📰 دکه روزنامه‌ - پنجشنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۱

آغاز ثبت‌نام وام ودیعه مسکن 🔹براساس مصوبه شورای پول و اعتبار سقف تسهیلات کمک ودیعه مسکن در سال ۱۴۰۱ در تهران ۱۰۰ میلیون تومان، مراکز استانها ۷۰ میلیون و سایر شهرها ۴۰ میلیون تومان است. 🔹نرخ سود این تسهیلات ۱۸ درصد و دوره بازپرداخت آن ۵ ساله است.

🎥ساعت شروع کار ادارات در تیرماه تغییر می‌کند 🔹محرابیان، وزیر نیرو: در راستای مدیریت مصرف برق در بخش اداری، ساعت شروع کار ادارات در تیرماه و مردادماه تغییر می‌کند.

.......: براي اين كه با ارزش و اهميت كار فقهي مفيد آشنايي اجمالي پيدا شود به سر فصلهاي سه گانه در اين مورد اشاره مي‌كنيم: الف) كتاب مقنعه. ب) رساله‌هاي فقهي كوچك مفيد. ج) كتاب التذكرة باصول الفقه. الف) كتب مقنعه: مقنعه يك دوره ي تقريباً كامل فقه است، هيچ كتاب فقهي پيش از آن با اين خصوصيت وجود ندارد. مقنع صدوق علاوه بر اين كه مانند كتاب علي بن بابويه متون روايات است از لحاظ جامعيت مباحث فقهي هم به مقنعه نمي رسد و علاوه بر آن، مباحث آن مختصرتر و كوتاه تر است، مفيد در اين كتاب، اگر چه استدلال بر فتاواي خود ذكر نكرده و لذافهم چگونگي استدلال او بر اين فتاوي آسان نيست، اما به استناد قرينه ي اطمينان بخشي مي‌توان گفت كه فتاوي او در اين كتاب متكي به استدلال متين فقهي است و اگر اين استدلال، مكتوب نيست تا آيندگان از آن استفاده كنند، اما چنان بوده كه تلامذه و طبقه ي فقهاي متصل به او آن را سرمشق كار خود قرار دهند و بر آن، بيافزايند. آن قرينه ي اطمينان بخش، كتاب تهذيب شيخ طوسي است. چنانكه مي‌دانيم، تهذيب شرح مقنعه و بيان استدلالهاي فقهي آن است. شيخ طوسي (ره) در مقدمه ي آن كتاب پس از ذكر انگيزه ي خود از نگارش آن و اين كه همان صديقي كه از او تأليف كتاب را طلب كرده اين را نيز خواسته است كه شيخ براي اداي آن مقصود، مقنعه ي مفيد را كه كافي و شافي و خالي از حشو و زائد است شرح كند، روش خود را در استدلال بيان مي‌كند كه بطور خلاصه چنين است: استدلال در هر مسأله به ظاهر يا صريح قرآن و يا انواع دلالتهاي مفهومي آن (مانند: مفهوم موافقه و مفهوم مخالفه و دلالت التزاميه و اشباه آن)، و نيز استدلال به سنت قطعيه به معناي خبر متواتر و يا خبر محفوف به قرينه، و نيز اجماع مسلمين يا اجماع اماميه، سپس ذكر احاديث مشهور در هر مسأله، و آنگاه مطرح كردن دليل معارض (اگر وجود داشته باشد) و سعي در جمع دلالي ميان دليلين و اگر جمع دلالي ممكن نشود، رد دليل مقابل به خاطر ضعف سند يا به خاطر اعراض اصحاب از مضمون آن، و در جايي كه دو دليل از لحاظ سند و امثال آن (مانند جهت صدور يا اعراض مشهور و غيره) برابر باشند و هيچيك ترجيحي بر ديگري نداشته باشد، ترجيح خبري كه موافق اصول و قواعد كليه ي مستخرجه از شريعت است، و ترك دليل مخالف اصل و قاعده، و در صورتي كه هيچ حديثي در مسأله نباشد عمل به مقتضاي اصل، و هميشه ترجيح جمع دلالي بر ترجيح سندي، و جمع دلالي را بر طبق «شاهد جمع» منصوص انجام داده و حتي المقدور از آن تخطي نكردن. اين روشي است كه شيخ طوسي براي استدلالي كردن كتاب مقنعه در اول كتاب تهذيب ذكر مي‌كند. اهل فن به خوبي مي‌دانند كه اين، روشن جامع استدلال در تمامي ادوار فقاهت شيعه تا امروز است، و قالب كلي استدلال فقهي در همه ي دورانهاي پس از شيخ طوسي (ره)، تا امروز همين بوده است. اكنون اين سؤال مطرح مي‌شود كه آيا شيخ مفيد كه خود، نويسنده ي كتاب مقنعه است از اين روش استدلال جامع كه مي‌تواند فقيه را به فتاوي سراسر آن كتاب برساند غافل بوده و بدون معرفت به اين روش استدلال به آن فتاوي دست يافته است؟ و به عبارت ديگر آيا شيخ طوسي (ره) مبتكر اين نحوه استدلال است؟ يا او آن را از استاد خود، مفيد آموخته است؟ به نظر مي‌رسد كه توجه به جوانب موضوع، پاسخ اين سؤال را روشن مي‌سازد. مي‌دانيم كه شيخ طوسي، تأليف كتاب تهذيب را در حيات شيخ مفيد يعني پيش از سال ۴۱۳ آغاز كرده و اين مقدمه در آن هنگام نوشته شده است. ورود شيخ طوسي به عراق در سال ۴۰۸ است و او در اين سال كه جواني ۲۳ ساله بوده در خدمت شيخ مفيد طي مدارج عالي علم و تحقيق را آغاز كرده و تا سال ۴۱۳ يعني در مدت ۵ سال از محضر آن نابغه ي بزرگ استفاده كرده است، بقيه ي استفاده‌هاي علمي شيخ از محضر سيد مرتضي و در طول ۲۳ سال بوده است. بدين ترتيب جاي شك باقي نمي ماند كه شيخ طوسي آن اسلوب استدلال فقهي را در محضر شيخ مفيد و از خود آن بزرگوار آموخته و چون با روش استدلال استاد خود آشنا بوده توانسته كتاب وي را با اصول مورد نظر خود او مستدل سازد. اين برداشت هنگامي تقويت مي‌شود و قطعيت مي‌يابد كه مباني اصولي شيخ مفيد در كتاب اصول - كه بعداً به بررسي آن خواهيم پرداخت - مورد توجه قرار گيرد. با ملاحظه ي آن كتاب و تكيه ي مفيد بر كتاب و سنت متواتر و محفوف به قرينه يا مرسل مشهور و مورد عمل اصحاب و ديگر نظرات وي در اصول، به روشني نشان مي‌دهد كه اسلوب استدلالي كه شيخ طوسي در مقدمه ي تهذيب بيان كرده همان است كه استادش بدان معتقد بوده و عمل مي‌كرده و به شاگردان خود مي‌آموخته است. نتيجه آن كه كتاب مقنعه اگر چه با استدلال مقرون نيست ولي از آنچه گفته شد معلوم مي‌شود كه شيوه ي استدلالي به همان گونه كه در هزار سال بعد از مفيد همواره در حوزه فقاهت شيعه معمول و متداول بوده، آن فقيه نامدار را به فتاوي وي در آن كتاب رسانده است. اين روش استدلال همان خط جامع و كاملي است كه پيش از او د

