.......: ۲-۱-۳-۱- الگودانستن زن برای کلّ جامعه، شخصیت دادن به زن و مقابله با نگاه انحرافی و غلط اسلام برخلاف آن جوری که همیشه در نظام‌های طاغوتی وجود داشته است که با چشم دیگری اصلاً به زن نگاه می‌کردند، به زن شخصیت می‌دهد. در اسلام وقتی برای مؤمن نمونه می‌خواهند مشخّص بکنند، نمونه ی زن معیّن می‌کنند. «وَ ضَرَبَ اللهُ مَثلاً لِلّذینَ امَنوا اِمرأتَ فرعَون» [۳] ؛ این نفر اول، «وَ مَرْیَمَ ابْنَتَ عِمرانَ»، نفر دوم؛ نمونه برای للّذین آمنوا، دو زن. نمونه برای للذین کفروا هم دو زن: «امرأتَ نوحٍ وَ امرأتَ لوطٍ کانَتا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبادِنا... فَخانَتاهُما» [۴] یعنی زن را نه فقط محور و عبرت و آئینه ای برای زنان، بلکه برای کل جامعه قرار می‌دهد. می‌شد یک مرد انتخاب بکنند. نه، این در مقابله ی با آن نگاه انحرافی و غلطی است که نسبت به زنان وجود داشته. این نگاه، همیشه هم تحقیرآمیز نبوده؛ امّا همیشه غلط بوده. [۵] ---------- [۳]: . سوره ی تحریم، آیه ی ۱۱. [۴]: . سوره ی تحریم، آیه ی ۱۰. [۵]: . بیانات در دیدار جمعی از بانوان قرآن پژوه کشور ۲۸-۰۷-۱۳۸۸. ۳-۱-۳-۱- عظمت بخشی به زن، ازطریق آمیختن حجب وحیا، با عزّت مؤمنانه و احساس تکلیف عظمت زن آن است که بتواند حجب و حیا و عفاف زنانه را که خدا در جبلّت زن ودیعه نهاده است، حفظ کند؛ این را بیامیزد با عزّت مؤمنانه؛ این را بیامیزد با احساس تکلیف و وظیفه؛ آن لطافت را در جای خود به کار ببرد، آن تیزی و برندگی ایمان را هم در جای خود به کار ببرد. این ترکیب ظریف فقط مال زن هاست؛ این آمیزه ی ظریف لطافت و برندگی، مخصوص زن هاست؛ این امتیازی است که خدای متعال به زن داده است. [۱] ۴-۱-۳-۱- زنان؛ نمونه‌های قرآنی برجسته در صحنه ی انسانیت و تکامل معنوی در مورد نگاه اسلام به زن بحث‌های زیادی شده است، ما هم بارها گفتیم. من مکرّراً عرض کردم که نمونه برای انسان مؤمن و مرضیّ الهی، و انسان کافر و مردود درگاه پروردگار در قرآن، زن مطرح شده؛ این چیز جالبی است. [۲] ---------- [۱]: . بیانات در دیدار گروه کثیری از پرستاران نمونه کشور به مناسبت سالروز میلاد حضرت زینب کبری (س) ۰۱-۰۲-۱۳۸۹. [۲]: . بیانات در دیدار با بانوان نخبه درتاریخ ۱-۳-۱۳۹۰. خدای متعال در این جا، دو زن را به عنوان دو نمونه از انسان‌های برجسته و مؤمن - نه از زنان برجسته - ذکر می‌کند. یعنی در صحنه ی انسانیت و تکامل معنوی، خدای متعال وقتی می‌خواهد نمونه ی ممتازی بیان کند، سخن از پیامبران و مردان بزرگ و شخصیت‌های علمی و دینی نمی کند؛ بلکه سخن از دو زن به میان می‌آورد. [۳] درباره ی مسأله ی زن و مرد، پیام وحی حاوی مسائل مهمّی است؛ برویم ببینیم وحی دراین باره چه می‌گوید. وحی هم فقط به موعظه کردن بسنده نکرده، بلکه نمونه سازی کرده است. شما ببینید وقتی که خدای متعال می‌خواهد برای انسان‌های مؤمن در طول تاریخ نبوت‌ها در قرآن مثالی بزند، می‌فرماید: «وَ ضَرَبَ اللهُ مَثلاً لِلّذینَ امَنوا اِمرأتَ فرعَون». در زمان موسی، این همه مؤمن بودند، این همه کسانی در راه ایمان تلاش و فداکاری کردند؛ امّا آن نمونه را اسم می‌آورد. این ناشی از چیست؟ آیا خدای متعال خواسته از زنان جانبداری کند؛ یا نه، مسأله چیز دیگری است؟ مسأله این است که این زن در اوج حرکت معنوی به جایی رسیده که فقط او را می‌شود مثال زد و لاغیر. حالا این قبل از فاطمه ی زهرا (سلام الله علیها) است؛ این قبل از مریم کبری (سلام الله علیها) است؛ این متعلّق به آن زمان است. زن فرعون، نه پیامبر است، نه پیامبرزاده است، نه همسر پیامبر است، نه در خانواده ی هیچ پیامبری بوده است. تربیت معنوی و رشد و بالندگی یک زن، او را به این جا می‌رساند. [۱] ۵-۱-۳-۱- نگاه جامع و ارزشگذاری به اصالت زن و پرهیز از تشبّه به مردان ما باید در مورد مسأله ی زن نگاه جامع داشته باشیم، و این نگاه جامع در اسلام هست. مسأله ی ارزشگذاری به اصالت زن، زن بودن، برای زن یک ارزش والاست؛ یک اصل است. به هیچ وجه تشبه به مردان برای زن ارزش به حساب نمی آید؛ هم چنان که برای مردها تشبه به زنان ارزش به حساب نمی آید. هر کدام نقشی دارند، هر کدام جایی دارند، جایگاهی دارند و طبیعتی دارند و مقصودی از وضعیت خاص آن‌ها در آفرینش حکیمانه ی الهی مورد نظر بوده که این مقصود باید برآورده شود؛ این مسأله مهم است. [۲] ---------- [۳]: . بیانات در اجتماع بانوان خوزستان۲۰-۱۲-۱۳۷۵. [۱]: . بیانات در دیدار با اعضای شورای فرهنگی، اجتماعی زنان، جمعی از بانوان پزشک متخصص و مسئولان کنگره ی حجاب اسلامی به مناسبت میلاد حضرت زهرا (س) ۴-۱۰-۱۳۷۰. [۲]: . بیانات در دیدار گروه کثیری از بانوان نخبه در آستانه ی سالروز میلاد حضرت زهرا (س) ۱۳-۰۴-۱۳۸۶. #زن و باز یابی هویت حقیقی ✍مقام معظم رهبری https://eitaa.com/zandahlm1357

💢 چرا اکثر ما از مرگ می‌ترسیم؟👆 چه کسانی در ادعای خود صادق‌اند که از مرگ نمی‌ترسند؟👇 🔸 یکی از مظاهر کمال انسان طرز مواجهه او با مرگ است، چون ترس از مرگ یک نقطه ضعف بزرگ در انسان است و بسیاری از بدبختیهای بشر ناشی از ترس از مرگ است، مانند تن به پستیها و دنائتها دادن و هزاران بدبختی دیگر. 🔹 اگر کسی از مرگ نترسد، سراسر زندگی‌اش عوض می‌شود و انسانهای خیلی بزرگ آن انسانهایی هستند که در مواجهه با مرگ، در نهایت شهامت و بلکه بالاتر از شهامت با لبخند و خوشرویی به سراغ مرگ رفته‌اند. 🔸مواجهه با مرگ به این شکل را کسی نمی‌تواند ادعا کند جز اولیای حق؛ آنها که مرگ برایشان جز انتقال از خانه‌ای به خانه دیگر و یا به تعبیر امام حسین علیه‌السلام جز عبور از روی یک پل چیز دیگری نیست.‌ 📗 استاد مطهری، انسان کامل، ص۲-۱۲۱

البقره أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﺁﻳﺎ ﻣﺮﺩم ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﺠﺎم‌ﺩﺍﺩﻥ ﻛﺎﺭﻫﺎی ﺧﻮﺏ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻣﻲ‌ﺩﻫﻴﺪ ﻭ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﻲ‌ﻛﻨﻴﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻧﻴﺪ؟! ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﻋﻘﻠﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ‌ﻛﺎﺭ ﻧﻤﻲ‌ﺍﻧﺪﺍﺯﻳﺪ؟!(٤٤) https://eitaa.com/zandahlm1357

💐تلاوت تصویری💐 💠قاری: محمداحمدشبیب

