eitaa logo
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
1.4هزار دنبال‌کننده
47.8هزار عکس
34.8هزار ویدیو
1.6هزار فایل
#نذر_ظهور ارتباط با ما @Zh4653 @zandahlm1357 سلام خدمت بزرگواران این کانال پیروفرمایشات امام خامنه ای باب فعالیت درفضای مجازی ایجاد شده ازهمراهی شما سپاسگزاریم درصورت رضایت ؛کانال را به دیگران معرفی بفرمایید🍃🍃🍃🍃https://eitaa.com/zandahlm1357
مشاهده در ایتا
دانلود
هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)
.......: ۱۲- الصدوق قال: حدّثنا أحمد بن زياد بن جعفر الهمدانى رضى الله عنه قال: حدّثنا علىّ بن إبراهيم بن هاشم عن أبيه عن علىّ بن معبد عن الحسين بن خالد، قال: قلت للرضاعليه السلام: يابن رسول الله، إنّ الناس يروون أنّ رسول الله صلّي الله عليه و آله قال: إنّ الله عزّوجلّ خلق آدم علي صورته، فقال: قاتلهم الله، لقدحذفوا أوّل الحديث، إنّ رسول الله صلّي الله عليه و آله مرّ برجلَين يتسابّان، فسمع أحدهما يقول لصاحبه: قبّح الله وجهك و وجه مَن يشبهك! فقال صلّي الله عليه و آله له: يا عبدالله، لاتقل هذا لأخيك، فإنّ الله عزّوجلّ خلق آدم علي صورته. ۱۳- الصدوق قال: حدّثنا الحسين بن أحمد عن أبيه قال: حدّثنا محمّد بن بندار عن محمّد بن علىّ عن محمّد بن عبدالله الخراسانى خادم الرّضا قال: قال بعض الزنادقة لأبى الحسن عليه السلام: لِم احتجب الله؟ فقال أبوالحسن عليه السلام: إنّ الحجاب عن الخلق لكثرة ذنوبهم، فأمّا هو فلاتخفي عليه خافية فى آناء اللّيل و النهار، قال: فلِمَ لاتدركه حاسّة البصر؟ قال: للفرق بينه و بين خلقه الّذين تدركهم حاسّة الأبصار، ثمّ هو أجلّ من أن تدركه الأبصار أو يحيط به وهم أو يضبطه عقل، قال: فحدّه لى، قال: إنّه لايحدّ، قال: لِمَ؟ قال: لأنّه كلّ محدود متناهٍ إلي حدّ فإذا احتمل التحديد احتمل الزيادة، و إذا احتمل الزيادة احتمل النقصان، فهو غير محدود و لامتزايد و لامتجزّئ و لامتوهّم. ۱۴- علىّ بن طاووس عن الصدوق فى كتاب الجامع عن محمّد بن الحسن الصفار و عبدالله بن جعفر الحميرى عن محمّد بن عيسي بن عبد عن هشام بن إبراهيم العباسى، قال: قلت للرضا عليه السلام: أمرنى بعض مواليك أن أسألك عن مسألة، قال: و من هو؟ قلت: الحسن بن سهل أخو الفضل بن سهل ذى الرياستين، قال: فى أىّ شى ء المسألة؟ قلت: فى التوحيد، قال: فى أىّ التوحيد؟ قلت: يسألك عن الله تعالي، جسم أو ليس بجسم؟ فقال: إنّ الناس فى التوحيد ثلاثة، فمذهب إثبات تشبيهه لايجوز، و مذهب النفى لايجوز، فلامحيص عن المذهب الثالث: إثبات بلاتشبيه. ۱۵- الكلينى عن أحمد بن إدريس عن محمّد بن عبد الجبّار عن صفوان بن يحيي قال: سألنى أبوقرّة المحدّث أن اُدخله علي أبى الحسن الرضا عليه السلام فاستأذنته فى ذلك فأذن لى، فدخل عليه، فسأله عن الحلال و الحرام و الأحكام حتّي بلغ سؤاله إلي التوحيد، فقال أبوقرّة: إنّا روّينا أنّ الله قسّم الرؤية و الكلام بين نبيّين، فقسّم الكلام لموسي و لمحمّد الرؤية. فقال أبوالحسن عليه السلام: فمَن المبلّغُ عن الله إلي الثقلين من الجنّ و الإنس (لاتدركه الأبصار) و (لايحيطون به علماً) و (ليس كمثله شى ء) أليس محمّد؟ قال: بلي، قال: كيف يجيئ رجل إلي الخلق جميعاً فيخبرهم أنّه جاء من عندالله و أنّه يدعوهم إلي الله بأمر الله فيقول (لاتدركه الأبصار) و (لايحيطون به علماً) و (ليس كمثله شى ء) ثمّ يقول: أنا رأيته بعينى و أحطّت به علماً و هو علي صورة البشر؟! أما تستحون؟! ما قدرت الزنادقة أن ترميه بهذا أن يكون يأتى من عند الله بشى ء ثمّ يأتى بخلافه من وجه آخر! قال أبو قرّة: فإنّه يقول (و لقدرآه نَزْلةً اُخري) فقال أبوالحسن عليه السلام: إنّ بعد هذه الآية ما يدلّ علي ما رأي حيث قال (ما كَذَبَ الفؤادُ ما رأي) يقول: ما كذب فؤاد محمّد ما رأت عيناه، ثمّ أخبر بما رأي فقال (لقدرأي مِن آيات ربّه الكبري) فآيات الله غير الله و قدقال الله (و لايحيطون به علماً) فإذا رأته الأبصار فقدأحاطت به العلم و وقعت المعرفة فقال أبو قرّة: فتكذّب بالروايات؟! فقال أبوالحسن عليه السلام: إذا كانت الروايات مخالفة للقرآن كذّبتها، و ما أجمع المسلمون عليه أنّه لايحاط به علماً و لاتدركه الأبصار و ليس كمثله شى ء. ۱۶- الكلينى عن أحمد بن إدريس عن أحمد بن محمّد بن عيسي عن علىّ بن سيف عن محمّد بن عبيد قال: كتبت إلي أبى الحسن الرضا عليه السلام أسأله عن الرؤية و ما ترويه العامّة و الخاصّة، و سألته أن يشرح لى ذلك، فكتب بخطّه: اتّفق الجميع لاتَمانُع بينهم أنّ المعرفة من جهة الرؤية ضرورة، فإذا جاز أن يري الله بالعين وقعت المعرفة ضرورة ثمّ لم تَخلُ تلك المعرفة من أن تكون إيماناً أو ليست بإيمان، فإن كانت تلك المعرفة من جهة الرؤية إيماناً فالمعرفة الّتى فى دار الدنيا من جهة الاكتساب ليست بإيمان لانّها ضدّه، فلايكون فى الدنيا، مؤمن، لأنّهم لم يروا الله عزّ ذكره و إن لم تكن تلك المعرفة الّتى من جهة الرؤية إيماناً لم تَخلُ هذه المعرفة الّتى من جهة الاكتساب أن تزول و لاتزول فى المعاد، فهذا دليل علي أن الله عزّوجلّ لايُرى بالعين إذ العين تؤدّى إلي ما وصفناه. ۱۷- الكلينى عن محمّد بن يحيي عن أحمد بن محمّد عن أبى هاشم الجعفرى عن أبى الحسن الرضا عليه السلام قال: سألته عن الله، هل يوصف؟ فقال: أما تقرأ القرآن؟! قلت: بلي، قال: أما تقرأ قوله تعالي (لاتُدركُه الأبصارُ و هو يدركُ الأبصار) قلت: بلي، قال: فتعرفون الأبصار؟ قلت: بلي، قال: ما هى؟ قلت: أبصار ال