ر هيچيك از دو جريان فقهي شيعه - يعني جريان ابن با بويه و جريان قديمين - سابقه نداشته و شيخ بزرگوار ما مبتكر و مؤسس و پايه گذاري آن است. ب - رساله‌هاي فقهي: اين رساله‌ها به وجود حجم كم، گوياي عميق دانش فقهي شيخ بزرگوار است. اگر چه برخي از آنها مانند رساله ي «المسح علي الرجلين» و «ذبائح اهل الكتاب» مشتمل بر استدلالهاي جدلي و شبه عقلي است، لكن بعضي ديگر به درستي حاوي اسلوب متين وقوي، و منظم فقهي است مثلاً رساله ي «المهر» يا «جوابات اهل الموصل في الرؤية والعدد» يا «المسائل الصاغانيه». در رساله ي رؤيت و عدد كه مخصوص رد قول منسوب به صدوق رد قول منسوب به صدوق (ره) و برخي ديگر از فقهاي قديم مبني برسي روز بودن ماه رمضان است، شيخ مفيد استظهار از آيات، و بهره گيري از لغت، و استشهاد به احكام فقهي مسلم، و بحث در فقه الحديث رواياتي كه مورد استدلال خصم است، و مناقشه در سند و ذكر احوال رجال و نكات فراواني در فهم و استنباط از احاديث را در كنار هم آورده و از هر يك به بهترين و پخته ترين وجهي استفاده كرده است..... #پیام‌های مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