#دعای عهد🕊 https://eitaa.com/zandahlm1357

#اذکار هفته https://eitaa.com/zandahlm1357

هر روز با امام رضا @zandahlm1357 @HashtominEmam آرشیو مطالب صفحه هرروز با امام رضا (ع)

.......: نساء متن حديث سورة النساء (۴) ۱- الصدوق عن علىّ بن أحمد قال: حدّثنا محمّد بن أبى عبدالله عن محمّد بن إسماعيل عن علىّ بن العباس، قال: حدّثنا القاسم بن الربيع الصحاف عن محمّد بن سنان أنّ أباالحسن علىّ بن موسي الرضا عليه السلام كتب إليه فيما كتب من جواب مسائله، حرّم أكل مال اليتيم ظلماً لعلل كثيرة من وجوه الفساد، أوّل ذلك إذا أكل مال اليتيم ظلماً فقدأعان علي قتله إذ اليتيم غير مستغن و لامحتمل لنفسه، و لاقائم بشأنه، و لا له من يقوم عليه و يكفيه كقيام والديه ، فإذا أكل ماله فكأنّه قدقتله و صيّره إلي الفقر و الفاقة، مع ما خوّف الله عزّوجلّ من العقوبة فى قوله (و ليخش الّذين لوتركوا من خلفهم ذريّة ضعافاً خافوا عليهم فليتّقوا الله) و لقول أبى جعفرعليه السلام: إنّ الله عزّوجلّ وعد فى أكل مال اليتيم عقوبتين، عقوبة فى الدنيا، و عقوبة فى الآخرة، ففى تحريم مال اليتيم استبقاء اليتيم و استقلاله بنفسه، و السلامة للعقب أن يصيبه ماأصابهم لما وعد الله فيه من العقوبة مع ما فى ذلك من طلب اليتيم بثأره إذا أدرك و وقوع الشحناء و العداوة و البغضاء حتّي يتفانوا. ۲- العيّاشى بإسناده عن العباس بن هلال، عن أبى الحسن الرضا عليه السلام أنّه ذكر قول الله (إن تجتنبوا كبائر ماتنهون عنه) عبادة الأوثان، و شرب الخمر، و قتل النفس، و عقوق الوالدين، و قذف المحصنات، و الفرار من الزّحف، و أكل مال اليتيم. ۳- الصدوق عن أبيه عن سعد بن عبدالله عن أحمد بن محمّد بن عيسي عن الحسين بن سعيد عن محمّد بن الفضيل عن أبى الحسن الرضا عليه السلام فى قول الله عزّوجلّ (إن تجتنبوا كبائر ماتنهون عنه نكفّر عنكم سيّئاتكم) قال: من اجتنب ما أوعد الله عليه النار إذا كان مؤمناً كفّر عنه سيّئاته. ۴- الكلينى بإسناده عن محمّد بن يحيى، عن أحمد بن محمّد بن عيسي، عن الحسن بن محبوب قال: سألت أباالحسن الرضا عليه السلام عن قوله عزّوجلّ (و لكلّ جعلنا موالى ممّاترك الوالدان و الأقربون و الّذين عقدت أيمانكم) قال: إنّما عنى بذلك الأئمّة عليهم السلام بهم عقد الله عزّوجلّ أيمانكم. ۵- العيّاشي: فى رواية محمّد بن الفضيل عن أبى الحسن عليه السلام [ فى قوله تعالي (أن تؤدّوا الأمانات إلي أهلها) ] هم الأئمّة من آل محمّد يؤدّى الإمام، الإمامة إلي إمام بعده، و لايخصّ بها غيره ولايزويها عنه. ۶- العيّاشى عن أبان أنّه دخل علي أبى الحسن الرضا عليه السلام قال: فسألته عن قول الله (يا أيها الّذين آمنوا أطيعوا الله و أطيعوا الرّسول و أولى الأمر منكم) فقال: ذلك علىّ بن أبى طالب عليه السلام ثمّ سكت، قال: فلمّا طال سكوته، قلت: ثمّ من؟ قال: ثمّ الحسن، ثمّ سكت فلمّا طال سكوته، قلت: ثمّ من؟ قال: الحسين، قلت: ثمّ من؟ قال: ثمّ علىّ بن الحسين و سكت، فلم يزل يسكت عند كلّ واحد حتّي اُعيد المسألة، فيقول: حتّي سمّاهم إلي آخرهم. ۷- الصدوق عن أحمد بن زياد بن جعفر الهمدانى رضى الله عنه، قال: حدّثنا علىّ بن إبراهيم بن هاشم عن أبيه عن علىّ بن معبد عن الحسين بن خالد عن أبى الحسن الرضا عليه السلام قال: سمعت أبي عليه السلام يحدّث عن أبيه عليه السلام أنّه قال: (اتّخذ الله إبراهيم خليلاً) لأنّه لم يرد أحداً و لم يسأل أحداً غير الله عزّوجلّ. ۸- العيّاشى عن أحمد بن محمّد عن أبى الحسن الرضا عليه السلام فى قول الله (و إن امرأة خافت من بعلها نشوزاً أو إعراضاً) قال: نشوز الرجل يهمّ بطلاق امرأته، فتقول له: أدع ما علي ظهرك و اعطيك كذا و كذا و أحلّلكِ من يومى و ليلتى علي ما اصطلحا فهو جائز. ۹- العيّاشى عن محمّد بن الفضيل عن أبى الحسن الرضا عليه السلام فى قول الله (و قدنزّل عليكم فى الكتاب أن إذا سمعتم آيات الله - إلي قوله- إنّكم إذاً مثلهم) قال: إذا سمعت الرجل يجحد الحقّ و يكذب به و يقع فى أهله فقم من عنده و لاتقاعده. ۱۰- العيّاشى عن محمّد بن الفضيل عن أبى الحسن الرضا عليه السلام قال: كتبت إليه أسأله عن مسألة، فكتب إلىّ، أنّ الله يقول (إنّ المنافقين يخادعون الله و هو خادعهم و إذا قاموا إلي الصلوة - إلي قوله- سبيلاً) ليسوا من عترة و ليسوا من المؤمنين و ليسوا من المسلمين، يظهرون الإيمان و يسرّون الكفر و التكذيب لعنهم الله. سوره نساء (۴) ۱- صدوق از علي بن احمد، از محمد بن ابي عبدالله، از محمد بن اسماعيل، از علي بن عبّاس، از قاسم بن ربيع صحاف، از محمد بن سنان روايت كرده است كه از جمله پاسخهايي كه حضرت ابوالحسن علي بن موسي الرضا (ع) در جواب پرسشهاي او نوشت اين بود كه بنا حق خوردنِ مال يتيم را از آن جهت حرام فرمود كه مفاسد فراواني در اين كار است. اول اين كه اگر مال يتيم را بناحقّ بخورد با اين كار بر قتل او كمك كرده است; زيرا يتيم نه مستغني است و نه مي‌تواند خود را تأمين و امور زندگيش را اداره كند، و نه كسي را دارد كه همچون والدينش، او را سرپرستي و كفايت كند. پس هر گاه كسي مال او را بخورد چنان است كه او را كشته و به فقر و پريشاني انداخته باشد

. اين در حالي است كه خداوند عزّوجلّ خورنده مال يتيم را بيم كيفر داد، و فرموده است (و ليخش الذين لوتركوا من خلفهم ذريّه ضعافا خافوا عليهم فليتّقوا الله) ۱، حضرت ابوجعفر (باقر) (ع) فرموده است: خداوند عزوجل براي خوردن مال يتيم بيم دو مجازات داده است، مجازاتي در دنيا، و مجازاتي در آخرت. پس تحريم خوردن مال يتيم اولا باعث مي‌شود كه يتيم به زندگي خود ادامه دهد و روي پاي خود بايستد (و محتاج ديگران نشود)، ثانيا اعقاب شخص از بلايي كه بر سر فرزندان يتيم آمده است در امان بمانند، چون خداوند در اين باره وعده عقوبت داده است (كه هر كس مال ايتام را بخورد، فرزندان و اعقاب او چون ايتام نيازمند شوند و مالشان را ديگران بخورند) به علاوه خوردن مال يتيم باعث مي‌شود كه يتيم وقتي بزرگ شود در صدد گرفتن انتقامش برآيد و عداوت و دشمني و كينه ميان آنها به وقوع بپوندد به حدّي كه يكديگر را از بين ببرند۲. ۲- عياشي به اسنادش از عباس بن هلال از حضرت ابوالحسن الرضا (ع بيعت و عهد ميثاق) بسته است ۸. ۵- عياشي در روايت محمد بن فضيل از حضرت ابوالحسن الرضا (ع) [ درباره آيه شريفه (كه امانات را به اهلش برسانيد) ۹ ] آمده است كه