عيون، فقال: إنّ أوهام القلوب أكبر من أبصار العيون، فهو لاتدركه الأوهام و هو يدرك الأوهام. ۱۸- الصدوق قال: حدّثنا علىّ بن أحمد بن محمّد بن عمران الدقّاق رضى الله عنه قال: حدّثنا محمّد بن أبى عبدالله الكوفى عن محمّد بن اسماعيل البرمكى عن الحسين بن الحسن عن بكر بن صالح عن الحسين بن سعيد عن إبراهيم بن محمد الخزّاز و محمّد بن الحسين قالا: دخلنا علي أبى الحسن الرضا عليه السلام فحكينا له ما روى أنّ محمداً صلّي الله عليه و آله رأي ربّه فى هيئة الشابّ الموفّق فى سنّ أبناء ثلاثين سنة، رِجلاه فى خُضرة! و قلت: إنّ هشام بن سالم و صاحب الطاق و الميثمى يقولون: إنّه أجوف إلي السّرّة و الباقى صَمَد! فخرّ ساجداً ثمّ قال: سبحانك ما عرفوك و لاوحّدوك، فمن أجل ذلك وصفوك، سبحانك لو عرفوك لوصفوك بما وصفت به نفسك، سبحانك كيف طاوعتهم أنفسهم أن شبّهوك بغيرك، إلهى لاأصفك إلّا بما وصفت به نفسك و لاأشبّهك بخلقك، أنت أهل لكلّ خير، فلاتجعلنى من القوم الظالمين) . ثمّ التفت إلينا فقال: ما توهّمتم من شى ء فتوهمّوا الله غيره، ثمّ قال نحن آل محمّد النمط الأوسط الّذى لايدركنا الغالى و لايسبقنا التالى، يا محمّد إنّ رسول الله صلّي الله عليه و آله حين نظر إلي عظمة ربّه كان فى هيئة الشابّ الموفق و سنّ أبناء ثلاثين سنة، يا محمّد عظم ربّى و جلّ أن يكون فى صفة المخلوقين. قال: قلت: جعلت فداك من كانت رجلاه فى خضرة؟ قال: ذاك محمّد صلّي الله عليه و آله كان إذا نظر إلي ربّه بقلبه جعله فى نور مثل نور الحجب حتّي يستبين له ما فى الحجب، إنّ نور الله منه أخضرّ ما أخضرّ و منه أحمرّ ما أحمرّ و منه أبيضّ ما أبيضّ و منه غير ذلك، يا محمّد ما شهد به الكتاب و السنّة فنحن القائلون به. .......: امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357
🎤💭🎤💭🎤💭🎤 ✅پاسخ به شبهات وهابیت علیه مهدویت ⬅️قسمت 4⃣2⃣ از 2⃣3⃣ 💭شبهه ی شماره 4⃣2⃣ 📃در این شبهه مطرح می کنند که مهدی شیعیان طبق روایات می ترسد، اما مهدی اهل سنت شجاع و نترس است!!😳 ✅جواب شبهه 👇👇 ⚠️ بارها عرض کردیم🗣 اگر در روایتی می گـوید امام زمان (عج) خائف است 👈این خائف به معنای ترس از بزدلی و این چیزها نیست، ترس از این است که اگر الان ایشان تشریف بیاورند چون شرایط فراهم نیست کشته می شوند و این کشته شدن باعث این می شود که مأموریت الهی انجام نشود و روی زمین بماند.👉 👌خداوند در قرآن📖 در رابطه با حضرت موسی (ع) صفت ترسان را بکار می برد، بعد می گوید که حضرت موسی فرار کرد. حضرت موسی می گوید وقتی آن قبطی را کشتم ترسان شدم، ترسیدم فرار کردم.. ⁉️چطور در قرآن می‌گوید پیغمبر خدا فرار کرد ترسید، این عیب نیست⁉️ بعد برای امام زمان عیب است!😳 شما وهابی ها چطور شبهه ی حضرت موسی را پاسخ می دهید؟ 🔹عرض کردیم این ترس نه اینکه کشته بشود از مرگ بترسد، از دشمن بترسد،👈 بحث این است که کشته و شهید بشود دیگر جانشینی💫 بعد از او نیست و مأموریت⚜ خدا روی زمین می‌ماند، ترس از این است. همانطور که در قرآن می گوید حضرت موسی ترسید! ترسید که نکند مأموریت خدا روی زمین بیفتد، این ترس هم از همان است. 🎤استاد احسان عبادی