نيروى دريايى بحمداللَّه امروز نيروي دريايي ما اين جرأت را پيدا كرده كه دست به ساخت وسايلي بزند كه در گذشته تصورش را نمي كرد كه بتواند چنين وسايلي به وجود آورد. #کلمات قصار نویسنده ؛آیت الله العظمی سید علی خامنه ای(دام ظله) https://eitaa.com/zandahlm1357

#تدبردرقرآن #نقل_‌ازخود_خدا 🌸 وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا وَيَعْلَمُ مُسْتَقَرَّهَا وَمُسْتَوْدَعَهَا كُلٌّ فِي كِتَابٍ مُبِينٍ 📖سوره هود آیه ۶ 🔹 و هیچ جنبنده در زمین نیست جز آنڪه روزیش بر خداست و خدا قرارگاه (منزل دائمی) و آرامشگاه (جای موقت) او را می‌داند، و همه احوال خلق در دفتر علم ازلی خدا ثبت است. 📖 سوره هود آیه ۶ 🔹 می‌گفت، همیشه درختی ڪه از حیاط یا باغ زده باشه بیرون از همه درختا بیشتر بار میده. اون بارِ زیاد بخاطر روزی دیگرانه. 👌 می‌گفت همینو بُکن یه روش تو زندگیت. به فکر دیگران باش تا برکت ببینی. قشنگه حرفش ...

