توحید شرط اصلی استجابت دعاء است، و دعای مشرک و کافر جایگاهی ندارد « لَهُ دَعْوَةُ الْحَقِّ وَ الَّذینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا یَسْتَجیبُونَ لَهُمْ بِشَیْءٍ إِلاّ کَباسِطِ کَفَّیْهِ إِلَی الْماءِ لِیَبْلُغَ فاهُ وَ ما هُوَ بِبالِغِهِ وَ ما دُعاءُ الْکافِرینَ إِلاّ فی ضَلالٍ [۴] »، « قالُوا أَ وَ لَمْ تَکُ تَأْتیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّناتِ قالُوا بَلی قالُوا فَادْعُوا وَ ما دُعاءُ الْکافِرینَ إِلاّ فی ضَلالٍ [۵] ». بایستی انسان با اهل دعا ملاطفت داشته باشد، و این امر سبب دوری انسان از غفلت از یاد او می‌گردد: « وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِیِّ یُریدُونَ وَجْهَهُ وَ لا تَعْدُ عَیْناکَ عَنْهُمْ تُریدُ زینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ لا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنا وَ اتَّبَعَ هَواهُ وَ کانَ أَمْرُهُ فُرُطاً [۱] ». نزد ارباب معرفت، دعاء و طریقه بکار بردن اسماء الهی در آن نیازمند به تعلیم ویژه است. و دقیقاً به واسطه همین امر، بخشی از تعالیم نبوی و آموزه‌های ولوی به همین امر اختصاص یافته ؛ و دعاهایی در مواضع گوناگون، تعلیم بندگان شده است. خوشبختانه افزون بر ادعیه نبوی، شیعیان، وارث سیزده مجموعه دعایی از سایر معصومان هستند. که در این میان، ادعیه امیرمؤمنان علی علیه السلام، و ادعیه صحیفه سجادیه از شهرت بسزایی برخوردار است. صحیفه سجادیه یا زبور آل محمد صلی الله علیه و آله مجموعه ای از ادعیه حضرت زین العابدین، سجاد علیه السلام است، که آن حضرت به فرزند گرامی خویش، حضرت باقر علیه السلام انشاء فرموده اند و حضرت صادق علیه السلام آن را شنیده اند. این مجموعه دربردارنده هفتاد و پنج دعا بوده که متأسفانه یازده دعای آن به جهت عدم حفظ راوی - متوکل - در همان اوان از دست رفته و به مرور ایام ده دعای دیگر به دست مشایخ حدیث نرسیده است. این مجموعه معجزگون، دربردارنده ابتهالات و مناجاتهای حضرت سید ساجدین علیه السلام است، که آن حضرت جهت تربیت شیعیان خویش انشاء کرده اند، هم چنان که در مبانی دعا بدان اشارت رفت. این مجموعه مشتم

ل بر شناخت حضرت حق، عجز و ناتوانی بنده و توجّه به رستاخیز است. ------ ---- [۱]: ۱ - سوره مبارکه زمر، آیه ۴۹. «و چون انسان را آسیبی رسد، ما را فرامی خواند ؛ سپس چون نعمتی از جانب خود به او عطا کنیم می‌گوید: «تنها آن را به دانش خود یافته ام». نه چنان است، بلکه آن آزمایشی است، ولی بیشترشان نمی دانند». [۲]: ۲ - سوره مبارکه روم، آیه ۳۳. «و چون مردم را زیانی رسد، پروردگار خود را، در حالی که به درگاه او توبه می‌کنند، می‌خوانند، و آنگاه که از جانب خود رحمتی به آنان چشانید، بناگاه دسته ای از ایشان به پروردگارشان شرک می‌آورند». [۳]: ۳ - سوره مبارکه یونس، آیه ۱۲. «و چون انسان را آسیبی رسد، ما را -به پهلو خوابیده یا نشسته یا ایستاده- می‌خواند، و چون گرفتاریش را برطرف کنیم چنان می‌رود که گویی ما را برای