eitaa logo
زندگی برای مهدی
99 دنبال‌کننده
7.3هزار عکس
5.1هزار ویدیو
142 فایل
هرچه که امام زمانمان می پسندند
مشاهده در ایتا
دانلود
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 آیت‌الله مصباح، ماست و در اخلاص است. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸بروید سراغ کارهای بر زمین مانده🔸 کاری را که دیگران می کنند نکنید. کار زمین مانده بکنید. یک تحقیقی روی خودتان بکنید، یک تحقیقی هم روی کارها بکنید، خودتان را کشف کنید که چه کاری از دستتان بر می آید، جامعه تان را کشف کنید که چه چیز کم دارد. اگر از آن چه جامعه کم دارد کاری را می توانید بکنید خب بکنید. آخر کارتان هم یک گزارش بالا بلند تهیه نکنید که ما این جوری کردیم، این جوری کردیم. نه، این گزارشها هیچی در آن نیست. بروید با اساتید هم نفس بشوید. ببینید کدامشان صاحب نفس است [با او معاشرت کنید]. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸چشمهایش ...🔸 من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم چشم بیمار تو را دیدم و بیمار شدم وقتی چشم یک حالتی پیدا بکند، دریدگی نداشته باشد، خیرگی نداشته باشد، حیا داشته باشد، مثل حالت نیمه خوابی داشته باشد، به این حالت می گویند چشم بیمار. شما نگاه به چشم قاسم سلیمانی بکنید، چشمش محبت دارد. این چشم، خیره نیست. به خاطر روحش است که شما این را می بینی. روح انسان در چشمش تجلی می کند. وقتی یک کسی قلب دارد، وقتی نگاه به برادر دینی اش می کند، او را دگرگون می کند. * (بیانات در مسجد نور الاصفیاء تهران. 1395/07/06) @haerishirazi
🔹 آیت الله حائری شیرازی 🔹 🔸 روش کسب صفت رازداری و کتمان🔸 ما باید با خودمان مجاهده کنیم تا بتوانیم این صفت رازداری را در خودمان ایجاد کنیم، و این کار اولش اینطوری است که باید یکی دو تا راز را نگویید تا سعه صدر پیدا نمایید و بعد راحت می توانید نگویید. فرض کنید که اگر بادکنک را باد کنید دیگر بادش خالی نشود و کوچک نگردد. ابتدا که میخواهد باد شود فشار لازم دارد اما بعد که کش آمد و باد شد جادار میشود و خوب میتوانید داخل آن چیزی را جای دهید. بعضی چیزها هست که جا پیدا می کند مانند کیسه های توری که هر چه وسایل داخل آن می ریزند مرتب جا پیدا می کند و جادار می شود. نفس انسانی و صدر انسانی هم اینطوری است که اگر چیزی در آن وارد شد و گفتی، معنایش این است که فشار روی [نفس] نیامده و لذا جا باز نمی کند. ولی اگر با خودت مجاهده کردی و برای رضای خدا نگفتی، این نگفتن برایت عادی می شود. انسان باید متوجه باشد که اگر می خواهد یک رازی را داخل خودش نگاه دارد یک دوره فشار دارد، یک دوره سختی دارد و اگر انسان آن دوره را گذراند میتواند رازداری کند. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸کار را تعطیل نکنید، تبدیل کنید🔸 بهترین روش رفع خستگی، کار است. کار را نکنید، کنید. مطالعه را تعطیل نکنید، تبدیل کنید. بازنشستگی برای ما غلط است. گاهی خسته می‌شوید، برنج پاک کنید، کارهای خانه بکنید، چیزهایتان را مرتب بکنید، دوخت و دوز بکنید برای تفریح. این‌ها تفریح‌های حلال است. بیکار نشستن و خوابیدن، تفریح شما نیست. در ساعاتی که خسته می‌شوید کتاب‌هایی مثل زندگینامه های علما را بخوانید. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸اهمیت شب و روز جمعه🔸 فقیر و بینوا چه گناهی کرده است که به مسجد الحرام دسترسی ندارد؟ خدای تعالی فکر آنها را کرده و برای ایشان برنامه ریزی کرده است. حرمی درست کرده که لازم نیست جسم انسان در آن برود. حرمی که با انسان فاصله مکانی ندارد. چون برای خدا زمان و مکان فرقی ندارد ... خداوند برای کسی که دسترسی به اماکن متبرکه ندارد، شب جمعه و روز جمعه را مثل حرم خودش قرار داده است. این زمانهای متبرکه پهلوی او می‌آیند و عبادت در این زمانها اجر بیشتری دارد تا خارج از آن زمانها و این لطف خداست و از باب اینست که فقیر و غنی برایش فرقی ندارد. از این جهت وقتی شب جمعه می‌شود انسان باید بداند که الان در حرم است، بداند که الان در مسجد الحرام است، وقتش را تلف نکند از وقتش خوب استفاده کند از یک ساعت وقت شب جمعه و روز جمعه درست بهره‌گیری کند. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸من چیزی مهمتر از این مطلب نداشتم که به شما بگویم!🔸 عمر ما می گذرد و دیر یا زود به صف گذشتگان می پیوندیم و این، زندگی بزرگ ماست. من چیزی مهمتر از این مطلب نداشتم که به شما بگویم. حیات این نیست که امروز داریم و اینها مشکلاتی نیست که با آن دست به گریبان هستیم. رنج این نیست که امروز می کشیم و تلخی این نیست که امروز می چشیم. دشواری این نیست که ما می بینیم و عمر هم این نیست که ما می گذرانیم. اگر تلخی است، تلخی پس از مرگ است و اگر رنجی هست، رنج آنجاست و اگر لذتی هم انسان بچشد، لذت این جهانی، لذت نیست، بلکه لذت آنجاست. چرا هنگامی که چاره از دست رفت، انسان متوجه مسئله شود؟ مسئله ای به این مهمی را چرا هنگامی بفهمیم که نتوانیم حل کنیم؟ @haerishirazi
❓سوال: چطور فرزندم را به نماز خواندن ترغیب کنم؟ ✅ پاسخ آیت‌الله حائری شیرازی: 💎 . سجادۀ پاکیزه و مرتب بیندازید. یک اتاقی [یا محل خاصی] برای نمازتان داشته باشید. آنجا معطر باشد. شما نمازتان را بخوانید، بچه می‌آید کنارتان نماز می‌خواند. وقتی نماز خواند، به او جایزه بدهید. نمی‌خواهد وادارش کنید، خودش، خودش را وادار می‌کند. 💎 شما همین اندازه که نماز باحالِ شیرینِ خودتان را می‌خوانید، بچه از نمازتان خوشش می آید. همینطور که خدا خوشش می آید، بچه‌ات هم خوشش می آید. اما تو وقتی نمازت را می‌خوانی، بچه هم خوشش نمی آید. خدا هم خوشش نمی آید. یک نماز بخوان که تا بچه‌ات هم خوشش بیاید. چون بچه، فطرت الهی دارد. 💎 اگر یک توهینی، یک حرف تندی، اشتباهی به بچه ات زدی، صدایش کن و بگو من این رفتار را با شما کردم، الان متوجه شدم که اشتباه بود. من را حلال کن. طبیعتاً می گوید حلال کردم. شما بگویید نه. خدا هم باید من را حلال کند. دو رکعت نماز بخوان و از خدا بخواه که خدا من را ببخشد. من را بخاطر رفتار اشتباهم با تو، مجازات نکند. میدانی بچه چه می‌گوید؟ پیش خودش می‌گوید: «». اما اگر نکردی، شیطان می‌رود در ذهنش می‌گوید نگاه کن بابایت 50 سال نماز می‌خواند اما حق تو را ضایع کرده. حالا هم که فهمیده، به روی خودش نمی آورد! تو هم 50 سال نماز بخوانی بعدش می‌شوی مثل این بابا !! @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸 نسبت بین «عمل» و «ولایت»/ مسافت بین ظلمت و نور، با «عمل» انسان طی نمی شود🔸 خروج از ظلمات و رسیدن به نور، بوسیلۀ محقق می شود؛ می گوییم: «الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور». اول می گوییم «الله ولی الذین آمنوا»، بعد از آن: «یخرجهم من الظلمات الی النور»؛ یعنی اوّل «تحقق ولایت الله» و سپس «خروج از ظلمت به سوی نور». ولایت کشتی ای است که انسان باید سوار شود و این کشتی حرکت کند و بعد از آن، حرکت از ظلمت به نور انجام می شود. میزان خروج