🍂 نواهای ماندگار 🔻 با نوای حاج صادق آهنگران "به نام خالق سبحان مهیا شو" و تصاویری از عملیات بدر در هورالعظیم ‌‌‍‌‎‌┄═❁๑🍃๑🌸๑🍃๑❁═‌‌‍‌‎‌‌‌‍‌‎‌┄ @zandahlm1357

🍂 🔻#پنهان_زیر_باران 6⃣3⃣ سردار علی ناصری در عقبه، به دستم سرم وصل کردند و مشغول پانسمان سرم شدند که بیهوش شدم. قبل از آنکه از هوش بروم، فقط به سیامک بمان که بالای سرم بود، گفتم: مواظب حاج حمید باش. می دانی که خیلی دوستش دارم. نگذار جلو برود. سیامک گفت: خود حمید هم ترکش خورده. حسابی تعجب کردم. مرا با قایق به عقب آورده و از آنجا با آمبولانس به بیمارستان امام اهواز منتقل کرده بودند. نمی دانم چه کسی خانواده ام را خبر کرده بود. به بیمارستان آمدند و کلی ابراز احساسات کردند که متأثر شدم. در بیمارستان، از سرم عکس گرفتند. ترکش در جای خطرناکی نبود و نیاز به جراحی و بیرون آوردن نداشت. سرم را بخیه و پانسمان کردند و عصر همان روز مرخص شدم. من هم فوری خود را به جبهه و هور رساندم. دلم قرار نمی گرفت که من در اهواز باشم و بچه ها در خط مقدم مشغول نبرد با دشمن. بدنم بی حس بود و سرم درد می کرد؛ اما مردانگی نبود به این بهانه پشت جبهه بمانم. غروب به جبهه رسیدم. بچه ها مرا در آغوش گرفتند و بوسیدند و از اینکه جراحتم جدی نبود، خوشحال شدند. فردا صبح مطلع شدم که نیروهای کمکی به موقع نتوانسته اند خود را به نیروهای مستقر در القرنه برسانند. بچه ها تا الم زرعه پیش رفته و خود را به پل المزرعه رسانده و نگهبانان پل را خلع سلاح کرده و به فرماندار شهر القرنه پیام فرستاده بودند که تسلیم شود و مقاومت نکند. فرماندار نظامی ابواعروبه نام داشت که مسئول شاخه بعث در القرنه بود. نگهبان پل وقتی پیام ایرانیان را به او می رساند، با پرخاش می گوید: احمق بیشعور، این حرفها چیه میزنی؟ نیروهای ایرانی کجا بودند؟ - والله خودم دیدم. مرا آزاد کردند تا بیایم و پیغامشان را به شما بگویم. - کجا؟ ۔ سر پل المزرعه. - ایرانی؟ مگر از آسمان آمده اند؟ - نمی دانم؛ اما آمده اند. پیگیر باشید @zandahlm1357

شدت ترس دشمن از حملات امیرالمؤمنین (علیه السلام) در کتاب «الفائق» از کتب مخالفین آمده است: علی (علیه السلام) به مشرکان حمله کرد، پس آنان پیوسته بالا می‌رفتند؛ یعنی به سوی کوه با دشمنی و در حالی که شکست خورده بودند می‌رفتند و قریشی‌ها وقتی او را در جنگ می‌دیدند از ترس او وصیت می‌کردند. مردی به او نگریست در حالی که سپاه را شکافته بود و گفت: دریافتم که ملک الموت در طرفی است که علی (علیه السلام) آن جاست. رسول الله (صلی الله علیه و آله) در حدیث خیبر او را «کرّار؛ بسیار حمله کننده» نام نهاد. و پیامبر (صلی الله علیه و آله) کافران را با او تهدید می‌کرد. [۱] ---------- [۱]: . مناقب ابن شهرآشوب ۱/۳۵۵؛ بحار الانوار ۴۱/۶۸ و محاضرات الادباء الراغب الاصفهانی ۲/۱۵۱ با اندک تفاوت. #هفتمین_زیارت #فاطمه_سادات_درچه_ای https://eitaa.com/zandahlm1357

محاسبه توبة بن صمة، بیشتر وقت را به محاسبه خویش سپری می‌کرد. روزی حساب کرد شصت سال از عمرش گذشته است. روزهای آن را حساب کرد، ۲۱۵۰۰ روز شد، با خود گفت: وای بر تو، با مالک خود در قیامت با این بیست و یک هزار گناه چه می‌کنی؟ فریادی کشید و از دنیا رفت. دوست بزرگمهر می‌گوید: هرکه دوستی ندارد تا در امورش به او رجوع کند و جان و مال خود را در گرفتاری او بذل کند، نشاید که در ردیف مردمان باشد. #کشکول شیخ بهاء https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه #من_نهج_البلاغه_میخوانم https://eitaa.com/zandahlm1357

در ادامه...👆👇

🌴#کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌹#حکمت_شماره_279 و قال عليه‌السلام إِذَا أَضَرَّتِ‌ النَّوَافِلُ‌ بِالْفَرَائِضِ‌ فَارْفُضُوهَا. امام عليه السلام فرمود: هنگامى كه نافله‌ها (مستحبات) به فرائض (واجبات) زيان رساند، آن‌ها را ترك گوييد.

