شنبه های اعتقادی از راه رسید
خدا این چای دلنشین روضه رو از ما نگیره
بریم برای یه گفتگوی قشنگ #اعتقادی
#اعتقادی
#حکمتـالهی
رفقا این هفته میخواهیم درباره حکمت الهی با هم گفتگو کنیم.
توی این جلسه اول درباره معنی حکمت حرف میزنیم و بعد درباره آثار باور به حکمت الهی و در نهایت درباره دلائل حکمت الهی.
پای جلسه باشید تا یه لقمه اعتقادی نوش جان کنیم ☺️
#حکمت یکی از صفت های خداست.
معنی حکمت این هست که کاری به صورت محکم انجام بشه به طوری که هیچ خلل و نقصی و اضطرابی در اون نباشه.
حالا میخواهیم حکمت رو در آیه ها و روایات ببینیم
1⃣
سوره سجده / آیه ۷
ٱلَّذِيٓ أَحۡسَنَ كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥۖ وَبَدَأَ خَلۡقَ ٱلۡإِنسَٰنِ مِن طِينࣲ(٧)
همان كسى كه آنچه را آفريد نيكو ساخت، و آفرينش انسان را از گِل آغاز كرد.
توی این آیه ، خدا به ما میگه جهان هستی با تمام عظمتی که داره ، در همه جای اون نظم و استحکام و ترکیبات حساب شده است و قوانین اون دقیقی وجود داره.
2⃣
حضرت علی علیه السلام هم در خطبه ۱۹۱ نهجالبلاغه میفرمایند:
عَلِمَ مَا [بِمَا] يَمْضِي وَ مَا مَضَى؛ مُبْتَدِعِ الْخَلَائِقِ بِعِلْمِهِ وَ مُنْشِئِهِمْ بِحُكْمِهِ، بِلَا اقْتِدَاءٍ وَ لَا تَعْلِيمٍ وَ لَا احْتِذَاءٍ لِمِثَالِ صَانِعٍ حَكِيمٍ.
خدا آنچه را می گذرد و آنچه را که گذشته است ، می داند.
او پدیدآورنده آفریده ها با علم و ایجاد کننده آنها با حکمت خویش است ، بدون اینکه از کسی پیروی کند و یا آموزش ببیند و یا از آفرینش آفریننده حکیمی نمونه گیر نماید.
☘🌸☘🌸☘
از این صحبت حضرت امیر علیهالسلام چند تا نتیجه میگیریم :
۱. حکیم از کار عبث و بیهوده و یا کاری که در اون خیر و صلاحی نیست ، جلوگیری میکنه و به سمت کار هدفمند و دارای خیر و صلاح سوق می دهد.
پس خدا را حکیم می دونیم ، چرا که لگاو از بیهودگی و بی فائدگی دور هست و همه کارهای او ، دارای هدف و غایت و خیر و صلاح هست.
(حالا بیایید با خودمون فکر کنیم که اون اتفاقاتی که ما فکر میکنیم نباید برای ما اتفاق می افتاد و این مصیبت برای ما است، پشت ش حکمت ه)
3⃣
سوره ص / آیه ۲۷
وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا بَٰطِلࣰاۚ(٢٧)
و ما آسمان و زمين و آنچه را كه ميان آنهاست، بيهوده نيافريده ايم.
4⃣
امام صادق علیهالسلام درباره هدف از آفرینش مخلوقات می فرمایند:
اِنَّ اللّه َ تَبارَكَ وَ تَعالى لَمْ يَخْلُقْ خَلْقَهُ عَبَثا وَ لَمْ يَتْرُكْهُمْ سُدىً و ما خَلَقَهُمْ لِيَجْلِبَ مِنْهُمْ مَنفَعَةً و لا لِيَدْفَعَ بِهِمْ مَضَرَّةً بَل خَلَقَهُم لِيَنْفَعَهُم و يوصِلُهُمْ اِلى نَعيمٍ؛
همانا خداوند آفریدگان خود را بیهوده و عبث نیافریده و آنان را به حال خویش واننهاد...و آنان را نیافرید تا سودی برد یا به وسیله آنان زیانی را از خود دور کند ، بلکه تا به آنان سودی رساند و به نعمت جاودان واصلشان گرداند.
علل الشرایع / ج ۱ / ص ۹