#شهید_مصطفی_چمران: 🔹 کسانیکه فکر میکنند، باید گوشه‌ای بخوابند تا #امام_زمان (عج) ظهور بفرماید و جهان را از عدل و قسط پر کند، سخت در اشتباهند. 🔹 مردم ما باید بیشتر بکوشند، بیشتر مبارزه کنند، و این تحول و تکامل نفسی را هر چه سریعتر در روح و قلب خود ایجاد نماینـد ، تا باعث تسـریع در ظهور حضرت شوند. 🔹 اگر جوانان ما در اعتقادشان به خود بقبولانند امام زمان (عج) در میان آنها زندگی می‌کند و شاهد اعمالشان است. رفتار و زندگی و فداکاری و مرگ و حیات آنان تغییر کیفی پیدا می‌کند و چه بسا جهش بزرگی درحرکت تکاملی جوانان ما بسوی مدینه فاضله ایجاد شود.

داستان کوتاه https://eitaa.com/zandahlm1357

📗#معرفی_کتاب📗 سید محمدحسین بهجت تبریزی (زاده ۱۲۸۵ - درگذشته ۱۳۶۷) متخلص به شهریار از مشهورترین شاعران معاصر ایران و اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده است. مهم‌ترین اثر شهریار منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی به‌شمار می‌رود. شهریار در سرودن انواع گونه‌های شعر فارسی تبحر داشته‌است. اما بیشتر از دیگر گونه‌ها در غزل شهره بود و از جمله غزل‌های معروف او می‌توان به «علی ای همای رحمت» و «آمدی جانم به قربانت» اشاره کرد. ۲۷ شهریور را «روز شعر و ادب فارسی» نام‌گذاری کرده‌اند. وجه تسمیه این نام گذاری سالروز درگذشت استاد شهریار است.

.......: گناه بزرگ و کوچک ♦️♦️♦️♦️ عیسی علیه السلام می‌گوید: گنهکار به گناه کبیره و صغیره یکی است. گفته شد: چگونه؟ فرمود: جرأت بر خدا در هر دو یکی است. آنکه ذره می‌دزدد، درّ گرانبها را هم می‌دزدد. و ما عف من الدرة من یسرق الذرة شرور مغلوب ♦️♦️♦️♦️ حذیفة بن یمان به کسی گفت: آیا می‌خواهید بر بدی مردم غالب شوی؟ پاسخ داد: بلی. گفت: تو بر آن غالب نمی شوی مگر اینکه بدتر از او باشی. از فیثاغورس پرسیدند: چه کسی از شر مردم آسوده می‌ماند؟ گفت: کسی که به نیکی و بدی مردم کاری نداشته باشد. گفتند چگونه؟ جواب داد: اگر نیکی کند بدکاران با او دشمن شوند و اگر بدی کند، نیکوکاران با او دشمن گردند. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه همسران بهشتی @zandahlm1357

