eitaa logo
زنده شاد
26.4هزار دنبال‌کننده
7.4هزار عکس
2.7هزار ویدیو
30 فایل
مدیریت کانال سید مرتضی پورعلی/متخصص حوزه نشاط اجتماعی/طلبه و دانشجوی دکتری ادمین هماهنگی برنامه ها👇 @Adminzendeshad 👇👇 تبلیغات و رزرو وقت مشاوره https://eitaa.com/joinchat/4012703872C5f1b434449
مشاهده در ایتا
دانلود
▫️برخوردهای «حالی به حالی» والدین با کودکان آسیب زننده ترین رفتار با کودک است! در این برخورد والدین هر موقع حال خودشان خوب باشد، با کودک برخورد خوبی داشته و هر زمان حالشان بد است، کودک را تخریب می‌کنند! تا زمانی که والدین با این شیوه "حالی به حالی" با کودک برخورد کنند، کودک در مورد تصمیم هایش گیج می‌شود و فکر می‌کند مشکل از اوست و این شیوه غلط تربیتی به نسل‌های بعدی نیز تعمیم می‌یابد همانطور که رفتارهای غلط امروز والدین نیز نشان‌دهنده همین تربیت نادرست نسل ‌های گذشته است. @zendeshad
▫️هرگز به کودک نگویید این‌قدر ترسو نباش! برای آموزش دفاع کردن به کودک‌تان از نصیحت استفاده نکنید. مثلا نگویید: «از خودت دفاع کن، چرا از خودت دفاع نکردی؟ چرا وقتی کتک خوردی هیچ کاری نکردی؟ نگفتم این‌قدر ترسو نباش؟» یا برچسب نزنید: «بچه من پخمه است، مظلومه، بی‌دست و پاست، اصلا این کتک خوره و ...». یا زمانی که کودک‌تان کتک می‌خورد، خشم خود را از بقیه سر او خالی نکنید: «چرا هیچی نگفتی؟ همین‌طور وایستادی کتک خوردی؟» از همان ابتدا که کودک شما کتک خورد یا حقش گرفته شد یا هل داده شد، رفتاری را داشته باشید که انتظار دارید فرزندتان در آن شرایط انجام دهد. مثلا اگر کسی کودک را کتک زد، دستش را با اقتدار، ولی بدون خشونت می‌گیرید و می‌گویید کار بدیه، نباید بزنی. اگر به زور اسباب‌بازی را گرفت، می‌گویید این اسباب‌بازی مال اونه، این برای شماست، ولی می‌تونید با همدیگه تقسیم کنید. این رفتار‌ها باید بدون خشونت و خجالت گفته شود. @zendeshad
▫️نوجوانان به دلیل شرایط سنی ای که دارند و در حال استقلال یافتن هستند اصلا تمایلی به شنیدن نصایح و یا جملات دستوری از جانب شما ندارند. سعی کنید مکالمه بین شما و نوجوانتان کاملا دو طرفه و با احترام باشد. جملات دستوری منجر به بی اعتنایی و گاهی پرخاش از طرف فرزندتون میشه. سعی کنید فرزندتون رو در بحث ها شرکت بدید طوری که شما رو در مقابل خودش نبینه بلکه کاملا حس کنه که در کنارش ایستادید. @zendeshad
▫️گاهی فقط بايد ديدگاهمان را عوض كنيم تا... نگوييم: "فرزندم لجباز است " بگوييم: "به دنبال استقلال است او دارد "من" وجودی خويش را می شناسد و هويت خود را پيدا می كند و من خوشحالم كه مي تواند "نه" بگويد و توانايی مخالفت و ابراز عقيده اش را دارد. بسياری از مشكلات و مسائل بين والدين و فرزندان ناشی از سوء تفاهم است. كودك به دنبال امنيت در آغوش مادر می گردد و مادر گمان مي كند كودك "بغلی" شده ... كودك از وحشت ديدن يك برنامه تلويزيونی شب ها به اتاق والدين پناه می برد و ظن پدر اين است كه او وابسته شده و در اين مورد خاص هم به كودكی كه در جست و جوی خودشناسی ست برچسب "لجباز" می خورد. زمانی كه اندكی زاويه ديدمان را تغيير دهيم و فرزندمان را طوری ببينيم كه در حال شناخت هويت خود و تلاش براي مستقل شدن است، به جای عصبانی شدن مراقبش خواهيم بود و كمكش خواهيم كرد. @zendeshad
به کودکان خود کمک کنید تا احساسات خود را درک کنند. کودکان نیاز دارند احساساتشان مورد پذیرش و احترام قرار بگیرد. بعنوان مثال 👇 1. شما می توانید با توجه و آرامش کامل به حرف های کودک گوش دهید. 2. شما می‌توانید احساسات کودک‌تان را با کلمه‌ای تایید کنید. "آه. راستی! متوجه هستم." 3. شما می‌توانید به احساسات آنها نامی بدهید. "به نظرم این کار بی‌نتیجه است" 4.شما می توانید آرزوهای آنان را به طور خیالی برآورده کنید. "کاشکی میتونستم همین حالا یک عروسک بزرگ برات حاضر کنم" @zendeshad