✅ تلاوت تصویری جدید استاد شعبان صیاد 💠 سوره حجرات، آیه 6 الی 10

دعای عهد تصویری https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

۱۲- علىّ بن إبراهيم قال: حدّثنى أبى عن الحسين بن خالد عن الرضا عليه السلام أنّه قال (السكينة) ريح من الجنّة لها وجه كوجه الإنسان فكان إذا وضع التّابوت بين يدى المسلمين و الكفّار، فإن تقدّم رجل لايرجع حتّي يقتل أو يغلب، و من رجع عن التابوت كفر و قتله الإمام، فأوحي الله إلي نبيّهم أنّ جالوت يقتله من يستوى عليه درع موسي، و هو رجل من ولد لاوى بن يعقوب عليه السلام إسمه داود بن إسىّ و كان إسى راعياً، و كان له عشرة بنين أصغرهم داود. فلمّا بعث طالوت إلي بنى إسرائيل و جمعهم لحرب جالوت، بعث إلي إسى أن أحضر ولدك، فلمّا حضروا دعا واحداً واحداً من ولده، فألبسه الدرّع درع موسي منهم من طالت عليه و منهم من قصرت عنه، فقال لإسىّ: هل خلّفت من ولدك أحداً؟ قال: نعم أصغرهم تركته فى الغنم ليرعاها، فبعث إليه فجاء به فلمّا دعى أقبل و معه مقلاع، قال: فناداه ثلاث صخرات فى طريقه، فقالت: يا داود خذنا فأخذها فى مخلاته و كان شديد البطش، قويّاً فى بدنه، شجاعاً، فلمّا جاء إلي طالوت ألبسه درع موسي فاستوت عليه... الحديث. ۱۳- أحمد بن أبى عبدالله البرقى، عن محمّد بن عبدالحميد، عن صفوان بن يحيى قال: سألت أباالحسن الرضا عليه السلام عن قول الله لإبراهيم عليه السلام (أو لم تؤمن قال بلي و لكن ليطمئنّ قلبى) أكان فى قلبه شكّ؟ قال: لا، كان علي يقين؛ و لكنّه أراد من الله الزّيادة فى يقينه. ۱۴- الصدوق قال: حدّثنا محمّد بن عمر بن محمّد بن سالم بن البراء الجعابي، قال: حدّثنا أبو محمّد الحسن بن عبدالله بن محمّد بن العبّاس الرازى التميمى، قال: حدّثنى سيّدى علىّ بن موسي الرضا عليه السلام، عن أبيه عن آبائه، عن رسول الله صلّي الله عليه و آله قال: نزلت هذه الآية (الّذين ينفقون أموالهم بالليل و النهار سرّا و علانية) فى علىّ. ۱۵- العيّاشى عن عمر بن سليمان عن رجل من أهل الجزيرة، قال: سأل الرضا عليه السلام رجل، فقال له: جعلت فداك أنّ الله تبارك و تعالي يقول (فنظرة إلي ميسرة) فأخبرنى عن هذه النظرة الّتى ذكرها الله لها حدّ يعرف إذا صار هذا المعسر لابدّ له من أن ينظر و قدأخذ مال هذا الرجل و أنفق علي عياله، و ليس له غلّة ينتظر إدراكها، و لادين ينتظر محلّه، و لامال غائب ينتظر قدومه؟ قال: نعم ينتظر بقدر ما ينتهى خبره إلي الإمام، فيقضى عنه ما عليه من سهم الغارمين إذا كان أنفقه فى طاعة الله، فإن كان أنفقه فى معصية الله فلاشى ء له علي الإمام، قلت: فمال هذا الرجل الّذى ائتمنه و هو لايعلم فيم أنفقه فى طاعة الله أو معصيته؟ قال: يسعى له فى ماله فيردّه و هو صاغر. سوره بقره (۲) ۱- صدوق از محمد بن احمد سناني (رض) از محمد بن ابي عبدالله كوفي، از سهل بن زياد آدمي، از عبدالعظيم بن عبدالله حسني (رض) از ابراهيم بن ابي محمود روايت كرده است كه گفت: از حضرت ابوالحسن الرضا (ع) درباره آيه (و آنها را در تاريكي كه نمي ديدند رها كرد) ۱ پرسيدم، فرمود: خداوند تبارك و تعالي، بر خلاف مخلوقش كه به صفت ترك و واگذاشتن وصف مي‌شود، به اين صفت متصف نمي شود، لكن هر گاه بداند كه اين كفار از كفر و گمراهي خود برنمي گردند ياري و لطف خود را از آنها باز مي‌دارد و آنان را به اختيار خود وا مي‌گذارد، ابراهيم گويد: همچنين از آن بزرگوار درباره آيه (خداوند بر قلبها و گوشهاي آنها مهر زد) ۲ سؤال كردم، فرمود: ختم عبارت از مهر زدن بر دلهاي كافران است به كيفر كفرشان، چنان كه خداي عزّوجلّ فرمايد (خداوند به خاطر كفرشان بر دلهاي آنان مهر زد پس بجز اندكي ايمان نياوردند) ۳ راوي گويد: نيز پرسيدم آيا خداوند عزّوجلّ بندگانش را بر گناهان مجبور مي‌سازد؟ فرمود: نه، بلكه آنان را مخير مي‌گذارد و مهلتشان مي‌دهد تا توبه كنند، عرض كردم: آيا بندگانش را به چيزي كه از توان آنها خارج است مكلّف مي‌سازد؟ فرمود: چگونه چنين مي‌كند در حالي كه خود مي‌فرمايد (و خدايت بر بندگان ظلم نمي كند) ۴؟! سپس فرمود: پدرم موسي بن جعفر از پدرش جعفر بن محمد برايم نقل كرد كه آن بزرگوار فرمود: هر كس معتقد باشد كه خداوند بندگانش را به انجام گناهان مجبور مي‌سازد و يا به آنان تكليف خارج از توانشان مي‌دهد، از ذبيحه او نخوريد، شهادتش را نپذيريد، پشت سرش نماز نخوانيد، و از زكات چيزي به او ندهيد۵. ۲- صدوق از محمد بن ابراهيم بن احمد بن يونس مهاذي، از احمد بن محمد بن سعيد كوفي همداني، از علي بن حسن بن علي بن فضال، از پدرش روايت كرده است كه گفت: از حضرت علي بن موسي الرضا (ع) درباره معناي اين سخنان خداي عزّوجلّ (خداوند آنان را مسخره كرد) ۶ (خداوند آنان را به استهزاء گرفت) ۷ (و آنان مكر كردند و خداوند مكر كرد) ۸ و (با خداوند خدعه كردند و خدا هم با آنان خدعه كرد) ۹ سؤال كردم، فرمود: خداوند تبارك و تعالي نه مسخره مي‌كند، نه استهزاء مي‌كند، نه مكر مي‌كند، و نه خدعه و نيرنگ به كار مي‌برد، بلكه جزايي متناسب با سخريه و استهزاء و مكر و خدعه به آنان مي‌دهد، خداوند بسي والاتر و برتر از آن چيزي

است كه ستمگران در حق او مي‌گويند ۱۰. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357