مقصود امامانِ از آل ِ محمد هستند كه بايد هر امامي امانت امامت را به امام پس از خود بسپارد، نه حق دارد آن را به شخص ديگري بسپارد و نه از او مخفي و دريغ بدارد۱۰. ۶- عياشي از أبان روايت كرده است كه گفت: خدمت ابوالحسن الرضا (ع) رسيدم و از آيه شريفه (اي كساني كه ايمان آورده ايد خداوند و رسول او صاحب امر خود را پيروي كنيد) ۱۱ پرسيدم، فرمود: مقصود (از اولي الامر) علي بن ابي طالب (ع) است، و آن گاه سكوت كرد، ابان گويد: چون سكوت آن حضرت به درازا كشيد عرض كردم: بعدش چه كسي؟ فرمود: بعدش حسن، باز سكوت كرد، چون سكوتش طولاني شد عرض كردم: سپس چه كسي؟ فرمود: حسين، عرض كردم: بعد چه كسي؟ فرمود: بعد علي بن الحسين، و باز سكوت كرد، به همين ترتيب هر يك را كه نام مي‌برد سكوت مي‌كرد تا اين كه من دوباره مي‌پرسيدم، و آن حضرت جواب مي‌داد تا آن كه همگي را تا آخرين نفرشان نام برد۱۲. ۷- صدوق از احمد بن زياد بن جعفر همداني (رض) از علي بن ابراهيم بن هاشم، از پدرش، از علي بن معبد، از حسين بن خالد، از ابوالحسن الرضا (ع) روايت كرده است كه فرمود: شنيدم پدرم (ع) از پدرش (ع) روايت كند كه فرمود: (خداوند ابراهيم را دوست و خليل خود برگزيد) ۱۳، چون دست رد به سينه احدي نزد، و از هيچ كس هم، بجز خداي عزّوجلّ، چيزي نخواست ۱۴. ۸- عياشي از احمد بن محمد، از ابوالحسن الرضا (ع) روايت كرده است كه آن حضرت درباره آيه (اگر زني از اعراض و سرباز زدن شوهرش بترسد) ۱۵ فرمود: نشوز مرد اين است كه بخواهد همسرش را طلاق دهد، پس زن به او گويد: مرا نگهدار و طلاق مده و من در عوض řǘљʙǠام را به تو مي‌بخشم و فلان مبلغ پول هم به تو مي‌دهم و از حق شب و روز خود هم مي‌گذرم، چنين توافقي جايز است ۱۶. ۹- عياشي از محمد بن فضيل از ابوالحسن الرضا (ع) روايت كرده است كه آن حضرت درباره آيه (و به تحقيق فرستاد بر شما در كتاب آنچه را كه وقتي آيات خداوند را بشنويد... شما نيز مانند آنها هستيد) ۱۷ فرمود: هرگاه شنيدي مردي حق را انكار و تكذيب مي‌كند و از اهل حق بدگويي مي‌نمايد از نزدش برخيز و با او همنشيني مكن ۱۸. ۱۰- عياشي از محمد بن فضيل روايت كرده است كه گفت: به حضرت ابوالحسن الرضا (ع) نامه اي نوشتم و سؤالي را از ايشان پرسيدم، حضرت به من مرقوم فرمود: خداوند مي‌فرمايد (همانا منافقان در برابر خداوند خدعه و نيرنگ مي‌زنند و خداوند به آنان خدعه مي‌كند و هنگامي كه به نماز مي‌ايستند... ) ۱۹ اينان (منافقان) نه از عترتند و نه از مؤمنان و نه از مسلمانان، به ظاهر دم از ايمان مي‌زنند و در باطن كافر و بي اعتقادند، خدا لعنتشان كند۲۰. منبع حديث ۱- نساء / ۹. ۲- علل الشرايع ۴۸۰-۴۸۱. ۳- نساء / ۳۱. ۴- تفسير عيّاشى ۱/ ۲۳۸. ۵- نساء / ۳۱. ۶- ثواب الأعمال ۱۵۸. ۷- نساء / ۳۳. ۸- اصول كافى ۱/ ۲۱۶. ۹- نساء / ۵۸. ۱۰- تفسير عيّاشى ۱/ ۲۴۹. ۱۱- نساء / ۵۹. ۱۲- تفسير عيّاشى ۱/ ۲۵۱. ۱۳- نساء / ۱۲۵. ۱۴- علل الشرايع ۳۴. ۱۵- نساء / ۱۲۸. ۱۶- تفسير عيّاشى ۱/ ۲۷۸. ۱۷- نساء / ۱۴۰. ۱۸- تفسير عيّاشى ۱/ ۲۸۱. ۱۹- نساء / ۱۴۲-۱۴۳. ۲۰- تفسير عيّاشي۱/ ۲۸۲-۲۸۳. #دانستنیهای امام رضا علیه السلام https://eitaa.com/zandahlm1357