💢 هلاکت ۱۳۰۰ تروریست جبهه النصره طی ۴ روز 🔹شبکه الاخباریه سوریه گزارش داد که بیش از ۱۳۰۰ تروریست جبهه النصره و دیگر گروه‌های تکفیری طی چهار روز اخیر در عملیات ارتش سوریه در حومه حلب و حماه و ادلب به هلاکت رسیدند. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 تحریر الشام از تصرف ۱۱ روستا در شمال حلب از صبح امروز خبر دادند. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 ورود دادستانی به تخلفات خریدآنلاین طلا 🔹درحالی خرید و فروش طلا در سایت‌های مختلف از جمله دی جی کالا، اسنپ، بانی مد، دیوار و پلتفرم‌های طلا براحتی انجام می‌شود که اتحادیه طلا مدعی شده طلای تقلبی و کم عیار توسط این سایت‌ها فروخته می‌شود. 🔹واقفی معاون بانک مرکزی: ما به دادستانی نامه زدیم؛ ۲ هفته‌ای است که ساماندهی این پلتفرم‌ها در وزارت صمت، بانک مرکزی و چند نهاد دیگر به طور جدی انجام می‌شود. 🔹به تدریج با پلتفرم‌ها و سایت‌هایی که ضوابط را رعایت نکرده باشند برخورد شده و سرویس دهی آنها متوقف می‌شود. 🔹سرویس دهی ۲ پلتفرم فروش طلا در همین راستا متوقف شده است. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 وقتی صهیونیست ها آب و غذا را به روی غزه می بندد 🔹تصاویری از #آتش_زدن محموله آب و غذای ارسالی به غزه توسط نظامیان صهیونیست. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 آثار حملات اشغالگران بر ژنراتورها و تاسیسات بیمارستان اندونزی در شمال غزه که دو ماه است در محاصره است. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 جزئیات دستگیری ۲ سارق مسلح + اعتراف به ۵ فقره سرقت مسلحانه در همدان 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 کتائب حزب الله و فاطمیون در عراق برای حمایت از محور مقاومت به سوریه حرکت کردند. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 تلاش‌های تروریست های هیئت تحریر الشام برای ماندن در شهر طیبت‌الامام با شکست مواجه شد. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 ابراز خوشحالی تروریست ترکیه‌ای از اشغال شهر حلب سوریه توسط گروه‌های تکفیری 🔹این تروریست ترکیه‌ای به زبان ترکی استانبولی صحبت می‌کند که نقش کلیدی ترکیه را در ناآرامی‌های سوریه به روشنی نشان می‌دهد. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357 ‎

💢 سامانه پدافندی سام۳ که در منطقه تل حاصل حوالی حلب و در شمال سفیره بدست مسلحین سوری افتاده است 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

💢 آتش بس یکطرفه تا کی؟ 🔹تانک‌های ارتش صهیونیستی به همراه دو بولدوزر مسلح زرهی، وارد مناطقی از شهر خیام شدند که در هنگام درگیری توان ورود پیدا نکرده بودند. باز هم یک پیمان شکنی دیگر از قوم پیامبرکش آدمکش. 🔹همچنین آنها در روستای کفرکلا درختان زیتون منطقه عباره که روبروی دیوار مرزی است را از ریشه درآوردند. 🔹علاوه بر این، امروز نیروهای دشمن وارد میدان اصلی مرکبا شدند که باز هم در زمان نبرد، نتوانسته بودند به آنجا برسند. آنها دست به تخریب زمین و جاده‌ها و قطع راه‌ها زدند. 🔹بی‌شک ارتش لبنان در برابر این اشغالگری جدید هیچ اقدامی نخواهد کرد اما معلوم نیست حزب‌الله تا کی ساکت بماند. 📌 خبر ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

❌تصویر بالایی که دارد با عنوان هلاکت سرکرده گروهک تروریستی «هیأت تحریر الشام» در کانال‌ها و خبرگزاری‌ها دست بدست می‌شود فیک است و توسط هوش مصنوعی از روی تصویر تروریست اردنی که سال ۲۰۱۵ در حمص به هلاکت رسیده بود، ساخته شده! ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