🔰 سلسله نوشتارهای 3 👈 بررسی رفتاری لحظه شناسی ها و لحظه نشناسی های مهم و عبرت آمیز تاریخ در کلام رهبری 🎬 جلسه سوم 3️⃣ اگر حساسیت ها درک می شد.... «اگر آن روزی که آمریکائیها در این کشور کودتا راه انداختند - آمریکا و انگلیس تواماً، در سال ۳۲ - حساسیتِ موقع درک میشد، اقدام مناسب انجام میگرفت، یقیناً سالها خسارتهائی که عاید شد برای کشور، پیش نمیآمد. هوشیارانه حوادث را باید رصد کرد.» 28 بهمن 1387 👌 آن روز اگر مصدق می فهمید که آمریکا چه خباثتی دارد و دست دوستی به آنها نمی داد و حرف بزرگان و علما مخصوصا آیت الله کاشانی را گوش می داد ، ما همان سال 32 از شر پهلوی خلاص شده بودیم ، چون شاه قبلش در تاریخ 25 مرداد 32 فرار کرده بود به رم ، تا جایی که وقتی همسرش ثریا به او گفت برخواهیم گشت ، شاه او را خوش خیال نامید و گفت امکان ندارد برگردیم و کار سلطنت تمام شده !!! 👈 بعد از سال 32 دشمنی مستقیم آمریکا با مردم ایران و هر ندای آزادی خواه و عزت خواه در کشور شروع شد ، به والله جای تعجب است این مسائل از دشمنی آمریکا جلوی چشم ماست ، اما برخی جوانان عزیز ما هنوز آمریکا را ناجی ملت می دانند ! ⬅️ آن ها مقصرند که تاریخ نمی خوانند ، اما من و شما هم مقصریم که تاریخ درست را برای آنها تبیین نکردیم و حقایق را برای آنها شرح ندادیم ، در در عرصه روایتگری درست کوشا باشیم. 🔰انقلابی باید قوی شود🔰
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
هنر آن است ڪه بمیرے پیش از آنڪه بمیرانندت و مبدا و منشا حیات آنانند ڪه چنین مرده‌اند... .......: @zandahlm1357
#مجله_مجازی_تازنده ایم_ رزمنده ایم
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
آرامش الهی یعنی تانک‌های عراقی پشت سرت دارن میان ولی تو عین خیالت نیست ! ! هدیه به روح مطهر امام و شهدا صلوات https://eitaa.com/zandahlm1357
.......: تقدیر ارزاق به واسطه روز و شب قوله علیه السلام: بِتَقْدِیرٍ مِنْهُ لِلْعِبَادِ فِیمَا یَغْذُوهُمْ بِهِ، وَ یُنْشِئُهُمْ عَلَیْهِ. یعنی این اختلافات لیل و نهار به تقدیر خدا است از برای مصالح حال عباد، تا به سبب این تقدیر و تدبیر غذا بدهد آنها را و نشو و نما نمایند بر او، کما قال تعالی: « ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ [۱] »، چه، فهمیدی که اختلاف لیالی و ایام و دخول اجزاء هر یک در دیگری به واسطه حرکت ذاتی شمس در بروج اثنی عشریه در سیصد و شصت و شش روز است، که این مدار ذاتی او است که شش ماه در بروج شمالیه اوج و حضیض دارد، و شش ماه در بروج جنوبیه، چنان که بالتبع فلک اعظم در بیست و چهار ساعت به دور مرکز خود سیر نماید که وقوعش در تحت الارض، لیل و در فوق الارض، نهار است. بالجمله، از حرکت ذاتی شمس در آن بروج دوازده گانه أوّلا حاصل می‌شود فصول اربعه، که هر یک از آنها سر جای خود موجب تکمیل اغذیه و البسه و جمیع مایحتاج بنی نوع انسان، و باعث نشو و نمای آنها است. ---------- [۱]: ۱ - سوره مبارکه انعام، آیه ۹۶. .......: 📚✍ بر صحیفه سجادیه میرزا ابراهیم سبزواری وثوق الحکماء https://eitaa.com/zandahlm1357
