🌹 #کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌴 #شماره_53 وقال عليه السلام : السَّخَاءُ مَا كَانَ ابْتِدَاءً، فَأَمَّا مَا كَانَ عَنْ مَسْأَلَةِ فَحَيَاءٌ وَتَذَمُّمٌط . سخاوت آن است كه ابتدائى(و بدون درخواست) باشد و اما آنچه در برابر تقاضا داده مى شود از روى حيا و براى دفع مذمت است.

امام(عليه السلام) در اين گفتار حکيمانه به نکته دقيق و آموزنده اى اشاره کرده، مى فرمايد: «سخاوت آن است که ابتدايى (و بدون درخواست) باشد; اما آنچه در برابر تقاضا داده مى شود يا از روى حياست و يا براى فرار از مذمّت»; (السَّخَاءُ مَا کَانَ ابْتِدَاءً، فَأَمَّا مَا کَانَ عَنْ مَسْأَلَة فَحَيَاءٌ وَتَذَمُّمٌ).

سخاوت را اين گونه تفسير کرده اند: حالت و فضيلتى درونى است که انسان را به بذل مال به مستحقان و نيازمندان بدون عوض وا مى دارد.

بر اين اساس اگر کسى درخواستى کند و از آبروى خود به وسيله درخواست مايه بگذارد، آنچه سخاوتمندانه مى بخشد در واقع عوض آبروى اوست و به راحتى نمى توان نام آن را سخاوت گذاشت و نيز بخشش که پس از درخواست صورت مى گيرد ممکن است بدين سبب باشد که اگر بخشش نکند، درخواست کننده و يا مردمى که از آن آگاهى مى يابند او را نکوهش و مذمت کنند،

بنابراين بخشش در برابر نجات از مذمت مردم واقع شده است و بدون عوض نيست و به تعبير عموم مردم براى رودربايستى است. بنابراين سخاوت خالص و حقيقى آن است که انسان پس از آگاهى بر نيازمندى افراد آبرومند، در حل مشکل آنها به صورت پنهانى بکوشد و نيازى به سؤال نباشد.

قرآن مجيد در سوره «بقره» هنگامى که سخن از اهميت انفاق و آثار و برکات آن به ميان مى آورد بر انفاق به کسانى تأکيد مى کند که روى سؤال ندارند و به دليل عفت و مناعت طبع مردم آنها را در زمره اغنيا مى دانند، مى فرمايد: (يَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِيَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسيمَاهُمْ لاَ يَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا)

درباره اهميت سخاوت در آيات قرآن و روايات اسلامى بحث هاى زيادى آمده است از جمله در حديثى از پيغمبر اسلام(صلى الله عليه وآله)مى خوانيم: «السَّخاءُ خُلْقُ اللّهِ الاْعْظَمِ; سخاوت صفت بزرگ خداست». در حديث ديگرى از امام صادق(عليه السلام) مى خوانيم: «السَّخَاءُ مِنْ أَخْلاَقِ الاَْنْبِيَاءِ وَهُوَ عِمَادُ الاِْيمَانِ وَلاَ يَکُونُ مُؤْمِنٌ إِلاَّ سَخِيّاً; سخاوت از اخلاق پيامبران و ستون ايمان است و هيچ مؤمنى نيست مگر اين که صاحب سخاوت است».

بى شک، سخاوت هر قدر بيشتر و در مورد مناسبت تر و بدون هيچ گونه عوض مادى و معنوى و کاملاً به صورت ابتدايى باشد پرارزش تر است. اين سخن را با حديثى از کتاب کافى از امام صادق(عليه السلام) پايان مى دهيم، فرمود: گروهى از يمن خدمت رسول خدا(صلى الله عليه وآله) آمدند و ميان آنها مردى بود در مکالمه با پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) درشت گو و سرسخت تا آنجا که رسول خدا(صلى الله عليه وآله) خشمگين شد و از شدت غضب عرق در پيشانى او آشکار گشت و چهره در هم کشيد و چشم از او برداشت و به زمين نگاه کرد

جبرئيل نازل شد و عرض کرد: پرورگارت به تو درود مى فرستد و مى گويد: اين مرد سخاوتمندى است که پيوسته اطعام مى کند. خشم پيامبر(صلى الله عليه وآله) فرو نشست سر را بلند کرد و فرمود: اگر جبرئيل از سوى خداوند متعال به من خبر نداده بود که تو مرد سخاوتمندى هستى و پيوسته اطعام طعام مى کنى تو را طرد مى کردم تا عبرتى براى ديگران باشى. آن مرد گفت: آيا پروردگار تو سخاوت را دوست دارد؟ پيامبر فرمود: آرى. آن مرد شهادتين بر زبان جارى کرد و مسلمان شد و گفت: به خداوندى که تو را به حق مبعوث کرده هرگز کسى را از مالم محروم نساختم.

لینک کانال را با دوستان خود به اشتراک بگذارید تا با دنبال کردن حکمت ها و انشالله با عمل به حکمت ها ، 🌹 مرام علی پررونق تر از نام علی بشه https://eitaa.com/zandahlm1357

صفحه گلدان من🌳🌳🌳🌳 با ما همراه باشید👇👇👇 https://eitaa.com/zandahlm1357