#هر_روز_با_امام_رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

نخل باغ دين تا شنيد از باد پيغام وصال يار گل بر هوا مي‌افكند از خرّمي دستار گل گر نه از رشك رخ او رو به ناخن مي‌كَنَد مانده زخم ناخنش بهر چه بر رخسار گل تانگيرد دامنش گردي كشد جاروب وار دامن خود در ره آن سرو خوش رفتار گل خويش را ديگر به آب روي خود هرگز نديد تا فروزان ديد آن رخسار آتشبار گل از رگ گردن نگردد دعوي خوناب خوب گو برو باروي او دعوي مكن بسيار گل نافه۱ تاتار را باد بهاري سر گشود چيست پر خون نيفه اي۲ از نافه تاتار گل گر گدايي در هم اندوز و مرقع۳ پوش نيست از چه رو بر خرقه دوزد درهم و دينار گل تا ميان بلبل و قمري شود غوغا بلند مي زند ناخن به هم از باد در گلزار گل بر زمين افتاد طفل غنچه گويا از درخت خود نمودش غنچه بر شكل دهان مار گل گر نمي آيد زطوف روضه آل رسول چيست مهر آل كاورده است بر طومار۴ گل نخل باغ دين عليّ موسي جعفر كه هست باغ قدر و رفعتش را ثابت و سيّار گل آن كه بر ديوار گلخن گر دمد انفاس لطف عنكبوت و پرده را سازد بر آن ديوار گل نخل اگر از موم سازي در رياض روضه اش گردد از نشو و نما سر سبز و آرد بار گل گاه شير پرده را جان مي‌دهد كزخون خصم بردمد سر پنچة او را زنوك خار گل اي كه دادي دانة انگور زهر آلوده اش كشت كن اكنون به گلزاري كه باشد يار گل با دل پر زنگ شوگو غنچه در باغ جحيم۵ آن كه پنهان ساختن در پردة زنگار دل اي به دور روضه ات خلد برين راصد قصور وي به پيش نكهتت۶ با صد عزيزي خوار گل گر وزد بر شاخ گل باد سموم۷ قهر تو از دهن آتش دهد در باغ اژدروار گل سرو را كلك۸ من است آن بلبل مشكين نفس كش به اوصاف تو ريزد هر دم از منقار گل كلك من با معني رنگين عجب شاخ گليست كم فتد شاخي كه آرد بار اين مقدار گل در حديث مدعي رنگيني شعرم كجاست كيست كاين رنگش بود در گلشن اشعار گل كي بود چون دفتر گل پيش دانايان كار گر كسي چيند زكاغذ في المثل پرگار گل از گل بستان كه خواهد كرد بر ديوار رو گر بود بر صفحه ديوار از پرگار گل كي تواند چون گل گلشن شود بلبل فريب گر كشد بر تختة در باغ را نجّار گل غنچه سان سر در گريبان آر وحشي بعد از اين بگذر از گلزار و با اهل طرب بگذار گل در گلستان دل افروز جهان ما را بس است پنبة مرهم كه كنديم از دل افگار گل شد بهار و چشم بيمار غمم در خون نشست در بهاران بوتة گل بردمد ناچار گل تا بهار آمد در عشرت به رويم بسته شد كو ببازد بردر خوشحاليم مسمار۹ گل در بيان حال گفتن تا به كي بلبل شويم در دعا كوشيم گودست دعا بردار گل تازبان گل كشد بر صفحة بي پرگار آب تا بود آيينه سار باغ بي افزار گل آن كه يك رنگ نقيضت۱۰ گشته وز بي دانشي مي شمارد خار را در عالم پندار گل با درنگي كز رخش گردد سمن زار آينه بسكه او را از برص۱۱ بنمايد از رخسار گل كمال الدين وحشي بافقي ۱ - نافة تاتار: مشك ختن - نافه كيسه اي است كه در زير شكم جنس نر آهوي ختن قرار دارد و ماد ّه آي خوشبو كه به نام مشك موسوم است از منفذ آن خارج مي‌شود. ۲ - نيفه: بند شلوار - موضعي كه كمربند را از آن مي‌گذرانند - بقچه. ۳ - مرقّع پوش: صوفي، درويش، كسي كه جامة پاره پاره بهم دوخته بر تن كند. ۴ - طومار: نامة طولاني و پيچيده. ۵ - جحيم: دوزخ - جهنم. ۶ - نكهت: بوي خوش. #دانستنیهای_امام_رضا_علیه_السلام ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