.......: دروغ پذیرفته گفته شده: روزی اشعب از راهی می‌گذشت، کودکان با وی به بازی پرداختند، اشعب خواست آنها را از خود دور کند، لذا به آنها گفت: وای بر شما که سالم بن عبداللّٰه خرماهای صدقه ای عمر را تقسیم می‌کند، بچه هابه سوی خانه سالم بن عبداللّٰه هجوم آوردند؛ اشعب نیز با آنها می‌رفت و می‌گفت: چرا نروم، شاید واقعاً چنین باشد. .......: شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357
🌴 🌹 و قال عليه‌السلام إِنَّ‌ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‌ رَغْبَةً‌ فَتِلْكَ‌ عِبَادَةُ‌ التُّجَّارِ، وَ إِنَّ‌ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‌ رَهْبَةً‌ فَتِلْكَ‌ عِبَادَةُ‌ الْعَبِيدِ، وَ إِنَّ‌ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‌ شُكْراً فَتِلْكَ‌ عِبَادَةُ‌ الْأَحْرَارِ. امام عليه السلام فرمود: گروهى خدا را از روى رغبت و ميل (به بهشت) پرستش كردند، اين عبادت تاجران است و عدّه‌اى از روى ترس او را پرستيدند و اين عبادت بردگان است و جمعى ديگر خدا را براى شكر نعمت‌ها (و اين‌كه شايستۀ عبادت است) پرستيدند. اين عبادت آزادگان است.
شرح و تفسير عبادت آزادگان و احرار امام عليه السلام در اين كلام نورانى انگيزه‌هاى عبادت عابدان را با ذكر سلسلۀ مراتب آنها بيان كرده، مى‌فرمايد:«گروهى خدا را از روى رغبت و ميل (به بهشت) و پرستش كردند، اين عبادت تاجران است و عدّه‌اى از روى ترس او را پرستيدند و اين عبادت بردگان است و جمعى ديگر خدا را براى شكر نعمت‌ها (و اين‌كه شايستۀ عبادت است) پرستيدند. اين عبادت آزادگان است»؛ (إِنَّ‌ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‌ رَغْبَةً‌ فَتِلْكَ‌ عِبَادَةُ‌ التُّجَّارِ، وَ إِنَّ‌ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‌ رَهْبَةً‌ فَتِلْكَ‌ عِبَادَةُ‌ الْعَبِيدِ، وَ إِنَّ‌ قَوْماً عَبَدُوا اللَّهَ‌ شُكْراً فَتِلْكَ‌ عِبَادَةُ‌ الْأَحْرَارِ) . امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه انگيزه‌هاى عبادت را به صورت بسيار لطيف، زيبا و دقيق بيان فرموده و مردم را به سه گروه تقسيم مى‌كند. گروه اوّل كسانى هستند كه شوق بهشت و عشق به حور و قصور و مواهب ديگر بهشتى آنها را به سوى عبادت پروردگار دعوت مى‌كند، گرچه عبادت اينها بر خلاف آنچه بعضى از ناآگاهان پنداشته‌اند صحيح است؛ ولى به يقين در حد اعلا نيست، زيرا كارشان شبيه تاجرانى است كه سرمايه‌اى را به بازار مى‌برند تا چيز بهتر و بيشتر به دست آورند. گروه دوم كسانى هستند كه ترس از آتش دوزخ و عذاب‌هاى جانكاه آن، ايشان را وادار به اطاعت و عبادت پروردگار مى‌كند. گرچه عبادت اين گروه - همان گونه كه خواهد آمد - نيز صحيح است؛ ولى در حد اعلى نيست، زيرا كار آنها شبيه غلامانى است كه از ترس تازيانۀ مولا انجام وظيفه مى‌كنند. اما گروه سوم كسانى هستند كه سطح فكر و معرفت و اخلاصشان برتر از اين است كه عشق به نعمت‌هاى بهشتى