.......: الوَقارُ حِليَةُ العَقلِ! با حياست: لا يُفارِقُه الحَياءُ! سخنش خوراك روح و روان است: كلام العاقل قوت و جواب الجاهل سكوت! هنگام سخن گفتن با انديشيدن فرآيند گفتن خود را طراحي و مديريت مي‌كند: إذا أرادَ أن يَتَكَلَّمَ تَدَبَّرَ ؛ فإنْ كانَ خَيراً تَكَلَّمَ فغَنِمَ و إن كانَ شَرّاً سَكَتَ فسَلِمَ! سخنش را مي‌سنجد: يَزِنُ كلامَهُ! هنگام سخن گفتن غافل نيست: إذا نطق ذكر! با كسي كه احتمال دهد تكذيبش كند سخن نمي گويد: لا يُحَدِّثُ مَن يَخافُ تَكذيبَهُ! هنگامي كه سخني گويد به دنبالش استدلال و نمونه اي آورد، در حالي كه بي شخصيت وقتي سخني گويد در پي آن قسمي خورد: إذا تكلم بكلمة أتبعها حكمة و مثلا ، و الأحمق إذا تكلم بكلمة أتبعها حلفا! دروغ نمي گويد اگر چه سودش در آن باشد: لا يَكْذِبُ وَ إِنْ كَانَ فِيهِ هَوَاهُ! با سر بسته گويي و مهارتهاي كلامي خود را از دروغ گفتن بي نياز مي‌كند: إنَّ في المَعاريضِ ما يُغني الرجُلَ العاقِلَ عنِ الكذبِ! گواهي دروغ نمي دهد: لا يَشْهَدُونَ الزُّورَ! از سخن دروغ و ناحقّ درباره خود رنجيده نمي شود: ليسَ بعاقِلٍ مَنِ انزَعَجَ مِن قَولِ الزُّورِ فيهِ! از چاپلوسي فريب نمي خورد: مَن مَدَحَكَ بما لَيسَ فيكَ فَهُو ذَمٌّ لَكَ إن عَقَلتَ! از ستايش نادان خوشحال نمي شود: و لا بحَكيمٍ مَن رَضِيَ بثَناءِ الجاهِلِ علَيهِ! هنگام ستايش زياده روي نمي كند: إذا مَدَحتَ فاختَصِرْ! هنگام نكوهش افراط نمي كند: إذا ذَمَمتَ فاقتَصِرْ! ديگران را زيبا خطاب مي‌كند: مَن قَلَّ عَقلُهُ ساءَ خِطابُهُ! قلم زيبا و متيني دارد: كِتابُ الرجُلِ عُنوانُ عَقلِهِ و بُرهانُ فَضلِهِ! كم ترين تنش را با مردم دارد و منحني تنش او با ديگران به صفر ميل مي‌كند: قِلَّةُ المُماراةِ! اهل جرّ و بحث نيست و از بحث‌هاي هيجاني، جنجالي و تحريك كننده پرهيز مي‌كند: ثَمَرَةُ العَقلِ مُداراةُ النّاسِ! در ارتباطات از دو سوم ظرفيت هوشش استفاده مي‌كند: صَلاحُ حالِ التَّعايُشِ و التَّعاشُرِ مِلْ ءُ مِكيالٍ: ثُلثاهُ فِطنَةٌ و ثُلثُهُ تَغافُلٌ! خود را به غفلت مي‌زند و ظاهرا فريب مي‌خورد: يَتَغافَلُ و يَنخَدِعُ! نيمي از وجودش تحمّل است و نيمي ديگر ناديده گرفتن: نِصفُهُ احتِمالٌ و نِصفُهُ تَغافُلٌ! هميشه سعي مي‌كند لوكوموتيو باشد تا واگن: ان استطعت ان لاتعامل احدا الا و لك الفضل عليه فافعل! تا هنگامي كه فرصتي دست دهد صبوري پيشه مي‌كند: التَّجَرُّعُ لِلغُصَّةِ حَتّي تَنالَ الفُرصَةَ! دامنه و حوزه ديدش را محدود مي‌كند: غَضُّ الطَّرْفِ با مردم دوستي و مهرباني مي‌كند: التَّوَدُّدُ إلَي النّاسِ نصفُ العَقلِ! اهل معاشرت است: مُلاقاةُ الإخوانِ نُشْرَةٌ و تَلقيحُ العَقلِ و إن كانَ نَزْراً قَليلاً! به هر آدم نيك و بدي خوبي مي‌كند: اصطِناعُ الخَيرِ إلي كُلِّ بَرٍّ و فاجِرٍ! پيك و فرستاده اش را از افراد شايسته انتخاب مي‌كند: رَسولُكَ تَرجُمانُ عَقلِكَ! جايگاه هر چيزي را مي‌شناسد و آن را در جاي خود مي‌نهد: يَضَعُ الشَّي ءَ مَواضِعَهُ! انرژي خود را به جا و به موقع صرف مي‌كند: وضع سعيه في مواضعه! به كار خود مي‌پردازد و در كار و مسئوليت خود متمركز است: مُقبِلاً عَلي شَأنِهِ! كارهايش را به خوبي انجام مي‌دهد: أحسن صنائعه! كارش را به خوبي انجام مي‌دهد، گويا آن را مي‌بيند: يُحسِنُ في عملِهِ كأنّهُ ناظرٌ إلَيهِ! بيشتر كارهايش درست و به جاست: كَثرَةُ الصَّوابِ تُنبِئُ عَن وُفورِ العَقلِ! بيناي عيب خود است و كور عيب ديگران: أعقَلُ النّاسِ مَن كانَ بِعَيبِهِ بَصيراً و عَن عَيبِ غَيرِهِ ضَريراً! اندك خوبيِ ديگران را زياد مي‌شمارد: يَستَكثِرُ قَليلَ الخَيرِ مِن غَيرِهِ! خوبي‌هاي بسيار خود را اندك مي‌شمارد: يَستَقِلُّ كَثيرَ الخَيرِ مِن نَفسِهِ! #دانستنیهای خانواده سبز ✍مهدی واعظ موسوی https://eitaa.com/zandahlm1357

✅ صحبت های دکتر حبشی در مورد رابطه صحیح زن و شوهر در خانواده "بخش هفدهم" 🔺آستانه تحمل خودمون رو خیلی بالا ببریم! 💥 دکتر حمید #حبشی