📚 #کتاب_صوتی 🔊 🏷 کتاب #آبی‌ها #نویسنده: سعید تشکری #فصل_دوم 📚 ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

#نقش_بهشت 🔹یاایهاالرئوف... اینجا برای درد دل لاعلاج ها جز گوشه نگاه رئوفت طبیب نیست هرکس که مهر و عشق شما در دلش نشست از لطف بی دریغ شما بی نصیب نیست

#فاطمیه #ایام_فاطمیه ▪️ چند نکته مهم که باید مورد توجه ما مدعیان شیعه فاطمی (سلام الله علیها) باشد... استاد #رحیم_پور ▪️▪️▪️▪️▪️▪️ ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357

🌹 کتاب های معرفی شده توسط مقام معظم رهبری👇👇👇👇👇 🌺🍀💐🌷🍀🌺

✫⇠ #دختر_شینا ✫⇠قسمت :۱۵ #فصل_پنجم دویدم توی باغچه. زیر همان درختی که اولین بار بعد از نامزدی دیده بودمش، نشستم و گریه کردم. از فردای آن روز، مراسم ویژه قبل از عروسی یکی پس از دیگری شروع شد؛ مراسم رخت بران، اصلاح عروس و جهازبران. پدرم جهیزیه ام را آماده کرده بود. بنده خدا سنگ تمام گذاشته بود. سرویس شش نفره چینی خریده بود، دو دست رختخواب، فرش، چراغ خوراک پزی، چرخ خیاطی و وسایل آشپزخانه. یک روز فامیل جمع شدند و با شادی جهیزیه ام را بار وانت کردند و به خانه پدرشوهرم بردند. جهیزیه ام را داخل یک اتاق چیدند. آن اتاق شد اتاق من و صمد. 🔸 فصل ششم شبی که قرار بود فردایش جشن عروسی برگزار شود، صمد از پایگاه برگشت و تا نیمه های شب چند بار به بهانه های مختلف به خانه ما آمد. فردای آن روز برادرم، ایمان، سراغم آمد. به تازگی وانت قرمز رنگی خریده بود. من را سوار ماشینش کرد. زن برادرم، خدیجه، کنارم نشست. سرم را پایین انداخته بودم، اما از زیر چادر و تور قرمزی که روی صورتم انداخته بودند، می توانستم بیرون را ببینم. بچه های روستا با داد و هوار و شادی به طرف ماشین می دویدند عده ای هم پشت ماشین سوار شده بودند. از صدای پاهای بچه ها و بالا و پایین پریدنشان، ماشین تکان تکان می خورد. انگار تمام بچه های روستا ریخته بودند آن پشت. برادرم دلش برای ماشین تازه اش می سوخت. می گفت: «الان کف ماشین پایین می آید.» خانه صمد چند کوچه با ما فاصله داشت. شیرین جان که متوجه نشده بود من کی سوار ماشین شده ام، سراسیمه دنبالم آمد. همان طور که قربان صدقه ام می رفت، از ماشین پیاده ام کرد و خودش با سلام و صلوات از زیر قرآن ردم کرد. از پدرم خبری نبود. هر چند توی روستا رسم نیست پدر عروس در مراسم عروسی دخترش شرکت کند، اما دلم می خواست در آن لحظاتِ آخر پدرم را ببینم. به کمک زن برادرم، خدیجه، سوار ماشین شدم. در حالی که من و شیرین جان یک ریز گریه می کردیم و نمی خواستیم از هم جدا شویم. خدیجه هم وقتی