یکی از ظلم های بزرگی که به کودکان امروزی از طرف والدین بخصوص مادران می شود حساسیت و وسواس در تمیزی است چه تمیزی خانه چه تمیز بودن خود فرزندان حق کودک است که بتواند کثیف کاری کند @zendeshad
كودك نيازمند مهر والدين است نه دلسوزی آنها... هر چقدر توان داريد به کودک مهر بورزيد ولي دلسوزي نكنيد چرا كه دلسوزي مانع رشد كودك مي شود. مثلاً اگر كودك شما قادر باشد خودش غذا بخورد ولي شما به او غذا بدهيد دلسوزي كرده ايد، كودك شما بايد بداند كه با گريه كردن نمي تواند به خواسته هايش برسد و اگر شما به درخواست او که با گريه است، توجه كنيد دلسوزی كرده ايد. @zendeshad
▫️نوازش تشويق نيست، نوازش نياز بچه هاست مثل غذا، ما بايد بچه را نوازش كنيم، بچه هميشه بايد نوازش بگيرد، چه كار خوب بكند و چه كار بد بكند. @zendeshad
▫️برای اینکه فرزندتان را دوست بدارید باید اول خود را دوست بدارید. اگر خود را دوست نداشته باشید توانایی دوست داشتن فرزندتان را هم نخواهید داشت. یعنی عاشقش خواهید بود اما از دستش عصبانی، خسته یا ناامید خواهید شد، سرش داد خواهید کشید، او را تنبیه خواهید کرد. چون شما خود را در او می بینید، چون همسرتان را در او خواهید دید، چون شما او را مسبب خستگی ها ، ناکامی ها افسردگی با عصبانیت خود خواهید دانست و هر چه بیشتر اشتباه کنید بیشتر فرزندتان را برای اشتباهات کودکانه اش تنبیه می کنید. تنها کسی که خود را دوست دارد و از اشتباه کردن نمی ترسد توانایی دوست داشتن فرزندش را خواهد داشت. @zendeshad
▫️چرا بدگویی از همسر خود جلوی فرزندانمان کاری اشتباه است؟ یکی از عادت های بدی که بعضی پدر و مادرها دارند اینست که در حضور بچه ها از همسرشان بدگویی کرده و در واقع با بچه خود درد و دل میکنند و در پی یار جمع کردن در دعوا و کشمکشها هستند. غافل از اینکه این مساله چقدر به فرزندان آسیب میزند, آسیبی که ممکن است در حد تجاوز جنسی به فرزند ضربه زننده باشد. ▫️این مساله به چند دلیل حایز اهمیت است: جایگاه پدر یا مادر در ذهن بچه تنزل پیدا میکند و آن احترامی که هر فرزندی باید به پدر و مادرش بگذارد از بین میرود. آن فرزند از یک رابطه صمیمانه و دوستانه با پدر یا مادرش محروم میشود و امنیت عاطفی اش به خطر می افتد. از کودکی درگیر مسائل و مشکلاتی میشود که مناسب سن او نیست و از او کودکی غمگین میسازد. بیاییم، بیشتر مراقب حرف ها در حضور فرزندانمان باشیم. 👪 @zendeshad
‼️بدترین کاری که می توانید با فرزند خود کنید این است که او را با همسالان خود مورد مقایسه قرار دهید. هر بار که موفق به کسب نمره ای که انتظارش را دارید نمی شود، و یا نمی تواند تکالیفش را به موقع انجام دهد، مقایسه او با همسالانش اصلا کاره درستی نیست. 🔴مقایسه کودک باعث می شود او مشکلاتی نظیر کمبود اعتماد بنفس و دیگر مسائل مربوط به آن را پیدا کند. از دیگر کودکان برای معیار سنجش موفقیت فرزند خود استفاده نکنید. ✍به جای این کار بسنجید که آیا فرزندتان توانایی انجام چالش های بزرگ را دارد یا باید آرام آرام با او پیش بروید. @zendeshad
والدین، وظیفه دارند «انتخاب کردن» را به فرزندانشان بیاموزند... شما دائم برای فرزندتان تصمیم گیری نکنید، یا نظرتان را به او تحمیل نکنید. زیرا او باید در سالهای آینده، تصمیم ها و انتخاب های مهمی داشته باشد، مثل: انتخاب دوست، انتخاب رشته تحصیلی، انتخاب شغل، انتخاب همسر و... البته کودک در سن زیر پنج سال، قدرت تصمیم گیری و انتخاب محدودی دارد... و اگر تعداد گزینه ها زیاد شود، او قدرت انتخاب کردن ندارد. تعداد انتخابهای کودک را محدود کنید تا قدرت تصمیم گیری پیدا کند و انتخاب کردن را یاد بگیرد. مثلا باید در سن زیر پنج سال، دو گزینه به او پیشنهاد دهید تا بتواند یکی از آنها را انتخاب کند. به عنوان مثال، موقع رفتن به مهمانی، دو لباس مناسب مهمانی از کمد خارج کنید، تا او یکی را بتواند انتخاب کند. @zendeshad