🎥راه های فساد رو بایستی قوه مجریه و دولت ببنده! 🆘 @Roshangari_ir

🔺یک روز انتخاب، چند سال اثر 🔹 پوستر جدید سایت رهبر انقلاب 🆘 @Roshangari_ir

🎙سخنان استاد #خسرو_پناه درمورد کارامد بودن جریان انقلابی در جمهوری اسلامی 🎧 منتشر کنید 🆘 @Roshangari_ir

#شکرانه_رضوی_۱۴۷۷ امروز شنبه ۱۴۰۰/۰۳/۱۵ یکی از عظيم ترين اسرارِ شفا در زندگیِ آدمی سپاسگزاری است. انسان آنچه را كه می‌ستايد و سپاسگزاری می‌کند می‌افزاید. بيان ستايش به صورتِ شكر و حق‌شناسى و رضايت‌مندى از قدرتمندترين بيان‌های شفابخش است. هيچ وقت منتظر نباشيد تا اول شفا كسب كنيد و بعد شكر بگزاريد، چرا که با این عمل شاهد شفا در زندگی خود نخواهید بود. سپاس و قدردانی یک فرایندِ قدرتمند برای تغییر انرژی شما و افزایش هر آنچه که شما به زندگی خود می‌دهید است. از آنچه که در حال حاضر دارید سپاسگزار باشید، آنگاه خواهید دید که موهبت‌ها و نعمت‌های بیشتری را به زندگی خود جذب خواهید کرد. باور داشته باشید که خوشبختی از آن کسانی است که در فضای شکرگزاری زندگی می‌کنند... #خدایا_شکرت... 🆔 @mahfa110

من از همه در رانده‌ام، من رانده‌ای وامانده‌ام یا خوانده یا ناخوانده ام اکنون منم مهمانِ تو پای من از ره خسته شد،بال و پَرم بشکسته شد هر در به رویم بسته شد جُز درگه احسانِ تو گفتم مَنم در می زَنَم،گفتی به تو سر می زنم من هم مُکرّر می زنم کو عهد و کو پیمانِ تو؟ سوی تو رو آورده ام ای خُم سبو آورده ام من آبرو آورده ام کو لُطفِ بی پایانِ تو؟ 🆔 @mahfa110

#گوهرانه_رضوی_۱۴۷۷ حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: مَن حَسُنَ بِرُّهُ بِأَهلِهِ زادَ اللّه‏ُ فى عُمُرِهِ؛ هر كس به شايستگى در حقّ خانواده ‏اش نيكى كند، خداوند عمر او را زياد مى ‏كند. كافى(ط-الاسلامیه)، جلد ۸، صفحه ۲۱۹، حدیث ۲۶۹ 🆔 @mahfa110

