ویژه‌نامۀ #نسیم_اجابت «دعاؤُكُم فيه مستجاب» (برداشت‌هایی از دعای ابوحمزه ثمالی؛ شماره 1) 🔸فیض امید بیم و امید دو بال پرواز برای نیل به تقرب به خداست. بنده مؤمن،‌ تلاش می‌کند بین این دو فضیلت جمع نماید و گمان نیکوی او به خدا، به‌اندازه ترس او از خداست. او بذر بندگی را با عمل به دستورات الهی در زمین جان‌ودل خویش می‌پاشد، و از سرچشمه امید، آبیاری‌اش می‌کند و با چتر خوف از آفات حفظ و حراستش می‌نماید تا شکوفه‌های قرب به معبود در گلستان عبادت بشکفد و سعادتمند گردد. بندۀ خدا توفیق اعمال صالح و ازجمله درک فیض خوف ‌ورجا را نیز امیدوارانه از خدا می‌طلبد؛ نه خوف از معصیت ناامیدش می‌کند، و نه به اعمال خویش تکیه می‌نماید، بلکه چشم امیدش تنها به عفو و رحمت معبودی است که تمام خیرات عالم به دست اوست. پیامبر اکرم (ص) فرمود: «به‌خدایى كه جز او شايان پرستشى نيست، گمان هيچ بنده‏‌اى نسبت به خدا نيكو نشود، مگر اينكه خدا متناسب با همان گمان نیکو با او رفتار می‌كند... پس به‌ خدا خوشبين باشيد و مشتاق او باشید». این دیدگاه توحیدی، از عاشقانه‌های امام سجاد (ع) در مناجات سحرگاه ماه رمضان است: «ربِّ! اِنَّ لنا فيکَ اَمَلا طَوِيلا كثيرا، اِنَّ لنا فيک رَجاءً عظيما، عَصَيناک ونحنُ نَرجُوا اَنْ تَستُرَ عَلينا ودَعَوناک ونحن نَرجو اَن تَستَجيبَ لَنا، فَحَقِّق رجائَنا مولانا!»؛ پروردگارا! به راستى كه ما را در تو اميدى طولانى و آرزوهاى فراوان است. گناه تو را مرتكب شده‌ايم و اميد به پرده‌پوشى آن داريم. تو را می‌خوانیم و آرزوى اجابت و پاسخ گويى داريم. پس اميد ما را محقق ساز ای مولای ما! @zanjani_net

#استفتائات 🔸بطلان غسل و تکلیف روزۀ ماه رمضان ❓پرسش: شخصی در ماه رمضان غسل جنابت بر عهده‌اش بوده و مانعی مانند چسب در بدن خود داشته ولی هنگام غسل فراموش کرده و غسل نموده و چند روز بعد در حالی که هنوز مانع روی بدنش بوده، یادش آمده است. آیا نماز و روزه‌هایی که با غسل باطل انجام شده، صحیح است؟ ✍️ پاسخ : در فرض سؤال، قضای روزه‌ها لازم نیست؛ ولی باید نمازهایی را که در آن چند روز خوانده قضا کند. 🔺دفتر استفتائات آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی @zanjani_net

ویژه‌نامۀ #نسیم_اجابت «دعاؤُكُم فيه مستجاب» (برداشت‌هایی از دعای ابوحمزه ثمالی؛ شماره 2) 🔸گوهر توکل خداوند متوکلین را دوست دارد و این دوستی کلید طلایی حل مشکلات مادی و معنوی و نیل به سعادت و رحمت و هدایت الهی برای بندۀ متوکل است. توکل یعنی: خدایا! من تلاش خود را کردم، و نسبت به نتیجۀ کار، هر چه باشد، خوب یا بد،‌ آرامش دارم. وقتی من وظیفۀ خود را انجام دادم، در کامیابی و ناکامی،‌ دلم پیش توست، و تو برای من جز خیر نمی‌خواهی، و هر چه از دوست می‌رسد نیکوست! تو دستور داده‌ای که دست روی دست نگذارم، اما توجه دارم که همه‌کارۀ‌ عالم تو هستی. من خود را کاره‌ای نمی‌دانم و وقتی با توجه به این حقیقت تلاش می‌کنم،‌ به شرافت عنوان «متوکل» و «محبوب تو بودن» نائل می‌گردم. تو به من توجه خاص خواهی کرد و کسی که تو او را دوست داشته باشی، خوشبخت دنیا و آخرت است. خدایا! من برای رهایی از مشکلات و گناهان،‌ مانند یوسف صدیق (ع) به سمت درهای بسته و قفل‌شده هم می‌دَوَم؛ چون می‌دانم اگر تو بخواهی، درِ بسته نیز به رویم گشوده خواهد شد. محبوبم!‌ من برای رسیدن به این مقام،‌ با مولایم زین‌العابدین (علیه‌السلام)در سحر ماه مبارک رمضان هم ناله می‌شوم: «سَيِّدِي! عَلَيْكَ مُعَوَّلِي وَ مُعْتَمَدِي وَ رَجَائِي وَ تَوَكُّلِي وَ بِرَحْمَتِكَ تَعَلُّقِي تُصِيبُ بِرَحْمَتِكَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَهْدِي بِكَرَامَتِكَ مَنْ تُحِب»؛ سَرورم! همۀ اطمینان و اعتماد و تمام امید و توکلم به تو، و علاقۀ‌ خاطرم به رحمت و لطف توست، تویی که هر که را بخواهی به رحمتت نائل می‌سازی و هر که را دوست می‌داری به کرامت هدایت می‌کنی! @zanjani_net