گرفتاریی که به او رسیده، نخوانده است. این گونه برای اسرافکاران آنچه انجام می‌دادند زینت داده شده است. » [۴]: ۴ - سوره مبارکه فصلت، آیه ۵۱. «و چون انسان را نعمت بخشیم، روی برتابد و خود را کنار کشد، و چون آسیبی بدو رسد دست به دعای فراوان بردارد». [۵]: ۵ - سوره مبارکه یونس، آیه ۱۲. «و چون انسان را آسیبی رسد، ما را -به پهلو خوابیده یا نشسته یا ایستاده- می‌خواند، و چون گرفتاریش را برطرف کنیم چنان می‌رود که گویی ما را برای گرفتاریی که به او رسیده، نخوانده است. این گونه برای اسرافکاران آنچه انجام می‌دادند زینت داده شده است». [۱]: ۱ - سوره مبارکه یونس، آیه ۲۲. «او کسی است که شما را در خشکی و دریا می‌گرداند، تا وقتی که در کشتیها باشید و آنها با بادی خوش، آنان را ببرند و ایشان بدان شاد شوند ] بناگاه [بادی سخت بر آنها وَزَد و موج از هر طرف بر ایشان تازد و یقین کنند که در محاصره افتاده اند، در آن حال خدا را پاکدلانه می‌خوانند که: اگر ما را از این ]ورطه [ برهانی، قطعاً از سپاسگزاران خواهیم شد». [۲]: ۲ - سوره مبارکه عنکبوت، آیه ۶۵. «و هنگامی که بر کشتی سوار می‌شوند، خدا را پاکدلانه می‌خوانند، و ]لی [چون به سوی خشکی رساند و نجاتشان داد، بناگاه شرک می‌ورزند». [۳]: ۳ - سوره مبارکه لقمان، آیه ۳۲. «و چون موجی کوه آسا آنان را فرا گیرد، خدا را بخوانند و اعتقاد [خود] را برای او خالص گردانند، و [لی] چون نجاتشان داد و به خشکی رساند برخی از آنان میانه رو هستند، و نشانه‌های ما را جز هر خائن ناسپاسگزاری انکار نمی کند». [۴]: ۴ - سوره مبارکه نمل، آیه ۶۲. «یا ]کیست [آن کس که درمانده را -چون وی را بخواند- اجابت می‌کند، و گرفتاری را برطرف می‌گرداند، و شما را جانشینان این زمین قرار می‌دهد؟ آیا معبودی با خداست؟ چه کم پند می‌پذیرید». [۱]: ۱ - سوره مبارکه غافر، آیه ۱۴. «پس خدا را پاکدلانه فراخوانید، هر چند ناباوران را ناخوش افتد». [۲]: ۲ - سوره مبارکه غافر، آیه ۶۵. «اوست ]همان [زنده ای که خدایی جز او نیست. پس او را در حالی که دین ]خود [را برای وی بی آلایش گردانیده اید بخوانید. سپاس ]ها همه [ ویژؤ خدا پروردگار جهانیان است». [۳]: ۳ - سوره مبارکه اعراف، آیه ۱۸۰. «و نامهای نیکو به خدا اختصاص دارد، پس او را با آنها بخوانید، و کسانی را که در مورد نامهای او به کژی می‌گرایند رها کنید. زودا که به ]سزای [ آنچه انجام می‌دادند کیفر خواهند یافت». [۴]: ۴ - سوره مبارکه رعد، آیه ۱۴. «دعوت حق برای اوست. و کسانی که ]مشرکان [جز او می‌خوانند، هیچ جوابی به آنان نمی دهند، مگر مانند کسی که دو دستش را به سوی آب بگشاید تا ]آب [به دهانش برسد، در حالی که ]آب [به ]دهان [او نخواهد رسید، و دعای کافران جز بر هدر نباشد». [۵]: ۵ - سوره مبارکه غافر، آیه ۵۰. «می گویند: «مگر پیامبرانتان دلایل روشن به سوی شما نیاوردند؟ » می‌گویند: «چرا. » می‌گویند: پس بخوانید. و ]لی [دعای کافران جز در بیراهه نیست». [۱]: ۱ - سوره مبارکه کهف، آیه ۲۸. 📚✍شرح بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357