از ظلمت به سوی نور، به اندازۀ مقدار مسیری است که انسان به وسیلة کشتی طی می کند، نه آن مقداری که با پای خودش حرکت می‏کند. اوّلین کار، مستقر شدن در کشتی ولایت است، بعد خود کشتی انسان را از ظلمت به سوی نور می برد. مسافت بین ظلمت و نور، با «عمل» انسان طی نمی شود. بلکه با «ولایتی» که انسان در آن قرار دارد، طی می شود؛ به ولایتش بستگی دارد. پس نقش این اعمال و رفتار و نماز و اینها چیست؟! اینها جزء دستورات حضور در کشتی است. می‎گویند تو اگر نماز نخواندی، اِخراجت می‎کنیم. پس نماز، روزه، حج، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر، جزء مقدمات و است؛ نه راهی برای طی مسیر ظلمت به نور. طی مسافت، فقط به وسیله ولایت است. یعنی این طور نیست که هر کسی بیشتر نماز خواند، مسافت بیشتری را از ظلمت به سوی نور طی می کند. اصلاً طی مسافت به وسیله عمل انسان انجام نمی‏شود. اصلاً خود انسان، خودش را خارج نمی کند از ظلمات به سوی نور. آیه می‏گوید: «الله»، خارجت می‏کند. «تو» مُخرِج نیستی؛ «خدا» مُخرِج است. خدا با «سازمان ولایت»، این مسأله اخراج را صورت می‎دهد. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸منتظر امتحاناتی شبیه «سجده بر آدم» باشید🔸 این جریان سجده بر آدم، اساس عبادت است. در مورد عباداتی که انجام می دهی، ببین از نوع سجده بر آدم است یا از نوع 6 هزار سال عبادت شیطان؟ اگر از نوع عبادت شش هزار ساله هست، روی آن قضاوت نکن! هر وقت پشت سرش یک عبادت از نوع سجده بر آدم دیدی، خدا را شکر کن. همیشه وقتی یک مقدار عبادت از نوع 6 هزار سال کردی، منتظر یک عبادت از نوع سجده بر آدم هم در زندگی ات باش. هر کسی آن عبادت را کرده، حتماً پشت سرش اینچنین امتحانی می‌آید. @haerishirazi
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸می‌خواهند را جلوه بدهند 🔸 خداوند به موسی (علیه السلام) فرمود: «قال فَاِنَّها مُحَرَّمَهٌ عَلَیهِم اَربَعینَ سَنَهً یَتیهُونَ فِی الأرضِ». بنی اسرائیل به خاطر رفتار بدی که از خود نشان دادند، فتح شهرهایی که به آنها وعده داده شده بود، چهل سال بر آنان حرام شد و در بیابان سرگردان شدند. جریان این بود که خداوند به بنی اسرائیل وعده داده بود که اکنون که از مصر بیرون آمدید، شهرهایی را در فلسطین فتح خواهید کرد. پیش از اینکه آن شهرها را فتح کنند و وارد آن شوند، قرار شد از دوازده سبطی که بودند، از هر سبط یک نفر مأمور شود تا به عنوان تاجر در آن آبادی‌ها بگردند و گزارش بیاورند. این دوازده نفر مدتی با لباس مبدّل و به صورت پوششی در آن آبادی‌ها گردش کردند و بازگشتند. ده نفر از آنان شدند؛ یعنی در هنگام گزارش دادن، دل‌ها را خالی می‌کردند و به عنوان اینکه زده باشند، مرتب مطالب می‌گفتند. الآن هم می‌بینیم؛ گاهی سخنران‌ها برای اینکه نشان بدهند که حساسیتشان زیاد است و نسبت به بدی‌ها به شدت هستند، رکوردارِ گفتن نارسایی هستند. از این راه می‌خواهند خودشان را بدهند و روی دست همه بلند شوند. این‌ها را مُرجف می‌گویند. در نویسندگان و گویندگان کم هم نیستند. این ده نفر از بنی اسرائیل، هر چه گفتند، روی دست همدیگر بلند شدند و درباره دشمن را به اوج خودش رساندند. مثلاً می گفتند آدم‌هایی دیدیم بلندقامت، با شانه‌های پهن و بازوهای گره خورده، شمشیر و نیزه و سپر و کلاهخود و اسب‌هایی چنین و چنان! مبالغه روی مبالغه! مثل بعضی از کسانی که الآن به اروپا می روند. برمیگردند و میگویند ما نمی‌توانیم به آنها برسیم و ... @haerishirazi