گریه های من و مادرم را دید، شروع کرد به گریه کردن. بالاخره ماشین راه افتاد و من شیرین جان از هم جدا شدیم. تا خانه صمد من گریه می کردم و خدیجه گریه می کرد. وقتی رسیدیم، فامیل های داماد که منتظرمان بودند، به طرف ماشین آمدند. در را باز کردند و دستم را گرفتند تا پیاده شوم. بوی دود اسپند کوچه را پر کرده بود. مردم صلوات می فرستادند. یکی از مردهای فامیل، که صدای خوبی داشت، تصنیف های قشنگی درباره حضرت محمد(ص) می خواند و همه صلوات می فرستادند. صمد رفته بود روی پشت بام و به همراه ساقدوش هایش انار و قند و نبات توی کوچه پرت می کرد. هر لحظه منتظر بودم نبات یا اناری روی سرم بیفتد، اما صمد دلش نیامده بود به طرفم چیزی پرتاب کند. مراسم عروسی با ناهار دادن به مهمان ها ادامه پیدا کرد. عصر مهمان ها به خانه هایشان برگشتند. نزدیکان ماندند و مشغول تهیه شام شدند. دو روز اول، من و صمد از خجالت از اتاق بیرون نیامدیم. مادر صمد صبحانه و ناهار و شام را توی سینی می گذاشت. صمد را صدا می زد و می گفت: «غذا پشت در است.» ما کشیک می دادیم، وقتی مطمئن می شدیم کسی آن طرف ها نیست، سینی را برمی داشتیم و غذا را می خوردیم. رسم بود شب دوم، خانواده داماد به دیدن خانواده عروس می رفتند. از عصر آن روز آرام و قرار نداشتم. لباس هایم را پوشیده بودم و گوشه اتاق آماده نشسته بودم. می خواستم همه بدانند چقدر دلم برای پدر و مادرم تنگ شده و این قدر طولش ندهند. بالاخره شام را خوردیم و آماده رفتن شدیم. داشتم بال درمی آوردم. دلم می خواست تندتر از همه بدوم تا زودتر برسم. به همین خاطر هی جلو می افتادم. صمد دنبالم می آمد و چادرم را می کشید. وقتی به خانه پدرم رسیدیم، سر پایم بند نبودم. پدرم را که دیدم، خودم را توی بغلش انداختم و مثل همیشه شروع کردم به بوسیدنش. اول چشم راست، بعد چشم چپ، گونه راست و چپش، نوک بینی اش، حتی گوش هایش را هم بوسیدم. شیرین جان گوشه ای ایستاده بود و اشک می ریخت و زیر لب می گفت: «الهی خدا امیدت را ناامید نکند، دختر قشنگم.» خانواده صمد با تعجب نگاهم می کردند. آخر توی قایش هیچ دختری روی این را نداشت این طور جلوی همه پدرش را ببوسد. چند ساعت که در خانه پدرم بودم، احساس دیگری داشتم. حس می کردم تازه به دنیا آمده ام. کمی پیشِ پدرم می نشستم. دست هایش را می گرفتم و آن ها را یا روی چشمم می گذاشتم، یا می بوسیدم. گاهی می رفتم و کنار شیرین جان می نشستم. او را بغل می کردم و قربان صدقه اش می رفتم. عاقبت وقت رفتن فرا رسید. دل کندن از پدر و مادرم خیلی سخت بود. تا جلوی در، ده بار رفتم و برگشتم. مرتب

