بسمه تعالی قانون انسان را با هر عینکی که برانداز کنیم و به هر مبنایی #تحلیل نماییم، نیازمند مشارکت های اجتماعی و جامعه گزینی است چراکه انسان موجودی است با استعداد های محدود و نیاز های بی شمار! این موجود برتر اما محدود نمی تواند #جامع المشاغل باشد و خود کفا! لذا از رهگذر #تامین نیاز های دیگران به رفع نیاز خود می پردازند و هدف خود از جامعه گزینی را به پایان می رسانند. از طرفی انسان ها آزاد آفریده شده اند و ذاتا از محدودیت ها و بند و بیل ها گریزان هستند! اما از آنجا که #جامعه ظرف تکامل بشری و بستر تامین نیاز های انسانی است، باید آفتاب نظم بر یکایک سلول های این بافت زنده تابانده شود درغیر این صورت #هرج و مرج، گوی سعادت را از جامعه خواهد ستاند اولین گام در راستای ایجاد نظم و #سامان بخشیدن به خواسته ها و کمال طلبی های بشری، وضع قانون است! قانون، محدودیتی است که #آزادی انسان ها را محترم می شمارد و اتفاقا وضع شده است تا آزادی انسان را پیراسته از آسیب و آراسته به رشد نماید. قانون، خورشیدی است #که آفتاب نظم آن، جامعه را سامان بخشیده و عدالت در آزادی را تامین می نماید. قانون گرایی و احترام به قانون، امری عقلانی و موافق با ندای فطرت است، لذا در هر جامعه و با هر قانونی ، افراد قانون گریز و #هنجار شکن را مجازات، می کنند و انسان متمایل به آزادی ، هیچ ناراحتي از خود نشان نمی دهد چون فطرتا پذیرفته است که آزادی او تامین نمی شود مگر به محدود شدن آزادی او! قانون صحیح ، #بازوی بشری در جهت رشد و توسعه استعدادی آن است همانند چوب ترازی که در کنار نهال نصب می شود تا آن را از گزند #انحراف بازدارد و به مدد زمان، درختی شاداب و راست قامت تحویل دهد. عصاره بحث: 1.انسان موجودی اجتماعی، بند گریز و آزادی طلب است. 2.تامین نیاز ها و فرار از #تنهایی او را به جامعه گزینی، وادار می کند. 3.سعادت جامعه در گرو آفتاب تابنده نظم است. 4.پرتو های پرفروغ #نظم از خورشید قانون، سرچشمه می گیرند. 5.قانون، #لازمه تکامل فرد و جامعه بوده و موافق با فطرت آدمی است. 6.قانون صحیح، عنصر محوری برای #تربیت و #توسعه استعداد های رایج بشری است.هرچند مهم ترین عامل تربیت نمی باشد. @zarakhsh