و وحشت از عذاب‌هاى دوزخى آنها را به عبادت پروردگار وادارد، بلكه محبت پروردگار و شكر نعمت‌هاى او و عشق به قرب حق آنها را به عبادت جذب مى‌كند. اين برترين انگيزۀ عبادت است و اين عبادت آزادگان است؛ آزادگان از عشق به جنت و ترس از نار. شبيه اين معنا به صورت ديگرى - طبق روايتى كه مرحوم علامۀ مجلسى در بحار الانوار آورده از آن حضرت نقل شده مى‌فرمايد: «مَا عَبَدْتُكَ‌ خَوْفاً مِنْ‌ نَارِكَ‌ وَ لَا طَمَعاً فِي جَنَّتِكَ‌ لَكِنْ‌ وَجَدْتُكَ‌ أَهْلاً لِلْعِبَادَةِ‌ فَعَبَدْتُك ؛(خداوندا!) من تو را از ترس دوزخت پرستش نكردم و نه به جهت طمع در بهشت تو؛ ولى تو را شايستۀ عبادت ديدم و پرستيدم». ١ در حديث ديگرى از آن حضرت اين تقسيم‌هاى سه‌گانه به تعبير ديگرى نقل شده و در آخر آن آمده است: «لَكِنِّي أَعْبُدُهُ‌ حُبّاً لَهُ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ فَتِلْكَ‌ عِبَادَةُ‌ الْكِرَامِ‌ وَ هُوَ الْأَمْنُ‌ لِقَوْلِهِ‌ عَزَّ وَ جَلَّ‌ وَ هُمْ‌ مِنْ‌ فَزَعٍ‌ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ‌ ؛ولى من او را به جهت عشق به آن ذات پاك مى‌پرستم و اين عبادت بزرگواران است كه سبب آرامش و امنيت در روز جزاست، زيرا خداى متعال مى‌فرمايد: آنها از وحشت آن روز در امانند». ٢ نكته: انگيزه‌هاى عبادت شك نيست كه عبادت نياز به قصد قربت دارد؛ يعنى بايد انگيزه‌هاى آن الهى باشد و خلوص از هرگونه ريا و قصد غير خدا نيز لازم است. فقها فرموده‌اند: اگر كسى وضو مى‌گيرد به نيت اطاعت فرمان خدا و هم براى اين‌كه به وسيلۀ آب خنك بدن او خنك شود، وضوى او خالى از اشكال نيست چرا كه انگيزۀ مشتركى بين قصد قربت و قصد برودت آب داشته است. البته اگر قصد اصلى قربت است كه در هر حال وضو براى نماز مى‌گرفت؛ ولى قصدهاى تبعى هم در كار باشد، ضررى نمى‌زند. در اينجا سؤال پيش مى‌آيد كه آيا به جا آوردن عبادات براى رسيدن به پاداش بهشت و نعمت‌هاى آن و حور و قصور جنت با قصد قربت سازگار است‌؟ همچنين انجام آن براى ترس از آتش دوزخ و عذاب‌هاى آن واقعاً خالصانه است‌؟ در زمينۀ آثار دنيوى و مواهب مادى، خواندن نماز باران براى رفع خشكسالى يا انجام دادن نماز شب براى وسعت روزى و امثال آن نيز قابل پرسش است كه چگونه اين‌گونه نيات با قصد قربت سازگار است. پاسخ همۀ اين پرسش‌ها يك چيز است و آن اين‌كه آنچه را انسان از خدا بخواهد عين قربت است و به تعبير ديگر، پاداش‌هاى بهشتى و نجات از عذاب دوزخ يا پاداش‌هاى مادى دنيوى از قبيل داعى بر داعى يعنى انگيزه‌اى است براى قصد قربت، زيرا عبادت كننده مى‌داند كه اگر نيت قربت نداشته باشد اين امور حاصل نمى‌شود. به همين دليل در سرتاسر قرآن مجيد براى تشويق مؤمنان به اطاعت پرودگار و تقرب به او سخن از نعمت‌هاى بهشتى به ميان آمده و براى نهى از مخالفت، سخن از عذاب‌هاى دوزخ. هرگاه اين امور با قصد قربت مخالفت داشت، هرگز در قرآن مجيد آن هم به صورت بسيار گسترده مطرح نمى‌شد. همچنين مسئلۀ نماز باران و مانند آن در احاديث اسلامى وارد شده و معصومان عليهم السلام به آن تشويق كرده‌اند. اگر با قصد قربت منافات داشت امكان نداشت تشويق كنند. نيز پاداش‌هاى مادى كه براى برپاداشتن نماز شب يا خواندن سوره‌هاى مختلف قرآن يا دعاهاي
