بسمه تعالی عقل، عشق، وحی عقل از رَحِم کلمه #عِقال، متولد شده و به معنای #منع است. عرب زبانان،زانو بند شتر را عِقال می گویند چراکه آمد و شد حیوان را با فشردن و رهانیدن طناب آن زانو بند، کنترل می نمایند. عِقال، سرکشی ها و #چموشی شتر را مدیریت می کند و زمینه بهرمندی از استعداد های حیوان را فراهم می نماید. عقل، سدّی نفوذ ناپذیر در برابر خواهش های #نفسانی و #لِجامی، بر دهان این نَفسِ پُر طمع است. عقل است که دست و بال نفس را می بندد و آن را #آرام می کند! عقل، منعی است که هزار #نفع به دنبال دارد. درست است که عقل، پشتِ میزِ #مدیریت نفس نشسته و آن را آرام می کند اما جای این پرسش باقی است که:چه کسی عقل را مهار خواهد کرد؟ عقل، یک شمشیر تیز و #بُرّان است. اگر آدميان، تنها بر محور قوانین #خشک عقل، گام بر دارند و فتاوای آن را سرلوحه رفتارهای خود سازند، #دیو خود خواهی و #منفعت_طلبی، جان گرفته، #عواطف انسانی را بلعیده و جامه ی عشق و محبت را از تن جامعه به در خواهد کرد و وای بر #مدرنيته ای که برهنه از #عشق و محبت باشد! آنکه بر خود خواهیِ عقل، پای می کوبد و #احساسات را زنده نگه می دارد، عشق است! عشق، نیام این شمشیر بُرنده و #چاشنی‌ زندگی آدمیان است. عشق، عقلِ عقل است. باران تعادل، از #ابر عقل می بارد و از #دریای عشق سرچشمه می گیرد. عقل و عشق، آب و #آفتاب اند، در کنار هم زندگی را به جریان انداخته و معنا می بخشند. و باز جای این پرسش خالی است : هرچند که عقل و عشق، هریک مدیر دیگری است و #دوست خود را مهار می کند اما اگر عقل به #دام_تفریط افتاد و عشق سر از #دره_افراط درآورد، چه باید کرد؟ چه کسی عقل و عشق را تربیت می کند؟ آری، آن مربی سالم و بی لغزش ، #وحی است! عقل در پرتو وحی، شکوفا می شود و عشق از آلودگی و افراط، رهایی می یابد. جالب تر آنکه عقل سلیم و عشق پاک، آینه هایی صاف و پاکیزه اند که جمال خدا را باز می تابند و راه های #خداشناسی اند. عقل، در میدان #فلسفه و #کلام، خدا را فریاد می زند و عشق، در میدان #عرفان، تدریس توحید می کند. این برهانی است که ضرورت #وحی و #نبوت را برای خودم اثبات کرده ام و به همین برهان شادمان و البته نزد خدایم #مسؤولم. #دلنوشته #کلام @zarakhsh