📹 ویژه صد سالگی حوزه علمیه قم (3) (انتشار بمناسبت دهم فروردین، سالروز وفات مرجع بزرگ شیعیان آیت‌الله‌العظمی بروجردی رضوان الله علیه) 🔸آیت‌الله‌العظمی شبیری زنجانی: «آیت الله العظمی بروجردی به رعایت آداب مقیّد بودند» #صد_سالگی #حوزه_علمیه #آیت_الله_بروجردی #مرکز_فقهی #امام_محمد_باقر علیه السلام @zanjani_net

📷 #گزارش_تصویری جلسه علمی آیت الله العظمی شبیری زنجانی «دام ظله» ▫️شب جمعه (۱۴۰۱/۱/۱۰) ؛ دفتر معظم له @zanjani_net

#حضرت_خدیجه #ام_المؤمنین ▪️منزلت حضرت خدیجه کبری (س) در کلام پیامبر اکرم "صلی الله علیه و آله": خدیجه! و کجا مانند خدیجه پیدا خواهد شد؟! در آن هنگام که مردم مرا تکذیب کردند، او مرا تصدیق نمود و مرا در پیشرفت دین خدا یاری داد... @zanjani_net

ویژه‌نامۀ #نسیم_اجابت «دعاؤُكُم فيه مستجاب» (برداشت‌هایی از دعای ابوحمزه ثمالی؛ شماره 3) 🔸آهنگ رحیل تقرب به خدا دلى خالى از اغيار و قلبى پاك و لطيف می‌طلبد. تا پاى دل، به زنجير تعلقات دنيوى بسته، و جان از اين اسارت مجروح و خسته است، آرزوى پرواز تا جوار قرب معبود و بهره‌مندى از عنايات پروردگار، خيالى خامی بيش نيست و ياد مرگ، خلاصى‌بخش انسان از بند دل‌بستگى‌هاست. ياد مرگ و ترس از سوء عاقبت و تلخى جان دادن، بهترین سرمایه برای ترک گناهان و سبب آمرزش و پرداختن به بندگی خداست. اولياى الهى علیهم‌السلام، همواره نفس خويش را متذكر مرگ و گذر از دنياى فانى مى‌داشتند و تلخى جان كندن و مشكلات پس از مرگ و تنگى قبر و سختى برزخ را در برابر ديدگان خويش حاضر مى‌ساختند. توجه به مرگ و گريه و اندوه بر آن، در مناجات سحرگاه ماه رمضان امام سجاد علیه‌السلام جلوۀ‌ خاصی دارد که آه از نهاد حق‌جویان برمی‌آورد: «فمَن يَكونُ اَسَوءَ حالاً مِنّي اِنْ اَنا نُقِلتُ على ِمثل حالي الى قَبري، لَم اُمَهِّدْهُ لِرَقْدَتي و لَم اَفرُشْهُ بالعَمَلِ الصّالحِ لِضَجْعَتي و مالِي لا اَبكي؟... اَبكي لِخروجِ نَفسي، اَبكي لِظُلمةِ قَبري، اَبكي لِضيقِ لَحَدي، اَبكي لِسؤالِ مُنكَرٍ و نَكيرٍ ايّاي، اَبكي لخروجي مِن قَبري، عُرياناً ذليلا، حامِلاً ثِقلي عَلى ظَهري...» ؛ كيست كه روزگارى بدتر از من داشته باشد، اگر با چنين حالى درگذرم و به قبر درآيم؟ درحالی‌که آرامگاهم را آماده و مهيا نكرده‌ام و با اعمال صالح، مفروش نساخته‌ام... چرا نگريم؟! مى‌گريم براى آن دم كه جان از پيكرم خارج شود، مى‌گريم براى تاريكى قبرم. مى‌گريم براى تنگى لحد، مى‌گريم براى پرسش‌هاى دو فرشته نكير و منكر، مى‌گريم براى دمى كه از قبرم خارج گردم، بدون هيچ پوششى با ذلت و خوارى، درحالی‌که بار سنگينى اعمال را بر دوش مى‌كشم... @zanjani_net