صفحه ۲۳ مصحف شریف سوره مبارکه بقره #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 23 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام حجاز 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه ۲۳ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : حجاز #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🌺قرآن ترجمه المیزان🌺 سوره 2 سوره مبارکه البقرة صفحه 23 الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ يَعْرِفُونَهُ كَمَا يَعْرِفُونَ أَبْنَاءَهُمْ ۖ وَإِنَّ فَرِيقًا مِنْهُمْ لَيَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (146) کسانى که به آنان کتاب داده ايم او را (پيامبر را) مى شناسند چنانکه پسرانشان را مى شناسند، و همانا گروهى از آنان با اينکه مى دانند، حق را کتمان مى کنند. (146) الْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ ۖ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (147) حق از جانب پروردگار تواست، پس البّته از شک کنندگان مباش. (147) وَلِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيهَا ۖ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ ۚ أَيْنَ مَا تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعًا ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلَىٰ كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ (148) و براى هر فرقه اى جهتى است که به آن روى مى کند، پس به سوى کارهاى خير سبقت جوئيد، هر جا که باشيد، خدا ]روز قيامت [همه شما را مى آورد; همانا خدا بر هر چيزى تواناست. (148) وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۖ وَإِنَّهُ لَلْحَقُّ مِنْ رَبِّكَ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (149) و از هر جا بيرون رفتى روى خود را ]در نماز [به سوى مسجدالحرام بگردان و قطعاً اين حق است و از جانب پروردگار تو است، و خدا از آنچه مى کنيد هرگز غافل نيست. (149) وَمِنْ حَيْثُ خَرَجْتَ فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ ۚ وَحَيْثُ مَا كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَيْكُمْ حُجَّةٌ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِي وَلِأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (150) و از هرجا بيرون رفتى روى خود را ]در نماز[ به سوى مسجد الحرام بگردان، و هر جا باشيد روى خود را به سوى آن بگردانيد تا براى مردم ـ جز کسانى از آنان که ستم کردند ـ بر ضدّ شما حجّتى نباشد، پس از آنان نترسيد و از من بترسيد، و ]قبله را تغيير دادم [تا نعمتم را بر شما تمام کنم و باشد که هدايت يابيد. (150) كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ (151) ]کعبه را قبله شما کردم تا نعمتم را بر شما تمام کنم [همانطور که ]براى اتمام نعمت [در ميان شما رسولى از خودتان فرستاديم که آيات ما را بر شما مى خواند و شما را تزکيه مى کند و به شما کتاب و حکمت مى آموزد و آنچه را نمى دانستيد به شما تعليم مى دهد. (151) فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ (152) پس مرا ياد کنيد تا شما را ياد کنم و براى من سپاس بگزاريد و ناسپاسى من نکنيد. (152) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ ۚ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ (153) اى کسانى که ايمان آورده ايد! از صبر و نماز کمک بجوئيد، همانا خدا با صابران است. (153) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🌺نکته تفسیری صفحه ۲۳:🌺  مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم: ما انسان­ ها در هر لحظه در دو جهان زندگی می​ کنیم: جهان بیرون و جهان درون. آنچه می­ بینیم، می­ شنویم، می­ چشیم و می­ بوییم، مربوط به جهانی­ است که خارج از وجود ما قرار دارد و ما با آن ارتباط داریم. جهان دوّم اما، عالم درون ماست. ما عشق و علاقه، نفرت و دشمنی، شادی و نشاط، و غم و اندوه را در جهان درونی خود حس می­ کنیم. بارها دیده­ ایم که دو نفر در یک مکان قرار دارند؛ امّا یکی خوشحال و بانشاط، و دیگری خسته و نومید است. جهان بیرون این دو نفر، یکی​ است؛ ولی جهان درونشان این­ همه تفاوت دارد. حقیقت این است که احساساتی از قبیل غم و شادی، امیدواری و نومیدی، آرامش و اضطراب و...، همگی ناشی از نگاه درونی ما به حوادثی​ است که در جهان بیرونی اتّفاق می­ افتد. اگر انسان، جهان را مجموعه­ ای از خاک و سنگ و آب و هوا و ... بداند که به خودی خود به وجود آمده و بدون هدف در حال حرکت است و بی آن​که علّتی داشته باشد، پیوسته گروهی به آن پا می­ گذارند و گروهی از آن می­ روند، جهان درونش به خانه­ ای کودکانه تبدیل می­ شود که او با یافتن دانه­ ی نقلی، در آن جشن به پا می­ کند و با از دست دادن آن، مجلس عزا به راه می‏ اندازد! اگر امّا انسان، جهان بیرون را ساخته­ ی قدرتی بی­نهایت، بسیار مهربان و دانا بداند، جهان درونش به بهشت خرّمی تبدیل می­ شود که در برابر زلزله­ های اضطراب و ناآرامی مقاوم است و هیچ بی­ هدفی و خستگی و نومیدی و کسالتی، حق ورود بدان نمی­ یابد. خدای بزرگ به وسیله­ ی قرآن بارها به انسان­ها پیام داده است که همیشه او را به یاد داشته باشند و بدانند که تنها راه آرامش آنان، یاد اوست. به­ راستی «یاد خدا»، یکی از بزرگ​ترین نعمت­ های او به ما بندگان کوچک است. آن آفریدگار بزرگ که سیارات و ستارگان و کهکشان­ ها با همه­ ی بزرگی و راز و رمزهایشان نزد او چیزی به شمار نمی­ آیند، از ما  می­ خواهد که او را به جهان درون خود راه دهیم و آنجا را خانه­ ی او بسازیم؛ آنگاه به ما می­ گوید که اگر او را به حریم خصوصی خود راه دهیم، او هم ما را به حریم خصوصی­ اش راه می­دهد؛ جایی که ناپاکان، حق ورود به آن را ندارند و اثری از رنج و بدی و خستگی در آن نیست. واقعاً چقدر خدا به ما احترام گذاشته و عزّت بخشیده است! مگر یاد کردن ما به او سودی می­ رساند؟ آیا او از نماز و عبادت ما نفعی می­ برد؟ در مقابل، اگر فرمان­روای هستی، ما را به نیکی یاد کند، ما در این جهان چه جایگاهی پیدا می­ کنیم! آیا کسی که خدا به یاد او باشد، دیگر از فراموش شدن در ذهن­های دیگران می­ ترسد؟ پیشوای سوّم ما، حسین بن علی علیه السلام ، چه زیبا در دعای عرفه به خدا می­ گوید که «کسی که تو را پیدا کرده، چه چیزی از دست داده، و کسی که تو را از دست داده، چه چیز باارزشی پیدا کرده است؟». [1] در روایات آمده است که خدا به موسی علیه السلام فرمود: «من هم​نشین کسی هستم که مرا یاد کند.» عارفان گفته­ اند که یاد خدا، سه حالت دارد: یکم این​که در دل به یاد خدا باشیم و او را فراموش نکنیم. دوم این​که با زبان، ذکر او را بگوییم؛ مانند گفتن تسبیحات حضرت زهرا… پس از هر نماز.[2] سوم این­که خدا را در عمل یاد کنیم. اعمالی مانند نماز، روزه و عبادت­های دیگر، به­ ویژه پرهیز از گناهان، جزء این گروه است؛ زیرا کسی که واقعاً به یاد خداست، در حضورش کاری نمی­ کند که ناراضی شود.[3] [1] . اقبال الاعمال ، ص 349 [2] . اقتباس از وسایل الشیعه ، ج 6 ، ص 442   [3] . اقتباس از المیزان فی تفسیر القرآن ، ج 1 ، ص 324 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