پدرم را می بوسیدم و به مادرم سفارشش را می کردم: «شیرین جان! مواظب حاج آقایم باش. حاج آقایم را به تو سپردم. اول خدا، بعد تو و حاج آقا.» توی راه برعکس موقع آمدن آهسته راه می رفتم. ریزریز قدم برمی داشتم و فاصله ام با بقیه زیاد شده بود. دور از چشم دیگران گریه می کردم. صمد چیزی نمی گفت. مواظبم بود توی چاله چوله های کوچه های باریک و خاکی نیفتم. فردای آن روز صمد رفت. باید می رفت. سرباز بود. با رفتنش خانه برایم مثل زندان شد. مادر صمد باردار بود. من که در خانه پدرم دست به سیاه و سفید نمی زدم، حالا مجبور بودم ظرف بشویم. جارو کنم و برای ده دوازده نفر خمیر نان آماده کنم. دست هایم کوچک بود و نمی توانستم خمیرها را خوب ورز بدهم تا یک دست شوند. آبان ماه بود. هوا سرد شده بود و برگ های درخت ها که زرد و خشک شده بودند، توی حیاط می ریختند. هر روز مجبور بودم ساعت ها توی آن هوای سرد برگ ها را جارو کنم. دو هفته از ازدواجمان گذشته بود. یک روز مادر صمد به خانه دخترش رفت و به من گفت: «من می روم خانه شهلا، تو شام درست کن.» در این دو هفته همه کاری انجام داده بودم، به جز غذا درست کردن. چاره ای نبود. رفتم توی آشپزخانه که یکی از اتاق های هم کف خانه بود. پریموس را روشن کردم. آب را توی دیگ ریختم و منتظر شدم تا به جوش بیاید. شعله پریموس مرتب کم و زیاد می شد و مجبور بودم تندتند تلمبه بزنم تا خاموش نشود. عاقبت آب جوش آمد. برنج هایی که پاک کرده و شسته بودم، توی آب ریختم. از دلهره دست هایم بی حس شده بود. نمی دانستم کی باید برنج را از روی پریموس بردارم. خواهر صمد، کبری، به دادم رسید. خداخدا می کردم برنج خوب از آب دربیاید و آبرویم نرود. کمی که برنج جوشید، کبری گفت: «حالا وقتش است، بیا برنج را برداریم.» دو نفری کمک کردیم و برنج را داخل آبکش ریختیم و صافش کردیم. برنج را که دم گذاشتیم، مشغول سرخ کردن سیب زمینی و گوشت و پیاز شدم برای لابه لای پلو. شب شد و همه به خانه آمدند. غذا را کشیدم، اما از ترس به اتاق نرفتم. گوشه آشپزخانه نشستم و شروع کردم به دعا خواندن. کبری صدایم کرد. با ترس و لرز به اتاق رفتم. مادر صمد بالای سفره نشسته بود. دیس های خالی پلو وسط سفره بود. همه مشغول غذا خوردن بودند، می خوردند و می گفتند: «به به چقدر خوشمزه است.» فردا صبح یکی از همسایه ها به سراغ مادرشوهرم آمد. داشتم حیاط را جارو می کردم. می شنیدم که مادرشوهرم از دست پختم تعریف می کرد. می گفت: «نمی دانید قدم دیشب چه غذایی برایمان پخت. دست پختش حرف ندارد. هر چه باشد دختر شیرین جان است دیگر.» اولین باری بود در آن خانه احساس آرامش می کردم. دو ماه از ازدواج ما گذشته بود. مادر صمد پا به ماه شده بود و هر لحظه منتظر بودیم درد زایمان سراغش بیاید. عصر بود. تازه از کارهای خانه راحت شده بودم. می خواستم کمی استراحت کنم. کبری سراسیمه در اتاقم را باز کرد و گفت: «قدم! بدو... بدو... حال مامان بد است.» به هول از جا بلند شدم و دویدم به طرف اتاقی که مادرشوهرم آنجا بود. داشت از درد به خود می پیچید. دست و پایم را گم کردم. نمی دانستم چه کار کنم. گفتم: «یک نفر را بفرستید پی قابله.» یادم آمد، سر زایمان های خواهر و زن برادرهایم شیرین جان چه کارهایی می کرد. با خواهرشوهرهایم سماور بزرگی آوردیم و گوشه اتاق گذاشتیم و روشنش کردیم. مادرشوهرم هر وقت دردش کمتر می شد، سفارش هایی می کرد؛ مثلاً لباس های نوزاد را توی کمد گذاشته بود یا کلی پارچه بی کاره برای این روز کنار گذاشته بود. چند تا لگن بزرگ و دستمال تمیز هم زیر پله های حیاط بود. من و خواهرشوهرهایم مثل فرفره می دویدیم و چیزهایی را که لازم بود، می آوردیم. بالاخره قابله آمد. دلم نمی آمد مادرشوهرم را در آن حال ببینم، پشتم را کردم و خودم را با سماور مشغول کردم که یعنی دارم فتیله اش را کم و زیاد می کنم یا نگاه می کنم ببینم آب جوش آمده یا نه، با صدای فریاد و ناله های مادرشوهرم به گریه افتادم. برایش دعا می خواندم. کمی بعد، صدای فریادهای مادرشوهرم بالاتر رفت و بعد هم صدای نازک و قشنگ گریه نوزادی توی اتاق پیچید. همه زن هایی که دور و بر مادرشوهرم نشسته بودند، از خوشحالی بلند شدند. ادامه دارد... 🕊🌹 ┄┅┅┅┅❀┅┅┅┅┄ 💯@zandahlm1357