شرح و تفسير مستحبات مزاحم واجبات را ترك گوييد امام عليه السلام در اين كلام حكيمانۀ خود اشاره به نكته‌اى مى‌كند كه بسيارى از آن غافلند، مى‌فرمايد:«هنگامى كه مستحبات به واجبات زيان رساند آن‌ها را ترك گوييد»؛ (إِذَا أَضَرَّتِ‌ النَّوَافِلُ‌ بِالْفَرَائِضِ‌ فَارْفُضُوهَا) . بسيارند كسانى كه به پاره‌اى از مستحبات آن‌چنان اهميت مى‌دهند كه واجبات را فداى آن مى‌كنند و اين برخلاف دستور شرع اسلام است. نكتۀ اصلى اين است كه توان و استعداد و وقت انسان هرچه باشد محدود است؛ اگر بخواهد آن‌ها را براى انجام مستحبات به شكل گسترده به‌كار گيرد چه بسا از واجبات بازمى‌ماند. در اين‌گونه موارد بايد هشيار بود و كارى نكرد كه لطمه به واجبات بخورد. گاه در سفرهاى زيارتى يا عزادارى‌ها، بعضى چنان افراط‍‌ مى‌كنند كه نمازهاى واجب آن‌ها لطمه مى‌خورد. بعضى افراد را مى‌بينيم كه سخاوتمندند و در راه كمك به ايتام و مؤسسات خيريه پيشگام مى‌شوند؛ ولى در پرداختن وجوهات واجب شرعى خود تعلل مى‌ورزند و چه بسا آن بذل و بخشش مستحب، آن‌ها را از انجام اين فريضۀ الهى بازدارد. انسان آگاه و بيدار كسى است كه اجازه ندهد واجباتش قربانى مستحباتش شود. اين در واقع همان چيزى است كه در علم اصول و فقه به عنوان تعارض اهم و مهم عنوان مى‌شود كه اگر دو عمل، يكى مستحب و ديگرى واجب و يا دو عمل واجب كه يكى از ديگرى مهم‌تر است با هم تعارض كنند، حكم عقل و شرع هر دو بر اين است كه اهم را مقدم دارند و مهم را رها كنند. اين نكته قابل توجه است كه دليل رها كردن واجبات و پرداختن به مستحبات مى‌تواند علاقۀ خاص انسان به آن مستحب باشد؛ خواه به سبب آن‌كه عامۀ مردم آن را بيشتر مى‌پسندند؛ مانند شركت در ساختن مؤسسات خيريه نسبت به پرداختن وجوهات شرعيه، يا به سبب اين‌كه انجام آن مستحب نشاط‌آور است ولى انجام آن واجب چندان نشاطى ندارد؛ مانند سفرهاى زيارتى مخصوصاً با كاروان‌هاى مرفه كه انسان را به نشاط‍‌ مى‌آورد؛ ولى هرگاه بخواهد نمازهاى قضاى واجب را به جا بياورد ملالت پيدا مى‌كند و شايد بعضى از عوام نيز چنين پندارند كه واجبات ثوابى ندارد، چون وظيفۀ انسان است؛ ولى مستحبات ثواب فراوانى دارد غافل از اين‌كه ثواب واجبات بسيار بيشتر است؛ و امثال اين موارد. در كتب فقه راجع به اين‌كه آيا مى‌شود در وقت فريضه، نماز مستحب به جا آورد يا نه (منظور مستحبات ابتدايى است نه نوافل يوميه) فقها بحث مشروحى دارند و در بعضى از احاديث نيز اشاره به اين مطلب شده است. امام صادق عليه السلام در حديثى مى‌فرمايد: «إِذَا حَضَرَتِ‌ الْمَكْتُوبَةُ‌ فَابْدَأْ بِهَا فَلا يَضُرُّكَ‌ أَنْ‌ تَتْرُكُ‌ مَا قَبْلَهَا مِنَ‌ النَّافِلَةِ‌؛ هنگامى كه وقت نماز واجب فرا رسد به آن بپرداز و اگر نافله‌هاى پيش از آن را ترك كنى به تو زيانى نمى‌رساند» ١ شرح بيشتر اين مطلب را مى‌توانيد در كتاب جواهر الكلام، ج ٧، ص ٢٥٠ مطالعه كنيد.