سودای اسکناس شاید آنچه می نویسم برق تازه ای در قاب نگاهتان نیندازد و طعم تازه ای در کام تان ننشاند اما تذکر این مطلب را خالی از لطف نمی بینم. در فرهنگ ایران ، بهار و سال جدید، همواره هم آغوشِ یک دیگر میهمان #سرنوشت ایرانیان بوده اند. و مردم نیز با آداب و #رسوم خاصی از این دو مسافر نو رسیده، به نیکی اسقبال کرده اند، آنان کینه ها را از دل زدوده، جامه نو به تن کرده، سفره هفت سین آراسته، خوراکی های رنگین پخته و به دیدار یک دیگر شتافته اند. این استقبال از #بهار و این رویایی با سال جدید، بسیار دلچسب، عقلانی و شرع پسند است. خوش بختانه امروزیان، از این رسوم خجسته، دستْ نشسته و متعهد مانده اند. اما شوربختانه گاه در این بوستان با صفا، علف هرز روئیده و فضای باغ را متعفن کرده است. عفونتی که نه #عقل می پسندد نه دل می پذیرد و نه #شرع امضا می کند!! از همان کودکی به خاطر دارم که برخی با بی تقوایی تمام، بر خرمن آبروی مردم، آتش انداخته و در شعله های #غیبت، اعتماد و احترام را سوزانده اند!!! رفته رفته و آرام و خاموش، عفونتی دیگر از این بوستان سر برآورد و این بار در خرمن آرامش مردم، آتش افکند!! آتشی که شعله هایش بهداشت روان جامعه را خاکستر می کند و به باد خود خواهی می سپارد!! آری! سودای اسکناس! این روز ها و در این نشست ها، به جای آن‌که دل را به دیدار بسپارند، به #دینار می سپارند و محور همه گزافه هایشان «اسکناس» است!! من می دانم که به انبار اقتصاد موش رخنه کرده و بخشی از #اخلاق جامعه در گرو #رفاه اجتماعی است اما این حجم از اسکناس طلبی، عادی نبوده و جنبه روانی دارد!! و غم انگیز تر آنکه، سودای اسکناس در میان #ثروتمندان بیشتر از دیگران است!!!! ای کاش فکری به حال این #جنگ_روانی و این «خود بدبخت پنداری» می کردیم!! @zarakhsh