ى براى خلاص زندانيان و شفاى بيماران همه دليل بر اين است كه آنچه از خدا خواسته شود، هرچند داعى بر آن رسيدن به مواهب مادى باشد منافات با قصد قربت ندارد. البته شك نيست اگر انسان به مقامى از ايمان و اخلاص برسد كه عبادت پروردگار را تنها براى اداى شكر و شايستگى حق براى عبادت به جاى آورد و حتى عشق به نعمت‌هاى بهشتى و ترس از آتش دوزخ و رسيدن به مواهب دنيوى را رها سازد، عبادتى در حد بسيار اعلا انجام داده است؛ ولى اين بدان معنا نيست كه اگر طمع در جنت و خوف از عذاب يا رسيدن به مواهب مادى دنيا انگيزۀ رفتن به در خانۀ خدا شود و همه را از او بخواهد با اخلاص نيت مخالفت داشته باشد، از اين رو در آيات قرآن در كنار «جَنّاتٍ‌ تَجْرِي تَحْتِهَا الْأَنْهارُ» ؛ باغ‌هايى از بهشت كه نهرها از كنار درختانش عبور مى‌كند» تعبير به «وَ رِضْوانٌ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌ أَكْبَرُ» (خشنودى و رضايت خداوند از همه برتر است) نيز آمده در آنجا كه مى‌فرمايد: «وَعَدَ اللّهُ‌ الْمُؤْمِنِينَ‌ وَ الْمُؤْمِناتِ‌ جَنّاتٍ‌ تَجْرِي مِنْ‌ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ‌ فِيها وَ مَساكِنَ‌ طَيِّبَةً‌ فِي جَنّاتِ‌ عَدْنٍ‌ وَ رِضْوانٌ‌ مِنَ‌ اللّهِ‌ أَكْبَرُ ذلِكَ‌ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ‌» ؛ خداوند به مردان و زنان باايمان، باغ‌هاى بهشتى وعده داده كه نهرها از پاى درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و (همچنين،) خانه‌ها و (قصرهاى) پاكيزه در باغ‌هاى جاودان بهشتى (به آنها وعده داده)؛ و خشنودى خدا،(از همۀ اينها) برتر است؛ واين، همان رستگارى و پيروزى بزرگ است». ١ چه خوب است كه انسان افق فكر و معرفت خود را چنان بالا برد كه از عبادات و مناجات‌هاى خود غير او را نخواهد، همان‌گونه كه در مناجات هشتم از مناجات‌هاى پانزده‌گانۀ امام سجاد عليه السلام وارد شده است كه به پيشگاه خدا عرضه مى‌دارد: «فَأَنْتَ‌ لَاغَيْرُكَ‌ مُرَادِي وَلَكَ‌ لَالِسِوَاكَ‌ سَهَرِي وَسُهَادِي وَلِقَاؤُكَ‌ قُرَّةُ‌ عَيْنِي وَوَصْلُكَ‌ مُنَى نَفْسِي وَإِلَيْكَ‌ شَوْقِي وَفِي مَحَبَّتِكَ‌ وَلَهِي وَإِلَى هَوَاكَ‌ صَبَابَتِي وَرِضَاكَ‌ بُغْيَتِي... وَقُرْبُكَ‌ غَايَةُ‌ سُؤْلِي ؛تو مراد منى و غير تو مراد من نيست. شب‌زنده‌دارى و بيدارى‌ام فقط‍‌ براى توست نه غير تو. ديدارت نور چشم من و وصل تو آرزوى من و به سوى تو شوق و اشتياق من است. در وادى محبت تو سرگشته و در هواى تو دل‌داده‌ام و خشنودى‌ات مقصد و مقصود من... و قرب تو منتهاى خواستۀ من است»